Αρα πόσοι είναι από δαυτους; Σωστή η ερώτηση. Είναι τόσοι,όσοι θέλει να είναι το παρακράτος που τους «παρασκευάζει».Αυτή είναι η απάντηση.
Τι είναι «παρακράτος»; θα ρωτήσεις εύλογα. Πως λέμε «παραδικαστικό»; «παραιατρικό». Απλά σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Ενα μικρόβιο που έχει καταλάβει έναν εγκέφαλο και δίνει εντολές σε ολόκληρο το σώμα.
Στην περίπτωση του Χριστόδουλου, έχουμε το εξής: Ο Ξηρός συνέλαβε την Αστυνομία και όχι το αντίθετο όπως διαβάζουμε.
Την συνέλαβε αδιάβαστη και πρόχειρη. Με αυτήν την μεταμφίεση-μασκάρεμα. Πιο εύκολα σε πείθει μασκαράς της Καθαροδευτέρας ότι ειναι ο «Δράκουλας», παρά αυτό το απίστευτα πρόχειρο μασκαραλίκι που έπεβαλε το παρακράτος στον υπάλληλο του,τον Χριστόδουλο και κατόπιν τον «συνέλαβε» και «του πέρασε χειροπέδες».
Τι έργα βλέπουμε. Πόσο χαμηλά έπεσαν τα μπάτζετ, πόσο χάμω έπεσαν οι παραγωγές. Είπαμε κρίση,εντάξει. Αλλά όχι και ως εκεί. Τέλος πάντων.
Από την άλλη μεριά,το χαζάδι της οικογένειας Παπανδρέου,το «ξεφτέρι» από το Καστρί, «είπε» να κάνει κόμμα.
Ηταν που θα έφευγε με ελικόπτερο,-όπως οργισμένα προφήτευαν αρκετοί-το 2009. Οχι μόνο δεν εξαφανίστηκε,αλλά το αντίθετο έκανε αρχηγική επανεμφάνηση με το «κίνημα» των «δημοκρατών» «σοσιαλιστών».
Με άλλο ένα κόμμα-δημιούργημα της γνωστής πρεσβείας παρακείμενης του μουσικού οίκου του Λαμπράκη,επί της Βασιλίσης Σοφίας.
Κόμματα-δεξαμενές αναμονής. Οπου το περιεχόμενο τους θα το διοχετεύουν εκει που θα τους υποδειχθεί, προκειμένου να στηρίξουν τον έναν πόλο και να αποδυναμώσουν τον άλλον.
Οι τελείως πρόχειρες επανεμφανίσεις των δύο αυτών «καταζητούμενων»,οι μασκαρεμένες επιστροφές τους με τόσο βιαστικό και αστείο τρόπο,δείχνουν αν μη τι άλλο,ένα κυρίως πράγμα:
Οτι οι εντολείς αυτών, δηλαδή η συμμορία που κυβερνά κατ εντολών των έξω, δεν σέβεται τους θεατρικούς κανόνες . Δεν κρατάνε καν τα προσχήματα και δεν νοιώθουν πλέον κάνεναν κίνδυνο ότι ίσως λόγω της προχειρότητας τους,να γίνουν αντιληπτοί ακόμα και από τους πλέον αδαείς ψηφοφορους-πελάτες-θεατές.
Τους έχουν σε χειρότερη μοίρα από ότι ο τσοπάνης τα πρόβατα. Στη φορμόλη μάλλον νομίζουν ότι έχουν βάλει τα εκατομμύρια των «απατημένων» ψηφοφόρων» οι οποίοι ουρλιάζουν και παραπονιούνται μονο για τα «εφάπαξ» τις «συνταξεις» και τα «μισθολογικά».
Παραπέρα,ουδέν. Μπορείς να τους τρομάζεις με το παραμικρό και με οτιδήποτε. Στη χώρα που γέννησε το θέατρο,στη χώρα του Αριστοφάνη…και να βλέπουμε τέτοια κακοπαιγμένα έργα. Κατάπτωσης.
Και φυσικά,φταίμε εμεις που δεν απαιτούμε κάτι καλύτερο. Εθισμένοι στα Βραζιλιάνικα και στις σειρές του Φώσκολου,΄ορίστε τώρα. Βλέπουμε τον Χριστόδουλο με λεοντοκεφαλή στην Ερμού να φωνάζει «φτεράααα»… και δεν μας κάνει εντύπωση…
Βλέπουμε το λειψό παιδί της Μαργαρίτας να θέλει να ξανασώσει τη χώρα του πατέρα του και δεν πετάμε κανένα λάχανο στη σκηνή.
Πλέον πιστευουμε τα πάντα,αφου αντιλήφθηκαμε ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που είναι ικάνοι για τα πάντα. Για το καλύτερο-που μας το φυλάνε πάντα για το τέλος και δεν το βλέπουμε- και κυρίως για το χειρότερο.
Αρα,και το «Δραακουμέλ»,η τον «Χουλκ» ή τον «Μπάτμαν» να πετάξεις έξω στους δρόμους, ο κόσμος θα τους «χάψει».
Φυσικά θα ήταν υπερβολή αν ζητούσαμε να έχουμε «Επιδαύρεια» πολιτική σκηνή,αλλά ρε γαμώτο,δεν έχουμε ούτε καν «Δελφινάριο». Ούτε καν απλοικές φιγουρες σκιών του Σπαθάρη.
Δεν πάει πιο κάτω…
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΡΕ…
από …Το φως του φεγγαριού και η σκιά του ήλιου…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου