"αχ ρε δημοσιογράφοι λαγάνες-μαλαγάνες..."

κάποιοι δημοσιογράφοι λαγάνες - μαλαγάνες...

Γράφει ο Αντιμόνιος

Πως να κάνει εντύπωση σε εμάς τους πολύ παλιούς η σημερική οικονομική κρίση, όταν έχουμε ζήσει φριχτές στιγμές της κατοχής, όταν όχι μόνο δεν είχαμε λαγάνα αλλά ούτε σουσάμι και βλέπαμε τουμπανιασμένα πτώματα στους δρόμους... Μετά ήρθε το εμφύλιο αιματοκύλισμα κι΄αργότερα η δικιά μου γενιά να προσπαθεί  να μπει σε μιά δουλειά, όπως  εγώ στη δημοσιογραφία, όπου τέλη δεκαετίας 40 κι΄αρχές της επομένης, κάποια δεκαπενθήμερα δεν παίρναμε λεφτά αλλά διατακτικές εσωρούχων... Ακόμη και μεγαθήρια της δημοσιογραφίας πληρωνόντουσαν με διατακτικές, μου βάζεις διαφήμιση σου δίνω φανέλες και σώβρακα έλεγε ο καταστηματάρχης στον εκδότη...

Νομίζω  αγαπημένε μου Χρήστο Πασαλάρη  δεν τα ξέχασες  αυτά  και τώρα που είσαι σύμβουλος έκδοσης στο συγκρότημα  του Νίκου Χατζηνικολάου πέστου  τι  ταλαιπωρίες  και πείνες  πέρασε το επάγγελμα, που σήμερα διασύρεται από κάποιους φανταχτερούς  (λόγω τηλεόρασης) που διάγουν ζωή γαλαζοαίματων του επαγγέλματος, με μεζονέτες, βίλες, πολυτελή αυτοκίνητα και σκάφη και με γάμους και βαφτίσια ανακτορικών προδιαγραφών... Το κράτος μάλιστα  διαθέτει και αστυνομικούς να τους προστατεύουν, κυρίως τους πλέον ακριβοπληρωμένους και κάποιες ποντικομαμές με πολλές θέσεις...   Και έχουμε και τους συνδικαλιστές μας  στο επαγγελματικό μας σωματείο που μήνες τώρα παλεύουν  πεισματικά   για τους θώκους και τις καρέκλες... Εκλεγμένοι μάλιστα  απο  μέλη που τα περισσότερα μη νομίζετε ότι διαφέρουν από  εκείνη  την εποχή που  πληρωνόμαστε με διατακτικές...

Τα θυμάμαι όλα αυτά τώρα με τις λαγάνες, γιατί πέρυσι με είδε κάποιος  νεαρός στο φούρνο της γειτονιάς μου και  σχολίασε κάπως μεγαλόφωνα "αχ ρε δημοσιογράφοι λαγάνες-μαλαγάνες..."!