Συντάκτης: Βασίλης Γεώργας
Τα παραδείγματα αυτής της πρακτικής, που σκοπό έχει να συντηρεί το «κύκλωμα», φτάνοντας ακόμη και να αδιαφορεί ή να επηρεάζει καθοριστικά τις αποφάσεις του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου, είναι δυστυχώς αρκετά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά.
Από την ακύρωση της αντικατάστασης ή τη σκόπιμη (;) καθυστέρηση έγκρισης τεσσάρων μόνο νέων ειδών ένδυσης – υπόδησης (άρβυλα, πρόσθετοι ανατομικοί πάτοι, φανέλες και ισοθερμικές επενδύσεις) το Ελληνικό Δημόσιο υπολογίζεται ότι στερείται περί τα 4,2 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ παράλληλα γίνεται αναφορά και σε κινδύνους που σχετίζονται με την υγεία των οπλιτών και στελεχών του Στρατού.
Ολοι έχουμε ακούσει κατά καιρούς ιστορίες για τους «αρουραίους» που σουλατσάρουν στον Ελληνικό Στρατό και λυμαίνονται κάτω από τη μύτη του συστήματος τις προμήθειες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που γίνονται κάθε χρόνο σε ρούχα, άρβυλα, στολές και άλλα είδη ένδυσης.
Σήμερα είναι η πρώτη φορά που η «Εφ.Συν.» φέρνει στο φως αποκαλυπτικές πληροφορίες, καταγγελίες και ενδείξεις για τη δράση ενός εκτεταμένου και καλά δικτυωμένου κυκλώματος, που εμφανίζεται να πρωταγωνιστεί εδώ και πολλά χρόνια στο μεγάλο κόλπο των προμηθειών ένδυσης και υπόδησης στον Στρατό.
Μέσα από υπερκοστολογήσεις προϊόντων, έλεγχο των προδιαγραφών και διαγωνισμούς, το κύκλωμα αυτό φέρεται να απομυζά ετησίως πάνω από 15-20 εκατ. ευρώ από ένα σύνολο αξίας προμηθειών 45 εκατ. ευρώ για τον Ελληνικό Στρατό.
Μόνο την τελευταία δεκαετία τα «κέρδη» εκτιμάται ότι ξεπέρασαν τα 200 εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχει στη διάθεσή της η «Εφ.Συν.» (τα σχετικά στοιχεία που τεκμηριώνουν την υπόθεση είναι στην κατοχή μας και βρίσκονται στη διάθεση των δικαστικών αρχών), το κύκλωμα αυτό απαρτίζεται από υψηλόβαθμους εν ενεργεία και απόστρατους αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού και από συγκεκριμένες επιχειρήσεις που συμμετέχουν σταθερά στους διαγωνισμούς.
Στο εν λόγω κύκλωμα φέρονται να έχουν εμπλοκή περισσότερα από 15 φυσικά πρόσωπα και τουλάχιστον 10 επιχειρήσεις-προμηθευτές που δεν έχουν ουσιαστική παραγωγική δραστηριότητα στην Ελλάδα, αλλά πραγματοποιούν τους ενδιάμεσους κάνοντας εισαγωγές από εργοστάσια της Κίνας, της Ταϊλάνδης, του Μπανγκλαντές κ.λπ.
Το ενδιαφέρον είναι πως το «σύστημα» έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε όλες τις κρίσιμες υπηρεσίες του Στρατού που εμπλέκονται με τις προμήθειες υλικού: έχει ανθρώπους σε θέσεις-κλειδιά στην αρμόδια Διεύθυνση Υλικού Πολέμου του ΓΕΣ, στο αρμόδιο τμήμα σύνταξης των τεχνικών προδιαγραφών (ΓΕΣ/ΔΥΠ), στο Χημείο του Στρατού, στη Διεύθυνση Προμηθειών της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ/ΔΠΜ), στη Διεύθυνση Υποστήριξης του ΓΕΣ (ΓΕΣ/ΔΥΠΟΣΤΗ), στο υπουργείο Ανάπτυξης, καθώς και στη διοίκηση μονάδων στις οποίες ανατίθεται η υλοποίηση των διαγωνισμών.
Εικονικές εταιρείες
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, κάποιες από τις εταιρείες που υποβάλλουν προσφορές είναι εικονικές και ελέγχονται από τα ίδια άτομα προκειμένου να αυξάνεται τεχνητά ο αριθμός των συμμετεχόντων στους διαγωνισμούς.
Το αποτέλεσμα είναι να δίνονται προσφορές που ανεβάζουν σε εξωφρενικά επίπεδα το κόστος προμήθειας των έτοιμων προϊόντων και των υλικών. Τα κέρδη στη συνέχεια μοιράζονται σε προκαθορισμένα ποσοστά μεταξύ των συμμετεχόντων, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο μειοδότης.
Το κύκλωμα, διαθέτοντας παντού πλοκάμια, καταφέρνει εδώ και τουλάχιστον 14 χρόνια να ελέγχει το κόστος των προμηθειών στον Στρατό, να επιβάλλει τις προδιαγραφές του υλικού και των πρώτων υλών που προορίζονται για τους στρατιώτες (18 εκατ. ευρώ), το μόνιμο προσωπικό του Στρατού (17 εκατ. ευρώ) και τα εργοστάσια του Στρατού (8 εκατ. ευρώ) και εν τέλει με τη δράση του να διπλασιάζει το ετήσιο κόστος των προμηθειών, που υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει τα 20-25 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις ανώτερων αξιωματικών που γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα.
«Κλειδί» στον τρόπο που γίνονται οι προμήθειες στον Στρατό φαίνεται πως είναι η δυνατότητα ελέγχου των προδιαγραφών των υλικών ώστε οι διαγωνισμοί να είναι κομμένοι και ραμμένοι για συγκεκριμένες επιχειρήσεις-προμηθευτές.
Η αποθάρρυνση της συμμετοχής νέων προμηθευτών στους διαγωνισμούς επιτρέπει στις ελεγχόμενες από το κύκλωμα εταιρείες να επιβάλλουν μονοπωλιακές τιμές στα υλικά ένδυσης και υπόδησης.
Το Χημείο του Στρατού
Ενας κρίσιμος κρίκος της αλυσίδας είναι το Χημείο του Στρατού μέσω του οποίου, όπως καταγγέλλεται, υπάρχει η δυνατότητα να διασφαλίζεται ότι τα αποτελέσματα των φυσικοχημικών ελέγχων των υλικών είναι «φιλικά» προς τις εταιρείες που συμμετέχουν στο κύκλωμα, ακόμη κι αν η πραγματική ποιοτική κατάσταση των υλικών απέχει παρασάγγας από τις απαιτήσεις.
«Με αυτόν τον τρόπο οι ελεγχόμενες εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν καλύτερες τιμές στους διαγωνισμούς πετώντας έξω τους υγιείς προμηθευτές, αφού γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι μπορούν να παραδώσουν υλικά υποδεέστερης ποιότητας τα οποία θα “περάσουν” στη συνέχεια τους ελέγχους του Χημείου».
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι ίδιες πηγές, «σημαντικός αριθμός των τεχνικών προδιαγραφών των υλικών ένδυσης και υπόδησης συντάχθηκαν μέχρι το 2010 σε συνεννόηση του κυκλώματος με το αρμόδιο τμήμα σύνταξης των προδιαγραφών (ΓΕΣ/ΔΥΠ/2).
Από τότε και μετά οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των τεχνικών προδιαγραφών, εισαγωγής νέων ειδών ένδυσης-υπόδησης και μείωσης του κόστους των προμηθειών και των πρώτων υλών επιχειρείται να ακυρωθεί συστηματικά ή να καθυστερήσει η υλοποίησή της».
Προτάσεις στο «ψυγείο»
Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ έχουν υποβληθεί προτάσεις αλλαγής των προδιαγραφών και έχουν εγκριθεί συγκεκριμένες εισηγήσεις και τεχνοοικονομικές μελέτες της Διεύθυνσης Υλικού Πολέμου, με σκοπό τη μείωση του κόστους προμήθειας των ειδών ένδυσης-υπόδησης και την αύξηση της παραγωγικότητας των Στρατιωτικών Εργαστηρίων Υλικού Πολέμου, όλες οι προτάσεις έχουν παγώσει αδικαιολόγητα.
Μόνο από την υλοποίηση των παραπάνω εισηγήσεων που έχουν καταχωνιαστεί στα συρτάρια, η μείωση του κόστους σε ετήσια βάση θα ξεπερνούσε τα 12,5 εκατ. ευρώ…
Ακατάλληλα άρβυλα από τον καιρό του... Βιετνάμ
Ολοι έχουμε ακούσει λίγο-πολύ ιστορίες για την ταλαιπωρία που υφίστανται οι φαντάροι από τα άρβυλα.
Λίγοι, ωστόσο, γνωρίζουν ότι το άρβυλο που χρησιμοποιεί ο Ελληνικός Στρατός, τόσο ως προς τη σύσταση όσο και ως προς τον σχεδιασμό, είναι αντιγραφή του αντίστοιχου αμερικανικού, όχι αυτού που χρησιμοποιεί τώρα ο Στρατός των ΗΠΑ, αλλά αυτού που χρησιμοποιούσε στον πόλεμο του Βιετνάμ!
Επειτα από εντολή του αρχηγού ΓΕΣ, οι αρμόδιες υπηρεσίες έκαναν μελέτες και προχώρησαν σε τρεις προτάσεις, αξιολογώντας τα χαρακτηριστικά των αρβυλών, αλλά και το κόστος κατασκευής τους.
Ολες οι μελέτες έδειξαν ότι ο νέος τύπος άρβυλου ήταν πιο κατάλληλος για το προσωπικό και τους οπλίτες, πιο οικονομικός, ενώ παράλληλα επέτρεπε να αναπτυχθούν συνέργειες και να αξιοποιηθούν τα εργοστάσια και το εξειδικευμένο προσωπικό του Στρατού και της Αεροπορίας.
Για τη διατήρηση του τύπου που χρησιμοποιείται σήμερα με αλλαγή μόνο της σόλας, το κόστος των πρώτων υλών υπολογίστηκε σε 50,62 ευρώ/ζευγάρι, για άρβυλα χωρίς εσωτερική φόδρα και με τη σόλα που χρησιμοποιείται σήμερα σε 36,67 ευρώ/ζευγάρι και για άρβυλα με δέρμα τύπου καστόρι και νέα ανατομική σόλα 35,77 ευρώ/ζευγάρι με περαιτέρω προοπτική μείωσης του κόστους.
Από την αξιολόγηση προέκυψε ότι από την υιοθέτηση του νέου τύπου άρβυλου (πρόκειται για τον τρίτο τύπο) θα προέκυπτε εξοικονόμηση 1.094.390 εκατ. ετησίως.
Προτάθηκε μάλιστα η αναβάθμιση του μηχανολογικού εξοπλισμού του εργοστασίου του Στρατού, με κόστος έως 49.016 ευρώ/έτος, το οποίο αποσβέννυται λόγω της εξοικονόμησης που αναφέρεται παραπάνω.
Επιπλέον, το προσωπικό που συμμετείχε στην αξιολόγηση χαρακτηρίζει τα άρβυλα που χρησιμοποιούνται σήμερα (που κοστίζουν 5,68 εκατ. ευρώ/έτος) «ακατάλληλα για οποιαδήποτε δραστηριότητα και υπεύθυνα για πρόκληση τραυματισμών».
Οι ενέργειες για την παραγωγή νέων αρβυλών μέσω της αναβάθμισης και αξιοποίησης των μηχανών του εργοστασίου του Στρατού «πάγωσαν» κατόπιν εντολής.
Ο λόγος; Θα έπρεπε οι εγχώριοι κατασκευαστές αρβυλών να αλλάξουν τον εξοπλισμό τους και τις απαιτούμενες πρώτες ύλες, κάτι που δεν συνέφερε τους υπάρχοντες προμηθευτές.
Με ανάλογη απόφαση δρομολογήθηκε η προμήθεια δερμάτων και υφασμάτων, συνολικής αξίας άνω των 5 εκατ. ευρώ, για την κατασκευή ειδών ένδυσης και υπόδησης που έχουν αντικατασταθεί! Η προμήθεια για ορισμένα είδη μάλιστα φτάνει έως το 2020.
Το ξήλωμα του... πουλόβερ
Από την περασμένη άνοιξη είχε εγκριθεί η αντικατάσταση της εσωτερικής επένδυσης του τζάκετ και του πουλόβερ από ζακέτα fleece, πρώτον διότι είναι πιο υγιεινή και, δεύτερον, διότι θα προέκυπτε εξοικονόμηση 2,8 εκατ. ευρώ ετησίως.
Αυτό δεν εμπόδισε να δοθεί πίστωση για προμήθεια 25.300 πουλόβερ, αξίας 852.660 ευρώ, αν και αυτά υποτίθεται ότι θα αντικατασταθούν από τη ζακέτα fleece.
Η τελική έγκριση της ζακέτας fleece δεν έχει γίνει ακόμη, ενώ στην πορεία προστέθηκαν επιπλέον προδιαγραφές ή παρουσιάστηκαν επιμέρους προβλήματα, έτσι ώστε, σύμφωνα με τις καταγγελίες, να είναι δυνατή η παραγωγή της μόνο από συγκεκριμένους προμηθευτές.
Καθυστέρηση υπάρχει, παρά το γεγονός ότι έχουν εγκριθεί, και ως προς τις νέες ενιαίες στολές και παρά το γεγονός ότι εκτιμάται εξοικονόμηση 384.088 ευρώ ετησίως.
Παγκόσμια... τριχρωμία
Οι τρόποι που μηχανεύονται οι επιτήδειοι για τη διατήρηση του status quo στις προμήθειες ιματισμού -και όχι μόνο- στον Ελληνικό Στρατό είναι σίγουρα πρωτότυποι.
Στο σύνολό τους σχεδόν οι στρατοί των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ καθορίζουν τις χρωματικές απαιτήσεις στις τεχνικές προδιαγραφές των υφασμάτων με βάση διεθνώς αναγνωρισμένες αποχρώσεις (ένα από αυτά, όπως εξηγούν ειδικοί, είναι το χρωματολόγιο PANTONE).
Τη διαδικασία αυτή ακολουθεί και το Χημείο της Πολεμικής Αεροπορίας. Οχι όμως το Χημείο του Στρατού.
Αποτέλεσμα; Οι τριχρωματικές συντεταγμένες που καθορίστηκαν δεν αντιστοιχούν σε καμία διεθνή απόχρωση, δεν υπάρχει δυνατότητα τυποποίησης της παραγωγής και της διαδικασίας βαφής από τους προμηθευτές, παρά μόνο από... ορισμένους που έχουν συμμετάσχει και παλιότερα σε διαγωνισμούς για τα ίδια υλικά.
Η διαδικασία αυτή είναι δαπανηρή με συνέπεια να αυξάνει το κόστος προμήθειας και φυσικά να αποθαρρύνει νέους προμηθευτές να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου