Πρόταση πολιτών του Ζωγράφου για την μετονομασία ενός δρόμου προς τιμήν του Δημήτρη Χριστούλα

Ο Δημήτρης Χριστούλας ήταν και αυτός ένας Ζωγραφιώτης!

Όλοι γνωρίζουμε πλέον το όνομα του Δημήτρη Χριστούλα , του αυτόχειρα συνταξιούχου φαρμακοποιού τον οποίο κάποιοι προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν τρελό.

Οι μαρτυρίες όμως των περιοίκων της περιοχής των Αμπελοκήπων
που τον γνωρίζουν επί 40 σχεδόν χρόνια τους διαψεύδουν πανηγυρικά.

Εμείς θα προσθέσουμε ότι ο Δημήτρης Χριστούλας ήταν και δικός μας άνθρωπος αφού επί σειρά ετών είχε ασχοληθεί με το γυναικείο βόλλεϋ στου Ζωγράφου.

H δική μας πρόταση προς τον Δήμο Ζωγράφου είναι να ονομάσουμε ένα δρόμο προς ανάμνηση της πράξεως του. Τι λέτε; Θα βρούμε ευήκοα ώτα στο δημοτικό συμβούλιο που κυριαρχεί το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ;

Θα το διαπιστώσουμε σύντομα γιατί η ομάδα αυτή δημιουργήθηκε με σκοπό την συλλογή υπογραφών και την κατάθεση ψηφίσματος - πρότασης στο δημοτικό συμβούλιο Ζωγράφου με πρόταση την μετονομασία μιας οδού με το όνομα του αυτόχειρα τιμώντας έτσι μια βαθύτατα πολιτική πράξη αντίστασης σαν πόλη δεδομένης και της σχέσης του αυτόχειρα με τον αθλητισμό στην πόλη μας.
Αυτή είναι η σελίδα που δημιουργήθηκε γι' αυτό το σκοπό: 
Δημήτρης Χριστούλας - Ο Ζωγραφιώτης

Διαβάστε τι λέει στο enikos.gr η Έμμυ Χριστουλα,κόρη του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού, που έβαλε τέλος στη ζωή του στην πλατεία Συντάγματος την Τετάρτη το πρωί.

"Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.

Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ΄΄τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.

Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς. .. Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.

Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες. Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ΄΄ To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία… μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση΄΄."