Έτσι φέσωσε το δήμο
Έρευνα – Αποκάλυψη
Για τη συμφωνία Καζάκου – Ζωγραφαίων έχουν γραφτεί και έχουμε γράψει πολλά. Σε μία αποκάλυψη που έκανε αίσθηση, παρουσιάσαμε πως ο πρώην δήμαρχος Γιάννης Καζάκος άλλαξε στάση μετά την υπογραφή της συμφωνίας (Μια οικογένεια, ένα συμβόλαιο και οι κωλοτούμπες του δημάρχου).Η συμφωνία αυτή εκτός των άλλων κυριάρχησε στην προεκλογική ατζέντα του δήμου μας. Και πως θα μπορούσε διαφορετικά αφού τα 25 εκατομμύρια ευρώ που πήρε ως δάνειο, ο πρώην δήμαρχος για την αγορά της ταράτσας του εμπορικού κέντρου, φέσωσαν κάθε ένα από τα περίπου 52.500 νοικοκυριά της πόλης μας από 500 ευρώ κατά μέσο όρο.
Αρκετοί, ακόμη και σήμερα, υποστηρίζουν πως ο δήμος τότε δεν είχε άλλη επιλογή κι επομένως καλά έκανε. Σήμερα μέσα από έγγραφα του δημοτικού συμβουλίου σας παρουσιάζουμε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Στις 12 Απριλίου 2006, μία εβδομάδα πριν συζητηθεί η προσφυγή των Ζωγραφαίων στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), συνέρχεται το δημοτικό συμβούλιο (Δ.Σ). Ο δήμαρχος έχει πληροφορηθεί πως η εισήγηση θα είναι αρνητική για το δήμο. Δικαιώνει τους Ζωγραφαίους που ζητούν άρση της απαλλοτρίωσης που έχει προ πολλού κηρύξει η Νομαρχία αφού τα χρόνια έχουν περάσει και δεν τους έχει καταβληθεί ούτε ένα ευρώ.
Η δυσπραγία της διοίκησης αυτή είναι γνωστή και το Δ.Σ. από τις 21-11-05 έχει αποφασίσει την απευθείας αγορά του κτήματος. Προς τούτω ανέθεσε την εκτίμηση της αξίας του κτήματος Ζωγράφου στο Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών (ΣΟΕ). Το οποίο την υπολογίζει στα 39.765.700 ευρώ. Σχηματίζεται 5μελης διαπαραταξιακή επιτροπή που αναλαμβάνει τις συνεννοήσεις – διαπραγματεύσεις με την “αγία οικογένεια”. Βάση της εκτίμησης του ΣΟΕ, συνάπτεται το δάνειο αγοράς της ταράτσας.
Με την απόφαση 290 της 12ης Απριλίου 2006 το δημοτικό συμβούλιο (η παράταξη του δημάρχου δηλαδή που κυριαρχεί πλήρως και η πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων του ΠΑΣΟΚ) δίνει την εντολή στο δήμαρχο να προχωρήσει στη συμφωνία. Αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά.
Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι τα όσα γράφουν στην 3η σελίδα των πρακτικών
Είναι ένα σημαντικό στοιχείο που θα μπορούσε η νέα δημοτική αρχή να αξιοποιήσει ώστε να θεραπεύσει κάπως τη ζημία από τη συμφωνία Καζάκου – Ζωγραφέων. Ο δήμος δηλαδή πλήρωσε 27.000 ευρώ για μία εκτίμηση η οποία σύμφωνα με τα λεγόμενα του, δεν είναι ακριβής! Δηλαδή η εν γνώσει του, το δημοτικού συμβούλιο κανονίζει τις υποθέσεις βάσης μίας μελέτης εκτίμησης τα στοιχεία της οποίας δεν ανταποκρίνονται με την πραγματικότητα. Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικό.
Όπως γράψαμε παραπάνω, ο Καζάκος ισχυριζόταν πως η εισήγηση του ΣτΕ ήταν αρνητική για το δήμο και γι’ αυτό επήγε η απευθείας αγορά. Παίρνοντας αυτό υπ’ όψη το δημοτικό συμβούλιο αποφασίζει πως η συμφωνία – Ζωγραφαίων και η σύναψη του δανείου
"Θα υπογραφεί μετά την έκδοση αποφάσεως του ΣτΕ που θα ακυρώνει την απόφαση του Νομάρχη για χαρακτηρισμό του οικοπέδου για κοινόχρηστο χώρο – πράσινο και την επαναφορά των χρήσεων του οικοπέδου στο προηγούμενο καθεστώς. .
Μόνο που τέτοια απόφαση ποτέ δεν υπήρξε.
η απόφαση του ΣτΕ
Το ΣτΕ δικαιώνει εν μέρει τους Ζωγραφαίους αφού από τη Νομαρχία δεν τους έχει καταβληθεί ούτε ένα ευρώ. Αλλά όχι μόνο το κτήμα Ζωγράφου δεν επανέρχεται στο προηγούμενο καθεστώς αλλά παραπέμπει το θέμα στο Υπουργείο Περιβάλλοντος αφού αναγνωρίζει ότι το κτήμα δεν είναι ένα απλό οικοδομικό τετράγωνο αλλά έχει ευρύτερη σημασία. Μέχρι τότε το κτήμα παραμένει μη οικοδομήσιμο, ΜΗ χαρακτηρισμένο.
Επομένως η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν μπορεί να εφαρμοστεί!
Λίγες γραμμές παρακάτω στην ίδια απόφαση γράφει ότι ο χρόνος υπογραφής θα καθορισθεί από το Δήμαρχο και τους Ζωγραφαίους.
Κάτι που ο Καζάκος επιλέγει να κάνει «Τον Αύγουστο του 2007, με την πόλη άδεια και τα βουνά της Αττικής να φλέγονται» παρά και ενάντια στην απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας.
http://zografoubloging.wordpress.com/Σχόλιο του γνωστού συμπολίτη μας Δικηγόρου Μήτσου Σούφλα στο άρθρο που διαβάσατε
Αγαπητό zografou bloging
Μια μικρή συμβολή στα όσα γράφεις για το παρόν ζήτημα.
Η απόφαση του ΣτΕ δεν είναι υπέρ της Αθηνάς Ζωγράφου αλλά αντίθετα είναι μάλλον εις βάρος της .Το ΣτΕ ακυρώνει μεν για τυπικούς λόγους ( έκδοση Π.Δ.) την απόφαση του Νομάρχη Αθηνών αλλά δεν επαναφέρει το 387 Ο.Τ. στο πολεοδομικό καθεστώς του Οικοδομικού Τετραγώνου , ώστε να μπορεί την επομένη ημέρα η οικογένεια Ζωγράφου η ο Δήμος να οικοδομήσει , εάν το ήθελε αυτό η απόφαση του ΣτΕ θα έλεγε απλά ότι ακυρώνει την προσβληθείσα απόφαση του Νομάρχη Αθηνών.Αντίθετα , η απόφαση του ΣτΕ θέλει να διαφυλάξει το καθεστώς του κοινόχρηστου χαρακτήρα του Ο.Τ 387 και με την απόφασή του δεσμεύει τους διαδίκους και τα διοικητικά όργανα , που έχουν εμπλακεί στον χαρακτηρισμό της έκτασης ως κοινόχρηστου πρασίνου, να επανέλθουν και με την νόμιμη πλέον διαδικασία ( δηλ. ΥΠΕΧΩΔΕ – έκδοση Προεδρικού Διατάγματος ) να ρυθμίσουν εκ νέου το πολεοδομικό καθεστώς του επίμαχου ΟΤ 387 ,αφού μάλιστα λάβουν υπόψη τους τον χαρακτηρισμό των κτηρίων ως διατηρητέων. Και μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες (πχ έκδοση ΠΔ που θα χαρακτηρίζει την επίδικη έκταση ως χώρο κοινόχρηστου Πρασίνου ) απαγορεύεται η έκδοση οικοδομικών αδειών.
Η απόφαση για την αγορά του 50% ελήφθη υπό το κράτος της πίεσης της επικείμενης απόφασης του ΣτΕ που Δήθεν θα ακύρωνε την απόφαση του Νομάρχη και θα επέτρεπε την άμεση ανοικοδόμηση του 387 ΟΤ.Το κρισιμο ερώτημα που έθετε η εισήγηση της Εισηγήτριας κα Σ. Λαμπροπούλου, ήταν ότι το ποσόν των 6.500.000 Ευρώ που ο Δήμος έχει πρoβλέψει για την κάλυψη της επίδικης απαλλοτριώσεως, ενδεxoμένως δεν ανταποκρίνονταν πλέον ούτε στην αντικειμενική αξία του επίδικου ακινήτoυ (που ο ΚΑΖΑΚΟΣ είχε φροντίσει με το Σ.Ο.Εκτιμητών να το ανεβάσει στα 39 εκατ. €) και επειδή ουσιαστικά επρόκειτο για ΕΠΑΝΑΚΗΡΥΞΗ απαλλοτρίωσης επρεπε υποχρεωτικά να αναγράφεται στην απόφαση του Νομάρχη και το ποσόν αυτό και ο κωδικός της δαπάνης. Ομως και αυτή τη σκέψη η εισηγήτραι την έθετε με ερωτηματικό
καθόσον σύμφωνα με την αριθ. 3117/05 απόφαση του ΣτΕ η κήρυξη απαλλοτριώσεων βάσει της πολεοδομικής νομοθεσίας για τη δημιουργία κοινοχρήστων χώρων δεν υπάγεται στην κατά το άρθρο 17 παρ. 2 του Συντάγματος και το άρθρο 3 παρ. 7 του Ν. 2882/2001 υποχρέωση να δικαιολογείται ειδικώς στην απόφαση κηρύξεως της απαλλοτριώσεως η δυνατότητα καλύψεως της δαπάνης που απαιτείται για τη συντέλεση της , αφού για την εφαρμογή των πολεοδομικών σχεδίων θεσπίζεται από την νομοθεσία ειδική διοικητική διαδικασία, σύμφωνα με την οποία καθορίζεται για ποια έκταση ο θιγόμενος ιδιοκτήτης δικαιούται αποζημιώσεως, ο υπόχρεος για την καταβολή της αποζημιώσεως κλπ , πριν δε τηρηθεί η παραπάνω ειδική αυτή διαδικασία, δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί εάν κατ’ αρχήν οφείλεται χρηματική αποζημίωση και, σε καταφατική περίπτωση, ποιος είναι υπόχρεος για την καταβολή της και το πιθανολογούμενο ύψος της. Αυτά και άλλα πολλά και ιδιαίτερα η ευαισθησία του Ε΄τμήματος σε ζητήματα που απτονται του περιβάλλοντος ΔΕΝ καθιστούσαν καθόλου σίγουρη την ακύρωση της απόφασης του Νομάρχη και τη δικαίωση της οικογενειας Ζωγράφου. Από το ΣτΕ Επιλέχθηκε τελικά η ακύρωση της αποφ. του Νομάρχη για τυπικους λόγους, δηλαδή ότι η απαλλοτρίωση έπρεπε να γίνει με Π.Δ και όχι με αποφ. του Νομάρχη (γιατί η απαλλοτρίωση θεωρήθηκε μη εντοπισμένη καθόσον αφορούσε το συμφέρον ευρύτερου πληθυσμού). Ταυτόχρονα όμως έδενε χειροπόδαρα τους ιδιοκτητες του ακινήτου και απαιτούσε να μην χειροτερεύσει το καθεστώς της επίδικης έκτασης σε σχέση με το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της πόλης,
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης η πλευρα του Δήμου αντί να στηρίξει την απόφαση του Νομάρχη , στην ουσία “είπε” τι να συζήτάμε τώρα, δεν εχει αντικείμενο η δίκη γιατί εμεις αποφασίσαμε την αγορά και συνάψαμε και δάνειο με τις τραπεζες για την πληρωμή. Με άλλα λόγια αν δεν είχαν ασκήσει περέμβαση δύο(2) δημότες σήμερα δεν θα είχαμε αυτά τα ” ευνοικά ” δεδομένα αλλά πολύ χειρότερα . Το τραγικό σήμερα είναι ότι τα 19 εκατ.€ εκταμιεύτηκαν και πέταξαν κατα Ελβετίας μεριά και κοινως τα “παντελόνιασε ” η κυρία Αθηνά η οποία παραμένει ως συνιδιοκτήτης κατα 50% εξ’αδιαιρέτου επι του ακινήτου και σε μια μελλοντική απαλλοτρίωση θα εμφανισθεί ως δικαιούχος της όποιας αποζημίωσης.Ο δε δήμος είναι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να ζητήσει από την απαλλοτρίωση το ποσόν που κατέβαλε για το 50% (19 εκ.€) πράγμα το οποίο αντανακλαστικά θα ωφελήσει και την συνιδιοκτήτρια.. Και ποιος θα πληρώσει για μια τέτοια απαλλοτρίωση; το κράτος ; η οι παρόδιοι που ωφελούνται, ή οι δημότες;
Ο δρόμος είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Ο Δήμος πρέπει να αγωνισθεί για την ακυρώση της αγοράς της Βίλας και την επιστροφή των χρημάτων και αφού επανέλθουν τα πράγματα στην προτέρα κατάσταση να κηρύξη η πολιτεία την απαλλοτρίωση της Βίλας στην υπάρχουσα κατάσταση με τα διατηρητέα κλπ. και με τίμημα στο πραγματικό ύψος που δεν θα απέχει από την αντικειμενική αξία του ακινήτου . Και τότε όποιος έχει τίτλους ιδιοκτησίας θα αναγνωρισθεί από τα δικαστήρια δικαιούχος της αποζημίωσης και θα την εισπράξει αν δεν οφείλει στο κράτος από άλλη αιτία.
Για περισσότερες πληροφορίες στη διαθεσή σου.
Μ.Σ.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου