Το ποτάμι ξεχείλισε !!

Και εκεί που όλα έμοιαζαν να λιμνάζουν σε βούρκο στάσιμο...
Που έμοιαζαν με κινούμενη λάσπη, που ρουφούσε κάθε προσπάθεια να ανασηκωθείς, να σαλέψεις, να σταθείς όρθιος, να τρέξεις αν χρειαστεί ή να παλέψεις...
Με λάσπη που απειλούσε να εξαφανίσει την ίδια σου την ύπαρξη κάτω από το γλιστερό της όγκο ...
Εκεί που νόμιζες ότι η ακινησία πια είναι η φυσική σου στάση και ο αγώνας έμοιαζε αλήθεια μόνο στα βραδυνά όνειρά σου...
Ξάφνου να κάτι άρχισε να κινείται...
Εκεί έξω στις πλατείες της μικρής και πολύπαθης χώρας σου...
Λαός ναρκωμένος, λαός μουδιασμένος, απορημένος, σχεδόν σαν αγουροξυπνημένος από τη νάρκη που χρόνια τώρα τον είχαν ρίξει οι "εθνοσωτήρες" του, ξεχύθηκε και απλώθηκε σαν ένα "φραγμένο" ποτάμι που βρήκε επιτέλους το κανάλι διαφυγής του...
Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι και νέοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, βιοπαλαιστές του μόχθου και της επιβίωσης, ένοιωσαν επιτέλους την ανάγκη να απλώσουν τα χέρια, να ενωθούν σε μια αγκαλιά και να αυτοκαθαρθούν από την "πολιτικάντικη" ακαθαρσία και μπόχα που χρόνια τώρα τους έπνιγε...
Ένοιωσαν τη νομοτέλεια της αντίδρασης στη δολοφονική δράση εκείνων που μέχρι τώρα στο όνομα του λαού αυτού και της κυριαρχίας του, άδραξαν την ευκαιρία να βουτήξουν μέχρι το λαιμό στην αρπαχτή και στην κλεψιά, ποντάροντας στην ξεπουλημένη αριστεροσύνη τους και στο χλιδάτο σοσιαλισμό τους...
Εκείνων που έγιναν η αιτία όλοι μαζί κι ο καθένας χώρια της μιζέριας σου, τζογάροντας την τύχη σου και την τύχη των παιδιών σου, στα χρηματιστήρια των διεθνών μεγαλοτοκογλύφων... και τσεπώνοντας αδιάντροπα για πάρτη τους ακόμη και το γάλα των παιδιών ή τα φάρμακα των συνταξιούχων απόμαχων της ζωής...
Λεφτά υπάρχουν είπαν... και εννοούσαν ότι υπάρχουν μόνον γι' αυτούς που κανένα προνόμιό τους δεν έκοψαν, καμία ασυλία τους δεν κατάργησαν, κανένα κλέφτη δεν τιμώρησαν και κανένα κλεμμένο δεν έφεραν πίσω!!
Τώρα λένε λεφτά δεν υπάρχουν... ούτε κλέφτες υπάρχουν... ούτε καν κακοί διαχειριστές του δημόσιου πλούτου!!
Κανείς δεν λογοδοτεί!!
Αντίθετα οι ίδιοι αυτοί που θα έπρεπε να λογοδοτήσουν, σήμερα, συσκέπτονται και συνεδριάζουν, όλοι μαζί αντάμα πάλι, για τη δική σου τύχη... για τη δική σου σωτηρία.. για το δικό σου καλό...
Κι εσύ απορημένος και εντελώς αηδιασμένος, άνεργος, ή υποψήφιος άνεργος, ή εργαζόμενος με συνθήκες δουλείας ατέλειωτες ώρες για ελάχιστα ευρώ, κλεμμένος και αδικημένος, με μέλλον αβέβαιο και γηρατειά που τρομάζουν, χωρίς καμιά ασφάλεια γιατί έκλεψαν ακόμη και όσα χρόνια τώρα σε ανάγκαζαν να εναποθέτεις στα "ανασφαλιστικά" τους ταμεία με την ελπίδα μιας ελάχιστης εξασφάλισης στη δύση της ζωής σου...
Δεν έχεις άλλη διέξοδο, εξαντλήθηκαν οι αντοχές και οι ανοχές σου σε μια χώρα υποταγμένη, σε μια χώρα που οι κλέφτες και οι διεφθαρμένοι διαφεντεύουν την τύχη της, διδάσκουν ηθική και απαιτούν υποταγή, σε μια χώρα που η ανομία και η αδικία ντύθηκαν τη μάσκα της δικής τους δικαιοσύνης ... δεν έχεις πολλές επιλογές...
Το ποτάμι πρέπει να βρει το κανάλι διαφυγής του, πριν μας πνίξει όλους στα "οργισμένα" νερά του!!!

από Ζητείται ελπίδα...