Με κάρβουνα Κούβας και Αργεντινής ψήσαμε το... βουλγαρικό αρνί!

Δεν ξέρουμε πόσοι τήρησαν το έθιμο και έψησαν τον οβελία στη φωτιά που είχαν ανάψει στην αυλή τους,έθιμο που ζει χρόνια, από τότε που οι Έλληνες ήταν με τη φουστανέλα.

Κι αν όλα τα άλλα, από το αρνί μέχρι τα κάρβουνα, ήταν ντόπια.
Ρωτάμε γιατί λίγοι θα πήραν χαμπάρι ότι τα αρνιά –έστω και όχι όλα– στην επαρχία ήταν από τη Βουλγαρία, ενώ εισαγωγής ήταν ακόμη και τα κάρβουνα! Και μάλιστα από χιλιάδες μίλια μακριά. Από την Κούβα του Κάστρο και την Αργεντινή.

Κάτι που θα το θεωρούσε απίστευτο κανείς αν δεν το διαπίστωνε προσωπικά. Θα νόμιζε ότι το λένε κάποιοι για να τα ψάλουν ακόμη περισσότερο σε εμάς τους Έλληνες,να πουν ότι είμαστε τεμπέληδες και δεν παράγουμε τίποτε. Ούτε κάρβουνα!

Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. 

Μόνο που για αυτήν τη μετάλλαξη,που μας στερεί συνάλλαγμα, φταίνε εκείνοι που είχαν στα χέρια τους το τιμόνι της χώρας. Δεν φρόντισαν να είναι αυτάρκης η Ελλάδα, ούτε καν σε κάρβουνα. Και, το χειρότερο, η γεωργική και κτηνοτροφική ελληνική γη, με το ιδανικό κλίμα, εισάγει αρνιά από τη γειτονική μας Βουλγαρία.

Ε, για αυτά δεν μας φταίει ούτε ο Σόιμπλε,ούτε ο Τόμσεν,ούτε η Βελκουλέσκου.

Και να ’ταν μόνο αυτά…

Κάθε χρόνο πληρώνουμε:
• 33.000.000 ευρώ για ιταλικό χαρτί υγείας,
• 16.500.000 ευρώ για γαλλικές προτηγανισμένες πατάτες,
• 122.000.000 ευρώ για ισπανικά ρούχα και παπούτσια,
• 80.000.000 ευρώ για κινεζικά παιχνίδια,
• 142.000.000 ευρώ για γάλα από τη Γερμανία και την Ολλανδία,
• 54.500.000 ευρώ για ζάχαρη από τη Γαλλία,
• 1 δισ. ευρώ για μοσχαρίσιο κρέας και
• 300.000.000 ευρώ για χοιρινό από την Ισπανία και τη Γερμανία!

Θέλουμε ή δεν θέλουμε... κρέμασμα;

ΤΟ ΠΑΡΟΝ 23/4/17