Από τον Κάπο στον Καρανίκα - ή: ο οδικός χάρτης της Υβρεως

Το παιχνίδι τελείωσε - τέλεψε, που λένε και στα ωραία ελληνικά του χωριού μου. Τελείωσε σε αυτήν του τη φάση. Που ολοκληρώνει τις προϋποθέσεις για τη θεμελίωση του Προτεκτοράτου. Τα τελευταία μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση θα τα πάρει ο Τσίπρας κι όχι άλλος. «Η κυβέρνηση Τσίπρα

έκανε τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις», λένε τώρα οι Γερμανοί και μάλιστα οι Γερμανοί του Σόιμπλε. Ο Τσίπρας έχει λάβει πλέον το χρίσμα για να συνεχίσει, έχει την εύνοια των «θεσμών» - και βεβαίως του ΔΝΤ! έχει γίνει το χαϊδεμένο παιδί της φράου (γκόου μπακ, μανδάμ) Μέρκελ. Ο Τσίπρας

θα συνεχίσει - ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να περιμένει. Οι ξένοι έχουν τον γάιδαρό τους δεμένον. Κι αυτός ο γάιδαρος έχει δύο ονόματα, που το ένα διαδέχεται το άλλο. Ο Τσίπρας θα ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά. Εχει κάνει άλλωστε τόσον πολύ βρώμικη δουλειά, που ουδείς άλλος είναι καταλληλότερος απ’ αυτόν για να φέρει εις πέρας τη μόνιμη υπαγωγή των Ελλήνων σε Καθεστώς Εντολής του Δ’ Ράιχ.

Ο μόνος λόγος για να πέσει αυτή η κυβέρνηση θα είναι από μπουνταλοσύνη της ίδιας. Αλλιώς, πρώτα θε τελειώσει τη δουλειά. Ουδείς στο Ράιχ θέλει πλέον τον Τσίπρα, «παρένθεση».

Ο Τσίπρας απεδείχθη πολυμήχανος. Με τον αντίστροφο τρόπο από εκείνον του Οδυσσέα. Δεν οδήγησε την Ελλάδα και τους Ελληνες στην Ιθάκη τους, αλλά τους έχωσε ακόμα πιο βαθιά στο στόμα του λύκου ή μάλλον του τρικέφαλου Κέρβερου της Τρόικας. Αρκούμενος ο ίδιος για τον εαυτόν του στην υπόσχεση του Πολύφημου ότι εκείνον θα τον φάει τελευταίον. Και όντως! έτσι θα γίνει! Οι κατακτητές θα φάνε τον Τσίπρα τελευταίον. Ο οδικός χάρτης

για την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ είναι προδιαγεγραμμένος. Τα αντίμετρα (ρουσφέτια, διορισμοί) που παίρνει ο ίδιος για να συγκρατήσει μέρος από τους νεοαποκτηθέντες πελάτες, ωχριούν μπροστά στα μέτρα που είναι υποχρεωμένος από τους κατακτητές να πάρει εναντίον των εργαζομένων πάσης φύσεως. Οι μόνοι που ωφελούνται από την παραμονή στην εξουσία της Αριστεράς που Γονάτισε είναι οι έχοντες και κατέχοντες, καθώς και οι κατακτητές.

Κατέχοντες και κατακτητές όμως δεν είναι αρκετοί για να αποτρέψουν τη συντριβή του εκλεκτού τους - ούτε ενδιαφέρονται άλλωστε. Το παιδί για όλες τις βρώμικες δουλειές θα βρει την τύχη που του αξίζει, σαν έρθει η ώρα του. Και η ώρα του θα έρθει με τις εκλογές. Αν γίνουν στο εγγύς μέλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συρρικνωθεί δραματικά. Αν γίνουν λίγο αργότερα, θα συντριβεί ολοκληρωτικά. Ο Τσίπρας λοιπόν

θα παλέψει με τον χρόνο, ελπίζοντας να «γυρίσει το παιχνίδι» με την ποσοτική χαλάρωση και άλλα συναφή ή ακόμα και με κάποιο αναπάντεχο γεγονός, όπως η έκρηξη ενός πολέμου ή η επανεμφάνιση του Φρειδερίκου του Μεγάλου πάνω στους ουρανούς της Πρωσσίας. Ομως οι τρόποι με τους οποίους έχει κερδίσει ως τώρα χρόνο ο Τσίπρας έχουν αποδειχθεί καταστροφικοί για τη χώρα μας, το κόμμα του - ακόμα και για την Ευρώπη. Ο φίλος

του ταλαντούχου κυρίου Παππά ολοκλήρωσε τη δουλειά Γιωργάκη - Βενιζέλου - Σαμαρά, μάδησε την εγχώρια Αριστερά και κατάφερε πλήγμα στην Ευρωπαϊκή Αριστερά, ανακόπτοντας, για παράδειγμα, την εκλογική ορμή των Podemos. Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα όλοι οι δείκτες δυστυχούν, άνθρωποι και αριθμοί, ενώ η κυβέρνηση δείχνει να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα σε επίπεδο Καρανίκα. Εις ό,τι αφορά τα λιγούρικα και τα πτωχοπροδρομικά, ενώ εις ό,τι αφορά τα νεόπλουτα και γκλαμουριάρικα δείχνει να τελεί εν αλαζονεία και μέθη.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται ικανή μόνον στο να αναμεταδίδει τους επαίνους των κατακτητών και να κατασκευάζει ταυτοχρόνως σανό και κουτόχορτο που ουδείς άλλος εκτός από την ίδια καταναλώνει. Και τα δύο σκέλη αυτής της επικοινωνιακής διαχείρισης έχουν κοντά ποδάρια. Ο συρφετός των ψευδών αυτής της κυβέρνησης και η ορδή των επαίνων της ίδιας προς τον εαυτόν της έχουν κουράσει και αηδιάσει τους Ελληνες.

Το μόνον που σώζει τον Τσίπρα για την ώρα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι (και θα αποδειχθεί) χειρότερος. Το τραγικό για τους Ελληνες είναι πως δείχνουν ως να έχουν εγκλωβισθεί πάλι σε ένα δικομματικό (στην ουσία μονοκομματικό) δίλημμα επιλογής τού μη χείρονος. Το μη χείρον όμως ουδέποτε είναι βέλτιστο. Το βέλτιστο βρίσκεται αλλού - αλλά ο λαός είναι κουρασμένος, απογοητευμένος και φοβισμένος. Διότι όταν έκανε την υπέρβαση σπάζοντας τον δικομματισμό για να επιλέξει επιτέλους έναν άλλον δρόμο και ίσως το βέλτιστο, προδόθηκε. Ο λαός

πήρε τα ρίσκα και ο ΣΥΡΙΖΑ του ξαναέβαλε τα χαλινάρια. Ανεξαρτήτως λοιπόν της προοπτικής Μητσοτάκη, ο λαός θα τιμωρήσει τον Τσίπρα. Γνωρίζοντας ότι δεν θα πρόκειται για κάθαρση, θα επαναλάβει έστω για ένα γινάτι τον ίδιο εξοστρακισμό στον οποίον έχει καταφύγει και στο παρελθόν.

Οι αριστεροί στην ελληνική κοινωνία είναι λίγοι, ένα δεκαπέντε-είκοσι τοις εκατό, που δυο-τρεις φορές στην ιστορία τους έπεισαν με την πολιτική τους, την ηθική τους και το παράδειγμά τους περισσότερους, αρκετά περισσότερους και πολύ περισσότερους πολίτες. Ομως, και για τους αριστερούς, όπως και για κάθε πολιτικοποιημένο πολίτη, η «πορεία από τον Κάπο στον Καρανίκα» που διήνυσε ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα είναι κάτι το αποκρουστικό. Είναι Υβρις: όχι

μόνον ως ηθικό όνειδος, αλλά ως εθνική καταστροφή σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Το τελευταίο σόφισμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτό για τα «αντίμετρα» (κάτι ανάλογο με τα άθλια εκείνα «ισοδύναμα»), δεν μπορεί να διασκεδάσει την πραγματικότητα ποινών- αντιποίνων που επιβάλλουν διαρκώς οι κατακτητές στη χώρα από αξιολόγηση σε αξιολόγηση. Αυτήν την αξιολόγηση -την τρέχουσα- τη «σπούδασαν» οι Ελληνες περισσότερον από κάθε άλλη προηγούμενη. Με διαψευσμένες πλέον ελπίδες οι πολίτες, βλέπουν το ίδιο έργο να επαναλαμβάνεται, πλην όμως γυμνό από τα ψιμύθια των προηγούμενων παραστάσεων.

Είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή του κόσμου σε αυτό που του συμβαίνει έχει αμβλυνθεί. Απογοήτευση, αμηχανία, κόπωση, φόβος, ανεκδήλωτη οργή και θυμός. Στους δρόμους η θλίψη πηχτή, κόβεται με το μαχαίρι. Εν αλαζονεία και μέθη ευρισκόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ, εκλαμβάνει αυτό το μούδιασμα ως αποδοχή - δύστροπη μεν, αλλά αποδοχή. Μάλιστα οι πιο αλαζόνες από τους μεθυσμένους της εύφορης εξουσίας παραδέχονται ότι η κατάσταση στην οποίαν έχει οδηγηθεί ο λαός (και με δική τους ευθύνη) είναι μια παγίδα. Από την οποίαν είναι (όντως) δύσκολο να βγει. Κι όσον ο λαός μένει παγιδευμένος, οι ίδιοι αισθάνονται ασφαλείς - δεν έχουν εναλλακτική οι φουκαράδες. λένε μεταξύ τους οι πονηροί. Και δεν βλέπουν

τους οιωνούς. Το πιάτο η φασολάδα για τους πεινώντες και τους πενόμενους στα συσσίτια, παραπέμπει ευθέως στο «πινάκιο φακής» έναντι του οποίου οι ίδιοι ξεπούλησαν τον εαυτόν τους και την πατρίδα μας...

ο Στάθης στον Ενικό