Φέτος το κοριτσάκι με τα σπίρτα...

Φέτος το «κοριτσάκι με τα σπίρτα» θα πάψει για λίγες μέρες να ’ναι χάρτινο, θα βγει από τις εικονογραφήσεις των παιδικών μας βιβλίων,

θα σεργιανίσει στους δρόμους της χώρας και θα επισκεφθεί τα σπίτια των ανθρώπων. Δεν είναι η πρώτη χρονιά που το κοριτσάκι με τα σπίρτα βγαίνει από το παραμύθι του κι έρχεται στην πραγματικότητα, αλλά πλέον αυτή η πραγματικότητα

υπερβαίνει σε κρύο, πείνα και φτώχεια την εποχή που

το κοριτσάκι με τα σπίρτα κρύωνε και πεινούσε (για να ζεστάνει την καρδιά των σκληρών απ’ τους ανθρώπους, των αχόρταγων για σιδερένια νομίσματα και πέτρινα γεύματα)...

Ετος Κυρίου ημών του Σωτήρος 2013, δεν θυμάμαι πια πόσο απόκτίσεως Κόσμου, και το κοριτσάκι με τα σπίρτα έχει να επισκεφθεί 350.000σπίτια όπου ζουν κοριτσάκια κι αγοράκια χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Χιλιάδες σχολεία όπου τα παιδάκια κάνουν μάθημα υποσιτισμένα.

Μόνον οι παιδικές ζωγραφιές που αναρτούν οι δάσκαλοι στους τοίχους των αιθουσών στα δημοτικά σχολεία εξακολουθούν να είναι χαρούμενες σ’ αυτήν τη χώρα. Τις κοιτάζουν σκυθρωποί και θλιμμένοι οι Ηρωες της Επανάστασης του 1821, κι αυτοί απ’ τις προσωπογραφίες τους στους ίδιους τοίχους αναρτημένες, και παρηγοριά δεν βρίσκουν...

Παράξενο πια το τοπίο μιας χώρας που ανακυκλώνει την παρακμή της, άνεργη, ξεσπιτωμένη, καταχρεωμένη. Αιχμάλωτη. Σε ζοφερούς δρόμους, το κοριτσάκι με τα σπίρτα πλανάται ανάμεσα σε πολίτες, γυναίκες και άνδρες, που περιμένουν τον ξαφνικό θάνατο της απόλυσης, της κατάσχεσης,

της έξωσης, του πλειστηριασμού.

Ενας αρχαίος χορός από φιγούρες που απλώς περπατούν και περιμένουν τη σειρά τους στον αποδεκατισμό.

Μια επικράτεια COSCO απλώνεται παντού! Ενοικιαζόμενοι άνθρωποι για δουλειές του ποδαριού, mini jobs με ατομικές συμβάσεις μιας ημέρας, χωρίς καθόλου συμβάσεις, χωρίς ανάκαρο, απλήρωτοι, παραλοϊσμένοι...

Ακροδεξιά παγωνιά σαρώνει την Ευρώπη...

Παράδοξο, στις αρχές του 21ου αιώνα να έχουν επιστρέψει οι ημέρες στα καταγώγια των παλιών λιμανιών με το ταγκισμένο λίπος και το ξινισμένο κρασί, παραδομένες

στον Ντίκενς να ξαναγράψει την ιστορία τους. Ή μήπως στον Κάφκα;

Απ’ τις ντουντούκες πάνω στις στέγες των δημοσίων κτιρίων μεταδίδονται τα Εγκώμια της Μέρκελ στον κ. Σαμαρά ανάμεσα σε στρατιωτικά εμβατήρια και εξαγγελίες νέων φόρων, συντριπτικών φόρων, καθώς και

άγριων περικοπών που σπαράζουν την υγεία, τα νοσοκομεία, τα φάρμακα των ασθενούντων, τα πανεπιστήμια και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Το μόνον που διαταράσσει το πένθιμο παζλ της πόλης είναι μια κωμική πομπή βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που αναβοσβήνουν σαν γλομπάκια σε πανηγύρι και πορεύονται

εν πομπή να καταθέσουν στη Βουλή τον νέο Προϋπολογισμό!

Ωσαννά, Ψεύτη Προϋπολογισμέ!

Ωσαννά, Ψεύτη Προϋπολογισμέ, μισθούς να τους κόβεις, μέρες να μας δίνεις! Αδουν και ψάλλουν οι βουλευτές που φέρνουν λιτανεία τον Ψεύτη Προϋπολογισμό στη Βουλή για να τον τρίψουν στα μούτρα τουΣυντάγματος, άδουν και ψάλλουν σε ρυθμό ίτε παίδες Ελλήνων τον παιάνα της υποτέλειας - κάτι σαν σε τσάμικο που το χορεύουν ζόμπι.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δακρύζει - μη, παιδί μου! Τα δάκρυα και τα άλλα όργανα των παιδιών είναι περιζήτητα στις αγορές. Με το δάκρυ μπορεί κανείς να καμουφλάρει το φτύσιμο. Σε ταπεινώνει, βουλευτή μου, η Κομισιόν για τον ψεύτη προϋπολογισμό που έφτιαξες, σε φτύνει για το ποιόν σου κι εσύ φροντίζεις το φτύσιμο να σε πετύχει στο μάτι, για να φανεί σαν δάκρυ.

Οντως, καλέ μου πολιτευτάκια! δεν φταις εσύ για την ψήφο σου! εσύ άλλα της λες να κάνει κι αυτή τρίτο Μνημόνιο για τους Ελληνες ετοιμάζει - τιφταις εσύ; Τι φταις που άρχισαν Ελληνες εργάτες να πηγαίνουν για μεροκάματα στην Αλβανία; Εσύ απλώς έχεις οργανώσει την παλιανθρωπιά σου σε πολιτική - τι φταις εσύ, που το κοριτσάκι με τα σπίρτα έρχεται κι επανέρχεται σαν φάντασμα, καθώς περνούν οι δεκαετίες και στοιχειώνουν οι χαμένες ζωέςτων ανθρώπων;

Ερχονται οι γιορτές, καλό θα ήταν να απαγορευθούν οι αυτοκτονίεςδιότι θα αμαυρώσουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό...

Στα σπίτια που δεν έχουν ηλεκτρικό, στα σπίτια της ανεργίας και της φτώχειας, στην επικράτεια του τρόμου των τόκων, των φόρων και των χρεών,πού να πρωτοπρολάβει να φτάσει το κοριτσάκι με τα σπίρτα, οι χριστουγεννιάτικες ιστορίες, ο Παπαδιαμάντης απ’ τη Σκιάθο κι ο Χριστούλης μέσα στις φασκιές του; πού να πρωτοπρολάβουν να φθάσουν, να παρηγορήσουν, να εμψυχώσουν;

Αυτό πάνω απ’ την πόλη δεν είναι το Χριστουγεννιάτικο Αστέρι, είναιτροχιοδεικτικό για τον επόμενο στόχο...

ο Στάθης στον Ενικό