Τα ονειρά μου γράμματα κλειστά,
φοβήθηκα μήπως ανοίγοντάς τα
ψαλιδίσω τα φτερά τους!
0000
Στο συρτάρι αράχνιασαν,
κιτρίνισαν και μούχλιασαν,
ο σκόρος γεύεται τη ζωή μου!
0000
Τη ζωή που 'χα θάψει.
Ονειρα κι ελπίδες ροκανίδια,
τροφή ζουζουνιών και σκουπίδια!
****************************************
Βαβέλ-ζούγκλα
Στις άκρες των βρώμικων δρόμων
έλαμπαν κι άστραφταν τα σκουπίδια,
μπρος στις ουτοπίες των φευγάτων.
0000
Τα μπαλκόνια των ελπίδων
γίνανε βρόγχοι θανάτου
των ναυαγισμένων ψυχών.
0000
Ο ήχος των πένθιμων καμπάνων
σκέπαζε τις κόρνες των βαρβάρων
στ' αδιέξοδα των φαναριών.
0000
Βαβέλ;ζούγκλα;Κάτι τέτοιο.
Φιλία κι αδιαφορία,
θάνατος-βίος-πολιτεία!
*****************************************
Η μοναξιά
Μοναξιά καλή μου φίλη,
άσβεστη σαν το καντήλι,
ήρθες προχτές ξανά
με γραμμάτια παλιά!
0000
Δεν πλήρωσα;Δεν ξώφλησα;
Τι σου χρωστάω ακόμα;
Μ' απόμεινε ένα σώμα
και μια ψυχούλα λιώμα!
0000
Μοναξιά μου!Κάνε μου παρέα!
Εχω να σου πω και νέα.
Αφθονο κρασί θα ρέει
κι ύστερα ρυθμίζουμε τα χρέη!
0000
Αν σύρεις πρώτη το χορό,
το μαντήλι σου κρατώ!
Πιάσε βαρύ ζεϊμπέκικο
κι ένα τσιγάρο σέρτικο!
.jpg)
8 σχόλια:
Καλημέρα :-)
Με αιφνιδίασες (πάλι).
Ρεαλιστικά και σκληρά και μου άρεσαν.
Θα "κρατήσω" το πρώτο, τα ποιητικά "όνειρα" με το σκληρό πρόσωπο.
Φιλιά
Βάσσια μου μόλις τώρα είδα τη σημείωση στο μπλογκ σου.Σου εύχομαι περαστικά και γρήγορα σιδερένια!Εσένα είχα στο μυαλό μου όταν το Σαββατοκύριακο σκάλιζα τα συρτάρια μου,θυμάσαι που μου είχες πει να δημοσιεύσω κάποια.Βρήκα πολλά και θα βάζω κατά καιρούς.Τα περισσότερα έχουν γραφεί στο παρελθόν.
Σ' ευχαριστώ,να είσαι καλά!
Χα! Δεν θα ησυχάσω ποτέ με όλους σας.
Και ότι έλεγα να ξεχάσω το Βέλγιο, ήρθες με το
.....Ο ήχος των πένθιμων καμπάνων
σκέπαζε τις κόρνες των βαρβάρων
στ' αδιέξοδα των φαναριών....
και μου θύμισες την πρώτη μου μέρα εκεί, που μου είπανε ότι
"αν ακούσεις κόρνα στο φανάρι, ή Έλληνας θα είναι, ή Ιταλός".
Και τότε πρόσεξα ότι ο Έλληνας κορνάρει ακόμη και αν είναι πρώτος στο φανάρι.
Να'σαι καλά, με τον ρεαλισμό σου.
Καλό μεσημέρι.
ΥΓ: Μήπως αν τα μελοποιούσες θα ήταν και επωφελές;;;; Λέω....
Φίλε Σταύρο σ' ευχαριστώ!Λες να βγώ στο κλαρί;Μπα είναι προσωπικά και σήμερα το σκέφτηκα πολύ πριν τα βάλω.
Να είσαι καλά,Καλό μεσημέρι!
@ zeidoron
την καλησπέρα μου φίλε blogger, από Λαμία !!!
αυτή είναι η πρώτη μου επίσκεψη στο blog σου ...και σε πετυχαίνω στις "μοναξιές" σου !!!
Όμως θα ήθελα να σου πώ περί μοναξιάς δυο λόγια !!!
Όλοι μας την ξέρουμε την εν λόγο "κυρία", όλοι μας την έχουμε βιώσει...σίγουρα έχει πολλά πρόσωπα και πολλές μορφές (...σαν το Διάολο, ένα πράγμα...)
Βέβαια εσύ αν έχω καταλάβει καλά από κάποια λίγα πράγματα που είδα στο blog σου, την βιώνεις πιο διαφορετικά απ' ότι εγώ ή κάποιος άλλος.
...αλλά μην λυπάσαι αν δεν έχεις παπούτσια...
γιατί σίγουρα έχεις άλλα..., πιο σημαντικά !!!
Ελπίζω να με κατανοείς !!!
---------
Σχετικά με το ποίημά σου, δεν θα κάνω κριτική αλλά θα σου δώσω μια συμβουλή ως κάποιος που γράφει κι αυτός ποίηση από 13 ετών, δοκίμασε να γράψεις σε ελεύθερο στίχο ίσως είναι καλύτερα !!!
Θα τα ξαναπούμε.
Φιλικά Σπύρος
;-)
Αγαπητέ Σπύρο καλώς ήρθες!
Σε διαβάζω και σου 'χω στείλει κι άρθρα μου πολλές φορές.Τα ποιήματα είναι γραμμένα σε παλιότερες εποχές,δεν είναι τωρινά,απλά είπα να βάλω κάποια.Εχεις δίκιο για τον ελεύθερο στίχο αλλά επειδή και 'γω από το γυμνάσιο ξεκίνησα να γράφω μας είχαν τρελάνει οι φιλόλογοι με το μέτρο και την ομοιοκαταληξία και το προσπαθούσα.
Να είσαι καλά φίλε μου σ' ευχαριστώ!
Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς για τίποτα, να είσαι καλά και καλή συνέχεια !!!
;-)
Σε παρακολουθώ στο εξής...
(εννοώ σε διαβάζω)
Kαλησπέρα Δημήτρη
εγώ τι να πω για το γράψιμο σου?
αναμνήσεις,αναμνήσεις...
και μια γλυκιά νοσταλγία.
Να είσαι πάντα καλά.
Φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου