Εν μέσω Κρίσης και (P)ίε(S)(I)ς

του Βασίλη Φωτάκη

Στις 21 Ιουλίου 2011, στην σύνοδο των χωρών της Ευρωζώνης, αποφασίστηκε το Πρόγραμμα Ανταλλαγής Ομολόγων (PSI), με νέα ομόλογα μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας και με προαιρετική αποδοχή (haircut) «κουρέματος». Ταυτόχρονα, νέο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα, με την υπογραφή μιας νέας δανειακής σύμβασης.

Η κυβέρνηση την περίοδο εκείνη με σχολαστικότητα και λεπτομέρεια αντέδρασε «αστραπιαία», μόνο όσον αφορά την παρουσίαση της συμφωνίας ως τον από μηχανής θεό, ως μάνα εξ΄ ουρανού. Διότι, για τις αλλαγές που χρειάζονταν και απέρρεαν από τη συμφωνία, ουδείς λόγος έγινε από τα χείλη των ιθυνόντων, πέρα των γενικεύσεων. Ο φόβος μη δυνατότητας εκπληρώσεως μελλοντικών υποχρεώσεων της χώρας,
ο λαϊκισμός Κυβερνώντων και αξιωματικής αντιπολίτευσης στο φόβο της δημοσκοπικής κατάρρευσης, οδήγησε σε ήξεις αφίξεις περί σχεδίου σωτηρίας της Ελλάδος. Η μη ανάληψη των ευθυνών τους ,δεν άργησε να βαλτώσει την όποια εξέλιξη και να οδηγηθούμε σε μια εκ νέου συμφωνία στις 26-27 /10/2011 και τη λήψη μια σειράς νέων μέτρων, προκειμένου να καταστεί βιώσιμο το Ελληνικό χρέος. Κυρίως, να πραγματοποιηθεί η σύγκλιση των Ευρωπαϊκών οικονομιών και ταυτόχρονα να αποτραπεί ο κίνδυνος μετάδοσης του προβλήματος σε άλλη χώρα μέλος.

Η έλλειψη διαρθρωτικών αλλαγών από πλευράς Ελλάδος καθυστέρησε την απόφαση και εφαρμογή του PSI, με αποτέλεσμα να εντείνεται διαρκώς η ανησυχία των αγορών, η ανεργία να αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις και η ύφεση διαρκώς να αυξάνει. Παράλληλα, η κοινωνία να ασφυκτιά αδυνατώντας να ανταποκριθεί στις καθημερινές έως και βασικές ανάγκες της.

Ο αρχικός σχεδιασμός του PSI υπέστη διάφορες αλλαγές και οι καθυστερήσεις δημιούργησαν την ανάγκη για μεγαλύτερη αναδιάρθρωση του χρέους, εγκυμονώντας νέα ανησυχία ότι η απόφαση πλέον θα οδηγήσει σε υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Πρόσφατα βρέθηκε στη χώρα μας ο επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) Τσάρλς Νταλάρα και αναμένεται η επιστροφή του και η τελική συμφωνία των όρων του PSI, ως προαπαιτούμενο για το νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα. Η μόνη εξαίρεση ανταλλαγής αφορά στα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).

Ας περιμένουμε λοιπόν να συμφωνηθούν και αποσαφηνιστούν οι ακριβείς όροι ανταλλαγής, καθώς και το ύψος του επιτοκίου δανεισμού, αφού πλέον έχει ενισχυθεί ανάλογα και ο μηχανισμός στήριξης του Χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρωζώνη (EFSF).
Αξιοσημείωτο είναι ότι ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε στην Ευρωζώνη υπάρχει μια σαφής αναφορά και σχεδιασμός για τα μέτρα ανάπτυξης που απαιτούνται να ληφθούν. Σκοπός είναι να οδηγηθούμε σε έξοδο από την κρίση και όχι κάποιες γενικόλογες αναφορές.
Το νέο PSI μπορεί να παρέχει τη δυνατότητα ρευστότητας στην αγορά, όμως παράλληλα εντείνονται οι ανησυχίες και αναφορές ειδικών και μη, περί επικείμενης χρεωκοπίας της Ελλάδος.

Αυτό που έχουμε δει μέχρι τώρα από τους Κυβερνώντες, είναι ότι όποια μορφή και να πάρει τελικά το PSI, η αδυναμία εφαρμογής ουσιαστικών διαρθρωτικών αλλαγών που θα επιστρέψουν την αισιοδοξία και θα αλλάξουν το κλίμα στην οικονομία και την κοινωνία, είναι εμφανής. Οι αυστηρές πολιτικές λιτότητας που έχουν επιλεγεί με θύματα τους συνήθεις υπόπτους οδηγούν σε ανεργία, λουκέτα, αδυναμία πληρωμών, διαρκή ύφεση, φτώχεια. Ο κοινωνικός ιστός αποδομείται και η ανησυχία του λαού εντείνεται σε ένα αβέβαιο μέλλον.

Ανεξάρτητα από τη χείρα βοηθείας που τείνει τόσο το IMF (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας μέσω των μηχανισμών στήριξης,χρειάζεται στην Ελλάδα να αποσαφηνιστούν και να προχωρήσουν μέτρα ανάπτυξης. Απαιτείται αναδιάρθρωση του κράτους και των μηχανισμών του με ταυτόχρονη περικοπή αλόγιστων και περιττών δαπανών. Να συμβάλλουμε από πλευράς μας, ώστε να «ηρεμήσουν» οι αγορές, στρέφοντας το βλέμμα μας στις ανάγκες ενός λαού που υποχρεώθηκε να υποφέρει, και στην οικονομία του, «χαρίζοντας» και επιστρέφοντας έστω και δύσκολα το χαμόγελο, ως άλλος Εχέδωρ.