Καραμανλής,ο επονομαζόμενος και "εθνάρχης" άρτι αφιχθείς εκ Παρισίων,ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας, επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας» τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου.
Από την ημέρα αυτή αρχίζει η εποχή της «Μεταπολίτευσης» και η 24η Ιουλίου καθιερώθηκε ως η γιορτή της Δημοκρατίας με φιέστες και δεξιώσεις στο Προεδρικό Μέγαρο με καλεσμένουςμόνιμη αντιστασιακούς και όχι μόνο...
Τα τελευταία χρόνια η λιτότητα κατήργησε κι αυτή τη μάζωξη σχετικών και άσχετων,που κακά τα ψέματα είχε καταντήσει πασαρέλα!
Πρόπερσι πέρα από τη μόνιμη λιτότητα, είχαμε ακόμα τον κορονοϊό, αλλά στο Προεδρικό δεν πρέπει να κολλάει αν κρίνουμε από τις συναντήσεις της κυρίας Προέδρου!!!
Δυστυχώς πέρσι λόγω των πυρκαγιών ματαιώθηκε η δεξίωση στους κήπους του Προεδρικού μεγάρου..... Κρίμα, τι θα γίνουν οι τουαλέτες που θα φορούσαν κάποιες "επώνυμες" κυρίες του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου!!!!
Φέτος η κυρία πρόεδρος φρόντισε στη "γιορτή της Δημοκρατίας" να καλέσει άτομα απ' όλες τις "τάξεις¨ αποκλείοντας τους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας Δημοκρατία.
Αλλά για ποια Δημοκρατία μιλάμε;
Ήταν 24 Ιουλίου 1974 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φτάνει και πάλι στην Ελλάδα, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας υπό το βάρος του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας», κατόρθωσε με αποφασιστικές κινήσεις να αποκαταστήσει πλήρως τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα.
Όταν, τον Ιούλιο του 1974, ξέσπασε η μεγάλη εθνική κρίση με αφετηρία την πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κλήθηκε να συγκροτήσει Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Ήταν ξημερώματα 24ης Ιουλίου 1974 όταν το αεροσκάφος του Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντʼ Εστέν προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Αθήνας μεταφέροντας από το Παρίσι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Χιλιάδες κόσμου με αναστάσιμες λαμπάδες στα χέρια και την ιαχή “Έρχεται, έρχεται” τον αναμένουν και του επιφυλάσσουν θριαμβευτική υποδοχή. Η υποδοχή Καραμανλή, με τον κόσμο να πανηγυρίζει στους δρόμους, αποτελεί το λαϊκό ξέσπασμα μετά την επτάχρονη δικτατορία, αλλά και την εισβολή και την τραγωδία της Κύπρου.
Στις 25 Ιουλίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό ζητώντας από τους πολίτες να επιδείξουν πολιτική ωριμότητα τις δύσκολες εκείνες ώρες.
Παράλληλα στη Γενεύη άρχισαν την ίδια ημέρα οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης στο Κυπριακό. Αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Μαύρος.
Στις 30 Ιουλίου 1974 στη Γενεύη επήλθε συμφωνία για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο αλλά και την αναγνώριση ύπαρξης δύο χωριστών διοικήσεων.
Ωστόσο στις 14 Αυγούστου τα τουρκικά στρατεύματα προχώρησαν στον Αττίλα 2 καταλαμβάνοντας τελικά το 38% περίπου της Κύπρου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατήγγειλε την Τουρκία και ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Στις 15 Αυγούστου σε νέο διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό δήλωσε ότι «η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις Κύπρον καθίστατο αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων». Η κατάπαυση του πυρός στην Κύπρο έγινε στις 18.00 της 16ης Αυγούστου 1974.
Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου κατάφεραν τότε να θεμελιώσουν το πληρέστερο, από όσα προηγήθηκαν, πολίτευμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ειδικότερα, μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης “Εθνικής Ενότητας” και την αντιμετώπιση των συνεπειών της κυπριακής τραγωδίας, νομιμοποιήθηκαν όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί, περιλαμβανομένου του Κ.Κ.Ε., που βρισκόταν εκτός νόμου από το 1947, προκηρύχθηκαν εκλογές για την ανάδειξη της Εʼ Αναθεωρητικής Βουλής, και αποφασίστηκε διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τον οριστικό προσδιορισμό της μορφής του πολιτεύματος.
50 χρόνια μετά… Ποια Δημοκρατία;
Η Ελλάδα δηλώνει σήμερα περήφανα πως είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας, εμείς που την… θεμελιώσαμε, εμείς που δώσαμε αγώνες γι΄αυτή.
Η αλήθεια είναι όμως πως το πολίτευμα της Δημοκρατίας που με τιμές επαναφέραμε κατά την μεταπολίτευση, σταδιακά το απαξιώσαμε, το υποβαθμίσαμε, το γελοιοποιήσαμε.
Η οικονομική κρίση ήταν αυτή που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στο κορμί της Δημοκρατίας.
Με παρεμβάσεις στο Σύνταγμα του κράτους, με συνεχείς επιστρατεύσεις εργαζομένων που… τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι και να διαμαρτυρηθούν, με βίαιη καταστολή από πλευράς αστυνομίας και με συνεχή «ναι» στα θέλω της τρόικας, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών πλήγωσαν θανάσιμα τη Δημοκρατία.
Ακόμα και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε ανακοίνωσή του, παραδέχτηκε πως η κρίση έφερε υποχώρηση της Δημοκρατίας. Ας μην ξεχνάμε πως και ο ίδιος έχει συμβάλει σε αυτό με την ψήφιση πολλών προεδρικών διαταγμάτων που περιλαμβάνουν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.
Χάθηκε το μέτρο. Η Δημοκρατία δηλητηριάστηκε. Ένας παρά φύσιν βιασμός κατ’ εξακολούθηση από τις κυβερνήσεις και τους δανειστές που υπονόμευαν καθημερινά την υπόστασή της.
Ξέρετε, στην Ελλάδα ο καθένας έχει τη δική του Δημοκρατία. Ο κάθε πολίτης, ο κάθε πολιτικός, ο κάθε επιχειρηματίας έχει τη δημοκρατία που τον συμφέρει και είναι δημοκράτης όταν τον συμφέρει.
Άλλη η δημοκρατία των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των εκδοτών, των διαπλεκόμενων μεγαλοεργολάβων, των μιζαδόρων, των πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων, και άλλη των υπαλλήλων, των μικροεμπόρων, των επαγγελματιών, των αγροτών, των ψαράδων, των κτηνοτρόφων, των υπαλλήλων των 500 ευρώ! Άλλη η δημοκρατία του χωριού και άλλη της πόλης…
Για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται όλοι… Όλοι, όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν δημόσιο λόγο. Όλοι αυτοί, που «καβάλησαν» τη δημοκρατία και έγιναν εργατοπατέρες μετατρέποντας τη δημοκρατία σε πολίτευμα των συντεχνιών.
Σε μια χώρα χωρίς λογική, χωρίς ειρμό σκέψης, χωρίς συνέχεια, η Δημοκρατία είναι σε καταστολή και το φάρμακο δυσεύρετο. Ο μόνος που μπορεί να δώσει ανάσα ζωής είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, αυτός έχει το αντίδοτο. Μόνο αυτός μπορεί να πετάξει έξω όλους αυτούς που πλήγωσαν τη Δημοκρατία μας και όλους αυτούς που τη θέλουν «νεκρή» για να κηδεμονεύσουν τη χώρα μας.
Η λύση λοιπόν, είναι στα χέρια μας!
http://www.newsbomb.gr/Ήταν 24 Ιουλίου 1974 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φτάνει και πάλι στην Ελλάδα, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας υπό το βάρος του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Επικεφαλής της κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας», κατόρθωσε με αποφασιστικές κινήσεις να αποκαταστήσει πλήρως τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα.
Όταν, τον Ιούλιο του 1974, ξέσπασε η μεγάλη εθνική κρίση με αφετηρία την πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κλήθηκε να συγκροτήσει Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Ήταν ξημερώματα 24ης Ιουλίου 1974 όταν το αεροσκάφος του Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντʼ Εστέν προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Αθήνας μεταφέροντας από το Παρίσι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Χιλιάδες κόσμου με αναστάσιμες λαμπάδες στα χέρια και την ιαχή “Έρχεται, έρχεται” τον αναμένουν και του επιφυλάσσουν θριαμβευτική υποδοχή. Η υποδοχή Καραμανλή, με τον κόσμο να πανηγυρίζει στους δρόμους, αποτελεί το λαϊκό ξέσπασμα μετά την επτάχρονη δικτατορία, αλλά και την εισβολή και την τραγωδία της Κύπρου.
Στις 25 Ιουλίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό ζητώντας από τους πολίτες να επιδείξουν πολιτική ωριμότητα τις δύσκολες εκείνες ώρες.
Παράλληλα στη Γενεύη άρχισαν την ίδια ημέρα οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης στο Κυπριακό. Αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Μαύρος.
Στις 30 Ιουλίου 1974 στη Γενεύη επήλθε συμφωνία για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο αλλά και την αναγνώριση ύπαρξης δύο χωριστών διοικήσεων.
Ωστόσο στις 14 Αυγούστου τα τουρκικά στρατεύματα προχώρησαν στον Αττίλα 2 καταλαμβάνοντας τελικά το 38% περίπου της Κύπρου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατήγγειλε την Τουρκία και ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Στις 15 Αυγούστου σε νέο διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό δήλωσε ότι «η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις Κύπρον καθίστατο αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων». Η κατάπαυση του πυρός στην Κύπρο έγινε στις 18.00 της 16ης Αυγούστου 1974.
Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου κατάφεραν τότε να θεμελιώσουν το πληρέστερο, από όσα προηγήθηκαν, πολίτευμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ειδικότερα, μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης “Εθνικής Ενότητας” και την αντιμετώπιση των συνεπειών της κυπριακής τραγωδίας, νομιμοποιήθηκαν όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί, περιλαμβανομένου του Κ.Κ.Ε., που βρισκόταν εκτός νόμου από το 1947, προκηρύχθηκαν εκλογές για την ανάδειξη της Εʼ Αναθεωρητικής Βουλής, και αποφασίστηκε διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τον οριστικό προσδιορισμό της μορφής του πολιτεύματος.
50 χρόνια μετά… Ποια Δημοκρατία;
Η Ελλάδα δηλώνει σήμερα περήφανα πως είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας, εμείς που την… θεμελιώσαμε, εμείς που δώσαμε αγώνες γι΄αυτή.
Η αλήθεια είναι όμως πως το πολίτευμα της Δημοκρατίας που με τιμές επαναφέραμε κατά την μεταπολίτευση, σταδιακά το απαξιώσαμε, το υποβαθμίσαμε, το γελοιοποιήσαμε.
Η οικονομική κρίση ήταν αυτή που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στο κορμί της Δημοκρατίας.
Με παρεμβάσεις στο Σύνταγμα του κράτους, με συνεχείς επιστρατεύσεις εργαζομένων που… τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι και να διαμαρτυρηθούν, με βίαιη καταστολή από πλευράς αστυνομίας και με συνεχή «ναι» στα θέλω της τρόικας, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών πλήγωσαν θανάσιμα τη Δημοκρατία.
Ακόμα και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε ανακοίνωσή του, παραδέχτηκε πως η κρίση έφερε υποχώρηση της Δημοκρατίας. Ας μην ξεχνάμε πως και ο ίδιος έχει συμβάλει σε αυτό με την ψήφιση πολλών προεδρικών διαταγμάτων που περιλαμβάνουν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.
Χάθηκε το μέτρο. Η Δημοκρατία δηλητηριάστηκε. Ένας παρά φύσιν βιασμός κατ’ εξακολούθηση από τις κυβερνήσεις και τους δανειστές που υπονόμευαν καθημερινά την υπόστασή της.
Ξέρετε, στην Ελλάδα ο καθένας έχει τη δική του Δημοκρατία. Ο κάθε πολίτης, ο κάθε πολιτικός, ο κάθε επιχειρηματίας έχει τη δημοκρατία που τον συμφέρει και είναι δημοκράτης όταν τον συμφέρει.
Άλλη η δημοκρατία των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των εκδοτών, των διαπλεκόμενων μεγαλοεργολάβων, των μιζαδόρων, των πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων, και άλλη των υπαλλήλων, των μικροεμπόρων, των επαγγελματιών, των αγροτών, των ψαράδων, των κτηνοτρόφων, των υπαλλήλων των 500 ευρώ! Άλλη η δημοκρατία του χωριού και άλλη της πόλης…
Για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται όλοι… Όλοι, όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν δημόσιο λόγο. Όλοι αυτοί, που «καβάλησαν» τη δημοκρατία και έγιναν εργατοπατέρες μετατρέποντας τη δημοκρατία σε πολίτευμα των συντεχνιών.
Σε μια χώρα χωρίς λογική, χωρίς ειρμό σκέψης, χωρίς συνέχεια, η Δημοκρατία είναι σε καταστολή και το φάρμακο δυσεύρετο. Ο μόνος που μπορεί να δώσει ανάσα ζωής είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, αυτός έχει το αντίδοτο. Μόνο αυτός μπορεί να πετάξει έξω όλους αυτούς που πλήγωσαν τη Δημοκρατία μας και όλους αυτούς που τη θέλουν «νεκρή» για να κηδεμονεύσουν τη χώρα μας.
Η λύση λοιπόν, είναι στα χέρια μας!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου