«Υπερβαίνοντας» οποιοδήποτε ηθικό περιορισμό είχαν θεσπίσει οι προηγούμενοι, και παίζοντας στα άκρα, ο Αντώνης Σαμαράς πέρασε (και εξακολουθεί να περνάει) ασύλληπτα σκληρά μέτρα, εγκαινιάζοντας μια «νέα εποχή» στα κοινοβουλευτικά πράγματα της χώρας.
«Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν ακραίους χειρισμούς» σκέφθηκε ο Μεσσήνιος και επένδυσε σ' αυτό. Μετά από 10 χρόνια στην αφάνεια, που περίμενε υπομονετικά η λήθη του λαού να ολοκληρώσει το έργο της, επέστρεψε και κατάφερε να γίνει αρχηγός και ηγέτης αυτών, που επί Μητσοτάκη τον έλεγαν «προδότη». Και όμως, τα κατάφερε.