Το χρονογράφημα του Σαββάτου

Το Πάσχα βγαίνει και σ' άλλα χρώματα;
της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ


ΤΟ ΠΑΣΧΑ βγαίνει και σ΄ άλλα χρώματα; Βγαίνει σε μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων;

Ή να βολευτώ με το φούξια, που και δεν μου αρέσει και δεν έχω να το συνδυάσω με τσάντα και παπούτσι; Εξυπηρετήστε πρώτα την κυρία, δεσποινίς μου, και μετά πείτε μου και μένα!

Υπάρχει μόνο αυτό το μοντέλο που βλέπω στην κρεμάστρα; Ή αν κατεβείτε στην αποθήκη θα βρείτε κι άλλα Πάσχα σε στοκ; Η τιμή είναι φιξ ή θα μου κάνετε κάτι καλύτερο; Πείτε μου, ενημερώστε με, γιατί μη νομίζετε, κι εγώ χαμένα τα ΄χω!

Βλέπετε, δεν ήξερα ότι το Πάσχα βγαίνει πλέον και σε μαζική παραγωγή! Κοιμόμουνα τον ύπνο του δικαίου, ήμουνα στην κοσμάρα μου και δεν παρακολούθησα τα τελευταία fashion trends. Εγώ το Πάσχα το άφησα γιορτή της Χριστιανοσύνης και το βρήκα προϊόν στο πολυκατάστημα. Πότε έγινε αυτό; Ποια εταιρεία το εμπορευματοποίησε; Πώς κατάντησε ένα Πάσχα- μαϊμού που το πουλάνε οι Νιγηριανοί στις εισόδους του Μετρό; Βγαίνει και σ΄ άλλα χρώματα, δεσποινίς; Πείτε μου, γιατί εμένα το φούξια δεν με φωτίζει!

ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΑ θυμάμαι την ουσία του Πάσχα, όταν ακόμα νιώθω στα δάχτυλά μου το κουκούτσι, πώς μπορώ τώρα να βολευτώ με το κέλυφος; Πώς να με καλύψει η φτηνή απομίμηση; Αυτό δεν είναι γιορτή, αυτό είναι Καρνάβαλος: Το γεγονός ότι ντύνεσαι Ζορό δεν σημαίνει ότι είσαι ο Ζορό!

Εβλεπα πάλι τα κλασικά ρεπορτάζ... Εβλεπα πάλι τους κλασικούς ανθυποκοσμικούς της μαύρης συμφοράς να περιφέρονται στα κανάλια. Εβλεπα πάλι τη χαρά της ανταύγειας! Το χαμόγελο της τεχνητής λεύκανσης να εκδράμει με αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους τους παλιούς- το τελευταίο παίζεται! Αγκαζέ η ανταύγεια με τη λεύκανση επιδίδονται σε μια φρενήρη κούρσα αισθητικής αθλιότητας. Σε μια ξεπερασούρα του απόλυτου κιτς. Στα στενοσόκακα των κοσμικών νησιών, το Πάσχα μετατρέπεται σε πασαρέλα με αξεσουάρ τη λαμπάδα. Γιατί και η λαμπάδα από σύμβολο έγινε αξεσουάρ. Γιατί και η λαμπάδα βγαίνει σε φούξια!

ΚΙ ΑΝΑΘΕΜΑ κι αν ξέρουν τι εστί Πάσχα όλα αυτά τα σούργελα. Ανάθεμα κι αν ξέρουν για τι θρηνούμε και για τι αγαλλιάζουμε. Για τι πονάμε και για τι γιορτάζουμε. Μια 15χρονη δίπλα μου στον δρόμο ρωτούσε τη μάνα της αν η Ανάσταση προηγείται του Επιταφίου. Φταίει η 15χρονη; Φταίει η μάνα της; Φταίει το σχολείο; Φταίει το κακό το ριζικό μας; Τρέχα γύρευε, μέγα Βάρναλη!

Πάσχα γι΄ αυτούς είναι να μη δει το ένα καρκατσουλιό το άλλο και να σχολιάσει ότι βγήκε η μαύρη ρίζα. Πάσχα γι΄ αυτούς είναι να μη φάνε κρέας Μεγάλη Παρασκευή- κυριολεκτικά στην τούρλα του Μεγάλου Σαββάτου! Πάσχα είναι να ξεσκιστούν στις μαγειρίτσες, στα αρνιά και τα κοντοσούβλια και μετά να στοιβάζονται στα εφημερεύοντα (γιατί ένα κοκορέτσι στην καθισιά σου, σε ταβλιάζει χαρά μου)! Πάσχα είναι να πίνουν τον άμπακο, να παίρνουν το αμάξι και να στουκάρουν πάνω στον άμαχο πληθυσμό. Πάσχα είναι το eye liner, το lip gloss και η δωδεκάποντη! Και για όλες αυτές «εβδομάδα των Παθών» σημαίνει ότι τη Μεγάλη Εβδομάδα δεν βρίσκουν ραντεβού στο κομμωτήριο!

ΑΛΙ ΚΑΙ ΤΡΙΣΑΛΙ σε μας... Σε όλους εμάς που θυμούνται τις μυρωδιές, τα έθιμα, τις παραδόσεις! Τη σημασία και τον συμβολισμό! Την οδύνη, τη θυσία, την κληρονομιά! Την ουσία και την περιουσία πνεύματος και ψυχής! Αλί σε μας που σαν μικρά παιδιά μαζεύαμε βιολέτες για να στολίσουμε τον Επιτάφιο της ενορίας μας! Είδος προς εξαφάνισιν:

και οι βιολέτες και εμείς!

Ομως καλό είναι να μην ξεχνιόμαστε. Σ΄ αυτά τα χρόνια της χολέρας, όπου οι κάμερες εισβάλλουν μέσα στις εκκλησίες για να απαθανατίσουν πορνοστάρ, το Πάσχα δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ trash. Τrash γίναμε εμείς. Τrash εμείς καταντήσαμε! Κι αν τώρα η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας βγαίνει και σε φούξια, όλοι βάλαμε το χεράκι μας...

Αυτό το Πάσχα δεν είναι δικό τους καιδικό μας! Αυτό το Πάσχα είναι δικό τους... Μόνο...

Το δικό μας χάθηκε... Το δικό μας μαράθηκε μαζί με την τελευταία βιολέτα του Επιταφίου... Χριστός Ανέστη: Τι βάζω εδώ τώρα; Θαυμαστικό; Ή ερωτηματικό;