Πρωί- πρωί Δευτεριάτικα, σερφάροντας στον υπολογιστή μετά καφέ βαρύ γλυκού και τσιγαριάς, και νά ’σου εκείνος ο μισότρελος ο ξερόλας ο τσοπάνης που βοσκάει τα κατσίκια εδώ παραπάνω στα πεύκα. Σταμάτησε με το σκουριασμένο ποδήλατο έξω απ’ το συρματόπλεγμα στο κάμπινγκ.
- Κλείστα, κλείστα, σβήστα όλα!
- Κλείστα, κλείστα, σβήστα όλα!
- Ποια ρε; Τι να σβήσω τι έγινε
- Φεισμπούκια, ινσταγκράμια πως τα λένε, ξαφανισέτα όλα …
- Ωπα ορέ ηρέμησε, τι είναι αυτά;( Έκανα ότι δεν ξέρω!)
- Καλά ρε κύριος, όποτε περάσω όλη μέρα στο κουμπιούτερ είσαι, δεν ξέρς τι είναι φέισμπουκ και ίνσταγκραμ; Μ’ φαίνεται πως με δουλέβς!
- Όχι βέβαια δεν ξέρω, γιατί είναι απαραίτητο;
- Απαραίτητο λέει; Όλη η ζωή εκεί έχει μπει τώρα. Ό,τι θες να μάθεις εκεί θα τα δεις!
- Άιντε; Για ξηγήσου καλλίτερα, πώς δηλαδή;
- Κοινωνική δικτύωση, δεν έχεις ακούσει; Άρχισε ν’ αγριεύει.
- Όχι ρε φίλε δεν μπορώ να σε ακολουθήσω! Εγώ πασιέντζες παίζω, και ’κανα τάβλι στο κουμπιούτερ!
-Ε! Που να σε εξηγώ τώρα! Να, ρε… Εκεί μέσα βάζεις τις φωτογραφίες σου, γράφεις σχόλια για τη ζωή σου, λες πως τα περνάς… και τα ίδια κάνουν και οι φίλοι σου…
- Ποιοι φίλοι μου ρε, με τους φίλους μου εγώ μόνο τσίπουρο πίνω, αλλά σε βρίσκω εξπέρ! Γι αυτό είσαι όλη μέρα με το κινητό στο χέρι, και δεν άφησαν τα κατσίκια λιοστάσι για λιοστάσι σ’ όλη την περιοχή;
- Ρε κουμπάρε, τους φίλους που έχεις στο φέισμπουκ, όχι οι κανονικοί οι φίλοι!
- Τι; Έχεις φίλους εκεί;
- Βέβαια.
- Πολλούς;
- Καμιά χιλιάδα! Άλλοι μπορεί να έχουν και δυο και τρεις χιλιάδες φίλους.
- Τώρα εσύ μου φαίνεται με δουλεύεις!
- Όχι, γιατί να σε δλεύω;
- Είναι δυνατόν να έχει κανείς τόσους φίλους…
- Δεν είναι φίλοι - φίλοι ρε άνθρωπε. Είναι φίλοι στου Ιντιρνέτ.
-Αϊ πάει και η φιλία που ήταν λέξη ιερή!
- Ναι μωρέ, είδαμε και τους κανονικούς φίλους… Να σου πω εγώ ιστορίες που ’μαι καμένος από φίλους… Αλλά άλλο ήθελα να σου πού εγώ, κι αλλού το πήγαμε το θέμα.
- Α Ναι! Για λέγε λοιπόν τι ήθελες να πεις;
- Τέρμα λέει η φοροδιαφυγή. Θα ψάχνουν τα λαμόγια και σε αυτά τα κόλπα!
- Σώπα ρε… Πώς δηλαδή;
- Θα φιλτράρουν όλες τις φωτογραφίες που ανεβάζει ο καθένας, τι γράφει, που πάει, πόσα ταξίδια έχει κάνει, τι τρώει… Όλα δηλαδή! Διότι όταν λες ότι βρίσκομαι σε χλιδάτες διακοπές κι όταν δείχνεις φωτογραφίες από τραπεζώματα με αστακομακαρονάδες κλπ….
- Όπα- όπα, στάσου λιγάκι, γιατί πήρες φόρα… Και τι θα βγάλουν μ’ όλα αυτά;
- Τι θα βγάλουν; Λαγό θα βγάλουν! Όταν δηλώνεις στην εφορία ότι ζεις με τρεις και εξήντα, δεν μπορείς μετά να δείχνεις μια άλλη ζωή. Διότι σ’ λέει , πως μπορείς κύριε και τα φέρνεις βόλτα; Έλα να σ’ μάθουμε πόσα απίδια χωράει ο σάκος! Για αυτό σ’ λέω…
- Και καλά! Κι εσύ από δω και πέρα γιατί να μη βάνεις φωτογραφίες, με φασολάδα, ντοματοσαλάτα και ψωμοτήρι. Τι θα έχουν να σου πουν έπειτα; Θα πουν μπράβο το παλικάρι… Ακολουθεί σωστή γραμμή! -Εεεεε! Που πας; Δεν τελείωσα…
- Πάω να προλάβω τη μάνα μου να μην πετάξει τον τενεκέ με το μουχλιασμένο το τυρί. Έτσι που τα λες μπορεί να χρειαστεί να το πουλήσω σε κανέναν! Είπε φεύγοντας βαρώντας ορθοπεταλιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου