Ολο και λιγοστεύουμε...

Γυρίσαμε αργά απόψε κι είπαμε να μπούμε λίγο στο διαδίκτυο να χαλαρώσουμε!
Περιδιαβαίνοντας τα μπλογκς φτάσαμε και στ' Αγρινιώτικα να πάρουμε μυρουδιά από πατρίδα και κει μας κόπηκε η ανάσα.Κάτι δεν πάει καλά,όλο και λιγοστεύουμε!Δεν πέρασαν σαράντα μέρες που χάσαμε άλλο φίλο εδώ στην Αθήνα κι απόψε στο Γηγενή Αγρινιώτη διαβάσαμε την απώλεια ενός παιδικού φίλου και γείτονα.
Ο Βασίλης,το γελαστό παιδί,ταξίδεψε...
Προλάβαμε και τα είπαμε για λίγο τις προάλλες μετά την κηδεία της μητέρας μου στο Αγρίνιο.Εκεί πίσω από την Αγία Τριάδα,στη γειτονιά μας που έχει γίνει αγνώριστη από τις πολυκατοικίες.Τότε,δεκαετίες του 60 και του 70,από το ιερό της εκκλησίας μέχρι το μνημείο των 120 δεν υπήρχαν σπίτια,μονάχα αλάνες και μνήμες.Και μεις εκκολαπτόμενοι μπαλαδόροι χαλάγαμε το κόσμο μαζί με τις σόλες,τα παντελόνια κι τις ατελείωτες ώρες μας.
Μετά σκορπίσαμε,κάναμε οικογένειες,ψιλοχαθήκαμε αλλά ο Βασίλης πάντα ρωτούσε κι έστελνε χαιρετίσματα και συνήθως βρισκόμασταν το Πάσχα και τα λέγαμε!
Βασίλη στο καλό!να 'ναι καλά τα παιδιά σου κι η γυναίκα σου.Θα σε θυμόμαστε πάντα όπως ήσουν γελαστός,με μια καλή κουβέντα για όλους κι αγάπη για όλο τον κόσμο!