Ανθρωπιστικός πόλεμος

της Κατερίνας Γκαράνη


Ο όρος "ανθρωπιστική κρίση" είναι ένα τέχνασμα που δημιούργησε η ανώτατη κάστα όλων των χωρών όταν αποφασίζει να μην κηρύξει πόλεμο με όπλα διότι στις χώρες που επιβάλλουν "ανθρωπιστική κρίση" παράλληλα αναπτύσσουν κεφάλαια με το όνομα "επενδύσεις" και "ανάπτυξη".

Ταυτόχρονα, το λόμπι του ΟΗΕ εδώ και δεκαετίες δημιούργησε μία άλλη επιχείρηση κέρδους αλλά και ξεπλύματος μαύρου χρήματος εξαιτίας της "ανθρωπιστικής κρίσης" που είναι οι ανθρωπιστικές οργανώσεις οι οποίες χρηματοδοτούνται μέσω των πόρων των ταμείων των Ηνωμένων Εθνών.

Με τον τρόπο αυτό η ανώτατη κάστα, που διαχειρίζεται όλο τον κόσμο, καταφέρνει να είναι τυπική όσον αφορά τις παγκόσμιες Συνθήκες ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφού τα θύματα της "ανθρωπιστικής κρίσης" δεν είναι θύματα εγκλημάτων πολέμου αλλά αναμενόμενες παράπλευρες απώλειες διότι η αιτία "είναι πολιτικές που έχουν σημαντικές καταστροφικές και αποδομητικές επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής", όπως ο ίδιος ο ΟΗΕ χαρακτηρίζει την αιτία του ειρηνικού κακού.

Έτσι, σε μία χρηματοτραπεζική αναταραχή που οι ίδιοι προκαλούν με σκοπό το κέρδος έχει ως συνέπεια να τραντάξει από τα θεμέλια όλο το κοινωνικοπολιτικό σύστημα που στηρίζεται στο τραπεζικό και από εκεί και πέρα σειρά να πάρουν οι κανόνες προσαρμογής του κράτους, μνημόνια, συμβόλαια συμβιβασμού μεταξύ Κράτους και ΔΤΝ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΕΚΤ κ.λπ.

Η ρίζα του κακού για τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία συνθέτουν τους κανόνες της "ανθρωπιστικής κρίσης", είναι τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά αυτό δεν το λέει ποτέ κανείς. Με αυτό τον τρόπο τηρούν τους κανόνες (που τα ίδια ψήφισαν) και έκαναν κανόνα για την σωτηρία των χωρών, που πλήττονται από την "ανθρωπιστική κρίση", την διαχείριση να την έχουν εξ' ολοκλήρου ΜΚΟ και γι' αυτό βλέπουμε να φυτρώνουν τουλάχιστον στην Ελλάδα και όπου πέσει "ανθρωπιστική κρίση" σαν μανιτάρια.

Από "Σπίτια Φιλοξενίας Αστέγων" μέχρι συσσίτια γκοφρέτας και χυλού από εφοπλιστές και πολυεθνικές που καταφέρνουν πέρα από το πακέτο χρημάτων που παίρνουν από τους πόρους των Ταμείων του ΟΗΕ να κάνουν "δωρεές" σε ιδρύματα ή ΜΚΟ που έχουν ως αντικείμενο την "ανθρωπιστική κρίση" και έτσι να μειώνουν την φορολογία τους όσο τους συμφέρει.

Σε μία χώρα που επίσημα έχει χαρακτηριστεί ως χώρα με "ανθρωπιστική κρίση" είναι βολικότατο να ρίχνουν και τους "περιττούς" που στην παρούσα στιγμή είναι πρόσφυγες και μετανάστες. Αν η Ελλάδα δεν ήταν υπό "ανθρωπιστική κρίση" τότε για τον βασανισμό προσφύγων στα κέντρα κράτησής τους σε θερμοκρασίες Σιβηρίας αλλά και σε θερμοκρασίες Σαχάρας θα σερνόταν κανονικότατα στο Δικαστήριο Ανθρωπινών Δικαιωμάτων για έκθεση σε κίνδυνο ζωής κατά συρροή.

Όμως από την στιγμή που αιτία είναι "πολιτικές" και η Ε.Ε, όπως και ο ΟΗΕ, αποφάσισαν ότι είναι φυσική συνέπεια η ελληνική πολιτεία να υπολειτουργεί και έτσι δεν διαπράττεται κανένα απολύτως αδίκημα. Η χώρα είναι υπό διάλυση, οι εταίροι βοηθούν όσο μπορούν και είναι δικαιολογημένες τέτοιου είδους "παράπλευρες απώλειες".

Καθόλου τυχαίο δεν είναι, ότι οι σκηνές που είδαμε να μετατρέπονται σε ιγκλού στα κέντρα κράτησης προσφύγων έχουν στάμπα πάνω τους τον ίδιο τον ΟΗΕ. Αυτός σύμφωνα με τους Κανόνες έκανε το καθήκον του, η ελληνική πολιτεία είναι υπό επίσημη "κρίση" και ό,τι μπορεί να προσφέρει το προσφέρει και αν πεθάνουν κάποιοι λόγω των συνθηκών είναι απόλυτα καλυμμένοι οι αληθινοί υπεύθυνοι διότι "ανθρωπιστική κρίση" έχουμε, όλα είναι πιθανά.

Ουσιαστικά και όχι τυπικά, χώρα που είναι χαρακτηρισμένη σε "ανθρωπιστική κρίση" είναι μία χώρα σε πόλεμο. Απλά δεν σκοτώνεσαι από σφαίρες ή βομβαρδισμό αλλά εξαιτίας την κακιάς ώρας που το χρηματοτραπεζικό σύστημα ταρακουνήθηκε και έσκασε σαν χειροβομβίδα στα χέρια μόνο των περιττών πολιτών.

Το ότι υπάρχουν κτίρια με την ονομασία "Νοσοκομεία" και δεν είναι ερείπια από βομβαρδισμούς δεν σημαίνει ότι θα είναι πραγματικά νοσοκομεία εφόσον έχεις ανθρωπιστική κρίση.Γι' αυτό το λόγο δεν ενοχλήθηκε ούτε τυπικά το σύστημα όταν το νοσοκομείο "Σωτηρία" χτύπησε συναγερμό άμεσου κινδύνου όταν έμειναν χωρίς οξυγόνο ασθενείς.

Για τον ίδιο λόγο υπουργοί των κυβερνήσεων χαρακτηρίζουν τις αυτοκτονίες πολιτών ως "παράπλευρες απώλειες" αλλά και ότι "οι πρόσφυγες λιάζονται στον ήλιο". Για τον ίδιο λόγο είναι απολύτως φυσικό εργαζόμενοι να υπογράφουν συμβάσεις με τις οποίες ένα μέρος του μισθού τους θα το παίρνουν με κουπόνια καταναλωτικών προϊόντων (κυρίως τρόφιμα) από τις ίδιες επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται. Για τον ίδιο λόγο ακούς "φάτε γεμιστά για τρεις ημέρες" ή το καθολικό πλέον σε όλη την χώρα "επίδομα αλληλεγγύης".

Καθόλου τυχαίο επίσης, ότι η Ε.Ε εκτελεί εδώ και δύο χρόνια τα γνωστά πακέτα "ανθρωπιστικής κρίσης" και "προσφυγικής κρίσης" εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Το μεν πρώτο είναι διαχειρίσιμο από την εκάστοτε κυβέρνηση της χώρας που τελεί "υπό ανθρωπιστική κρίση" και το δεύτερο αποκλειστικά από ΜΚΟ που έχουν την έγκριση του ίδιου του ΟΗΕ. 

Τυπικά λοιπόν η κάστα που ελέγχει τον κόσμο έκανε αυτό που ορίζουν οι παγκόσμιες Συνθήκες και βέβαια ανακυκλώνει μαύρο χρήμα υπό την ταμπέλα "βοήθεια".

Το κέρδος όσων "σώζουν" και "διαχειρίζονται" χώρες με "ανθρωπιστική κρίση" είναι μεγαλύτερο από αυτό που έχουν όταν κηρύττουν πολέμους. Πρώτα σε οικονομικό επίπεδο και δεύτερο σε κοινωνικό επίπεδο.

Ο πόλεμος σε βάζει ως αμυνόμενο σε μία κατάσταση να γίνεις αστάθμητος παράγοντας για τα σχέδια αυτών που στον κήρυξαν. Η "ανθρωπιστική κρίση" σε βάζει στην θέση του αναξιοπαθούντα που βοηθιέται από τον "φίλο" και την κυβέρνηση να την βγάλει ακόμη μια μέρα και βέβαια από πολίτης να γίνει ένα αντικείμενο που μόνο σκοπό έχει την ατομική του επιβίωση. Κάτι που στον πόλεμο δεν γίνεται να συμβεί γιατί πάντα πρέπει να υπάρχει αυτός που θα σου φυλάει τα νώτα, θα σου γεμίζει το όπλο και βέβαια θα υπάρχει κοινός σκοπός: Η Ελευθερία.

Στην ανθρωπιστική κρίση είσαι ελεύθερος τυπικά. Μιλάς, γράφεις, κινείσαι όλες τις ώρες, δεν έχεις περιορισμούς μόνο που είσαι σε πλήρη εξαθλίωση αλλά υπάρχουν λύσεις που σου τις δίνει και πάλι το ίδιο σύστημα που σε έφτασε σε αυτό το σημείο: Εργασία με μισθό "ανθρωπιστικής κρίσης", "επιδοτούμενο πρόγραμμα" για να ενταχθείς στους κανόνες του νέου οικονομοπολιτικού σκηνικού που στήνεται, "επιδότηση ενοικίου" για να μην παραπονιέσαι ότι είσαι άστεγος όταν σου κατάσχουν το σπίτι, "κοινωνικό ιατρείο" για να μην παραπονιέσαι ότι δεν έχεις ασπιρίνη για τον καρκίνο και πάει λέγοντας.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία πρωτόγνωρη ιστορικά κατάσταση για όλο τον πλανήτη. Είναι μεν μία χώρα μέλος μιας παντοδυναμίας που λέγεται Ε.Ε, δίνει μισθούς-συντάξεις προσαρμοσμένες βέβαια στην "ανθρωπιστική κρίση", δίνει ευκαιρίες να σηκωθείς στα πόδια σου μέσω "επιδοτούμενων επιχειρήσεων" (αλλά μόνο με τραπεζική συναλλαγή για να ενταχθείς στο ΕΣΠΑ), φιλοξενεί πρόσφυγες ως φιλάνθρωπη χώρα (αλλά δεν φταίει αυτή αν βασανίζονται διότι η "ανθρωπιστική κρίση" φταίει), παγώνεις στο σπίτι ή δεν έχεις ρεύμα και νερό λόγω παράλογων αυξήσεων των τιμολογίων (για χώρα που είναι σε κρίση) αλλά η χώρα παράλληλα είναι σε "επανίδρυση" και όλοι πρέπει να κάνουν θυσίες.

Από την άλλη δε, είναι μία χώρα σε κατάσταση πολέμου. Με πολίτες που αποδέχθηκαν μέσω της "δημοκρατίας" να μην έχουν κανένα ανθρώπινο δικαίωμα από την στιγμή που υπογράφηκε το πρώτο μνημόνιο (7 χρόνια δηλαδή χωρίς ίσα δικαιώματα με κανέναν πολίτης της "μητέρας Ε.Ε") και με πολίτες που αποδέχθηκαν μέσω της κυβέρνησης που εξέλεξαν τον Ιανουάριο του 2015 ότι δεν θα έχουν "οικονομική κρίση" αλλά "ανθρωπιστική κρίση".

 Αποδέχθηκαν, δηλαδή, ότι θα είναι εθελοντικά θύματα πολέμου όσοι πατάνε το πόδι τους στον γεωγραφικό χώρο Ελλάδα όχι εξαιτίας των απάνθρωπων σχεδιασμών ενός εισβολέα αλλά εξαιτίας των "φιλάνθρωπων" ειρηνιστών εταίρων, φίλων, συμμάχων τους.

Γι' αυτό τον λόγο όποιος τολμήσει να πράξει ο,τιδήποτε ενάντια σε αυτό το "φιλάνθρωπο" δημοκρατικά επιλεγμένο σύστημα εξόντωσης χαρακτηρίζεται αυτόματα ως αντιδημοκράτης, τρομοκράτης, και βέβαια εχθρός της "πανανθρώπινης ειρήνης".

Στον τοίχο