Μίζες μαμούθ 153 εκατομμυρίων και 14 νέους "παραλήπτες" έδωσε ο Ευσταθίου
Η έφοδος στο σπίτι και στα γραφεία του Θωμά Λιακουνάκου έφερε ξανά στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων την “επιχείρηση κάθαρσης” . Πολλά δημοσιεύματα αλλά και μεγάλη κούραση από το αναγνωστικό κοινό σας βεβαιώνουμε. Οι πολίτες έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι όλη αυτή η διαδικασία φθάνει μέχρι …κάπου και σταματά!
Δεν είναι ακριβώς έτσι και πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.
Το συμπέρασμα ότι “κάπου μπαίνει φρένο” δεν είναι λάθος…
Αλλά το ερώτημα είναι ποιος βάζει το φρένο.
Καλό είναι να αρχίσουμε όμως από το ποιος πατάει το γκάζι! Και μάλιστα σε πολύ ανώμαλο έδαφος.
Έχουμε γράψει κι άλλες φορές για την “νέα γενιά” δικαστών. Μια σχετικά μικρή ομάδα που αποτελεί το παρόν αλλά και το μέλλον της ελληνικής δικαιοσύνης. Το ξέσπασμα της κρίσης ,ο θυμός των πολιτών και ο πανικός του πολιτικού συστήματος ήταν η μεγάλη ευκαιρία γι΄ αυτούς να μπορέσουν να ανοίξουν υποθέσεις που από χρόνια όλοι θεωρούσαμε κλειστές. Επικεντρώθηκαν στον χώρο των εξοπλισμών, που “έκαιγε” περισσότερο τον κόσμο. Το πολιτικό σύστημα ήθελε να ικανοποιήσει την “δίψα” της κοινής γνώμης για κάθαρση και τιμωρία.
Η περίπτωση του Άκη Τσοχατζοπουλου ήταν η πρώτη μεγάλη χειροπιαστή επιιτυχία της ελληνικής δικαιοσύνης. Και απέδειξε πρώτα και πάνω απ΄ όλα ότι τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό από την “ρομφαία” της αν την αφήσουν να την “δουλέψουν” αυτοί που την χειρίζονται.
Το ίδιο αυτό πολιτικό σύστημα πίστεψε ότι η υπόθεση Τσοχατζόπουλου θα ήταν αρκετή για να ικανοποιηθει το “λαϊκό αίσθημα”. Έκανε λάθος . Λάθος έκαναν ομως και όσοι πίστεψαν ότι οι δικαστικές αρχές -και ειδικά η “νέα γενιά”- ήταν υπό τον έλεγχο του οποιουδήποτε. Κι ότι θα σταματούσε εκεί.
Οι υποθέσεις άνοιγαν η μία μετά από την άλλη. Κάθε πληροφορία, κάθε δημοσίευμα ελγχόταν διεξοδικά. Οι κατάλογοι κατηγορουμένων πολλές φορές “φορτώνονταν” υπερβολικά ακόμη και με άτομα που δεν ειχαν ρόλο πρωταγωνιστικό στις υπό διερεύνηση υποθέσεις. Αλλά οι δικαστές και οι ανακριτές “πόνταραν” στην ταραχή τους για να αποσπάσουν μια πληροφορία που θα τους οδηγούσε σ΄ ένα “μονοπάτι” μέσα στην “ζούγκλα” των εξοπλισμών. Η μέθοδος απέδωσε .
Η ομάδα των νέων δικαστών κατάφερε να βγει από την ζούγκλα. Και βρέθηκε στο ξέφωτο μπροστά σ΄ ένα μεγάλο κάστρο με ψηλά τείχη. Οι πύλες του κλειστές διπλοκλειδωμένες και η “παραβίασή” τους δεν είναι εύκολη. Όχι όμως αδύνατη. Κάθε άλλο. Μέσα σ΄ αυτό το κάστρο είναι κλεισμένα τα μεγάλα μυστικά και τα μεγάλα ονόματα. Ελάχιστοι πίστευαν ότι οι δικαστές θα έφθαναν μέχρι εδώ .
Και τώρα ναι κάποιοι προσπαθούν να τους κρατήσουν απ΄ έξω. Γιατί αν “εισβάλουν” στο κάστρο αυτά που θα αποκαλυφθούν είναι πιθανότατα “μη διαχειρίσιμα”. Όχι από την δικαιοσύνη. Ίσως να μην είναι διαχειρίσιμα ούτε από το πολιτικό σύστημα που στην αρχή είδε την ενεργοποίηση της δικαιοσύνης σαν σωσίβιο. Και τώρα ένα μέρος του την βλέπει ως βαρίδι…Γι΄ αυτό και συστηματικά προσπαθεί να τους απαξιωσει.
Συμπέρασμα; Δεν έχει τελειώσει τίποτα με την υπόθεση κάθαρση. “Ιχνη” πάντα και παντού υπάρχουν έστω κι αν είναι καλά κρυμμένα. Οι διαδρομές -του χρήματος- ποτέ δεν ξεχνιούνται. Χρειαζονται καλοί “ανιχνευτές” για να ξεσκεπάσουν τα ίχνη και να εντοπίσουν όσους θα αναγκαστούν να ενεργοποιήσουν την μνήμη τους και να τους οδηγήσουν στο “κυνήγι του χρήματος”.
Διαβάστε ακόμη:Μίζες μαμούθ 153 εκατομμυρίων και 14 νέους "παραλήπτες" έδωσε ο Ευσταθίου
Η έφοδος στο σπίτι και στα γραφεία του Θωμά Λιακουνάκου έφερε ξανά στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων την “επιχείρηση κάθαρσης” . Πολλά δημοσιεύματα αλλά και μεγάλη κούραση από το αναγνωστικό κοινό σας βεβαιώνουμε. Οι πολίτες έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι όλη αυτή η διαδικασία φθάνει μέχρι …κάπου και σταματά!
Δεν είναι ακριβώς έτσι και πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.
Το συμπέρασμα ότι “κάπου μπαίνει φρένο” δεν είναι λάθος…
Αλλά το ερώτημα είναι ποιος βάζει το φρένο.
Καλό είναι να αρχίσουμε όμως από το ποιος πατάει το γκάζι! Και μάλιστα σε πολύ ανώμαλο έδαφος.
Έχουμε γράψει κι άλλες φορές για την “νέα γενιά” δικαστών. Μια σχετικά μικρή ομάδα που αποτελεί το παρόν αλλά και το μέλλον της ελληνικής δικαιοσύνης. Το ξέσπασμα της κρίσης ,ο θυμός των πολιτών και ο πανικός του πολιτικού συστήματος ήταν η μεγάλη ευκαιρία γι΄ αυτούς να μπορέσουν να ανοίξουν υποθέσεις που από χρόνια όλοι θεωρούσαμε κλειστές. Επικεντρώθηκαν στον χώρο των εξοπλισμών, που “έκαιγε” περισσότερο τον κόσμο. Το πολιτικό σύστημα ήθελε να ικανοποιήσει την “δίψα” της κοινής γνώμης για κάθαρση και τιμωρία.
Η περίπτωση του Άκη Τσοχατζοπουλου ήταν η πρώτη μεγάλη χειροπιαστή επιιτυχία της ελληνικής δικαιοσύνης. Και απέδειξε πρώτα και πάνω απ΄ όλα ότι τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό από την “ρομφαία” της αν την αφήσουν να την “δουλέψουν” αυτοί που την χειρίζονται.
Το ίδιο αυτό πολιτικό σύστημα πίστεψε ότι η υπόθεση Τσοχατζόπουλου θα ήταν αρκετή για να ικανοποιηθει το “λαϊκό αίσθημα”. Έκανε λάθος . Λάθος έκαναν ομως και όσοι πίστεψαν ότι οι δικαστικές αρχές -και ειδικά η “νέα γενιά”- ήταν υπό τον έλεγχο του οποιουδήποτε. Κι ότι θα σταματούσε εκεί.
Οι υποθέσεις άνοιγαν η μία μετά από την άλλη. Κάθε πληροφορία, κάθε δημοσίευμα ελγχόταν διεξοδικά. Οι κατάλογοι κατηγορουμένων πολλές φορές “φορτώνονταν” υπερβολικά ακόμη και με άτομα που δεν ειχαν ρόλο πρωταγωνιστικό στις υπό διερεύνηση υποθέσεις. Αλλά οι δικαστές και οι ανακριτές “πόνταραν” στην ταραχή τους για να αποσπάσουν μια πληροφορία που θα τους οδηγούσε σ΄ ένα “μονοπάτι” μέσα στην “ζούγκλα” των εξοπλισμών. Η μέθοδος απέδωσε .
Η ομάδα των νέων δικαστών κατάφερε να βγει από την ζούγκλα. Και βρέθηκε στο ξέφωτο μπροστά σ΄ ένα μεγάλο κάστρο με ψηλά τείχη. Οι πύλες του κλειστές διπλοκλειδωμένες και η “παραβίασή” τους δεν είναι εύκολη. Όχι όμως αδύνατη. Κάθε άλλο. Μέσα σ΄ αυτό το κάστρο είναι κλεισμένα τα μεγάλα μυστικά και τα μεγάλα ονόματα. Ελάχιστοι πίστευαν ότι οι δικαστές θα έφθαναν μέχρι εδώ .
Και τώρα ναι κάποιοι προσπαθούν να τους κρατήσουν απ΄ έξω. Γιατί αν “εισβάλουν” στο κάστρο αυτά που θα αποκαλυφθούν είναι πιθανότατα “μη διαχειρίσιμα”. Όχι από την δικαιοσύνη. Ίσως να μην είναι διαχειρίσιμα ούτε από το πολιτικό σύστημα που στην αρχή είδε την ενεργοποίηση της δικαιοσύνης σαν σωσίβιο. Και τώρα ένα μέρος του την βλέπει ως βαρίδι…Γι΄ αυτό και συστηματικά προσπαθεί να τους απαξιωσει.
Συμπέρασμα; Δεν έχει τελειώσει τίποτα με την υπόθεση κάθαρση. “Ιχνη” πάντα και παντού υπάρχουν έστω κι αν είναι καλά κρυμμένα. Οι διαδρομές -του χρήματος- ποτέ δεν ξεχνιούνται. Χρειαζονται καλοί “ανιχνευτές” για να ξεσκεπάσουν τα ίχνη και να εντοπίσουν όσους θα αναγκαστούν να ενεργοποιήσουν την μνήμη τους και να τους οδηγήσουν στο “κυνήγι του χρήματος”.
Διαβάστε ακόμη:Μίζες μαμούθ 153 εκατομμυρίων και 14 νέους "παραλήπτες" έδωσε ο Ευσταθίου
http://www.onalert.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου