Οι τακτικοί φίλοι αυτής εδώ της σελίδας έχουν τη χαρά πολλά Σαββατιάτικα πρωινά να διαβάζουν το "χρονογράφημα του Σαββάτου",που συνήθως προέρχεται από το aggelokastro-news και υπογράφει ο φίλος Καστρινός,κατά κόσμον Κώστας Μπούτιβας,γέννημα θρέμμα Αγγελοκαστρίτης.
Ο Κώστας γράφει όμορφα,έχει εμπειρίες και μνήμες από την "χρυσή" εποχή της καπνοκαλλιέργειας στο Αγρίνιο,στο Αγγελόκαστρο και στα γύρω χωριά,πονάει τον τόπο του κι αυτό βγαίνει σε κάθε του κείμενο είτε αυτό είναι χρονογράφημα,είτε αναφέρεται σε προβλήματα του χωριού του.
Παρότι είμαστε πατριώτες της ίδιας γενιάς,γνωριστήκαμε μέσω του διαδικτύου ως μπλόγκερς και προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερός που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας...
Φίλε εύχομαι να είσαι πάντα γερός και δυνατός,να παραμένεις ίδιος και να συνεχίσεις να γράφεις έτσι μέχρι τα βαθιά γεράματα!
Ζείδωρον
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
δια χειρός Καστρινού
Tούτος εδώ ο χώρος που διαβάζεται τώρα, τούτη εδώ η ταπεινή σελίδα επικοινωνίας και πληροφόρησης για το Αγγελόκαστρο, ξεκίνησε την πορεία του στη μπλογκόσφαιρα εννιά χρόνια πριν Φλεβάρη του 2008.
Σα μουσαφίρης ήρθα τότε, σαν φιλοξενούμενος κατά κάποιο τρόπο ( βόηθα Κώστα μου πε ο Ηλίας ο Κουτούμπας στο τηλέφωνο, να κάνουμε κάτι για το χωριό για ν’ ακουστεί και παραπέρα η φωνή του). Και τελικά έγινα από μουσαφίρης νοικοκύρης.
Κι αλλάξανε πολλά πράγματα αυτά τα χρόνια. Ο Κωστάκης γίνηκε Γιωργάκης κι ο Γιωργάκης Αντώνης μέχρι να ’ρθει η πρώτη φορά αριστερά. Η Αριστερά που από καλός νοσοκόμος που μας έδινε βιταμίνες ελπίδας, έγινε ο κακός γιατρός που έβαλε το γάντι του για να μας εξετάσει για προστάτη.
Ναι καλά καταλάβατε. Αυτό που βγήκε μέχρι το λαιμό και μας γαργαλάει τώρα τελευταία, όχι δεν είναι αμυγδαλές, το μακρύ χέρι της αριστεράς είναι που το λένε τρίτο μνημόνιο και μας πέταξε τα μάτια έξω.
Και σ’ αυτές όμως εδώ τις Ιντερνετικές σελίδες επικοινωνίας πήγαν ν’ αλλάξουνε πολλά... Κι αφού δεν κατάφεραν να μας βάλουνε ταμπέλες όπως θα θέλανε, μας αφήσανε στην ησυχία μας και στη «μούρλια μας».
Είχαμε όμως κι εδώ αλλαγές. Άλλοι το κλείσανε το «μαγαζί» κι άλλοι δοθήκανε αντιπαροχή στο facebook για να μετατραπούν σε φυτείες λουλουδιών, άλμπουμ φωτογραφιών, και κοινόχρηστα αφοδευτήρια. Κάποιοι άλλοι που ξεκινήσαμε μαζί, μετακομίσανε σε μεγαλύτερα σπίτια- site – έναντι ίσως κάποιου πάρε – δώσε.
Μείνανε όμως αρκετοί που επισκέπτονται ακόμα το τίμιο φτωχικό μας. Κι εννιά χρόνια μετά ο «Καστρινός» εξακολουθεί να παρατηρεί τα μέσα και τα έξω, να βλέπει τον κόσμο με τη δική του ματιά, και να παραμιλάει. Και να μένει, όσο κι αν τα πάντα αλλάζουνε με τρελούς ρυθμούς πάντα ο ίδιος .
Κι εννιά χρόνια μετά, νιώθω πως τίποτα καινούργιο δεν έχω πει, μονάχα εκείνα τα παλιά, αυτά που λένε οι άνθρωποι αιώνες τώρα, πως είμαστε άνθρωποι και χρειαζόμαστε ανθρώπους, κι ακόμα δε μάθαμε που στο διάολο να τους βρούμε και πως να συμφιλιωθούμε κάποτε επιτελούς.
Κερνάω τσίπουρο για τούτα τα γενέθλια, με ταπεινό μεζέ, με Αγγελοκαστρίτικες χοντροελιές.Έτσι κι αλλιώς, όπως και να ’χει μάθαμε εμείς να πορευόμαστε.
Κώστας Μπούτιβας – Καστρινός
AGGELOKASTRO NEWS
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου