«Δουλειές του ποδαριού»...

Εχω την εντύπωση, ίσως να κάνω και λάθος, ότι μετά το τραγικό δυστύχημα με την Πόρσε, καθώς και ύστερα από τη δημόσια συζήτηση που επί μακρόν ακολούθησε, ένα παράξενο σύνδρομο κυριαρχεί στους δρόμους: 

πολλοί οδηγοί οδηγούν ακόμα πιο άγρια, ακόμα πιο εριστικά, πιο επιθετικά, πιο ανάγωγα. Αυτοκτονικώς και όποιον πάρει ο χάρος.

Αν η κρίση έχει βγάλει στον αφρό τον χειρότερο εαυτό μας, η συζήτηση για αυτό το φαινόμενο γίνεται με τον χείριστο τρόπο (τουλάχιστον σε επίπεδο διαδικτύου) και φέρνει το χείριστο αποτέλεσμα. Μακάρι

να κάνω λάθος, αλλά αυτό που συμβαίνει στους δρόμους δείχνει ωσάν ο θάνατος και η θανατερή συζήτηση που επακολούθησε, να έχουν ερεθίσει πλήθος αγροίκων, ανεγκέφαλων και υστερικών. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! (στα τιμόνια μας)...

Καλημέρα σας! Στο 1,1% η ύφεση το τελευταίο τρίμηνο του 2016, αντί της ανάπτυξης που προέβλεπε η κυβέρνηση. Πρέπει να αλλάξουμε καφετζούδες. Οσο για τις διαπραγματεύσεις; εκεί μάλλον λαμβάνουν χώρα τα «Μυστήρια των Παρισίων» . Σύμφωνα με την τελευταία βερσιόν του κυβερνητικού «αφηγήματος», οι (καλοί) Ευρωπαίοι

τηρούν σιγήν ιχθύος,

δεν συνετίζουν,

παρακολουθούν απαθείς

το (κακό) ΔΝΤ να μας βγάζει την ψυχή. Σύμφωνα όμως με μιαν άλλη εκδοχή (πολύ πιο πονηρή) του κυβερνητικού «αφηγήματος», οι (καλοί) Ευρωπαίοι είναι αυτοί που βάζουν το (κακό) ΔΝΤ να μας χορεύει στο ταψί. Διαλέγετε και παίρνετε, το ίδιο θα πάθετε...

Ομως, τι νόημα να έχουν οι διαπραγματεύσεις και η έκβασή τους, όταν η εγχώρια κυβερνητική πολιτική έχει ορίζοντες θολούς, ευκαιριακούς, τυχοδιωκτικούς και μικροκομματικούς. 

Οπως η εξαγγελία της κυρίας Ράνιας Αντωνοπούλου για δημιουργία 300.000 ή 450.00 νέων θέσεων εργασίας (και σιγά τα 150 χιλιάρικα της διαφοράς). Θέσεις που ο φιλοκυβερνητικός Τύπος ανέβασε αμέσως στις 500.000! Αύριο μπορεί να είναι και 600.000 - no problem! Ομως,

τι θέσεις εργασίας είναι αυτές;

Κοινωνικής απασχόλησης, υποαπασχόλησης, ευέλικτης εργασίας, κακοπληρωμένες - ένα νέο, θαυμαστό, «παραγωγικό μοντέλο» (όπως έγραφα και στη «Real News» της Κυριακής). Εργαζόμενοι-κομματική πελατεία. «Δυναμικό» για τις ΜΚΟ. Ρουσφέτια για ένα ξεροκόμματο, «εκσυγχρονισμός», όπως επί Σημίτη.

Η κυρία Αντωνοπούλου των πολλών εκατομμυρίων ευρώ, δικών της και του επίσης υπουργού συζύγου της, η κυρία Αντωνοπούλου με τα χρήματά της ασφαλή στο εξωτερικό, «δημιουργεί» νέες θέσεις εργασίας του τίποτα, από παραγωγικής άποψης, αεριτζήδικες και στη φθήνια τους πανάκριβες. Διότι προς τον σκοπό αυτό

προβλέπεται χρηματοδότηση 3 δισ. ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα - χρήμα ξένο (πάλι) και ακριβό.

Για 500 εκατομμύρια η κυβέρνηση αυτή πετσοκόβει τις συντάξεις, αλλά δεν διστάζει να χρεωθούμε ακόμα 3 δισ. με υψηλό επιτόκιο για να δημιουργήσει θέσεις

ψευτοαπασχόλησης,

χειραγώγησης,

τελείως αντιπαραγωγικές.

Η Ελλάδα είναι ξανά στην κορυφή της ανεργίας. Φτωχαίνει ο λαός της με γρήγορους και αύξοντες ρυθμούς, αλλά η κυβέρνησή της χρησιμοποιεί πόρους που δεν έχει για να χρυσώσει τις καρέκλες της εξουσίας πάνω στις οποίες κάθεται, αντί

να κάθεται πάνω σε αναμμένα κάρβουνα για τη φόρα της φθοράς. Το μοντελάκι των απασχολήσιμων, εκτός από την εγχώρια κυβέρνηση των ανδρεικέλων, βολεύει και τους Επικυρίαρχους. Ιδού στο Προτεκτοράτο, φθηνό εργατικό δυναμικό, παρακαλώ ψωνίστε! Ιδού οι άνεργοι με το σωρό, διαλέχτε παρακαλώ!

Δουλειές του ποδαριού για όλους.

Αυτοί που είναι μέσα στην παραγωγή, να είναι με τσακισμένους μισθούς. Με την εργατική εφεδρεία γύρω τους να καραδοκεί. Και με ένα μέρος της να υποαπασχολείται στην πιο λούμπεν κρατική δραστηριότητα - αυτή που προτείνει η κυρία Ράνια Αντωνοπούλου.

Ακόμα κι αν ο Θεός κατέβαινε στη Γη με ένα διαστημόπλοιο κι άνοιγε το κεφάλι του Σαούλ των «Θεσμών» για να του βάλει μέσα φως, ακόμα κι αν ως εκ τούτου άφηναν την Ελλάδα ελεύθερη από τα γαμψά τους νύχια οι «Θεσμοί», ακόμα και τότε οι καθ’ ημάς ταγοί δεν θα άφηναν τη χώρα να βγει από τον τάφο της. Τάφο γεμάτον δικομματική λάσπη και νεοδικομματική γλίτσα...

ο Στάθης στον Ενικό