Δεν φιμώνονται οι ελεύθερες φωνές με 15 ή 20 σφαίρες

Tα συλλυπητήριά μας και κουράγιο στην οικογένεια του Σωκράτη Γκιόλια.
Οσο κουράγιο μπορεί να κάνει μια νέα γυναίκα με ένα παιδί δυο χρονών κι άλλο ένα που κυοφορεί και χάνει τον άντρα της από σφαίρες πληρωμένων δολοφόνων!
Σήμερα κιόλας πρέπει να βρεθούν οι δράστες,φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί.
Μην περάσουν τριάντα χρόνια όπως από τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη που ακόμα δεν ξέρουμε ποιοι τον έβγαλαν από τη μέση.
Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 2010 να δολοφονούνται δημοσιογράφοι και να λέμε πως έχουμε Δημοκρατία.
Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός μαχητικού δημοσιογράφου που δεν προκαλούσε με την προσωπική του ζωή αλλά ενοχλούσε σφόδρα με το μικρόφωνο και την πένα του αποτελεί πλήγμα στην καρδιά της Δημοκρατίας.
Σε μια Δημοκρατία που βάλλεται πανταχόθεν ήρθε να προστεθεί κι αυτή η μαφιόζικη δολοφονία.
Δεν ξέρουμε αν οι δολοφόνοι είναι τρομοκράτες ή πληρωμένοι μαφιόζοι που εκτέλεσαν κάποιο συμβόλαιο.
Ξέρουμε όμως ότι ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν από τους λίγους που έβλεπε ακόμα τη δημοσιογραφία ως λειτούργημα κι αυτό είναι που προβληματίζει ακόμα περισσότερο.
Σίγουρα η αποκαλυπτική δημοσιογραφία που ασκούσε όλα αυτά τα χρόνια από εφημερίδες,κανάλια (τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά),καθώς και από τα blogs ενοχλούσε πολλούς σε όλα τα επίπεδα.
Δεν φιμώνονται όμως οι ελεύθερες φωνές με 15 ή 20 σφαίρες!
Ενας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα έλεγε ένα παλιό σύνθημα.
Κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα,να μην τρομάξουν,να μη φοβηθούν όσοι πραγματικοί δημοσιογράφοι έχουν απομείνει σ' αυτή τη χώρα.
Να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ξεσκεπάσουν τους ενόχους απ' όποιο χώρο κι αν προέρχονται,όποιος κι αν ήταν ο αντικειμενικός σκοπός τους.
Ποιοί θέλουν να φιμώσουν ποιούς;
Καλό ταξίδι Σωκράτη!