Η Πάρος είναι ετερόκλητη, σχεδόν διπρόσωπη. Από την κοσμοπολίτικη Νάουσα βρίσκεσαι σε λίγα λεπτά, στις Λεύκες, τοπίο ορεινό και διαφορετικό.Λίγο πιο κάτω ο Πρόδρομος και τα Μάρμαρα να σου θυμίζουν κάτι από διακοπές στην Ελλάδα του 70.
Η Αμαλία Κυπαρίσση μάς ξεναγεί στο νησί που την επέλεξε
Παντού φως, ασβεστωμένα σπίτια, γάτες να τεντώνονται τεμπέλικα, αναπάντεχα τοπία και γευστικές γωνιές. Αυτές οι ετερόκλητες εικόνες είναι που σε κερδίζουν. Το λιμάνι της όταν το κοιτάζεις από ψηλά -το δικό μου αγαπημένο σημείο στην Παροικιά είναι το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων- σχηματίζει μια καρδιά. Την δική μου, η Πάρος την έχει «αιχμαλωτίσει».
Δύο πρόσωπα, ίδιο νησί. Από την Μικρή Σάντα Μαρία στην «εξωτική» Λάγκερη. Από την αμμουδιά του Φάραγγα, στην «κρυμμένη» παραλία του Νταμουλή. Από την πολυκοσμία της Χρυσής Ακτής σε διαδρομές με καγιάκ στις νησίδες Τηγάνι, Γλαροπούντα και Παντερονήσι. Από το Κάστρο στην Παροικιά, στο ψαροχώρι της Αλυκής. Από την Εκατονταπυλιανή και τον Αη- Γιάννη τον Δέτη, στη Μάρπησσα και τις διαδρομές της. Από τους αέρηδες και τους kite surfers της Πούντας στις απάνεμες Κολυμπήθρες.
Τοπία ονειρικά: το ηλιοβασίλεμα από την παραλία της Αγίας Ειρήνης με τα καταπράσινα νερά, τα αλμυρίκια και τα τεράστια φοινικόδεντρα με θέα στην Αντίπαρο. Η θέα της Νάουσας από τον Αη- Γιάννη τον Δέτη. Λίγο πριν από τον Κώστο – ένα ακόμη ήσυχο ορεινό χωριό με ωραίο σπιτικό φαγητό στο Γλυκό Λεμόνι -η θέα σου κόβει την ανάσα: Νάξος, Ηρακλειά, Ίος. Το Αιγαίο στα πόδια σου! Το δικό μου αγαπημένο σημείο στο νησί είναι ο φάρος του Κόρακα. Στη διαδρομή από την παραλία του Μοναστηριού προς τον φάρο μυρίζεις το θυμάρι, βλέπεις το Αιγαίο, ακούς τη θάλασσα. Εάν δεν είναι αυτό ωραίο, τότε τι είναι;
Κάθε τόπος είναι οι άνθρωποι του. Οι «δικοί» μου άνθρωποι είναι στη Νάουσα και είναι πολλοί για αυτό και δεν θα τους απαριθμήσω γιατί είμαι σίγουρη πως κάποιον θα ξεχάσω. Αυτό, όμως, που ξέρω σίγουρα πια είναι πως εάν εσύ θέλεις να τους γνωρίσεις οι καλύτεροι μήνες είναι ο Ιούνιος και ο Σεπτέμβριος. Είναι έτοιμοι να σε υποδεχτούν, να σε καλοδεχτούν. Πιάσε κουβέντα, γνώρισε τους, άκου τις ιστορίες τους και την ιστορία του νησιού.
Πέρα από τους ανθρώπους, αυτό που κάνει ιδιαίτερη την Πάρο είναι οι εικόνες. Τα στενά της σοκάκια οδηγούν σε αρχαία μνημεία, γεφυράκια, κρήνες. Τα νεοκλασικά αρχοντικά που γειτονεύουν με τυπικά κυκλαδίτικα σπιτάκια, σε μικρές εκκλησίες που ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια, σε μπαλκόνια γεμάτα βασιλικούς και γεράνια, σε σοκάκια «πνιγμένα» στις βουκαμβίλιες, σε αρχαία ερείπια με θέα στο ανοιχτό πέλαγος.
Που να φας: Υπάρχει ζωή και πέρα από το λιμάνι της Νάουσας. Εάν θέλεις να αποφύγεις τις κοσμικότητες και τα ceviche σου προτείνω: τη Μαρία στο καλλιτεχνικο καφενείο στον Πρόδρομο που συναγωνίζεται τα κεφτεδάκια της παλιάς αγοράς στη Νάουσα. Την ταβέρνα της Χριστιάννας και το Θαλάμι στον Αμπελά όπου το ψάρι είναι φρέσκο. Τον Κατσουνά στην μικρή σάντα για ωραία μαγειρευτά από τα χέρια της κυρίας Μαρίας και μακαρονάδα με σκορπίνα (αυτήν πρέπει να την ζητήσεις από την προηγούμενη) που τα τρως στην πιο φιλόξενη αυλή του νησιού. Στο δρόμο για την Μικρή Σάντα θα βρεις το Siparos. Να πας στην δύση του ηλίου. Το φαγητό είναι συγκλονιστικό και η φιλοξενία ζεστή και επαγγελματική.
Νάουσα η κοσμοπολίτισσα: Στο πιο όμορφο γραφικό λιμανάκι των Κυκλάδων η καλύτερη ώρα είναι το πρωί. Τότε που τα τραπεζοκαθίσματα έχουν μαζευτεί και ο χώρος είναι όλος δικός σου για να τον απολαύσεις. Πιες τον καφέ σου στο πιο όμορφο μπαλκόνι της πόλης- στο Sommaripa Consolato. Η σωστή «πιάτσα» για πρωϊνό είναι στον Καρίνο και το Αμελί – το βράδυ και τα δύο σερβίρουν ποτό και φαγητό. Νέες αφίξεις στην πρωϊνή ζωή της Νάουσας το Comeback και ο Fotis.
Το δικό μου αγαπημένο πρωϊνό είναι στο Σούσουρο. Η Φώφη φτιάχνει δικό της ψωμί, φουντουκόπαστα, αμυγδαλόπαστα, γκρανόλα και έχει τα πιο ενδιαφέροντα smoothies του νησιού. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου κορίτσια στο νησί. Λίγο παραέξω -στον περιφερειακό της Νάουσας- ήρθε για να μείνει ο Afros.
Το βράδυ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο λιμανάκι. Στο Barbarossa και τον Μάριο. Εξίσου δυνατές κουζίνες. Ο Ευγένης του Barbarossa εδώ και μια διετία έχει μετατρέψει το εστιατόριο σε προορισμό διασκέδασης. Λίγο πέρα από τα γνωστά κρύβεται ο Statheros. Ωραίο σημείο, τίμια ελληνική κουζίνα.
Παροικιά η παρεξηγημένη: πέρα από το λιμάνι κρύβεται μια υπέροχη πόλη με αρχοντικά και σοκάκια που οδηγούν σε αρχαία μνημεία πνιγμένα στις βουκαμβίλιες. Η βόλτα εδώ επιβάλλεται. Στρίψε στα μικρά δρομάκια, μην μένεις στα κεντρικά σοκάκια. Εκεί θα ανακαλύψεις μοναδικές γωνιές. Η Παροικιά έχει επίσης ωραία αγορά.
Στο Κάστρο έχει την ωραιότερη θέα ηλιοβασιλέματος. Απόλαυσε το πίνοντας ένα κοκτέιλ στο Joomla, στον Evino ή το καινούργιο Salair. Για φαγητό εάν καταφέρεις να βρεις τραπέζι Stou Fred, που στεγάζεται σε ένα αρχοντικό σπίτι, θα βιώσεις μια εξαιρετική γαστρονομική εμπειρία – φαγητό, ποτό ατμόσφαιρα παίρνουν 10 με τόνο. Εάν θέλεις κάτι πιο απλό και οικογενειακό κρυμμένο σε μια αυλή είναι το Cuore rosso με φοβερές πίτσες και ιταλικά εδέσματα.
Τι να αγοράσεις: Κεραμικά από το Yria. Σαν πας στις Λεύκες ψάξε τα διάφορα στούντιο καλλιτεχνών κεραμικής αλλά και το στούντιο της ζωγράφου Αγγελικής Βαξεβανίδου. Όταν τελειώσεις την βόλτα κάτσε στον Αγγελαντώνη για κοκτέιλ και πίτσα ή στο Καφενείο «Η ωραία πλατεία» για απογευματινό καφέ.
Δεν ξέρω εάν διάλεξα την Πάρο ή εάν με διάλεξε εκείνη. Αυτό που ξέρω είναι πως πριν 14 χρόνια βρέθηκε στο δρόμο μου. Έκτοτε η διαδρομή για την Πάρο αποτελεί μονόδρομο. Κάθε φορά που πλησιάζει το καράβι στις Πόρτες -οι βράχοι στα ανοιχτά της Παροικιάς- ή τη στιγμή που ανοίγει η μπουκαπόρτα και αντικρίζω τον μύλο ξέρω πως έφτασα σπίτι μου.
*
Η Αμαλία Κυπαρίσση είναι υπεύθυνη επικοινωνίας. Επίσης, είναι συνιδρύτρια του @4momsgr
www.4moms.gr
https://www.travel.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου