Απώλεια του 37% του εδάφους, πάνω από 200.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, περισσότεροι από 3.000 νεκροί, ισοπέδωση της οικονομίας, βεβήλωση των χώρων λατρείας, ανεπανόρθωτες ζημιές σε αρχαιολογικά ή άλλα μνημεία και πάνω από 1.000 αγνοούμενοι.
49 χρόνια μετά, δυστυχώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Τουρκία μεθοδικά και σε βάθος χρόνου πετυχαίνει αυτό που είχε θέσει ως αρχικό στόχο, δηλαδή την οριστικοποίηση των δεδομένων της εισβολής. Η κατάσταση ωστόσο αλλάζει δραματικά και προς το χειρότερο, ακόμα και σε επίπεδο στόχων της Τουρκίας σε σχέση με την Κύπρο.
Όπως διαλαλούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό οι «αρχιτέκτονες» της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, μεταξύ των οποίων και ο Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας, αυτό που τους ενδιαφέρει πλέον δεν είναι απλά ο έλεγχος ενός τμήματος της Κύπρου, αλλά ολόκληρου του νησιού.
Διαβάστε το άρθρο του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΚΑΡΑ
Ο αποκαλούμενος "φάκελος της Κύπρου" κλείστηκε με απόφαση της Βουλής, δηλαδή της πλειοψηφίας, τη στιγμή που η εξεταστική επιτροπή συμπληρώνοντας το έργο της και βγάζοντας τα συμπεράσματά της, θα άνοιγε από εκεί και μετά το δρόμο για τη δικαστική διερεύνηση και τις ανάλογες διώξεις.
Είναι σχεδόν όλα γνωστά. Έμενα και εκκρεμεί ακόμα η κάθαρση, που την σταμάτησε ο μηχανισμός προστασίας, (όχι των οργάνων που συνήργησαν στην προδοσία, αλλά) των σχέσεων με Αμερικανούς και Βρετανούς.
Ο ίδιος μηχανισμός που προστατεύει και την υστεροφημία Ελλήνων πολιτικών (Καραμανλή και Αβέρωφ κυρίως) για τους οποίους και πλανάται η εντύπωση και για πολλούς η βεβαιότητα, πως και αυτοί συνήργησαν, ανέχτηκαν, έμμεσα υποβοήθησαν στις εξελίξεις του Κυπριακού.
Είτε για να ακολουθήσει ελεγχόμενη η αλλαγή της εξουσίας στην Ελλάδα (μεταπολίτευση προαναγγελθείσα από τον Κίσινγκερ), ή για να δοθεί (έστω και αυτή που δόθηκε) τελικά μια λύση στο Κυπριακό. Που θα έβαζε την Κύπρο από το παράθυρο στο ΝΑΤΟ, θα διατηρούσε τις βάσεις των Βρετανών και των Αμερικανών άθικτες και κυρίαρχες, θα εξουδετέρωνε έτσι ή αλλιώς τον Μακάριο και τον ριζοσπαστικό και στην ουσία αντιαμερικανικό, αντινατοϊκό ρόλο του.
Με θύμα την Κύπρο και το λαό της, ο έλεγχος των οποίων αποτέλεσε την κυρίαρχη αιτία της δικτατορίας στην Ελλάδα. Σε συνδυασμό με μερικές ακόμα (άνοδος κεντροαριστεράς, απώλεια σταδιακά της ισχύος και του ρόλου των ΕΔ, τον επερχόμενο ίσως πόλεμο του Ισραήλ με τους Άραβες, βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα…)
Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι τίποτε άλλο, από το σύνολο των ενδιαφερομένων μερών. Θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε κατεστημένο ή κυρίαρχη τάξη (και οι σύμμαχοί της).. Από βιβλίο του Κάππου και σε συνδυασμό με την εργασία του Ιγνατίου τη σχετική με το τι είχε προηγηθεί στο αποκαλούμενο ΄΄Σεμινάριο της Ρώμης΄΄, έχουμε καλή προσέγγιση στο Κυπριακό στην τραγική αυτή φάση. Τα αίτια, οι αφορμές, οι ρόλοι του καθενός, τα γεγονότα είναι γνωστά.
Όχι πως ο Μακάριος δεν είχε ευθύνες για την πορεία του Κυπριακού. Είναι γνωστό πως τα στελέχη των ΕΔ, που ήταν οπαδοί της χούντας, δεν τον συμπαθούσαν, τον θεωρούσαν ανθενωτικό σε αντίθεση με το Γρίβα. Και η συμπάθεια δεν είχε να κάνει με πρόσωπα, αλλά με το ότι ο ένας ήταν υπέρ και ο άλλος ενάντιος της ένωσης. Από τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που υπηρετούσαν εκείνη την εποχή: Κανείς δεν βρέθηκε να πει καλή κουβέντα για την ηγεσία των ΕΔ τις ημέρες του πραξικοπήματος και εισβολής των Τούρκων. Ιδιαίτερα επιθετικοί είναι όσοι πίστευαν στην ΄΄επανάσταση΄΄ .
Κάποιοι είναι πεισμένοι πως, ήταν προσχεδιασμένη η εισβολή με σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας ώστε, να καταλάβουν μια περιοχή για βάση οι Τούρκοι και η υπόλοιπη Κύπρος να ενωθεί με την Ελλάδα. Ο Μπονάνος, ο Ιωαννίδης και άλλοι γνώριζαν για την εισβολή των Τούρκων. Απλά προήλασαν πολύ περισσότερο και από τη μεριά τους σωστά έκαναν.
Οι περισσότεροι θεωρούν προδότες τη στρατιωτική και υπόλοιπη ηγεσία (Γαλατσάνο, Αραπάκη, Μπονάνο, Παπανικολάου, Γκιζίκη, Ιωαννίδη κ.λ.π.). Αλλά και για την πολιτική ηγεσία της μεταπολίτευσης πιστεύουν, πως έχει ευθύνες γιατί δεν άφησε να πολεμήσει η Ελλάδα. Θεωρώνυτας μερικοί πως έγινε η θυσία της Κύπρου για να γλυτώσει η Ελλάδα από τη δικτατορία.
Ο Ιωαννίδης χάνει τους πιστούς του, που ήταν και οι πιο θερμοί οπαδοί της ένωσης. Δεν τον χρεώνουν με προδοσία αλλά με ΄΄βλακεία΄΄. Πολλοί δεν είχαν και μεγάλη διάθεση για πόλεμο . Η επιστράτευση ήταν ΄΄μπάχαλο΄΄.
Στο σημείο αυτό να εντοπίσουμε μερικά στοιχεία που δεν έχουν προβληθεί όσο έπρεπε ή δεν είναι και ευρύτερα γνωστά ή δεν είναι και καθόλου γνωστά. Και πρέπει να μάθει όλος ο κόσμος πως:Στη Γενεύη αποφασίσθηκε (χωρίς να καταχωρηθεί επίσημα) από την ελληνική και κυπριακή αντιπροσωπεία (όπως παραδέχθηκε ο Κληρίδης στις 16-8-1974 παρουσία αξιωματικών στην Κύπρο)«…όπως μη υπογραφεί συμφωνία, αλλά οι Τούρκοι να καταλάβουν μόνοι τους την γραμμή Γκιουνές…». Εξ ου και οι απανωτές συμπτύξεις των Ελλήνων χωρίς μάχη.Και η εγκατάλειψη της Αμμοχώστου (από την κατάθεση του συνταγματάρχη Τσουμή στην επιτροπή της Βουλής όπου δήλωσε πως ήταν παρών όταν το είπε αυτό ο Κληρίδης).
Πλοίο που αναχώρησε από Χάϊφα με 1200 Κύπριους εθελοντές «…εμποδίστηκε από δύο αντιτορπιλικά του αγγλικού στόλου…» (από κατάθεση Γεωργίτση στον ανακριτή Μπέλκα στις 24-1-75).
Ο διοικητής των βρετανικών δυνάμεων Κύπρου ειδοποίησε το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας στην Ελλάδα την επομένη της πτήσης των ελληνικών μεταγωγικών αεροπλάνων στην Κύπρο , πως εάν επαναληφθούν τέτοιες πτήσεις «…τα αεροσκάφη της ελληνικής αεροπορίας θα αναχαιτίζονται υπό των βρετανικών…» (Σ. Γρηγοριάδης ,Ιστορία της Δικτατορίας, τομ. 3, σ.238 ).
Ερωτώμενος από τον Ετσεβίτ ο Κίσινγκερ τι να κάνουν με το ελληνικό αρματαγωγό που πήγαινε Κύπρο για αλλαγή της ΕΛΔΥΚ (υπό τον Χανδρινό κυβερνήτη που βοήθησε βομβαρδίζοντας τους Τ/Κ στην Κυρήνεια), «…πήρε την απάντηση να το βυθίσουν…» ( κατάθεση Μπίτου στην επιτροπή,) .
Όπως αποκαλύπτουν οι Βενιζέλος–Ιγνατίου στο βιβλίο τους ο Ετσεβίτ είχε συνεχή επαφή με τον Κίσινγκερ καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης.Αμερικανικά αεροπλάνα περιπολούσαν μεταξύ Κρήτης Τουρκίας τις ώρες που βομβαρδιζόταν η Κύπρος. Με εμφανή αποστολή τον αποκλεισμό της περιοχής των επιχειρήσεων από πιθανή ελληνική αεροπορική κ.λ.π. επέμβαση.
Υπήρξε εμπλοκή δύο ελληνικών αεροσκαφών F-5 «…μετά ζεύγους F-4 του 6ου στόλου εις περιοχήν Μήλου, ο ημέτερος σχηματισμός ευρεθείς εις πλεονεκτικήν θέσιν ητήσατο άδειαν βολής …πλην όμως τούτο δεν ενεκρίθη..». (έκθεση του ταξιάρχου Σεμερτζάκη και κατάθεσή του στην επιτροπή). Το Βρετανικό ελικοπτεροφόρο ΄΄ΕΡΜΗΣ΄΄ «…ευρίσκετο περί την 22.00 εγγύς των ακτών της ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ …κύρια αποβατική προσπάθεια των Τούρκων …και εκ τηλεπικοινωνιακής υποκλοπής εξήχθη ότι τούτο συνεργάζετο μετά των Τούρκων…». (έκθεση ταξίαρχου Σεμερτζάκη)
Επομένως όλα γίνονταν υπό τον έλεγχο και την σύμπραξη Αμερικανών και Βρετανών. Είχαν σχεδιαστεί από τον Ιωαννίδη και τους δικούς του. Παράλληλα σχεδίαζαν ο Ετσεβίτ με τους δικούς του. Με μεσολαβητές/ συντονιστές/ εγγυητές τον Κίσινγκερ και τους δικούς του με τους Βρετανούς από δίπλα. Μια συνωμοσία την οποία αξιοποίησαν οι Τούρκοι με την έγκριση του Κίσινγκερ. Την οποία σχεδίαση πρέπει να έμαθαν ή τουλάχιστον να προϊδεάσθηκαν Καραμανλής- Αβέρωφ-Κληρίδης.
Ο Αβέρωφ γνώριζε και από πριν για το πραξικόπημα. Τον ενημέρωσε δείχνοντάς του τηλεγράφημα ο Τάσκα, Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, που είχε από τον Κίσινγκερ με εντολή να ειδοποιήσει τον Ιωαννίδη να μην προβεί (δήθεν) στο πραξικόπημα.
Ο Τάσκα το δείχνει στον Αβέρωφ, ώστε να ειδοποιήσει τον Μακάριο. Το ‘κανε μετά το πραξικόπημα ( κατάθεση ΑΒΕΡΩΦ στην επιτροπή, όπου ενώ ο ίδιος το λέει αυτό, διορθώνει ύστερα την κατάθεση).
Γι’ αυτά δεν ανοίγουν το φάκελο της Κύπρου. Ο Ιωαννίδης και οι υπόλοιποι ΄΄αξιωματικοί΄΄ του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων και η ηγεσία των ΕΔ έλεγαν στους βομβαρδιζόμενους στην Κύπρο ΄΄συγκρατηθείτε΄΄. Η γενιά αυτή των στελεχών των ΕΔ παρήγαγε περισσότερους με εύκαμπτη μέση και συνείδηση απ’ ότι όλες οι προηγούμενες στο σύγχρονο ελληνικό κράτος.
Και ο λόγος είναι η κουλτούρα που καλλιεργήθηκε. Τελείως στρεβλή έννοια του πατριωτισμού. Η προπαγάνδα που ΄΄κουρκούτιασε΄΄ το μυαλό με την κυρίαρχη άποψη πως τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους είναι μέσα στο ΝΑΤΟ. Άρα δώστε κάτι απ’ την Κύπρο στους Τούρκους, ώστε να πάρουμε και εμείς την υπόλοιπη και να μπει έτσι ολόκληρη στη συμμαχία.Γι’ αυτό και το πραξικόπημα του 1967, γι’ αυτό και το άλλο κατά του Μακαρίου.
Και αντί της ποινικής δίωξης έβαλαν μπροστά τη διαδικασία απονομής μεταλλίων/ παρασήμων. Ήταν πρόκληση η κίνηση για απονομή ηθικών αμοιβών έτσι όπως ξεκίνησε ανεξάρτητα από το ότι οι νεκροί μαχητές που πολέμησαν τον εισβολέα πρέπει να τιμηθούν και να γίνουν και ευρύτερα γνωστοί. Ό,τι αμοιβές και να ‘διναν σε πραξικοπηματίες κατά του Μακαρίου που πολέμησαν και τους Τούρκους (εκεί είναι το θέμα) δεν ισοφαρίζονται οι δύο πράξεις. Η ιστορία δίνει το χαστούκι της στη μια περίπτωση και καταγράφει την άλλη.
Τα ΜΜΕ κάλυψαν όπως όφειλαν το θέμα απομένει να τιμηθούν τελικά όποιοι πολέμησαν και πρόσφεραν τη ζωή τους . Γιατί ο διαχωρισμός είναι εύκολος στους νεκρούς (989 οι νεκροί Κύπριοι και Ελλαδίτες στο πραξικόπημα και την εισβολή, εκτός των αγνοουμένων. Στο πραξικόπημα σκοτώθηκαν ενενήντα οκτώ, οι πέντε απ’ αυτούς εξ Ελλάδος. Στην εισβολή οκτακόσιοι ενενήντα τέσσερις, οι 795 Ελληνοκύπριοι, οι 99 Ελλαδίτες. )
Το πρόβλημα είναι με τους ζωντανούς, απ’ τους οποίους όσοι συμμετείχαν στο πραξικόπημα και πολέμησαν στη συνέχεια τους Τούρκους εισβολείς, αισθάνονται διπλά υπερήφανοι εάν είναι απ’ τους αμετανόητους χουντικούς. Τελικά η Κύπρος και με την είσοδό της στην ΕΕ, που πολυδιαφημίσθηκε και γιορτάσθηκε ως εθνικής σημασίας επιτυχία, ολοκληρώνει τη σχεδίαση. Οι βάσεις των Βρετανών και των Αμερικανών δεν κινδυνεύουν.
Η Κύπρος έχει μοιραστεί στα διό. Ανήκει στη Δύση. Ανήκει και στους Τούρκους. Τι μένει μετά απ’ όλα αυτά. Τι πρέπει να γίνει; Έστω και τώρα σαράντα χρόνια από τότε. Το λιγότερο να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου. Να ενημερωθεί ο Λαός. Να ασκηθεί ποινική δίωξη. Έπρεπε να μην έχουν καλέσει ποτέ τους υπεύθυνους για την προδοσία στη ΄΄γιορτή της Δημοκρατίας΄΄ όπως συνήθισε να αποκαλείται η ετήσια γιορτή στο Προεδρικό Μέγαρο την επέτειο της μεταπολίτευσης.
Είναι ντροπή και προσβολή οι Αραπάκης και Παπανικολάου ως δήθεν ΄΄επίτιμοι΄΄ να βρίσκονται στον ίδιο χώρο με τους βασανισθέντες και φυλακισθέντες της δικτατορίας. Να έχουν απολογηθεί πρέπει για την προδοσία.Όσο για τους τίτλους, ας τους επιστρέψουν όσοι δίκαια τους φέρουν. Διαμαρτυρόμενοι έτσι γιατί ονομάσθηκαν και οι συνεργάτες του Ιωαννίδη ΄΄επίτιμοι΄΄.
http://www.onalert.gr/
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το χρονικό από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου μέχρι την Τουρκική εισβολή το πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου