Λείπουν οι Αετοί, περίσσεψαν οι μετριότητες...

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ


Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή μορφοποιούν νέους θεσμούς, δομές και σχήματα είναι δύσκολο, εάν όχι σχεδόν ακατόρθωτο, να τα αξιολογήσουμε την ώρα που βρίσκονται στη δυναμική φάση της εξέλιξής τους. Στην Ελλάδα μας οι μορφοποιήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και νέοι θεσμοί, δομές και σχήματα, άγνωστα μέχρι σήμερα, κρυσταλλώνονται προοδευτικά στο συλλογικό μας υποσυνείδητο!

ΟΛΟΙ οι ενασχολούμενοι με την Πολιτική αρνούνται την ύπαρξή τους και υποβαθμίζουν τη σημασία τους για να συνεχίσουν τον ερωτικό τους εναγκαλισμό με την εξουσία ή με την προσδοκία κατάκτησής της και τα μύρια όσα...αυτή η σχέση, αποδεδειγμένα από εξεταστικές επιτροπές, αποδίδει!

Mετά την «αποδημία» Καραμανλή και Παπανδρέου με τη δική μου, την δηκτική αλλά όχι παρεξηγήσιμη, γνωστή σε εσάς μέσα από τη «μπλογκόσφαιρα» σκοπιά , ΔΙΑΦΩΝΩ με αυτούς που διατείνονται ότι η πολιτική μας ζωή χαρακτηρίζεται από ... «χρυσές μετριότητες»!

Στα μεγάλο οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά προβλήματα που συσσωρεύθηκαν επί πολλά χρόνια προστίθενται νέα και αντί για λύσεις έχουμε «επιταγές της τρόικα» (δεν αντιλαμβάνονται τα Κυβερνητικά στελέχη ότι κάθε φορά που επικαλούνται την…τρόικα για τις ανάλγητες αποφάσεις τους ουσιαστικά ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΝ τον θώκο εξουσίας που κατέχουν;)

Τα χρονίζοντα σημαντικά αιτήματα του λαού όχι μόνο δεν ικανοποιούνται αλλά διογκώνοντα με ταχείς ρυθμούς, και επί πλέον ως έθνος, λαός και κοινωνία απογυμνωμένοι από οράματα και ΕΛΠΙΔΑ βιώνουμε την ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ έχοντας βουλιάξει στο τέλμα της μίζας, της ρεμούλας, της αφιλοτιμίας, του ωχαδερφισμού της ανυποληψίας!...

Δεν ισχυρίζομαι ότι οι νεότεροι πολιτικοί μας ηγέτες μας οδήγησαν εδώ...εκ προθέσεως! Είναι αλήθεια, όμως, ότι έρπουμε πλέον εμείς οι κάποτε υψιπετείς Ελληνες και Ελληνίδες. Νέοι και νέες μέσα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα αλλά και σε ζωντανές ομιλίες μου σε διάφορες πόλεις της πατρίδας μας μου θέτουν ένα οδυνηρό και αφοπλιστικό ερώτημα «αλήθεια πόσο πρέπει να μας μισείτε για να μας κληροδοτήσετε τον κόσμο που ετοιμάσατε για το δικό μας αύριο;»

Να θυμίσω ότι στην πατρίδα μας, οι γονείς μας και οι παππούδες μας που ήταν δεμένοι με διάφορους τρόπους με τη γη το έλεγαν πεντακάθαρα ‘Όπου λιγοστεύουν οι ΑΕΤΟΙ και μαζί τους και οι πελαργοί πληθαίνουν τα...ερπετά!»

Τα προβλήματα του 21ου αιώνα οικολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και πληθυσμιακά διογκώνονται με γεωμετρικούς ρυθμούς και συνιστούν τεραστίων διαστάσεων προκλήσεις, που απαιτούν σπουδαίους ανθρώπους στους θώκους της πολιτικής, επιχειρηματικής, θρησκευτικής, ακαδημαϊκής και άλλων τύπων εξουσίας όχι μόνο για να μπορέσουμε άμεσα να τα αντιμετωπίσουν αλλά και και να τα επιλύσουν ώστε να δημιουργηθούν προοπτικές για τις επόμενες γενιές...

Για τους παραπάνω και άλλους ευνόητους και για εσάς λόγους φίλες και φίλοι αναγνώστες ΔΗΛΩΝΩ από το βήμα του blog, δημοσίως, ότι δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική των «χρυσών» μετριοτήτων! Από πότε δηλαδή μιά μετριότητα μπορεί να είναι «χρυσή», όπως μερικοί περιγράφουν αυτούς και αυτές που πρυτανεύουν στην πολιτική, οικονομική, πνευματική ζωή του τόπου, όταν η ίδια η έκφταση είναι αντιφατική;

Η Οικουμένη, βουλιάζοντας στην εξελισσόμενη δίνη τεραστίων προβλημάτων και μαζί η Ελλάδα μας χρειάζονται ιστορική συνέπεια, κυμπαρλίκι και φιλότιμο...

Ηγέτες ή μάλλον ΑΕΤΟΥΣ χρειαζόμαστε για να σταματήσουν να μας οδηγούν στον ευτελισμό και την έρπουσα αναξιοπρέπεια της αδιαφάνειας και της διαφθοράς εκείνοι και εκείνες που το κάνουν για να θησαυρίζουν όντας, φοβάμαι δυστυχώς, μάλλον επιβήτορες και όχι ικανοί, αυθεντικοί και υπεύθυνοι ηγέτες στους κάθε λογής θώκους της εξουσίας!...

http://tolimeri.blogspot.com/2010/07/blog-post_6121.html