Στην Ακρη...

Τι είναι λοιπόν μια επώδυνη συμφωνία;

Τι είναι μια ταπεινωτική συμφωνία; Πόσω μάλλον μια επαίσχυντη;

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του δεν θα δεχθούν ποτέ μια ταπεινωτική συμφωνία, πόσω μάλλον μια επαίσχυντη,

όπως έκαμαν ως τις πρόσφατες εκλογές οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατ’ εξακολούθησιν και υποτροπήν. Πηγαίνοντας τη χώρα απ’ το κακό στο χειρότερο, επίσης κατ’ εξακολούθησιν και υποτροπήν.

Συμφωνίες που ήταν όχι μόνο ανήθικες αλλά αντιπαραγωγικές και καταστροφικές (δηλαδή, εκτός από ανήθικες, και παράλογες).

Τώρα βρισκόμαστε στο τέλος του δρόμου των διαπραγματεύσεων (που δεν τον διατρέξαμε καλά). Μπροστά μας υπάρχουν μόνον δυο ενδεχόμενα: ο ξαφνικός θάνατος μιας (μη οργανωμένης) ρήξης ή μια επώδυνη συμφωνία, η οποία με τη σειρά της θα οδηγεί σε δύο μόνον πιθανά ενδεχόμενα: ή τον αργό θάνατο της χώρας ή την αργή της ανάρρωση.

Συνεπώς, το ερώτημα αν μια επώδυνη συμφωνία συνιστά έναν έντιμο συμβιβασμό ή μια θανατηφόρα υποταγή, θα κριθεί από την ίδια τη συμφωνία. Τι θα απογίνει με τις κόκκινες γραμμές; πόσες απ’ αυτές είναι ακόμα ζωντανές; πόσες και ποιες έχουν ήδη εγκαταλειφθεί και στις επάλξεις τους έχει ήδη υψώσει τις μαύρες σημαίες του περιχαρές το ISIS των δανειστών;

Ομως, το κυριότερο ερώτημα είναι το ακόλουθο: αν γίνει μια όποια συμφωνία (με απώλειες θέσεων, όπως για τον ΕΝΦΙΑ ή την προστασία της πρώτης κατοικίας), θα μπορεί η κυβέρνηση σε έναν εύλογο χρόνο να νομοθετήσει προς την αντίθετη κατεύθυνση; ή το νομοθετικό έργο, και συνεπώς η διακυβέρνηση, θα μείνει υπό επιτροπείαν;

Σ’ αυτήν την περίπτωση θα έχουμε μπει σε ένα νέο μνημόνιο. Μάλιστα ανεξαρτήτως της δανειακής σύμβασης - της τρέχουσας ή της όποιας πιθανής αναδιαμόρφωσής της. Αν κάτι τέτοιο συμβεί,

η Αριστερά θα έχει πεθάνει από δεξιό θάνατο (για τα επόμενα πολλά χρόνια) και η Ελλάδα θα ξενοδουλεύει (για τα επόμενα πολύ περισσότερα). Πρώτον, διότι σε καθεστώς Μνημονίου, δηλαδή με έξωθεν εποπτεία κι άνωθεν υπαγορεύσεις, η Αριστερά δεν θα μπορεί να κυβερνά παρά ως Δεξιά και, δεύτερον, διότι αν μπούμε σε νέο μνημόνιο ή αποδεχθούμε την παράταση του παλαιού, η κυβέρνηση θα έχει χάσει κάθε ηθικό πλεονέκτημα.

Συνεπώς η κατάσταση είναι κρίσιμη. Σήμερα στις Βρυξέλλες αρχίζουν εκ νέου οι διαπραγματεύσεις, με πρώτο μέλημα να καταγραφούν όσα ως τώρα έχουν συμφωνηθεί. Τις επόμενες λίγες μέρες, όταν η συμφωνία θα έχει ολοκληρωθεί, θα φανεί ποιος έχει το λύειν και το δεσμείν του νομοθετείν και του κυβερνάν, ποιος

θα έχει, δηλαδή, την κυριότητα της χώρας. Το Σύνταγμα της Δημοκρατίας ή τα Διατάγματα των Επικυριάρχων;

Εως τώρα ήδη ορισμένα απ’ όσα έχουν συμφωνήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν κριθεί αντισυνταγματικά (όπως η περικοπή των συντάξεων, ή -αυτό θα φανεί οσονούπω- η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης). Παρά ταύτα, στην τρέχουσα διαπραγμάτευση οι δανειστές συνεχίζουν να ζητούν όλο και περισσότερα, όλο και σκληρότερα, όλο και πιο παράνομα. Πρέπει να ανακοπούν.

Και μάλιστα ενώ ήδη βρισκόμαστε «υπό σκιάν», γνωρίζοντας ότι εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια να πέσει η κυβέρνηση στις Θερμοπύλες για να νικήσουμε στη Σαλαμίνα, αλλά ότι πρέπει η κυβέρνηση να ανοίξει τον δρόμο για τις Πλαταιές τώρα...

ο Στάθης στον Ενικό