Οι νεώτεροι διαβάστε αυτό το εκπληκτικό σαιξπηρικό δράμα. Αξίζει το κόπο.
Δεν μπορείς να δώσεις ότι θέλεις εσύ. Η συμφωνία είναι συμφωνία. Μια λίβρα κρέας από όπου θέλει ο δανειστής. Ετσι υπογράφτηκε, έτσι ήταν η συμφωνία. Τι δεν καταλαβαίνεις? Το διασημότερο μνημόνιο της ιστορίας, ο έμπορος της Βενετίας, διαχρονικό, ανεπανάληπτο, ξεκάθαρο.
Ολο το αρρωστημένο πάθος, η τραγικότητα της λατρείας της δύναμης, του χρήματος, της εξουσίας της αθλιότητας της μικρότητας πάνω στην χαρά τους μεγαλείου της ζωής, στο ζύγι για μια λίβρα κρέας.
ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΓΩ, φωνάζει ο Σάυλοκ, και το απαιτεί, με χαρτιά και σφραγίδες. Γιατί το αφελές θύμα νόμιζε πως τελικά ότι και να γίνει το έλεος θα βγει στην επιφάνεια. Ακόμα και στη χειρότερη περίπτωση θα υπάρξει μια μετάνοια. Δεν υπάρχει συμβατότητα με τις λεξεις έλεος, μετάνοια, συμπάνοια σε εκείνους που ψήνονται μέσα στο πυρετό των παλιόχαρτων, των αριθμών, των μνημονίων κάθε είδους που θέλουν να στριμώξουν με κάθε τίμημα την ανθρώπινη ζωή σε σχέδια και χάρτες.
Η παγκόσμια λογοτεχνία έχει περιγράψει με κάθε δυνατό τρόπο την ανθρώπινη απληστεία. Τον κυνισμό απέναντι στη δυστυχία. Το μίσος για τη χαρά της ζωής των ανθρώπων που δεν μπορούν να νοιώσουν. Την αδιαλλαξία, την αλαζονεία, τη μωροδοξία εκείνων που όπως είπε κάποιος είναι τόσο φτωχοί γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο από τα πλούτη τους.
Ο Σάυλωκ δικαιώνεται. Γίνεται σύμβολο παράλογο σε μια ανθρωπότητα που φιλοδοξεί να κατακτήσει το σύμπαν, να κλωνοποιήσει και να κερδίσει την αιωνιότητα, να κυριαρχήσει έξω από τα σύνορα του σιωπηλού πλανήτη. Γιατί όλα τα όνειρα τελικά, όλα τα μεγάλα σχέδια, η φιλοδοξία της αθανασίας πάνω στο θάνατο, δεν είναι τσάμπα. Ολοι έχουν δανειστεί από τον Σάυλωκ. Πίσω από κάθε μεγάλο όνειρο της ανθρωπότητας υπάρχει χρηματοδότης που δεν έχει καμμιά άλλη φιλοδοξία από το να πάρει τα δανεικά του πίσω.
Την ώρα που οι άνθρωποι ονειρεύονται και ψάχνουν λεφτά για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, υπάρχει ένας τοκογλύφος που επιδεικνύει δελεαστικά το πουγγί του και υπογράφει συμφωνίες. Εκείνος δεν ονειρεύεται, δεν τον ενδιαφέρει τι ονειρεύονται τα θύματα, δεν έχει πατρίδα, δεν έχει θρησκεία, δεν έχει ηθικούς κανόνες, δεν έχει έλεος.
Θέλει απλά τα λεφτά του πίσω ή ΜΙΑ ΛΙΒΡΑ ΚΡΕΑΣ.
από Συνήθης Υποπτος
Δεν μπορείς να δώσεις ότι θέλεις εσύ. Η συμφωνία είναι συμφωνία. Μια λίβρα κρέας από όπου θέλει ο δανειστής. Ετσι υπογράφτηκε, έτσι ήταν η συμφωνία. Τι δεν καταλαβαίνεις? Το διασημότερο μνημόνιο της ιστορίας, ο έμπορος της Βενετίας, διαχρονικό, ανεπανάληπτο, ξεκάθαρο.
Ολο το αρρωστημένο πάθος, η τραγικότητα της λατρείας της δύναμης, του χρήματος, της εξουσίας της αθλιότητας της μικρότητας πάνω στην χαρά τους μεγαλείου της ζωής, στο ζύγι για μια λίβρα κρέας.
ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΓΩ, φωνάζει ο Σάυλοκ, και το απαιτεί, με χαρτιά και σφραγίδες. Γιατί το αφελές θύμα νόμιζε πως τελικά ότι και να γίνει το έλεος θα βγει στην επιφάνεια. Ακόμα και στη χειρότερη περίπτωση θα υπάρξει μια μετάνοια. Δεν υπάρχει συμβατότητα με τις λεξεις έλεος, μετάνοια, συμπάνοια σε εκείνους που ψήνονται μέσα στο πυρετό των παλιόχαρτων, των αριθμών, των μνημονίων κάθε είδους που θέλουν να στριμώξουν με κάθε τίμημα την ανθρώπινη ζωή σε σχέδια και χάρτες.
Η παγκόσμια λογοτεχνία έχει περιγράψει με κάθε δυνατό τρόπο την ανθρώπινη απληστεία. Τον κυνισμό απέναντι στη δυστυχία. Το μίσος για τη χαρά της ζωής των ανθρώπων που δεν μπορούν να νοιώσουν. Την αδιαλλαξία, την αλαζονεία, τη μωροδοξία εκείνων που όπως είπε κάποιος είναι τόσο φτωχοί γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο από τα πλούτη τους.
Ο Σάυλωκ δικαιώνεται. Γίνεται σύμβολο παράλογο σε μια ανθρωπότητα που φιλοδοξεί να κατακτήσει το σύμπαν, να κλωνοποιήσει και να κερδίσει την αιωνιότητα, να κυριαρχήσει έξω από τα σύνορα του σιωπηλού πλανήτη. Γιατί όλα τα όνειρα τελικά, όλα τα μεγάλα σχέδια, η φιλοδοξία της αθανασίας πάνω στο θάνατο, δεν είναι τσάμπα. Ολοι έχουν δανειστεί από τον Σάυλωκ. Πίσω από κάθε μεγάλο όνειρο της ανθρωπότητας υπάρχει χρηματοδότης που δεν έχει καμμιά άλλη φιλοδοξία από το να πάρει τα δανεικά του πίσω.
Την ώρα που οι άνθρωποι ονειρεύονται και ψάχνουν λεφτά για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, υπάρχει ένας τοκογλύφος που επιδεικνύει δελεαστικά το πουγγί του και υπογράφει συμφωνίες. Εκείνος δεν ονειρεύεται, δεν τον ενδιαφέρει τι ονειρεύονται τα θύματα, δεν έχει πατρίδα, δεν έχει θρησκεία, δεν έχει ηθικούς κανόνες, δεν έχει έλεος.
Θέλει απλά τα λεφτά του πίσω ή ΜΙΑ ΛΙΒΡΑ ΚΡΕΑΣ.
από Συνήθης Υποπτος
Διαβάστε κι αυτό:
“Εμείς και οι δανειστές μας”, μια λογοτεχνική προσέγγιση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου