"Ντού" μετα μουσικής στον Πολιτισμικό Οργανισμό της Αθήνας(βίντεο)

«Ντου από παντού» συμβασιούχων στο δήμο της Αθήνας. 
Έφοδος μετά μουσικής και στον Πολιτισμικό Οργανισμό.

«Ντου από παντού». Όσο και αν φαίνεται παράξενο ο τίτλος του τραγουδιού, περιγράφει απόλυτα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο δήμο της Αθήνας, με τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων.
Μετά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου σε ξενοδοχείο, λόγω της κατάληψης του δημαρχιακού μεγάρου, σήμερα μια ομάδα συμβασιούχων εισέβαλλε και διέκοψε τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου της Αθήνας.

Το διοικητικό συμβούλιο συνεδρίαζε προκειμένου να εγκρίνει τον προϋπολογισμό. Μια ομάδα 20 περίπου συμβασιούχων με μουσικά όργανα και καραμούζες, εισέβαλε στην αίθουσα και τραβώντας τα μικρόφωνα ζήτησαν τη διακοπή τη συνεδρίασης.

Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων της μειοψηφίας ζήτησαν την αναβολή της συνεδρίασης, όμως η Πρόεδρος Α. Φιλίνη και οι εκπρόσωποι της παράταξης του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη, επέμειναν να συνεχιστεί.
Ο προϋπολογισμός εγκρίθηκε, όμως το χαρτί με την απόφαση δεν υπογράφηκε ποτέ , καθώς έγινε… κομματάκια από έναν συμβασιούχο.
http://www.e-aftodioikisi.gr/

Μια πονεμένη ιστορία:Ο πρώην υπουργός της Υγείας, η βίλα στη Πάρο και το Κέντρο Υγείας του νησιού που βρίσκεται σε κώμα.

Κάντε μεγέθυνση να διαβάσετε για τη βίλα 

Kι ενώ οι Παριανοί διαμαρτύρονται για την κατάντια του Κέντρου Υγείας και την έλλειψη προσωπικού, ο πρώην υπουργός Υγείας Δημ. Αβραμόπουλος απολαμβάνει, κατά τους θερινούς μήνες, το ηλιοβασίλεμα της Πάρου από τη βίλα που αγόρασε πριν 3 χρόνια στο νησί, όταν ήταν ακόμη υπουργός Υγείας.

Η βίλα του πρώην υπουργού –φωτογραφίες της δημοσιεύθηκαν στο «Πρώτο Θέμα»-βρίσκεται απέναντι από την Αντίπαρο κοντά στη γνωστή ταβέρνα «Θέα».

Το ίδιο διάστημα ο φίλος του πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων κ. Διονύσης Φιλιώτης, αγόρασε σύμφωνα με δημοσιεύματα την εποχής, τη βίλα της Σοφίας Αλιμπέρτη στη περιοχή Ακρωτήρι.

Η αγορά των πανάκριβων σπιτιών από τους δύο φίλους που είχαν πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Εθνικό Σύστημα Υγείας-ο καθείς από τη θέση του-, θα περίμενε κανείς να συμβάλει στην ενδυνάμωση του Κέντρου Υγείας του δημοφιλούς κυκλαδίτικου νησιού , την ενίσχυσή του με προσωπικό και τον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού του.

Aντί γι αυτό επήλθε ο μαρασμός με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να διαμαρτύρονται και με το δίκιο τους.

Το Κέντρο Υγείας της Πάρου, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της παρακμής αυτής της χώρας.

Y.Γ.Δημητράκη, τι θα γίνει αν σπάσεις το πόδι σου στις διακοπές και δεν έχεις πρόχειρο το ελικόπτερο;

Ο ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ "ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ":"ΕΤΟΙΜΑΖΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΟ ΝΗΣΙ..."

Λίγη ώρα μετά την ανάρτησή που διαβάσατε, επικοινώνησε μαζί μας ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Ο πρώην υπουργός μας είπε:

"Όχι μόνο δεν αδιαφόρησα για τη Πάρο, αλλά σαν υπουργός Υγείας, είχα πάρει την πρωτοβουλία για την ανέγερση σύγχρονου Νοσοκομείου στη νησί. Σε συννενόηση με τον Ηγούμενο μας παραχωρήθηκε μια έκταση 15 στρεμμάτων στο δρόμο Νάουσας -Παροικιάς αλλά τη τελευταία στιγμή, κάτοικος της περιοχής προέβαλλε ενστάσεις για την ανέγερσή του στη συγκεκριμένη τοποθεσία. Είχα μάλιστα εγκρίνει και το σχετικό κονδύλι. Το τι έγινε στη συνέχεια δεν το γνωρίζω. Πάντως όταν συγγενικό μου πρόσωπο έσπασε το πόδι του, σπεύσαμε στο Κέντρο Υγείας για τη νοσηλεία του. Γι αυτό λυπάμαι αν έχει αποδεκατισθεί..."
από kourdistoportocali


Διαβάστε σχετική ανάρτηση γραμμένη σχεδόν δύο χρόνια πριν επί υπουργίας του κυρίου Αβραμόπουλου:

ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Τα όνειρα είναι παντοτινά;

Ξυπνάω το πρωί, ή ίσως να είναι και μεσημέρι, ίσως ακόμη πιο αργά. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος για την ώρα, να πω την αλήθεια. Πάντα κάτι σε μπερδεύει, κάτι σε αποπροσανατολίζει. Μόνο τα σύννεφα είναι ίδια. Τα βαριά, χαμηλωμένα, αγγλικά σύννεφα, που θαρρείς πως λίγο ακόμη και θα ακουμπήσουν στη γη. Τρέχουν αυτά τα σύννεφα, είναι πάντοτε βιαστικά και γεμίζουν την ατμόσφαιρα με ένα πολύ γνώριμο γκρι χρώμα, που τείνει να γίνει το αγαπημένο μου. Είναι χρώμα για παιχνίδι, χρώμα που έτσι κι αλλιώς σε κλείνει στο σπίτι, στον εαυτό σου, σου απαγορεύει, κατά κάποιον τρόπο, να βγεις έξω, ιδίως όταν συνδυάζεται με το κλασικό ψιλοβρόχι, τις περισσότερες φορές δηλαδή.

Πενήντα δύο ώρες άγρυπνος, τα χέρια μου τρέμουν και...έχουν πάρει φωτιά από τις εντολές που δίνουν στο ξεφτισμένο πληκτρολόγιο και στο ποντίκι. Είναι μάχη ζωής και θανάτου, είναι ιδρώτας και κόπος πολλών ημερών. Κρίσιμη καμπή. Αν τα καταφέρουμε, μιλάμε για επιτυχία μεγάλη, αν όχι, έχουμε χάσει ένα χρόνο παιχνιδιού. Σύγκρουση απίστευτη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα. Δεν καταλαβαίνουν το μέγεθος των δυνάμεων που συγκρούονται αλύπητα. Είναι όπως στο σύμπαν. Όταν συγκρούονται γαλαξίες μεταξύ τους, σμήνη γαλαξιών, όταν συγκρούονται μαύρες τρύπες. Ταχύτητες και μάζες πέρα από κάθε φαντασία. Τι γνώμη μπορεί να έχει για κάτι τέτοιο ένας άνθρωπος που ακούει τις βροντές και τρομάζει, που βλέπει ανεμοστρόβιλους να διαλύουν χωριά και τον πιάνει δέος; Εδώ μιλάμε για δυνάμεις.

Ξυπνάω και αργώ να καταλάβω αν έπαιζα και κάνω διάλειμμα ή αν κοιμόμουν και μόλις έχω ξυπνήσει. Τα όνειρα είναι παντοτινά. Ζω σε ένα όνειρο. Μάλιστα, ένα όνειρο είναι η ζωή μου. Η μάνα μου νομίζω πως στεναχωριέται μαζί μου ή για κάτι τέλος πάντων. Νομίζω πως την ακούω πολλές φορές να μουρμουρίζει λέξεις λυπητερές ή την ακούω να κλαίει μέσα από τα δόντια της με κάτι λυγμούς κοφτούς, χαμηλόφωνους. Ύστερα λέει το όνομά μου και κάτι άλλα λόγια που ποτέ δεν τα θυμάμαι. Μερικές φορές της κάνω το χατίρι και γυρίζω να την κοιτάξω. Τότε διακρίνω πάνω της αμέσως μια αλλαγή. Νομίζω πως χαμογελάει έστω και αδρά. Εάν έχω τα κέφια μου της πετάω και κανένα «όλα είναι καλά, μάνα» και τη στέλνω στον έβδομο ουρανό.

Όλα όμως είναι το παιχνίδι και το παιχνίδι περικλείει μέσα του τα πάντα. Έχω πουλήσει την ψυχή μου στο παιχνίδι. Όταν ανάμεσα σε εκατομμύρια βρίσκεσαι στις πρώτες εκατό θέσεις είναι κάτι. Για μένα είναι όλη μου η ζωή. Εφτά χρόνια τώρα δεν έχω σταματήσει, προσφέρω και μου προσφέρονται. Μέχρι γιατροί και ψυχολόγοι ήρθαν στο σπίτι να με δούνε, με την προτροπή των γονιών μου βέβαια. Μου έδωσαν και χάπια, είπαν στη μάνα μου να βγαίνω έξω, να με χτυπάει ο αέρας, μπας και αλλάξει κάτι. Τίποτα όμως, εγώ όλο και χειρότερα. Ο πατέρας μου αγανάκτησε, σήκωσε χέρι και με χτύπησε. Δεν αντέδρασα, συνέχισα να κοιτάζω την οθόνη μου, να δίνω εντολές στους συμπαίκτες μου, να βρίσκω λύσεις για την ομάδα, ήμουν ο αρχηγός τους, ήμουν ο ήρωάς τους, διάολε.

Όλα βαίνουν καλώς… εναντίον μας

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ σήμερα Πέμπτη, 31 Μαρτίου, το «ΠΟΝΤΙΚΙ» με πρωτοσέλιδο τίτλο «Όλα βαίνουν καλώς… εναντίον μας» και αναλυτικό ρεπορτάζ για την έκρηξη του ελλείμματος και του χρέους, καθώς και για τα νέα μέτρα που έρχονται. Τα μαύρα μαντάτα από το ΔΝΤ, «παγώνουν» τα επικοινωνιακά χαμόγελα της κυβέρνησης, ενώ με έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών προς την τρόικα, «αξιολογούνται» οι υπουργοί και «καρφώνονται είτε για ανικανότητα είτε για κωλυσιεργία. (Σελ. 4-5,18, 50-51)

ΠΥΡΗΝΙΚΑ: Η καταστροφή της Φουκουσίμα έχει κινητοποιήσει το λόμπι της πυρηνικής βιομηχανίας, το οποίο, με πανάκριβη επικοινωνιακή αντεπίθεση, προσπαθεί να μας πείσει ότι η ατομική ενέργεια κάνει καλό… (Σελ. 9)

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Η δέσμευση ότι η κυβέρνηση θα παρουσιάσει ως τις 15 Απριλίου το ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και των αποκρατικοποιήσεων και η ρύθμιση για δυνατότητα βέτο των επιτρόπων στις τράπεζες που θα ενισχυθούν με τα 30 δις ήταν τα κορυφαία θέματα του χθεσινού υπουργικού συμβουλίου. Ο Παπανδρέου επιχείρησε ξανά να περιορίσει την πολυφωνία με γενικόλογες παραινέσεις ενότητας. (Σελ. 17)

ΥΠ.ΕΞ: 200 εκατομμύρια ευρώ μαύρο χρήμα, μέσα σε μια πενταετία, διακινήθηκαν από τους απόρρητους λογαριασμούς του υπουργείου Εξωτερικών. Διαβάστε ποιοι κάνουν παιχνίδι, πως τα μοιράζουν και ποιοι τα παίρνουν.(Σελ. 16)

ΛΙΒΥΗ: Τις συντεταγμένες της πρεσβείας μας στην Τρίπολη ζήτησαν οι Αμερικανοί για να μην βομβαρδίσουν «κατά λάθος» στην επόμενη φάση των επιχειρήσεων, οι οποίες προβλέπουν ενίσχυση των επιδρομών. (Σελ.17)

ΜΠΛΟΓΚΣ: Φουντώνει ο πόλεμος στο διαδίκτυο, με τα πυρά να στρέφονται κατά των μπλόγκερς, την κυβέρνηση να θέλει να φτιάξει νομοθετική ρύθμιση για να τους «ονοματίσει» και τους ίδιους τους μπλόγκερς να ξύνουν … τα πληκτρολόγια τους για παν ενδεχόμενο… (Σελ. 19)

Απίστευτη ομολογία από δημοσιογράφο του Mega: Εμείς μοντάραμε και διοχετεύσαμε το βίντεο Βενιζέλου!

Εντέλει το Mega φαίνεται ότι πασχίζει να ξεπεράσει τις καταγγελίες του διαδικτύου περί φιλοκυβερνητικής στάσης. Αυτό που είπε σήμερα ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τάκης είναι δύσκολο να το χωνέψει και ο χειρότερος πολέμιος του καναλιού.

Όλα ξεκίνησαν χθες, μετά το σφυροκόπημα Καμμένου εις βάρος του Βαγγέλη Βενιζέλου με τις απίστευτες καταγγελίες. Αναρτήσαμε λοιπόν τα πρακτικά της συζήτησης χωρίς περικοπές που έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Διαβάστε τα εδώ: Σφυροκόπημα Καμμένου σε Βενιζέλο: Είσαι υφιστάμενος του Πάγκαλου!

Ενώ λοιπόν οι καταγγελίες Καμμένου θα έφταναν για 10 πρωτοσέλιδα, ξαφνικά οι τηλεθεατές και πολλοί αναγνώστες μας ειδοποίησαν ότι η ΝΕΤ αλλά και το newsbeast έπαιξαν ένα βιντεάκι δύο λεπτών, που μάλιστα περιείχε μόλις 10” από την ομιλία Καμμένου! (και βέβαια, άφθονο Βενιζέλο).

Ψάξαμε να βρούμε ολόκληρο το βίντεο στην επίσημη ιστοσελίδα ή αλλού, όμως δεν υπήρχε πουθενά αναρτημένο. Έτσι επικοινωνήσαμε με τον βουλευτή για να του ζητήσουμε να μας στείλει ολόκληρο το υλικό. Εκεί αρχίζει το θέατρο του παραλόγου!

Ο Πάνος Καμμένος έσπευσε να πάρει το DVD της συνεδρίασης. Εκεί ενημερώθηκε ότι το υλικό είχε δοθεί σε συνεργάτες του κυρίου Βενιζέλου και ότι ο υπολογιστής “είχε πρόβλημα”, άρα θα ήταν αδύνατον να του το δώσουν επί τόπου. Όπως ήταν επόμενο, ο βουλευτής σκέφτηκε πως οι άνθρωποι του Βενιζέλου πήραν το βίντεο, το έκοψαν στα μέτρα τους και το μοίρασαν. Τα περί βλάβης προφανώς ήταν κατενάτσιο για να φύγει το θέμα από την επικαιρότητα ως είχε.

Έξω φρενών ο βουλευτής, ανέφερε το θέμα παρουσία δημοσιογράφων, στηλιτεύοντας αυτές τις προπαγανδιστικές πρακτικές (όπως πίστευε) του Βενιζέλου που μόνταρε βίντεο για να τα δώσει όπως τον εξυπηρετούσαν επικοινωνιακά.

Εκεί λοιπόν, σε μία απίστευτη κρίση ειλικρίνειας, σηκώνεται ο συμπαθής δημοσιογράφος του Mega, Δημήτρης Τάκης και λέει το απίστευτο:“Όχι, δεν το μόνταρε ο κύριος Βενιζέλος. Το έστειλε σε εμάς το MEGA και το μοντάραμε. Εμείς το δώσαμε στη ΝΕΤ και το Newsbeast σε αυτή την μορφή!!!”
http://olympia.gr/2011/03/31/mega/

Παγκόσμιο Πυρηνικό Λόμπι: ξεχάστε το Enola Gay...

Όποιος νομίζει ότι το πυρηνικό ατύχημα στην Φουκουσίμα, αποτελεί ένα δραματικά τυχαίο γεγονός, που όλος ο κόσμος πρέπει να αποδώσει στο μοιραίο, κάνει ένα σημαντικό σφάλμα. Δεν γνωρίζει τα γεγονότα. Τις αιτίες που οδήγησαν σήμερα εδώ.
Αυτή είναι μια μικρή πυρηνική ιστορία, που κρατάει περίπου 70 χρόνια. Λέγεται και ιστορία του "πυρηνικού λόμπι", του ισχυρότερου λόμπι στην εξέλιξη του βιομηχανικού κόσμου.
Ήδη από το Δεκέμβριο του 2007, ο Μπους, σε νομοθετική διάταξη για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με επιχορήγηση 500 δισ. δολαρίων, έκρυβε καλά μέσα στο γενναιόδωρο πακέτο, 24 δισ. για δανειακές εγγυήσεις στο πανίσχυρο αμερικανικό πυρηνικό λόμπι. Οι οικολόγοι, άργησαν να το καταλάβουν, οι 14 όμως εταιρείες πυρηνικής ενέργειας των ΗΠΑ, έτριψαν τα χέρια τους: είχαν δώσει 48 εκατομμύρια δολάρια για να πείσουν τους Αμερικανούς πολιτικούς να τους παράσχουν τις δανειακές εγγυήσεις που είχαν ανάγκη. Εισέπραξαν πίσω 24 δις. Ήταν ένα καλό deal, αναμφίβολα...
Αν κάποιος αφελής σκεφτεί πως ο Μπους, ήταν απλά ένας βλαχοτεξανός, χωρίς οικολογική συνείδηση, πάλι αγνοεί τα γεγονότα. Μπαράκ Ομπάμα: "η ελπίδα" της νέας Αμερικής, με φιλειρηνικό προφίλ, οικολογικές ανησυχίες, εξαιρετικά λαοφιλής. Σε δήλωσή του για τον συνεργάτη του και γερουσιαστή της πολιτείας του Ιλινόις, James Clyburn, είπε:"είναι ένας άνθρωπος, που όταν μιλάει, το σύνολο του Κογκρέσου ακούει". O James Clyburn, με πολυετείς αγώνες για τις φυλετικές διακρίσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έλαβε 195.000 δολάρια για την προεκλογική του καμπάνια από εταιρείες πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον 10.000 δολάρια από το Ινστιτούτο Πυρηνικής Ενέργειας και περισσότερα από 30.000 δολάρια για 6 ταξίδια μετά της συζύγου του, για επιθεώρηση πυρηνικών εγκαταστάσεων στην Γαλλία και την Βρετανία. Το ίδιο Ινστιτούτο, χρηματοδοτεί το ίδρυμα υποτροφιών του συνεργάτη του Ομπάμα, άρα ξεχάστε το, η ΗΠΑ, δεν είναι καθόλου "πράσινες".
Ούτε η Γερμανία. Το καλοκαίρι του 2010, οι τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες πυρηνικής ενέργειας της χώρας, αρνούμενες να πληρώσουν το νέο φόρο για τα καύσιμα που ετοιμάζονταν να επιβάλλει η κυβέρνηση της Άγκελα Μέργκελ, έκαναν απλα΄τη δουλειά τους. Εκβίασαν απροκάλυπτα το Βερολίνο, πως αν τους επιβάλλονταν ο φόρος, θα "έβγαζαν την Γερμανία από την πρίζα". Έτσι, οι Γερμανοί πολίτες, συνεχίζουν αυτοί να φορολογούνται με 10 δις. ευρώ ετησίως, για τα πυρηνικά απόβλητα της χώρας, με αντάλλαγμα την ηλεκτροδότησή τους. Ο τσαμπουκάς του λόμπι, έκανε την Μέργκελ να υποκύψει.
Στη Βρετανία, περισσότερες από 8.000 λίρες, δαπανήθηκαν το 2010, μόνο για τις συνεδριάσεις της κυβέρνησης με το Πυρηνικό Φόρουμ, συνεδριάσεις που πάντα γινόντουσαν εκτός των κυβερνητικών κτιρίων,(γιατί άραγε;) με πλήθος καταγγελιών από άλλους εκπροσώπους πηγών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, για προνομιακή μεταχείριση, κρυφά κονδύλια και χρηματοδοτήσεις στο πυρηνικό λόμπι.
Ο κατάλογος είναι μακρύς. Η πυρηνική ενέργεια,προβάλλεται ως ορθολογική επιστημονική απάντηση στο ακριβό πετρέλαιο και στην αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Το πυρηνικό μάρκετινγκ διατηρεί μια αμφίδρομη σχέση με τις πολιτικές επιλογές, καθώς οι πολιτικές αποφάσεις είναι τελικά αυτές που θα ανοίξουν ή θα περιορίσουν την πυρηνική αγορά.
Η εξέλιξη της Φουκουσίμα, δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι το αποτέλεσμα των διαπλοκών των μεγάλων εταιρειών με τις κυβερνήσεις.Αυτό που αντιµετωπίζει η Ιαπωνία δεν είναι µια φυσική καταστροφή. Και όποιος προσπαθεί να το προβάλλει έτσι, είναι ύποπτος. Δεν υπάρχει μοίρα στις ανθρώπινες καταστροφικές επιλογές. Μόνο κόστος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η συμφωνία "στράβωσε". Η πολιτικές επιλογές της Ιαπωνίας και τα οικονομικά συμφέροντα, οδήγησαν τον λαό της στον όλεθρο. Αυτή είναι μια παράμετρος σε όλες τις "δουλειές". Θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψιν.
http://witnessfree.blogspot.com

Συναυλία για ενίσχυση του προγράμματος Α.Μ.Ε.Α. του δήμου Ζωγράφου

Η Κοινωνική Παρέμβαση Δημοκρατικών Πολιτών Ζωγράφου σας καλεί την Πέμπτη 31 Μαρτίου και ώρα 19:00 στόν κινηματογράφο ΑΛΕΚΑ ( Γ’ Ορεινής Ταξιαρχίας 13 – Πλατεία Αλέξανδρή(Γαρδένιας)) για μια συναυλία με έντεχνη και παραδοσιακή μουσική.

Σκοπός της εκδήλωσης αυτής είναι η ενίσχυση του προγράμματος Α.Μ.Ε.Α. του δήμου μας.

Σας καλούμε λοιπόν όλους να στηρίξουμε έμπρακτα τούς μαχητές της ζωής και να αποδείξουμε οτι το κοινωνικό πρόσωπο του δήμου μας δεν χάθηκε αλλά είναι εδώ και η φλόγα του δυνατή…

Κοινωνική Παρέμβαση Δημοκρατικών Πολιτών Ζωγράφου

Κα ΑΡΒΕΛΕΡ... τώρα καταλάβαμε γιατί γίνατε Πρύτανης με τόσους Μεγαλοσταυρούς! Καταλάβαμε ποιοί σας τους έδωσαν!

Δείτε πρώτα το βίντεο με την Αρβελερ και μετά διαβάστε την απάντηση ενός απλού Έλληνα... που δεν είναι Πρύτανης! και δεν έχει Μεγαλοσταυρούς! 

Η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει!

Η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει!!! (ΕΚΚΛΗΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ.)

Ελλάδα, 30 Μαρτίου 2011.

Αγαπητοί φίλοι,

Η Ελλάδα σήμερα είναι υπο καθεστώς ανυποληψίας, πάρτε το απόφαση !
Ο,τι και να πεί, ό,τι και αν κάνει, κανείς δεν θα της δώσει σημασία.

Μια χώρα που δεν πείθει κανέναν για τη σοβαρότητά της, αφού έχει κυβερνηθεί, εδώ και 30 χρόνια, απο τα πιο επικύνδινα πολιτικά παράσιτα που κυβερνήθηκε ποτέ σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Ο κόσμος πλέον μέσα στην οικογένεια, σε παρέες, στη δουλειά, συζητάει για το σήμερα και το αύριο στη σκιά της κρίσης, η οποία μπήκε βιαίως, στην καθημερινότητα του. Συζητά πολιτικά, αγωνιά για το τι θα του ξημερώσει, και αναστοχάζεται για λάθη ή επιπόλαιες επιλογές του παρελθόντος.
Έκδηλη και φυσιολογική παράλληλα είναι και η ανησυχία πολλών για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων, που λόγω της οικονομικής κρίσης, δίνει το άλλοθι στους οπαδούς των εθνικών υποχωρήσεων να υπογράψουν άρον-άρον απαράδεκτες συμφωνίες με τη δικαιολογία «είμαστε χρεωμένοι, δεν έχουμε τη δυνατότητα υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής».

Η ανησυχία ενισχύεται από τις διάφορες πληροφορίες που βλέπουν καθημερινά το φώς της δημοσιότητας όπως:

• Τις μυστικές συμφωνίες διχοτομήσεως του Αιγαίου υπέρ των τουρκικών συμφερόντων.
• Την Θράκη όπου το ελληνικό κράτος δείχνει τάσεις αυτοκτονίας και την Τουρκία να χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα ως μοχλό για να προκαλέσει επεισόδια με απώτερο στόχο μία χαλαρή αυτονομία της Ροδόπης!!
• Την Κύπρο όπου ο Πρόεδρος κ. Δ. Χριστόφιας μάς έχει καταπλήξει με τα συνεχή λάθη του και τις απερίσκεπτες δηλώσεις του ρίχνοντας νερό στον μύλο των κατοχικών δυνάμεων, υπογράφωντας παράλληλα συμφωνία για δύο συνιστώντα κρατίδια (στέϊτς) , πράγμα που ικανοποιεί τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας.
• Το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων όπου απέτυχαν παταγωδώς όλες οι υποχωρήσεις μας και όσο εμείς ανοίγουμε καταστήματα στα Σκόπια τόσο εκείνοι απαντούν με αδιαλλαξία, και όσο αυτοτραυματιζόμαστε εθνικά συζητώντας με τον κ. Νίμιτς, τόσο εκείνος μας πιέζει να αλλάζουμε τα ονόματα των Υπουργείων και των Πανεπιστημίων μας που περιέχουν τον όρο «Μακεδονία».
• Την Αλβανία όπου παρά τις επιφανειακώς καλές σχέσεις η ελληνική κοινότητα είναι στόχος πολλαπλών καταπιέσεων και εκφοβιστικών επιθέσεων.

Εθνικά θέματα όμως είναι και η παιδεία, η λαθρομετανάστευση, το δημογραφικό και άλλα.

Βεβαίως αν κάποιος ακολουθούσε την προτροπή του Ιπποκράτη «Την ιστορία μελέτα παιδί μου, γιατί έτσι όχι μόνο τον εαυτό σου και τη ζωή σου θα κάμεις ένδοξη και χρήσιμη στην ανθρώπινη κοινωνία, αλλά και το μυαλό σου οξυδερκέστερο και διαυγέστερο.» εύκολα θα συνηδητοποιούσε ότι η ιστορία άλλα διδάσκει.

Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε διακηρύξει το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και το 1897 επεβλήθη στη χώρα μας ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Παρά την ύπαρξη και τότε οικονομικών προβλημάτων -η αντίστοιχη ομάδα επιτήρησης δεν λεγόταν ΔΝΤ, αλλά ΔΟΕ- η Ελλάς αναστήθηκε γρήγορα και το 1912-13 απελευθέρωσε εκατομμύρια υποδούλων αδελφών. Διότι παρά την πτώχευση των οικονομικών δεν είχε πτωχεύσει ηθικά και πνευματικά. Χρήσιμο μάθημα για τη σημερινή κατάσταση.

Τα μέτωπα λοιπόν είναι πολλά και τα προβλήματα ποικίλα. 

Προβλήματα τα όποια δημιούργηθηκαν η φρόντισαν για την διαιώνιση τους αυτά τα πολιτικά παράσιτα που στηρίζονται δεκαετίες ολόκληρες στην αδικία, στην επιορκία και στην προδοσία!!

Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης με τον καταιγισμό αποκαλύψεων για σκάνδαλα των πολιτικών που οδήγησαν με τις πράξεις τους τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση, τροφοδοτούν  κατ'αυτόν τον τρόπο την πλήρη απαξίωση του πολιτικού προσωπικού αλλά όχι και της πολιτικής, η οποία αναπόφευκτα πλέον αποτελεί και το μέγιστο ζητούμενο.

Δεν πρόκειται λοιπόν για αποπολιτικοποίηση, αλλά για ηχηρή αποκομματικοποίηση της κοινωνίας. Αν αφήναμε κατά μέρος τα της οικονομίας, ίσως μιλούσαμε για τη μεγάλη ευκαιρία. Δυστυχώς η πραγματικότητα υψώνει τείχη. Και αντί για πολιτική εξέλιξη βιώνουμε κοινωνική κατάθλιψη.

Και μέσα απο αυτήν την κοινωνική κατάθλιψη που μας τρώει τα εσώψυχα, γεννάται το μεγάλο και αέναο πολιτικό ερώτημα.

Ποιος θα μπορούσε να κυβερνήσει την χώρα μας αυτή την περίοδο;

Η απάντηση σε αυτό το υπαρκτό δίλημμα (για το ποιος θα κυβερνήσει) δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι τέτοια που να επιτρέπει στους ανθρώπους της Μεταπολίτευσης να εμφανίζονται ως η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα.

Δεν είναι πράξη αντίστασης να ζητούμε διεθνώς αυτό που κάναμε τα χρόνια της μεταπολιτευτικής κουτοπονηριάς: να «ρυθμίζουμε» τα χρέη που δεν πληρώνουμε εις υγείαν των κορόιδων που καταβάλλουν φόρους, εισφορές και δόσεις. Δεν αποτελεί λύση αξιοπρεπή να μην πληρώνει κανείς όσα εθελουσίως δανείζεται. Είναι μια συνέχιση της μεταπολιτευτικής μας ευτέλειας.

Πρέπει λοιπόν το χρέος μας να μελετηθεί και να αναλυθεί απο μιά επιτροπή ελέγχου και αφου εγκριθεί να αναγνωριστεί. Ναι, απαιτούνται εδώ που φτάσαμε θυσίες. Αλλά η γενιά που οδήγησε την Ελλάδα σε αυτή την κατάντια δεν μπορεί, δεν έχει το ηθικό ανάστημα να ζητήσει θυσίες για να ξεπεραστεί η κρίση.

Η μοιραία αυτή γενιά, η γενιά του 1970 (στην πολιτική, στην οικονομία, στα γράμματα) πρέπει το ταχύτερο να μας απαλλάξει από την παρουσία της, πρέπει να πεθάνει. Με κάθε τρόπο. Αρκετά μας στέρησε από τις βρύσες της ζωής, αρκετά πηγάδια ζωής επιχωμάτωσε ή βοθροποίησε. Καμιά σωτηρία δεν μπορεί να προσφέρει αυτή η γενιά. Είναι ανίκανη για οποιαδήποτε ευφυή επινόηση. Στερείται κάθε ταλέντου. Καμιά αξιοθρήνητη εξιδανίκευση των μέτρων εξόδου από την κρίση δεν μπορεί να ανασκευάσει την βαθιά ψυχική παραμόρφωση αυτής της γενιάς. Γι’ αυτό και τα όποια μέτρα λαμβάνει είναι αναποτελεσματικά. Διότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν στόχο τη σωτηρία της πατρίδας αλλά τη σωτηρία των ατομικών και ταξικών συμφερόντων αυτής της γενιάς.

Το πραγματικό αίτιο της οικονομικής και ηθικής μας  χρεοκοπίας είναι η υποβάθμιση των απαιτήσεων για ποιότητα ζωής, η υποκατάσταση της δημιουργικότητας του ανθρώπου από την ηδονιστική χρησιμοθηρία και την καταναλωτική βουλιμία, η έκλειψη της άμιλλας.

Ο τύπος του «πασόκου» ή του «νεοδημοκράτη» ή του «προοδευτικού αριστερού» δεν ενδιαφέρεται για το τι θα δημιουργήσει στη ζωή του, αλλά για το πώς θα βγάλει λεφτά, θα κερδίσει εύκολο χρήμα. Αυτή τη νοο-τροπία εκφράζει τυπικά ο τάχα και πολιτικός λόγος όλων των συντεχνιών του κομματικού φάσματος, με αυτή τη «φιλοσοφία» οργανώνουν την παιδεία των Ελλήνων, τριάντα χρόνια τώρα, οι συμπλεγματικοί «εκσυγχρονιστές» των κομμάτων εξουσίας!

Με άλλα λόγια: Είναι παράλογο και αντιφατικό να περιμένουμε από τα κόμματα την ανάκαμψη της οικονομίας, την επανίδρυση του κράτους, την ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας.

Εχουμε αναρίθμητα τεκμήρια, αναμφίβολες αποδείξεις, ότι δεν μπορούν να το κάνουν.
Τα υπάρχοντα κόμματα έχουν ιστορικά τελειώσει, το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι οριστικά φθαρμένο, ντροπιαστικά εκφαυλισμένο, γελοιωδώς ανίκανο, εγκληματικά ένοχο.

Εδώ ακριβώς θα μπορούσε να προβληθεί βέβαια η καλόπιστη αντίρρηση: 
Υπάρχει κάποια άλλη έτοιμη συνταγή εθνικής σωτηρίας;

O "Aνθρωπος με το γαρύφαλλο" και τ' άλλα πρόσωπα μιας τραγωδίας

Κυριακή 30 Μάρτη 1952, τρεις τα ξημερώματα.

Οι καταδικασμένοι σε θάνατο Νίκος Μπελογιάννης,Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης και Νίκος Καλούμενος πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Μία ασυνήθιστη μέρα και ώρα για εκτελέσεις ακόμη και για κείνη την ταραγμένη εποχή....

- Ούτε οι Γερμανοί δεν μας σκότωναν έτσι. Περίμεναν το φως της αυγής-για να πεθάνουμε στο φως σαν άνδρες, όπως ζήσαμε.
 
Αυτό μου έλεγε πριν μερικά χρόνια ένας άλλος καταδικασμένος σε θάνατο της εποχής, που γλύτωσε την εκτέλεση. Την πρώτη πρόταση των λόγων του την άκουσα και την διάβασα πολλές φορές έκτοτε. Μου χρειάστηκαν πολλά χρόνια να εκτιμήσω τη σημασία και το μεγαλείο του πρώτου πληθυντικού. 
Μας σκότωναν... να πεθάνουμε.... και να τα λέει κάποιος καταδικασμένος που έζησε; "Νεκροί εν αδεία" είχαν χαρακτηριστεί οι επαναστάτες του προηγούμενου αιώνα, εύστοχα, από τον Levine. (Η άδειά του τελείωσε απότομα, εκτελέστηκε το 1919 μετά την ανατροπή των Σοβιέτ του Μονάχου.)

Εκείνο το ξημέρωμα πίσω στις φυλακές της Καλλιθέας έμειναν άλλοι 4 καταδικασμένοι σε θάνατο. Οι Τάκης Λαζαρίδης, ο Χαρίλαος Τουλιάτος, ο Μιλτιάδης Μπισμπιάνος και η Έλλη Παπά. Η ίδια θα περιγράψει αργότερα με συγκλονιστικό τρόπο τις τελευταίες στιγμές με τον εραστή και συναγωνιστή της:

"Άκουσα τα κλειδιά καθώς τα ταρακούνησε ο αρχιφύλακας.
Πετάχτηκα. Φώναξα...
-Νίκο!
-Ε, πάμε.... Ήταν η απάντησή του. 
Τους ρώτησα γιατί δεν ανοίγουν το κελί μου. Δεν είσαι στον κατάλογο μου απάντησαν. Όταν ρώτησαν τον Νίκο ποιά είναι η τελευταία του επιθυμία, ζήτησε να με δει. Τον έφεραν κοντά, δεν μου ανοίξανε την πόρτα του κελιού, μας αφήσανε ανοιχτό μόνο το παραθυράκι για να πούμε τα τελευταία μας λόγια.

-Φρόντισε και για την Ελένη αν μπορέσεις, μου είπε ο Μπάτσης.

-Αν ζήσω κι εγώ, αποκρίθηκα.
Ήταν τρομερό για το Νίκο αυτό που άκουσε, πάντα μου έλεγε πως ήθελε να ζήσω τουλάχιστον εγώ. Έσκυψε όσο πιο κοντά αφήνανε τα κάγκελα. Εκείνη τη στιγμή είδα να φεύγει όλο το αίμα από το πρόσωπό του και να γίνεται γκρίζο σε μια προσπάθεια να μιλήσει.
-Όχι! Εσύ πρέπει να ζήσεις. Να ζήσεις για το παιδί και την εκδίκηση. Μην ξεχάσεις όσα σου έχω πει.
Πλησίασε ο αρχιφύλακας. Πάμε του είπε.
ένα τελευταίο φιλί μέσα από τα σίδερα. αυτό ήταν....."

Δίκες των "ασυρμάτων" και εκτελέσεις. Όλο το κλίμα της μετεμφυλιακής Ελλάδας στριμωγμένο σε γεγονότα και πρόσωπα. Η ιστορική έρευνα ήταν σίγουρα γενναιόδωρη μαζί τους. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά, αδύνατο να προσθέσεις κάτι καινούργιο.
Μονάχα θα ήθελα να γράψω δυο λόγια για κάποια πρόσωπα με "δεύτερους ρόλους" σ' αυτή την Ιστορία.
τα πρόσωπα της βαρβαρότητας
Που ήθελαν και πήραν αίμα, ανθρώπων που το μόνο ορατό τους "έγκλημα" ήταν οι ιδέες τους. Παρά τις πρωτοφανείς για τα δεδομένα της εποχής διεθνείς και εγχώριες αντιδράσεις. Σήμερα είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι ο Πλαστήρας και ένα κομμάτι της κυβέρνησής του επιθυμούσαν την κατάργηση των στρατοδικείων και το τέλος των εκτελέσεων. Ακόμη και κύκλοι της δεξιάς συμφωνούσαν σ΄ αυτό. Όμως οι βάρβαροι βρήκαν τρόπο. Η βαρβαρότητα εκτός από νεκρούς προκαλεί και "παράπλευρες απώλειες". Έτσι ονομάζει τις κατεστραμμένες ή ακρωτηριασμένες ζωές των επιζώντων.
Η ακρίβεια της λέξης βαρβαρότητα ελέγχεται. Κάποιοι βάρβαροι σεβάστηκαν τους νεκρούς. Ετούτοι όχι. Άφησαν τα πτώματα στον τόπο της εκτέλεσης μέχρι το πρωί και στη συνέχεια τα πέταξαν χωρίς φέρετρα σε λάθος τάφους. Μετά την αποκατάσταση φρόντισαν οι τάφοι να φρουρούνται.

Ο Δ. Παπασπύρου ήθελε σαν υπουργός δικαιοσύνης η υπόθεση να πάει από το στρατοδικείο σε τακτικό εφετείο. Οι στρατοδίκες απείλησαν με ομαδική παραίτηση. Ολόκληρη η συνέντευξη στην "αυγή" : εδώ

Ανδρέας Ιωσήφ Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Πλαστήρα. Είπε το αυτονόητο: "Δεν σκοτώνεις άνθρωπο για τις ιδέες του." Ακόμη και το αυτονόητο όμως σημασία έχει ποιος και πότε το λέει. Σπάνιο είδος βαλκάνιου πολιτικού. Είπε θα παραιτηθώ αν... και μόλις το αν έγινε, παραιτήθηκε. Όταν η μητέρα του Μπελογιάννη τον επισκέφτηκε για να τον παρακαλέσει να μεσολαβήσει για να σώσει ο πρωθυπουργός "το παλικάρι της που είναι καλός άνθρωπος" της είπε:
-Άκουσε μάνα, δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι κάποιος άλλος θα προστατεύσει εσένα και το γιο σου. Το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι όσον αφορά εμέ, αν ο μη γένοιτο, γίνουν οι εκτελέσεις, εγώ θα φύγω από αυτή την καρέκλα.
Έτσι και έκανε. Η δημοσιογράφος και τότε συμβία του, Μαρία Ρεζάν στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο : "Με νοσταλγία ... ( για μια ζωή έτσι, χωρίς πρόγραμμα ) " γράφει: