Ποιος «μασάει» το παραμύθι;

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η διαπραγμάτευση κυβέρνησης και τρόικας δεν θα λήξει αναίμακτα. Κατ' αρχάς είναι η τελευταία του τρέχοντος μνημονίου. Συνεπώς έχουμε μια ουσιαστική και όχι τυπική διαδικασία, χωρίς περιθώριο αναβολών - λύση στην οποία πολλές φορές κατέ­ληξαν την προηγούμενη διετία οι δύο πλευρές. Επιπλέον πρέπει να καθοριστεί με σαφήνεια, με συγκε­κριμένη συμφωνία και όχι με μισόλογα, η «επόμενη μέρα».

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση, αν κρίνουμε από τις δημόσιες τοποθετήσεις των «δικών μας», έχει κάνει πίσω σε ό,τι αφορά τον ρόλο του ΔΝΤ στην επόμε­νη συμφωνία:
το Ταμείο θα είναι «συνοδηγός» και όχι στο «πίσω κάθισμα». Έχει κάνει πίσω στο θέμα του ύψους του δημοσιονομικού κενού. Όμως το κενό αυτό σχετίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό με το ασφα­λιστικό, το οποίο, όπως έχουμε ξαναγράψει, έχει λυ­θεί από την προηγούμενη συνάντηση στο Παρίσι, τον Σεπτέμβριο.

Τελευταία γραμμή κυβερνητικής άμυνας η ψεύτι­κη υπόσχεση ότι με την αλλαγή του ασφαλιστικού δεν μειώνονται οι συντάξεις. Όμως ήδη οι επικουρικές βρίσκονται στο χείλος του Καιάδα - μαζί με τα ταμεία -, με συνέπεια τη μείωση των αποδοχών των συνταξιούχων, ενώ η γενιά των σημερινών τριαντά­ρηδων έχει ήδη θυσιαστεί ως άλλη Αντιγόνη για να φυσήξει ούριος άνεμος στα κυβερνητικά πανιά.

Το ζήτημα των πλειστηριασμών έχει ήδη λήξει με τους όρους των τραπεζών, ενώ και στα εργασιακά οι όποιες «αντιστάσεις» της κυβέρνησης είναι ετοιμόρροπες.

Από την πλευρά τους οι δανειστές έχουν αποφασί­σει μερικά πολύ συγκεκριμένα πράγματα: Ότι η Ελ­λάδα δεν μπορεί να περπατήσει μόνη της στις αγο­ρές. Ότι έχει ακόμη μεγάλες δημοσιονομικές και «μεταρρυθμιστικές» τρύπες. Ότι, συνεπώς, χρειάζε­ται περαιτέρω δάνεια και αυστηρή επιτήρηση. Ότι ο τρόπος δανεισμού και επιτήρησης θα πρέπει να εί­ναι μια αυξημένων εγγυήσεων πιστοληπτική γραμ­μή και ένα νέο δεσμευτικό μνημόνιο. Το οποίο η κυ­βέρνηση προτιμά να αποκαλεί Memorandum. Δη­λαδή... μνημόνιο στα λατινικά!

Τα ελάχιστα που έχουν απομείνει προς διαπραγμά­τευση αφορούν το φραστικό περιτύλιγμα και τον χρόνο υλοποίησης κάποιων από τις νέες δεσμεύ­σεις, ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να ισχυριστεί ότι δεν υπάρχουν ούτε μνημόνιο ούτε νέα μέτρα. Όμως, ποιον θα μπορεί να πείσει όταν ήδη θα έχει προσυπογράψει μια τόσο συγκεκριμένη συμφωνία;

Οι κυβερνιτικοί έχουν διαψευστεί παταγωδώς. Ούτε από το μνημόνιο βγαίνουν ούτε το ΔΝΤ ξεφορ­τώνονται ούτε το success story έπεισε εντός ή εκτός Ελλάδος ούτε κάποιου είδους σταθερότητα - πλην της μνημονιακής - διασφάλισαν. Τώρα πρέπει, ακό­μη μια φορά, να παραμυθιάσουν βουλευτές και κοι­νωνία. Ποιος «μασάει» όμως τώρα πια;
http://www.topontiki.gr/