Πριν από λίγη ώρα η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία χαρακτηρίζει "αδικαιολόγητες" τις αντιδράσεις οι οποίες δημιουργούν "εύλογα ερωτηματικά" ενώ προσθέτει πως επιχειρούν να την στοχοποιήσουν προσωπικά.
Η κυρία Θάνου τονίζει πως το αίτημα για αύξηση του ορίου αποχώρησης των ανώτερων δικαστών από το σώμα δεν είναι προσωπικό αλλά αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανώτερων δικαστικών λειτουργών. Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου υπεραμύνεται της απόφαση της να συγκαλέσει την Ολομέλεια και ζητάει να αφεθούν ανεπηρέαστοι οι αρεοπαγίτες να εκφράσουν την επιστημονική τους άποψη.
Την ίδια στιγμή η Ένωση Διοικητικών Δικαστών τονίζει σε ανακοίνωση της πως αλλαγή του ορίου ηλικίας μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης. Το ίδιο επισημαίνει σε γνωμοδότησή του και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Ιωάννης Δρόσος.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Προέδρου του Αρείου Πάγου
"Οι ανακοινώσεις ορισμένων μελών επιστημονικών και συνδικαλιστικών φορέων, σχετικά με τη σύγκληση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, της 26-1-2017 είναι αδικαιολόγητες και δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά, και τούτο διότι με το περιεχόμενο των ανακοινώσεών τους προσπαθούν να στοχοποιήσουν προσωπικά την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, παρότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι:
1) Το αίτημα αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης των Δικαστών δεν είναι αίτημα προσωπικό, αλλά αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ανώτατων και Ανώτερων Δικαστικών Λειτουργών, οι οποίοι κατ΄ επανάληψη είχαν απευθυνθεί και εξακολουθούν να απευθύνονται και στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ζητώντας να στηρίξει το δίκαιο και νόμιμο αίτημά τους.
2) Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου διαθέτει απόλυτα νόμιμο δικαίωμα (άρθ. 14 παρ. 2 και 4 ΚΟΔΚΔΛ – Ν. 1756/1988) να συγκαλεί την Ολομέλεια, για να γνωμοδοτήσει επί νομικών ζητημάτων, δικαίωμα το οποίο και κατά το παρελθόν συχνά έχει ασκήσει ο εκάστοτε Πρόεδρος. Τα μέλη της Ολομέλειας είναι εκείνα, τα οποία θα αποφασίσουν για την νομική ορθότητα, τη βασιμότητα και τη συνταγματικότητα ή μη των τεθέντων ερωτημάτων.
Ας αφήσουν λοιπόν ανεπηρέαστους τους Δικαστές του Αρείου Πάγου, οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη ούτε υποδείξεων ούτε παραινέσεων, για να εκφράσουν την επιστημονική τους άποψη.
Οι ανακοινώσεις των ως άνω φορέων λίγες μόλις ημέρες πριν τη συνεδρίαση της Ολομέλειας και χωρίς να αναμένουν για να ακουσθεί και η αντίθετη προς τη δική τους νομική άποψη, μπορούν δικαιολογημένα να θεωρηθεί ότι συνιστούν ανεπίτρεπτη προσπάθεια επηρεασμού και παρεμπόδισης της ελεύθερης έκφρασης γνώμης των μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου και αποτελούν σαφή παρέμβαση, για την έκδοση της απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου".
Η ανακοίνωση-απάντηση της Ενωσης Δικαστικών Λειτουργών του ΣΤΕ
Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση σχετικά με το ζήτημα του ορίου ηλικίας των δικαστικών λειτουργών, το Δ.Σ. της Ένωσης των Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας επισημαίνει τα εξής:
1) Η δικαστική ανεξαρτησία κατοχυρώνεται σε όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά Συντάγματα και συνδέεται ευθέως με τις θεμελιώδεις αρχές της διάκρισης των λειτουργιών και του κράτους δικαίου. Η δικαστική ανεξαρτησία περιλαμβάνει προσωπικές και λειτουργικές εγγυήσεις που κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα, μεταξύ των οποίων σημαίνουσα θέση κατέχει ο καθορισμός συγκεκριμένου ορίου ηλικίας, με τη συμπλήρωση του οποίου οι δικαστές αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία.
2) Ο καθορισμός από το Σύνταγμα του 1975 συγκεκριμένου ορίου ηλικίας αποτρέπει παρεμβάσεις του νομοθέτη που θα αποσκοπούσαν είτε στην παράταση παραμονής ήδη υπηρετούντων ανώτατων δικαστών είτε στην πρόωρη απομάκρυνσή τους με την μείωση του ορίου, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζει την ανανέωση των προσώπων στις ανώτατες θέσεις της δικαστικής ιεραρχίας που αποτελεί βασική επιλογή ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.
3) Η επιλογή του Συντάγματος 1975 οφείλεται στις πικρές εμπειρίες που έζησε το δικαστικό σώμα και γενικότερα η ελληνική πολιτεία και κοινωνία, από τις παρεμβάσεις του νομοθέτη στον καθορισμό του ορίου ηλικίας με σκοπό την εκκαθάριση του δικαστικού σώματος από πρόσωπα “μη αρεστά” στην εκτελεστική εξουσία και την προώθηση άλλων που θεωρούνταν “ημέτεροι”.
4) Οι παρεμβάσεις αυτές παρατηρούνται από τη δικτατορική κυβέρνηση Μεταξά (ΑΝ 1912/1939), από τις κατοχικές κυβερνήσεις (ΝΔ 266/1941, ΝΔ 1380/1942) και από κυβερνήσεις κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου (ΑΝ 721/1945).
5) Το Συμβούλιο της Επικρατείας, επί προσφυγής του αποχωρήσαντος προέδρου του Αρείου Πάγου λόγω μείωσης του ορίου ηλικίας, με την απόφαση 46/1945 έκρινε αντισυνταγματικό τον ΑΝ 721/1945 με τη σκέψη ότι ο προβλεπόμενος στο άρθρο 88 παρ. 2 Σ. 1911 ειδικός νόμος μόνον εφάπαξ μπορούσε να εκδοθεί, διότι αντίθετη εκδοχή που θα επέτρεπε τη διαρκή αυξομείωση των ορίων ηλικίας θα οδηγούσε σε ουσιώδη μείωση της συνταγματικής εγγύησης της ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών.
Ωστόσο, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου απαλλάχθηκε εκ νέου από την υπηρεσία με β.δ. εκδοθέν, αυτή τη φορά, κατ’ επίκληση της 93/1946 συντακτικής πράξης, αλλά η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την 370/1946 απόφαση έκρινε και την εν λόγω συντακτική πράξη αντισυνταγματική, ακυρώνοντας το ως άνω β.δ.
6) Έχοντας επίγνωση των προβλημάτων και των ανωμαλιών που δημιουργήθηκαν και είχαν ως στόχο την ποδηγέτηση της δικαιοσύνης, το Σύνταγμα του 1952 (άρθρο 88 παρ. 2) ρύθμισε το ίδιο κατά τρόπο εξαντλητικό το ζήτημα των ορίων ηλικίας των δικαστικών λειτουργών αφαιρώντας οριστικά τη σχετική εξουσία από τον νομοθέτη. Την ίδια επιλογή ακολούθησε και ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 (άρθρο 88 παρ. 5), ρυθμίζοντας κατά τρόπο αποκλειστικό το όριο ηλικίας, όπως συνάγεται από τις προπαρασκευαστικές εργασίες θέσπισης του Συντάγματος 1975 (Βουλή των Ελλήνων, Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή, Πρακτικά των Συνεδριάσεων των Υποεπιτροπών της επί του Συντάγματος 1975 Κοινοβουλευτικής Επιτροπής σ. 203 επ., 287επ., Βουλή των Ελλήνων, Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή, Επίσημα Εστενογραφημένα Πρακτικά της Ολομέλειας της Επιτροπής του Συντάγματος 1975 σ. 384 – 393, Βουλή των Ελλήνων, Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή, Πρακτικά των Συνεδριάσεων της Ολομέλειας της Βουλής των συζητήσεων επί του Συντάγματος 1975 σ. 603 επ., 624 επ., 751επ.). Όπως δε έχει κριθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ο καθορισμός από το Σύνταγμα του ορίου υποχρεωτικής αποχώρησης από την υπηρεσία των δικαστικών λειτουργών δεν θίγει την αρχή της ισότητας (βλ. ΣτΕ Ολομ. 4581/1983).
7) Εξάλλου, δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης του ενωσιακού δικαίου, το οποίο σέβεται την συνταγματική ταυτότητα των κρατών μελών (άρθρο 4 παρ. 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση), συμπεριλαμβανομένων και των διατάξεων του Συντάγματος για την δικαστική ανεξαρτησία. Σε πρόσφατη, μάλιστα, απόφασή του το ΔΕΕ έκρινε ότι η υποχρεωτική αποχώρηση δικαστικών λειτουργών από την υπηρεσία μετά τη συμπλήρωση ανάλογου ορίου ηλικίας δεν αντιβαίνει στο ενωσιακό δίκαιο (βλ. ΔΕΕ απόφαση της 21.7.2011, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-159/2010 και C-160/2010, Gerhard Fuchs και Peter Köhler). Σημειωτέον δε ότι και με την απόφαση του Ανώτερου Διοικητικού Δικαστηρίου της Έσσης (Hessischer VGH, Beschluss vom 19.8.2013 – Az 1 B 1313/13) κρίθηκε ότι η υποχρεωτική αποχώρηση δικαστών από την υπηρεσία με τη συμπλήρωση συγκεκριμένου ορίου ηλικίας δεν αντιβαίνει στο ενωσιακό δίκαιο και, με τον τρόπο αυτό, ανατράπηκε η προγενέστερη διάταξη της 16.5.2013 του Διοικητικού Δικαστηρίου της Φρανκφούρτης (VG Frankfurt am Main, Beschluss vom 16.5.2013, Az. 9 L 1393/13.F), με την οποία, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, είχαν κριθεί τα αντίθετα.
8) Από όλα τα ανωτέρω προκύπτει ότι η διάταξη του άρθρου 88 παρ. 5 του Συντάγματος είναι σαφής και ανεπιφύλακτη και δεν είναι δεκτική αντίθετης ερμηνείας που θα ανέτρεπε την ασφάλεια δικαίου, στην οποία αποβλέπει κάθε πολίτης και την οποία είναι ταγμένοι να υπηρετούν οι δικαστές. Συνεπώς, η συζήτηση γύρω από το ζήτημα του ορίου ηλικίας των δικαστικών λειτουργών μπορεί να γίνει μόνο με τελικό σκοπό τη διατύπωση πρότασης για την αναθεώρηση της σχετικής διατάξεως του Συντάγματος. Οποιαδήποτε άλλη λύση δίνει τη δυνατότητα να ανατρέπονται διατάξεις του Συντάγματος με σαφές και ανεπιφύλακτο περιεχόμενο.
Γνωμοδότηση του κυρίου Ιωάννη Δρόσου:
Σήμερα η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έδωσε στη δημοσιότητα γνωμοδότηση του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Ιωάννη Δρόσου στην οποία τονίζεται πως η διάταξη του Συντάγματος που ορίζει πως πρέπει να αποχωρούν οι ανώτεροι δικαστές από το δικαστικό σώμα στα 67 έτη είναι σαφής και η αλλαγή της μπορεί να τεθεί μόνο στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης.
Συγκεκριμένα ο κ. Δρόσος τονίζει:
«Αγαπητέ κύριε Σεβαστίδη,
σας ευχαριστώ, και δι΄ υμών ευχαριστώ και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων για το ερώτημα που μου θέσατε σχετικά με το αν είναι ή όχι συνταγματικά επιτρεπτή η αύξηση του ορίου ηλικίας για την υποχρεωτική αποχώρηση των δικαστών από την υπηρεσία.
Το πρώτο εδάφιο του άρθρου 88 παρ. 5 του Συντάγματος απαντά ρητώς: ”Οι δικαστικοί λειτουργοί, έως και το βαθμό του εφέτη ή του αντιεισαγγελέα εφετών και τους αντίστοιχους με αυτούς βαθμούς, αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το εξηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας τους και όλοι όσοι έχουν βαθμούς ανώτερους από αυτούς ή τους αντιστοίχους με αυτούς αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το εξηκοστό έβδομο έτος της ηλικίας τους.” Η διάταξη είναι σαφής και in claris non fit interpretatio, αναφέρεται δε σε θέμα που διέπεται, και δεν μπορεί παρά να διέπεται, αποκλειστικά από το ελληνικό Σύνταγμα.
Ως θέμα συνταγματικής αναθεώρησης ασφαλώς μπορεί να τεθεί από όποιον νομίζει ότι πρέπει να το θέσει, έξω όμως από τα πλαίσια αυτά η συζήτηση δεν μπορεί να έχει πρακτική σημασία.
Ως άνθρωπος που ζει από την μελέτη και τα διδάγματα του έργου της δικαιοσύνης δικαιούμαι, νομίζω, να ευχηθώ να γίνει με ψυχραιμία η συζήτηση για το θέμα αυτό, ώστε οι τυχόν επ΄ αυτού διαφωνίες στο εσωτερικό της δικαιοσύνης να μην τραπούν σε διαιρέσεις και μάλιστα δύσκολα ιάσιμες.
Βεβαίως και με νηφαλιότητα, ώστε η μέριμνα για την μεγαλύτερη επ΄ ωφελεία της δικαιοσύνης αξιοποίηση της κεκτημένης πείρας των πρεσβυτέρων δικαστών –άλλο λόγο για να ζητηθεί από τον συνταγματικό νομοθέτη να επεκτείνει το όριο της ηλικίας αφυπηρέτησης των δικαστών αρνούμαι ακόμη και να φαντασθώ- να μην οδηγεί, ούτε να φανεί ότι οδηγεί, σε υποτίμηση των νεότερων δικαστών, του έργου τους και της δυναμικής της προσφοράς τους, στην οποία δικαιούμαι, νομίζω, να προσβλέπω περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο.
Αθήνα, 22.1.2016
Γιάννης Δρόσος».
Στο πλευρό Θάνου η ένωση που η ίδια δημιούργησε
Ανακοίνωση για το ζήτημα της σύγκλησης της διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου από την Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου προκειμένου να αποφανθεί για το ζήτημα της αύξησης των ορίων των δικαστικών λειτουργών εξέδωσε και η νεοϊδρυθείσα Ένωση Ανώτατων και Ανώτερων Δικαστικών Λειτουργών.
"Τα μέλη της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, έχουν πλήρη συναίσθηση της ευθύνης τους, διαθέτουν επιστημονική επάρκεια, ωριμότητα και ήθος, ώστε να κρίνουν με βάση την νομιμότητα και δεν χρειάζονται τις υποδείξεις ή τις παρεμβάσεις οποιουδήποτε τρίτου, για να εκφράσουν τη νομική τους άποψη στην Ολομέλεια της 26-1-2017, όπως πάντοτε μέχρι σήμερα πράττουν".
Διαβάστε επίσης:
Η ΕΔΕ καταγγέλλει την προσπάθεια της Προέδρου του Αρείου Πάγου να προωθήσει την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των Δικαστών
Σημ. Ζείδωρον: Τελείως συμπτωματικά φέτος η πρόεδρος του Αρείου Πάγου,κυρία Βασιλική Θάνου,κλείνει τα 67 και σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο οφείλει να αποχωρήσει...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου