"Της τρομοκρατίας το ανάγνωσμα" θα μπορούσε να τιτλοφορείται το άρθρο που διάβασα στο capital.gr και που επάξια συγκαταλέγεται μεταξύ των προσπαθειών που εργολαβικά έχουν αναλάβει οι ερωμένοι της ιδέας της σύντομης «αντιμνημονιακής» παρένθεσης.
Εξυπακούεται ότι τίποτα από αυτά που περιγράφονται εκεί μέσα, σκιαγραφώντας την κατακλυσμιαία καταστροφή που θα επέλθει αν δεν καταβληθεί η επόμενη δόση δεν πρόκειται να συμβεί, διότι είναι αδύνατον να αφεθεί η κατάσταση στην τύχη της.
Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν είναι βέβαιος σχετικά με το τι θα μπορούσε να συμβεί αν η Ελλάδα κήρυττε αύριο το πρωί παύση πληρωμών. Θα συνέβαινε άραγε κάτι που θα προκαλούσε την αναστάτωση που είχε προκαλέσει το 2008 η κατάρρευση της Lehman Brothers, η οποία άνοιξε τότε τον ασκό του Αιόλου ή θα ήταν κάτι πολύ χειρότερο? Μήπως, αντίθετα, η ελληνική πτώχευση έχει ήδη προεξοφληθεί και η κήρυξή της θα περνούσε απαρατήρητη, προκαλώντας μικρές μόνο και παροδικές αναταράξεις στην ισοτιμία του ευρώ, έναντι των υπόλοιπων νομισμάτων?
Κανείς δεν μπορεί να πει με καμία βεβαιότητα τι θα συμβεί στην πραγματικότητα. Πρόκειται, συμφωνούν όλοι σε αυτό, για terra incognita, για αχαρτογράφητη περιοχή!
Αλλά αυτό που σιχαίνονται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτοί οι τρανοί και οι σπουδαίοι που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς, είναι η αβεβαιότητα.
Μόνο ένα πράγμα είναι βέβαιο, πέρα από κάθε αμφιβολία: τα νούμερα δεν βγαίνουν, το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και αυτό -ανεξάρτητα αν το παραδέχονται ή δεν το παραδέχονται δημοσίως- το γνωρίζουν οι πάντες, ήδη από το 2009, από τότε δηλαδή, που για κάποιον άγνωστο λόγο, οι διεθνείς χρηματαγορές ασχολήθηκαν με τα ελληνικά νούμερα, δίνοντας λίγο μεγαλύτερη προσοχή απ' ό,τι έκαναν παλιότερα, όταν χρηματοδοτούσαν ασύστολα και ανεξέλεγκτα, με μεγάλη αφροσύνη, τις σπάταλες και διεφθαρμένες ελληνικές κυβερνήσεις.
Τούτου δοθέντος, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από δύο εναλλακτικά ενδεχόμενα:
Το πρώτο ενδεχόμενο είναι να προκριθεί, εδώ και τώρα, μια πρόχειρη -μια «βρώμικη» κατά την έκφραση της διοικήτριας του ΔΝΤ- και καθόλου βιώσιμη διευθέτηση της κατάστασης, στη λογική των εκβιαστικών ιδεοληψιών του Δόκτορος Σόιμπλε και της παρέας του, που θα αποδομήσει και θα γελοιοποιήσει την ελληνική κυβέρνηση.
Σε αυτήν την περίπτωση, θα ευοδωθούν οι ασεβείς πόθοι των εραστών της σύντομης «αντιμνημονιακής» παρένθεσης, καταδεικνύοντας συγχρόνως ότι οι βουλευτικές εκλογές στα όρια της ευρωζώνης είναι μια ενοχλητική και, κατά το μάλλον ή ήττον, περιττή διαδικασία. Μια διαδικασία που, χωρίς να της αξίζει κάποιος σπουδαίος σεβασμός πρέπει να την ανεχόμαστε από καιρού εις καιρόν -ένα αναγκαίο κακό, σαν να λέμε, για να τηρούνται κάποια προσχήματα δημοκρατίας.
Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι να αρνηθεί η ελληνική κυβέρνηση, στη βάση των νωπών προγραμματικών της θέσεων, να υπογράψει την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας και να μην συναινέσει πλέον σε αυτήν την ανόητη και ατελέσφορη ανακύκλωση δανείων, που με δεδομένες τις πραγματικές οικονομικοκοινωνικές συνθήκες, είναι αδύνατο να αποπληρωθούν.
Να αρνηθεί, η ελληνική κυβέρνηση, να συμμετέχει περισσότερο σε αυτήν την φαρσοκωμωδία, χωρίς να πάρει την έγγραφη υπόσχεση (αφού στα προφορικά,η Ελλάδα έπαιξε και έχασε) της διευθέτησης του χρέους με κάποια συνοδευτική συμφωνία χρηματοδότησης ενός, ανύπαρκτου προς το παρόν, προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης και με αντάλλαγμα τη δέσμευση αποπληρωμής μέρους του χρέους, επί τη βάση των ευρημάτων του λογιστικού έλεγχου που βρίσκεται σε εξέλιξη και, ασφαλώς, με κάποια λογική ρήτρα ανάπτυξης...
Όπως και να έχει το πράγμα, τα συνομολογημένα ποσά των δόσεων που πρέπει να καταβληθούν στο ΔΝΤ μέσα στον Ιούνιο είναι αστρονομικά σε σχέση με τις ανύπαρκτες ταμειακές δυνατότητες. Κάπου στα μέσα του Ιουνίου, σταματάει η κοροϊδία, απ’ όπου αυτή κι αν αυτή εκπορεύεται.
Τούτων δοθέντων, εύλογα αναρωτιέται κανείς, γιατί εν μέσω τρομοκρατίας πρέπει να περιμένουμε άλλες δύο ή τρεις εβδομάδες για να μάθουμε αν οι σημερινοί ηγεμόνες της ευρωζώνης θεωρούν την έκφραση της λαϊκής βούλησης μιαν ενοχλητική λεπτομέρεια ή αν έχουν, εν τέλει, την εντιμότητα να παραδεχτούν ότι το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, σχεδιάστηκε άσχημα και ότι, υπό την επίβλεψή τους και υπ’ ευθύνη τους, εκτελέστηκε χειρότερα.
Τούτων δοθέντων, εύλογα αναρωτιέται κανείς, γιατί να μην σταματήσει αύριο κιόλας αυτή η αισχύνη και γιατί η ελληνική κυβέρνηση, επικαλούμενη την αντικειμενική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπως ακριβώς προβλέπεται από τις διεθνείς συνθήκες, να μην κατευθύνει τα τελευταία υπολείμματα των αποθεματικών στα δημόσια νοσοκομεία, εκεί που δυστυχώς η Αγία Βαρβάρα, μεγάλη η χάρη Της, δεν το έκανε το θαύμα Της κι έτσι οι ασθενέστεροι και οι πιο αδύναμοι από εμάς συνεχίζουν να χάνονται αβοήθητοι...
Η σύνθεση είναι από την ΟΚΤΑΝΑ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου