Η ευγενική αγωνίστρια Μαρία Μπέικου έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 86 ετών αφήνοντας μας ελπιδοφόρα παρακαταθήκη.
Σε ηλικία 86 ετών, έφυγε από τη ζωή χθες το απόγευμα στο νοσοκομείο Σωτηρία η αντιστασιακή αγωνίστρια Μαρία Μπέικου. Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα, στις 11.00 το πρωί στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
H Μαρία Μπέικου για την Μαρία Μπέικου
Γεννήθηκα στο Ξηροχώρι της Εύβοιας.
Στον πόλεμο είμαι φοιτήτρια της Νομικής στην Αθήνα. Οργανώνομαι και δουλεύω παράνομα μαζί με τον Λ. Κύρκο στο Πανεπιστήμιο. Συλλαμβάνεται ο Αδερφός μου και οδηγείται στις φυλακές. Πλαστογραφώ την υπογραφή του πατέρα μου και κατατάσσομαι στον ΕΛΑΣ. Δε νιώθω καθόλου διαφορετικά από τις άλλες γυναίκες της ιστορίας αυτού του τόπου.
Η Αντίσταση δεν είναι προσωπική μου υπόθεση, είναι εθνική. Η πρώτη μου μάχη είναι στο Καρπενήσι.
Ξέρω ότι αμύνομαι, δε θέλω να κάνω κακό σε κανένα, αλλά ο απέναντι μου είναι εχθρός.
Σημαδεύω και πυροβολώ. Φοβάμαι. Καταλαβαίνω στο πρόσωπο του διπλανού μου τι σημαίνει σύντροφος. Κόβω την κοτσίδα μου για να παρελάσω στην απελευθέρωση. Αφήνω το όπλο μου στη Βάρκιζα. Παντρεύομαι τον Γιωργούλα Μπέικο.
Ξαναπιάνω το τουφέκι για να αμυνθώ δεύτερη φορά με το Δημοκρατικό Στρατό. Το αφήνω ηττημένη πια στα Αλβανικά σύνορα και φεύγω περνώντας στο
Άγνωστο.
Τρομάζω.
Ζω 27 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Φοιτήτρια στην Ακαδημία Κινηματογραφίας της Σοβιετικής Ένωσης στην τάξη του Μιχαήλ Ρομ.
Με τον συμμαθητή και πολύ καλό φίλο μου Αντρέι Ταρκόφσκι, στο Γ’ έτος σκηνοθετούμε μαζί τους Φονιάδες του Έρνεστ Χέμινγουει. Δουλεύω ως εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μόσχας. 27 χρόνια χωρίς να έχω ιθαγένεια. Ψάχνω να βρω κάποιον ν’ ακούσει την ιστορία. Τη λέω παντού.
Στον πόλεμο είμαι φοιτήτρια της Νομικής στην Αθήνα. Οργανώνομαι και δουλεύω παράνομα μαζί με τον Λ. Κύρκο στο Πανεπιστήμιο. Συλλαμβάνεται ο Αδερφός μου και οδηγείται στις φυλακές. Πλαστογραφώ την υπογραφή του πατέρα μου και κατατάσσομαι στον ΕΛΑΣ. Δε νιώθω καθόλου διαφορετικά από τις άλλες γυναίκες της ιστορίας αυτού του τόπου.
Η Αντίσταση δεν είναι προσωπική μου υπόθεση, είναι εθνική. Η πρώτη μου μάχη είναι στο Καρπενήσι.
Ξέρω ότι αμύνομαι, δε θέλω να κάνω κακό σε κανένα, αλλά ο απέναντι μου είναι εχθρός.
Σημαδεύω και πυροβολώ. Φοβάμαι. Καταλαβαίνω στο πρόσωπο του διπλανού μου τι σημαίνει σύντροφος. Κόβω την κοτσίδα μου για να παρελάσω στην απελευθέρωση. Αφήνω το όπλο μου στη Βάρκιζα. Παντρεύομαι τον Γιωργούλα Μπέικο.
Ξαναπιάνω το τουφέκι για να αμυνθώ δεύτερη φορά με το Δημοκρατικό Στρατό. Το αφήνω ηττημένη πια στα Αλβανικά σύνορα και φεύγω περνώντας στο
Άγνωστο.
Τρομάζω.
Ζω 27 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Φοιτήτρια στην Ακαδημία Κινηματογραφίας της Σοβιετικής Ένωσης στην τάξη του Μιχαήλ Ρομ.
Με τον συμμαθητή και πολύ καλό φίλο μου Αντρέι Ταρκόφσκι, στο Γ’ έτος σκηνοθετούμε μαζί τους Φονιάδες του Έρνεστ Χέμινγουει. Δουλεύω ως εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μόσχας. 27 χρόνια χωρίς να έχω ιθαγένεια. Ψάχνω να βρω κάποιον ν’ ακούσει την ιστορία. Τη λέω παντού.
Η επιστροφή
Επιστρέφω στην Ελλάδα με την τέφρα του Γιωργούλα σαν την Ηλέκτρα.
Η Ελλάδα. Στα όνειρα μου. Βλέπω ακόμα ότι τρέχω στα βουνά. Πατρίδα μου είναι όλα αυτά. Είναι η αίσθηση που έχω για όλα αυτά.
Η Ελλάδα. Στα όνειρα μου. Βλέπω ακόμα ότι τρέχω στα βουνά. Πατρίδα μου είναι όλα αυτά. Είναι η αίσθηση που έχω για όλα αυτά.
ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΪΚΟΥ σύντομη βιογραφία
Η Μαρία Φέρλα-Μπέικου γεννήθηκε το 1925 και έζησε μια ζωή αληθινό μυθιστόρημα: ΕΠΟΝ, αντίσταση, ΕΛΑΣ, Δεκεμβριανά, κατάθεση των όπλων μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας, ο γάμος με τον έρωτα της ζωής, τον αγωνιστή και σπουδαίο δημοσιογράφο Γεωργούλα Μπέικο το 1945, η σύλληψή του το 1946, κακουχίες, φυματίωση, η κατάταξη στον Δημοκρατικό Στρατό και η φυγή στην ΕΣΣΔ, τον Αύγουστο του 1949. Όταν φτάνει πια στην Τασκένδη, ο άντρας της έχει ήδη καταδικαστεί σε ισόβια και ο αδερφός της βρίσκεται στην εξορία. Το 1952 επιλέγεται για τη θέση της εκφωνήτριας στον ελληνόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό της Μόσχας, Εδώ Μόσχα. Την επόμενη χρονιά θα φοιτήσει στο Ινστιτούτο Κινηματογράφου, με καθηγητή τον Μιχαήλ Ρομμ και συμφοιτητή τον Αντρέι Ταρκόφσκι, τον οποίο και θα παντρέψει με την Ίρμα Ράους. Μια βαθιά φιλία και συνεργασία που φέρνουν σαν αποτέλεσμα μια διασκευή του φιλμ «Οι φονιάδες» του Ερνεστ Χέμινγουέι. Βαφτίζει και τον γιο τους Αρσένι. Θα ξαναδεί τον άντρα της το 1961, ο οποίος έχει καταφέρει να μεταβεί στη Μόσχα. Το 1975, με τη Μεταπολίτευση, η Μαρία Μπέικου επιστρέφει στην Ελλάδα για να ξαναπάρει την ιθαγένεια. Όταν μετά από 25 χρόνια θα πάρει το ελληνικό διαβατήριο και θα γυρίσει στη Μόσχα, η ζωή θα της παίξει το χειρότερο παιχνίδι αφού ο Γεωργούλας έχει ήδη πεθάνει. Έκτοτε, επιστρέφει με τις στάχτες του ζει στην Ελλάδα και ασχολείται με το θέατρο.
http://camerastyloonline.wordpress.com/
http://camerastyloonline.wordpress.com/
.jpg)