Από την Αννούλα στον Μπεν: 5 εξαφανίσεις παιδιών που συγκλόνισαν την Ελλάδα (φωτο & βίντεο)

Ένα αγοράκι εξαφανίζεται ενώ παίζει αμέριμνο στην αυλή του εξοχικού του, ένας ταλαντούχος έφηβος χάνεται την ώρα που γυρίζει από την προπόνηση, τα ίχνη μιας μικρούλας χάνονται μέρα μεσημέρι σε παραλία κατάμεστη από κόσμο και δύο αγόρια τα «καταπίνει» η γη ενώ έχουν πάει στα κτήματα των οικογενειών τους.

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Το ΕΤhe Magazine του EleftherosTypos.gr σας παρουσιάζει τις εξαφανίσεις παιδιών στην Ελλάδα που οι ιστορίες τους δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τα νοσηρά σενάρια ταινιών θρίλερ του Χόλιγουντ. Εξαφανίσεις παιδιών που έλαβαν απίστευτη δημοσιότητα γράφοντας δεκάδες μαύρες σελίδες στα αστυνομικά χρονικά της χώρας τα τελευταία 35 χρόνια, αφήνοντας μία πικρή γεύση στον κόσμο που τα παρακολούθησε και άπειρα ερωτηματικά στους τραγικούς συγγενείς.

Έγιναν έρμαιο στις αρρωστημένες διαθέσεις αδίστακτων ανθρώπων, άκληρων ζευγαριών που θέλησαν με αυτό τον τρόπο να αποκτήσουν παιδιά ή έπεσαν θύματα άγριας δολοφονίας από συνομήλικούς τους που η ψυχή τους ήταν γεμάτη μίσος;

Υπόθεση Μπεν: Ο ξανθός άγγελος που χάθηκε στην Κω

Το πρωινό της 24ης Ιουνίου του 1991 ο Μπεν Νίνταμ ηλικίας 21 μηνών που παραθέριζε με την οικογένειά του στην Κω, έπαιζε έξω από το τροχόσπιτο στην περιοχή Ηρακλής. Την τελευταία φορά που το είδαν ο παππούς και η γιαγιά του, έτρεχε κρατώντας τα παιχνίδια του στα χέρια και τίποτα δεν προδίκαζε τι θα επακολουθούσε. Κάποια στιγμή ο 17χρονος θείος του απομακρύνθηκε από το σπίτι και από τότε δεν ξαναείδαν τον Μπεν. Αρχισαν να τον αναζητούν πολλές ώρες αργότερα καθώς όλοι πίστευαν πως θα ήταν με τον θείο του. Δεν ήταν όμως και από τότε, 25 χρόνια μετά, η δραματική αναζήτηση συνεχίζεται δίχως να έχει βρεθεί ίχνος από το άτυχο αγοράκι.

Τις πρώτες ημέρες της αναζήτησης όλο το νησί ήταν στο πόδι και έψαχνε το παιδί. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε κάποιος κάτοικος του νησιού με σοβαρά προβλήματα υγείας -κυρίως ψυχολογικά- που είχε εμπλακεί σε έκνομες ενέργειες και είπε στους αστυνομικούς ότι βρήκε ένα παιδάκι στο δρόμο και το πέταξε σε ένα πηγάδι! Αυτό ποτέ δεν αποδείχθηκε, αντίθετα τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο συγκεκριμένος άντρας έκαναν την κατάθεσή του ανίσχυρη.

Πολλά ακούστηκαν τότε σε βάρος μελών της οικογένειας του μικρού και κυρίως για τον πατέρα του που είχε απασχολήσει τη βρετανική δικαιοσύνη. Η μητέρα, η γιαγιά και ο παππούς, δεν έπαψαν να αναζητούν το άτυχο παιδάκι και ευαισθητοποίησαν την κοινή γνώμη. Πολλοί επιχειρηματίες από το εξωτερικό πρόσφεραν πολλά χρήματα ως αμοιβή για όποιον έδινε πληροφορίες για τον Μπεν αλλά και πάλι αποτέλεσμα δεν υπήρξε. Κατά καιρούς βγήκαν σκόρπιες πληροφορίες για το ότι κάποιοι είδαν τον Μπεν στην Ισπανία, την Γαλλία ακόμη και στην Ελλάδα αλλά ποτέ αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν και το δράμα της οικογένειας συνεχίζονταν.

Οι τελευταίες εξελίξεις έχουν να κάνουν με τον ερχομό στην Κω ειδικών ερευνητών από την Αγγλία όπου έψαξαν το έδαφος γύρω από το οίκημα που έμενε η οικογένεια το 1991. Οι Αγγλοι ερευνητές πιστεύουν πως το παιδί καταπλακώθηκε από εκσκαφέα που οδηγούσε ο Κωνσταντίνος Μπάρκας ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή. Η οικογένεια του Μπάρκα απορρίπτει όλα αυτά που ακούγονται σε βάρος του συγγενή τους και επιτέθηκαν και στην οικογένεια του Μπεν και στους Βρετανούς αστυνομικούς.

Από τις έρευνες -διάρκειας τριών εβδομάδων- που έγιναν στο νησί βρέθηκαν κάποια αντικείμενα για τα οποία εικάζεται ότι ανήκουν στο παιδί και πως αυτά πιστοποιούν ότι θάφτηκε κατά λάθος αλλά η ελληνική αστυνομία διατηρεί επιφυλάξεις για αυτές τις εκτιμήσεις. Το σίγουρο είναι πως η οικογένεια του Μπεν συνεχίζει να ανεβαίνει τον Γολγοθά της καθώς μετά από 25 ολόκληρα χρόνια ακόμη δεν ξέρουν αν το παιδί είναι ζωντανό ή νεκρό. Ο Μπεν αν ζει σήμερα είναι 27 ετών. 

Υπόθεση Άλεξ: Ο ταλαντούχος Γεωργιανός που πλήρωσε ακριβά τις ικανότητές του

Ο Άλεξ Μεσχισβίλι 11 χρόνων από τη Γεωργία, που ζούσε με τη μητέρα και τον πατριό του στη Βέροια, εξαφανίστηκε το απόγευμα της Παρασκευής 3 Φεβρουαρίου 2006, μεταξύ 7 και 8 από την περιοχή Ελιάς – Ανοίξεως Βέροιας. Η δικαιοσύνη θεώρησε πως έπεσε θύμα μπούλινγκ και τον σκότωσαν πέντε παιδιά (δύο Έλληνες, ένας Αλβανός, ένας Ρουμάνος και ένας Βορειηπειρώτης) αλλά το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.

Τη μοιραία Παρασκευή, πριν από 10 χρόνια, ο Άλεξ που μόλις είχε σχολάσει από το δημοτικό, πήγε στα αγγλικά του και το μεσημέρι γύρισε στο σπίτι όπου τον περίμενε ο πατριός του. Λίγο πριν από τις 6 ο Άλεξ έφυγε για την καθιερωμένη προπόνηση με ομάδα μπάσκετ η οποία τελείωνε στις 7 και μια ώρα μετά θα παρακολουθούσε μαθήματα ζωγραφικής. Στο διάστημα της αυτής της ώρας θα πέρναγε από το πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που διατηρούσε ο πατριός του για να πάρει κάποια λεφτά. Το παιδί, όμως, δεν πέρασε ποτέ από το μαγαζί.

Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, το αγόρι έφυγε από το γήπεδο του μπάσκετ με τους φίλους του όταν σε κάποιο σημείο τους αποχαιρέτησε και συνέχισε μόνο του. Από εκείνη τη στιγμή και μετά τα ίχνη του εξαφανίστηκαν. Η μητέρα του Άλεξ με τον σύντροφο της άρχισαν να ψάχνουν σε όλους τους δρόμους της Βέροιας αλλά δίχως κάτι να μαρτυράει τι απέγινε ο 11χρονος. Απελπισμένοι επισκέφτηκαν μέχρι και το νοσοκομείο της πόλης αλλά κανείς δεν είχε δει τον Αλεξ. Το μόνο που τους έμενε ήταν να δηλώσουν την εξαφάνισή του στην αστυνομία.

Για πολλούς μήνες η αστυνομία της περιοχής, με τη βοήθεια και δυνάμεων από την Αθήνα, ερευνούσαν την υπόθεση αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν το παιδί και ούτε κάποιο στοιχείο που να τους οδηγούσε σε κάποιο συμπέρασμα. Τον Μάιο του 2006 η υπόθεση πήρε νέα τροπή από την ομολογία ενός 12χρονου Βορειοηπειρώτη ο οποίος όταν ρωτήθηκε από την αστυνομία για τον Αλεξ έβαλε αμέσως τα κλάματα και παραδέχτηκε ότι τον είχε δει τη βραδιά που χάθηκε.

Στην σοκαριστική απολογία του τόνιζε: «Καθόμασταν στα παγκάκια και καπνίζαμε. Ο Αλεξ γυρνώντας από την προπόνηση πέρασε από μπροστά μας. Τον προκαλέσαμε βρίζοντας τον και αυτός απάντησε. Τότε αρχίσαμε να τον κυνηγάμε. Αυτός άρχισε να τρέχει μέσα από τα στενά. Τον είδαμε σε μια στιγμή που ήταν απέναντι μας. Ο Αλεξ συνέχιζε να τρέχει και του κλείσαμε τον δρόμο στο δημαρχείο. Αρχίσαμε να τον βαράμε με μπουνιές και κλωτσιές παντού. Φώναξε και προσπάθησε να φύγει. Εκείνη την ώρα ο …. του έβαλε τρικλοποδιά, έχασε την ισορροπία του και έπεσε από τις σκάλες και στο ενδιάμεσο πλατύσκαλο σταμάτησε. Έβγαλε αίμα από το πίσω μέρος του κεφαλιού του. Πήγαμε κοντά του και ένας από εμάς σκούπισε το αίμα με μία χαρτοπετσέτα. Έπειτα παρατηρήσαμε ότι η καρδιά του είχε σταματήσει και δεν ανέπνεε. Καταλάβαμε ότι ήταν νεκρός. Αν τον πηγαίναμε στο νοσοκομείο σκεφτήκαμε ότι θα είχαμε μπλεξίματα. Έτσι τον σηκώσαμε και τον πήγαμε μέσα στο σπίτι που είναι δίπλα στην πλατεία Δημαρχείου. Τον αφήσαμε σε ένα δωμάτιο, βγήκαμε έξω και δώσαμε όρκο σιωπής. Την επόμενη μέρα ξανά πήγαμε στο σημείο που τον είχαμε αφήσει. Δύο από εμάς που πήγαν και τον είδαν είπαν ότι ο Άλεξ είναι άσπρος γιατί έχει πεθάνει. Με τάραξε αυτό που άκουσα αλλά φοβήθηκα να μιλήσω γιατί φοβόμουν μην μου κάνουν τα ίδια. Ένας από εμάς πήρε ένα οικοδομικό καρότσι και μία παλιά κουβέρτα που υπήρχαν δίπλα. Τον έπιασαν από τα χέρια και τα πόδια και τον έβαλαν μέσα σκεπάζοντας τον με την κουβέρτα. Δεν πέρασε κανείς να μας δει γιατί επικρατούσε πολύ κρύο. Αποφασίσαμε να τον πάμε στην γέφυρα της Μπαρμπούτας. Στην διαδρομή συναντήσαμε κάποιους περαστικούς αλλά κανένας δεν μας κατάλαβε. Τον κατέβασαν κάτω από την γέφυρα από τα σκαλιά. Εγώ ήμουν από πάνω και τους έβλεπα. Όταν τον κατέβασαν εγώ έφυγα. Την επόμενη μέρα που τους ρώτησα τι τον έκαναν ο ένας μου έλεγε ότι τον πέταξαν στο ποτάμι και ο άλλος ότι τον άφησαν εκεί. Δεν ξέρω που βρίσκεται το σώμα του Άλεξ. Μετανιώνω για όλα αυτά και ζητάω συγγνώμη από την οικογένεια του. Έπρεπε να μιλήσω από την αρχή αλλά φοβόμουν μην πάθω τα ίδια».

Αργότερα αυτή η κατάθεση ανακλήθηκε από τον μικρό αλλά το Δικαστήριο Ανηλίκων εξέδωσε την απόφαση του στις 2 Φεβρουαρίου του 2009 με την οποία επέβαλλε: Στα δύο Ελληνόπουλα τοποθέτηση τους στο Ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων Βόλου μέχρι την ενηλικίωση τους. Στο ρουμανικής καταγωγής αγόρι και στον Αλβανό το αναμορφωτικό μέτρο της ανάθεσης επιμέλειας στην Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων (ΥΕΑ) μέχρι την ενηλικίωση τους και στον Βορειοηπειρώτη την ανάθεση επιμέλειας στην ΥΕΑ Αθηνών μέχρι την ενηλικίωση του. Επίσης δικάστηκαν οι γονείς τον πέντε παιδιών και ο παππούς των Ελληνόπουλων σε ξεχωριστές δίκες. Ο παππούς καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4 ετών και 6 μηνών για υπόθαλψη εγκληματία κατά συρροή και για ψευδορκία μάρτυρα. Οι γονείς των παιδιών σε ποινή 12 μηνών με αναστολή για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων πλην της μητέρας του Ρουμάνου που αθωώθηκε ενώ ο πατέρας του καταδικάστηκε σε τρίμηνη φυλάκιση.

Η μητέρα του Άλεξ, Νατέλα, ακόμη ψάχνει να βρει το που εξαφάνισαν το μοναχογιό της και συχνά-πυκνά κάποιες σκόρπιες μαρτυρίες ότι έχουν δει τον Αλεξ στην Βουλγαρία και στην Ελλάδα της δημιουργούν ακόμη περισσότερο πόνο. Αν ζει σήμερα ο Αλεξ είναι 21 ετών.

Υπόθεση της μικρής Αννούλας: Επαιζε στην παραλία και ξαφνικά χάθηκε

Η Άννα Τριανταφυλλίδη ήταν το πρώτο παιδί που η εξαφάνισή του πήρε τόσο μεγάλη δημοσιότητα. Ήταν 2,5 χρόνων όταν εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στις 19 Αυγούστου 1981.

Εκείνη την ημέρα ήταν στην παραλία Αγία Βαρβάρα στο Σκουτάρι της Μάνης και έπαιζε. Κάποια στιγμή η μητέρα της την αναζήτησε για να την ταΐσει αλλά δεν τη βρήκε πουθενά. Λουόμενοι είπαν ότι το παιδάκι κατευθύνθηκε προς τα τροχόσπιτα που υπήρχαν στην παραλία, αλλά ούτε εκεί εντοπίστηκαν τα ίχνη της. Οι έρευνες από δύτες, στην παραλία και τις σπηλιές, δεν έφεραν αποτέλεσμα. Ομάδες ειδικών με εκπαιδευμένα σκυλιά «χτένισαν» την περιοχή χωρίς να βρουν ίχνος του μικρού κοριτσιού. Τα ίχνη από τους τροχούς αυτοκινήτου που απομακρύνθηκε, έδειξαν πως το παιδί ή έπεσε θύμα απαγωγής ή κάποιος οδηγός το χτύπησε κατά λάθος και πέταξε το πτώμα του σε απόκρημνη περιοχή της Μάνης. Ήταν η πρώτη φορά στην Ελλάδα που η είδηση εξαφάνισης παιδιού, έβλεπε το «φως» της δημοσιότητας.

Λίγες μέρες μετά την αρπαγή της μικρής, η οικογένεια της έλαβε ένα ανώνυμο γράμμα από το Ντίσελντορφ της Γερμανίας. Μια Ελληνίδα μετανάστρια με το όνομα Λευκή, ισχυριζόταν ότι μια ψηλή ξανθιά γυναίκα γύρω στα 50, είχε απαγάγει την Αννούλα και βρισκόταν στην ίδια περιοχή. Μετά από λίγο καιρό μία άλλη γυναίκα με την ίδια περιγραφή που ζούσε στη Γερμανία και τις μέρες της εξαφάνισης παραθέριζε στη Μάνη, έστειλε ένα άλλο γράμμα στην οικογένεια, ρωτώντας για την εξέλιξη της υπόθεσης.

Αποστολέας ήταν μία καθηγήτρια που έμενε σε ένα από τα τροχόσπιτα της παραλίας και παραλήπτης η μητέρα της άτυχης μικρής. Όλοι τότε πίστευαν πως η γυναίκα είχε εμπλοκή στην εξαφάνιση της Αννούλας και η Ιντερπόλ την αναζητούσε. Δεν είχε σχέση, όμως, με την εξαφάνιση της Αννούλας και το ενδιαφέρον της γι’ αυτήν παρερμηνεύτηκε, όπως ισχυρίστηκε.

Ο πατέρας της Αννούλας πέθανε χωρίς ποτέ να μάθει την αλήθεια για το παιδί του. «Τα τελευταία 32 χρόνια είμαι σε έναν λαβύρινθο. Το να μην ξέρεις τι έχει συμβεί στο παιδί σου είναι ό,τι χειρότερο. Οταν ακούω ότι εξαφανίστηκε ένα παιδί τρελαίνομαι και σκέφτομαι το δικό μου, αλλά και τη μάνα που το ψάχνει. Ο άνδρας μου πέθανε με τον καημό ότι δεν έμαθε την αλήθεια. Η παραδειγματική τιμωρία για τους ανθρώπους που αρπάζουν παιδιά είναι η κρεμάλα. Ομως, αν αυτός που το πήρε μου το επέστρεφε ακόμη και σήμερα, θα τον αγκάλιαζα και θα του φιλούσα τα χέρια», δήλωσε η μητέρα της Αννας, η οποία έχει ένα εκ γενετής μαύρο σημάδι (σαν ελιά) ψηλά στους γλουτούς και σήμερα, αν ζει, είναι 37 ετών.

Υπόθεση Γιωργάκη: Χάθηκε στο βουνό που πήγε με τον παππού του

Ήταν 10 χρόνων όταν ο Γιώργος Παρασκευόπουλος χάθηκε στο βουνό του χωριού Δήμητρα Γορτυνίας στις 24 Ιουνίου του 1992. Ακόμη μία υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο και όσα χρόνια και αν περάσουν δεν ξεχνιέται.

Οι γονείς του που ζουν στην Κρήτη, τον είχαν στείλει διακοπές στο χωριό του παππού και της γιαγιάς του. Το πρωί της εξαφάνισης ο παππούς είχε πυρετό και η θεία σκέφτηκε να δώσει στο μικρό Γιωργάκη να κρατάει τα φάρμακα και να τον στείλει παρέα με τον παππού του στο βουνό που διατηρούσε τη στάνη με τα ζώα του. Κάποια στιγμή ο ηλικιωμένος άφησε τον εγγονό του στην πηγή του βουνού να γεμίσει με νερό τα δύο παγουράκια του κι εκείνος πήγε στα πρόβατά του.

Όταν γύρισε δεν τον βρήκε και υπέθεσε ότι ο μικρός επέστρεψε στο χωριό. Δεν ειδοποίησε κανέναν και δεν ανέφερε το περιστατικό ούτε και στον αδελφό του που τον επισκέφτηκε στη στάνη. Η εξαφάνιση του Γιωργάκη έγινε αντιληπτή όταν ο παππούς κατέβηκε στο χωριό το επόμενο βράδυ! Παρά τις έρευνες του στρατού, ειδικής ομάδας ερευνητών από την Ελβετία, χωρικών και συγγενών, το παιδί δεν βρέθηκε ποτέ. Αργότερα σε ένα δύσβατο σημείο του βουνού εντοπίστηκαν τα παγουράκια του παιδιού. Κάτοικος διπλανού χωριού ισχυρίστηκε ότι είδε ένα αγοράκι με τα χαρακτηριστικά του Γιώργου να κατεβαίνει από το βουνό προς τον κεντρικό δρόμο, αλλά δεν έδωσε σημασία και δεν το ανέφερε τον πρώτο καιρό των ερευνών. Το αποκάλυψε όταν ο Μητροπολίτης της περιοχής απείλησε με αφορισμό όσους ξέρουν και δεν μιλούν.

Αρκετά χρόνια αργότερα, ένας βοσκός βρήκε σε δύσβατη περιοχή ένα παιδικό αθλητικό παπουτσάκι που εκτιμάται ότι ανήκε στον αγνοούμενο Γιωργάκη. Παρόλα αυτά δεν μπόρεσε να βρεθεί κανένα άλλο στοιχείο για την τύχη του άτυχου παιδιού.

Οι συγγενείς του αρχικά υποψιάστηκαν τους τσιγγάνους και μόνοι τους έκαναν μία πολύ μεγάλη έρευνα γυρίζοντας στους καταυλισμούς όλης της Ελλάδας.  Η οικογένεια του Γιώργου, ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζει τι ακριβώς έχει συμβεί αφού δεν αποδείχτηκε κάποιο σενάριο και δεν υπήρξε κάποιο στοιχείο που θα έστρεφε τις έρευνες σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αν ζει ο Γιωργος σήμερα είναι 34 ετών.

Υπόθεση Νεκτάριου: Μπήκε σε αυτοκίνητο και έφυγε

Ο Νεκτάριος Κορδός χάθηκε στις 14 Αυγούστου 1989 από το χωριό Κάτω Αμπελόκηποι Μεσσηνίας σε ηλικία 7 χρόνων.

Ήταν το τρίτο παιδί του Γιάννη και της Βασιλικής Κορδού. Την ημέρα εκείνη είχε πάει στα κτήματα της οικογένειας και κάποια στιγμή ξέφυγε της προσοχής τους και βγήκε στο δρόμο. Κάποιοι χωρικοί τον είδαν στα πίσω καθίσματα ενός μεγάλου αυτοκινήτου σκούρου χρώματος να τους χαιρετάει. Από τότε κανείς δεν έμαθε ποτέ για την τύχη του Νεκτάριου. Ο πατέρας του πέθανε περιμένοντας να δει ξανά το παιδί του. Αν ζει σήμερα ο Νεκτάριος είναι 34  ετών.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ