Τριάντα δύο χρόνια από την τραγωδία της Θύρας 7

Τριάντα δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την αποφράδα ημέρα,την πιο μαύρη μέρα στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου!
Από εκείνο το απόγευμα που η χαρά μετατράπηκε ακαριαία σε πανελλήνια θλίψη από τον άδικο χαμό 21 ανθρώπων την ώρα των πανηγυρισμών.

Η οικογένεια του Ολυμπιακού τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο της Θύρας 7 προχτές Σάββατο 2 Φεβρουαρίου.Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω,στη μέρα και την ώρα της τραγωδίας...

8.2.1981, ημέρα Κυριακή, Ώρα 16.58,
στάδιο "Γεώργιος Καραϊσκάκης",Θύρα 7

Ημερομηνία και ώρα, βαθιά χαραγμένες στη μνήμη του Φίλαθλου κόσμου, πέρα από οπαδικές λογικές και συλλογικές προτιμήσεις. Μέρα αποφράδα για τον αθλητισμό και τους φιλάθλους αυτού του τόπου. Μέρα θανάτου και κοινωνικής αιμορραγίας για την Ελλάδα όλη, που στερήθηκε νιάτα και δυνάμεις ακμαίες, θυσιασμένες στο βωμό του Μολώχ βάφοντας με αίμα φίλαθλο τα χώματα της πολύπαθης χώρας.

Το ευρύ σκορ του αγώνα εκείνης της μέρας (ΟΣΦΠ-ΑΕΚ:6-0) προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού, ρίγη συγκίνησης και πάθη, που λειτούργησαν ως ριπές θανάτου, σκιάζοντας τη λογική και την προσοχή. Ο αγώνας των νεαρών φιλάθλων να προλάβουν τα είδωλα που τους χάρισαν τεράστιες συγκινήσεις και απύθμενη χαρά, αγώνας στη λεωφόρο της αποθέωσης σημαδεύτηκε από την ανθρωποθυσία.

Εικοσιένα νέοι άνθρωποι, εικοσιένα υγιείς και δυναμικές παρουσίες έχασαν τη ζωή τους με τρόπο τραγικό, με θάνατο οδυνηρό στη μισάνοιχτη πόρτα της θύρας 7, που μετατράπηκε σε Κερκόπορτα και σε πύλη του Άδη. Χάθηκε η θνητή τους υπόσταση μόνο. Η πνευματική τους παρουσία είναι αιώνια στα 21 μαύρα καθίσματα, τιμητικές τους εσαεί "παρουσίες" στο γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", το σπίτι του αγαπημένου τους Θρύλου.

Διαβάστε τη συνέχεια του αφιερώματος εδώ