Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Ούτε ιερό, ούτε όσιο…
Σε μια πόλη που φαίνεται ότι έχει χάσει κάθε όριο λογικής και ψυχραιμίας, οι επιθέσεις και οι προκλήσεις δεν σταματούν.
Μέσα σε λίγα 24ωρα γίναμε μάρτυρες δολοφονιών ενός Έλληνα κι ενός αλλοδαπού, πολλαπλών επιθέσεων, τραυματισμών και βίας. Η κατάσταση στην Αθήνα δείχνει έτοιμη να πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση συγκρούσεων που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει.
Μια ακόμη φλόγα στο "καζάνι που βράζει" προστέθηκε απόψε στην Αγία Μαρίνα Ανω Ιλισίων από χέρια πιθανότατα αναρχικών. Άγνωστοι δράστες βεβήλωσαν τον προαύλειο χώρο του ιερού ναού, όπου οι πιστοί ανάβουν το κερί τους μπροστά από την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και της Αγίας Μαρίνας.
Βέβηλα χέρια έγραψαν το σύνθημα "Ούτε Θεός, ούτε αφέντης", σχηματίζοντας το σύμβολο των αναρχικών. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που προσβάλλεται το θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων της περιοχής από ανάλογες απαράδεκτες ενέργειες. Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι...
Μέσα σε λίγα 24ωρα γίναμε μάρτυρες δολοφονιών ενός Έλληνα κι ενός αλλοδαπού, πολλαπλών επιθέσεων, τραυματισμών και βίας. Η κατάσταση στην Αθήνα δείχνει έτοιμη να πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση συγκρούσεων που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει.
Μια ακόμη φλόγα στο "καζάνι που βράζει" προστέθηκε απόψε στην Αγία Μαρίνα Ανω Ιλισίων από χέρια πιθανότατα αναρχικών. Άγνωστοι δράστες βεβήλωσαν τον προαύλειο χώρο του ιερού ναού, όπου οι πιστοί ανάβουν το κερί τους μπροστά από την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου και της Αγίας Μαρίνας.
Βέβηλα χέρια έγραψαν το σύνθημα "Ούτε Θεός, ούτε αφέντης", σχηματίζοντας το σύμβολο των αναρχικών. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που προσβάλλεται το θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων της περιοχής από ανάλογες απαράδεκτες ενέργειες. Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι...
Τρεις πολίτες κάηκαν από την επίθεση των κουκουλοφόρων στο ΑΤ και στη λαϊκή των Εξαρχείων
- Διασωληνώθηκε με εγκαύματα στο 33% του σώματος του
- Από τον πάγκο της λαικής στη μονάδα εγκαυμάτων 55χρονη ανθοπώλης με σοβαρά εγκαύματα στο 16% του σώματος της
- Ανατινάχτηκε στον πάγκο της μοτοσυκλέττα και ο άτυχος 47χρονος πήγε να την βοηθήσει
- Τα ονόματα των 3 ατόμων που νοσηλεύονται από τη βροχή των μολότοφ στη Λαική!
Ώρα 19.00 οι συγγενείς του 47χρονου ανοίγουν την καρδιά τους στο NewsIt.Οι 2 αδερφές του έξω από την εντατική λένε στο συντάκτη του NewsIt Λ.Σουχάιμπ : '' Ο αδερφός μας παλεύει για τη ζωή του γιατί έκανε το έγκλημα να πάει στη Λαική.Είδε τη τέντα της κοπέλας που πουλούσε λουλούδια να λαμπαδιάσει και έτρεξε να τη βοηθήσει.Όμως όπως μας λένε στο νοσοκομείο εισέπνευσε φωτιά και τοξικά και τώρα κινδυνεύει και από εσωτερικό έγκαυμα''.
Ώρα 17.00 στο NewsIt συγγενείς του 47χρονου αποκαλύπτουν πως εισήχθη επειγόντως στην εντατική με σοβαρά εγκαύματα στο 33% του σώματος του.
Ο άνθρωπος αυτός κάηκε στην προσπάθεια του να γλιτώσει από τις φλόγες την 55χρονη που πουλούσε λουλούδια στη Λαική.Πήγε δηλαδή να σβήσει τον πάγκο της όταν εξερράγη το ντεπόζιτο από τη μοτοσυκλέττα του αστυνομικού που καταδίωκε τους κουκουλοφόρους.
Ο Πόλεμος στα Εξάρχεια με τραυματίες 3 ανυποψίαστους πολίτες που δούλευαν και ψώνιζαν στη λαική αγορά, ξεκίνησε από το Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων όταν το πυρπόλησαν κουκουλοφόροι.
Τα ονόματα των 3 τραυματιών ανακοινώθηκαν επισήμως από το νοσοκομείο Γ.Γεννηματάς:
1.Σαραφάδη Διονυσία (55 ετων) Ωρα 13:30
2.Πετρώφ Αλέξανδρος (48 ετών) Ωρα 13:35
3.Μανιάτης Περικλής (47 ετών) Ωρα 14:05
Η είσοδος της ΜΕΘ οπου νοσηλεύεται ο 47χρονος
Όλα έγιναν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα στη μία περίπου το μεσημέρι όταν περίπου 30 κουκουλοφόροι πέταξαν δεκάδες μολότoφ κατά του αστυνομικού τμήματος στην οδό Καλλιδρομίου.
Οι αστυνομικοί απάντησαν με χειροβομβίδες κρότου λάμψης και προσπάθησαν να συλλάβουν τους δράστες οι οποίοι διέφυγαν προς τη λαϊκή. Τους καταδίωξαν άνδρες της Ασφάλειας με πολιτικά σε μηχανάκια ωστόσο οι κουκουλοφόροι τους εντόπισαν και τους έριξαν μολότοφ.
Οι αστυνομικοί εγκατέλειψαν τα δίτροχα και διέφυγαν ωστόσο το ντεπόζιτο μίας μηχανής εξερράγη με αποτέλεσμα να πιάσει φωτιά διπλανός πάγκος ανθοπώλη και να τραυματιστεί σοβαρά η 55χρονη γυναίκα του που μεταφέρθηκε στο “Γεννηματάς” με εγκαύματα στο 16% του σώματος και ο 47χρονος που πήγε να τη βοηθήσει.
Δείτε βίντεο ντοκουμέντο από το tsantiri.gr
Οι μικροί κηπουροί και πάλι στη Βίλα Ζωγράφου
Μετά τον Αρη Χατζηστεφάνου τέλος και η Ελληνοφρένεια από το Σκάι
Φαίνεται πως λίγο-λίγο ο Γιάννης Αλαφούζος εκδιώχνει από τον ΣΚΑΪ κάθε μη καθεστωτική φωνή.
Μετά την απόλυση του Άρη Χατζηστεφάνου, ήρθε η σειρά των συντελεστών της Ελληνοφρένειας Μάνου Βουλαρίνου, Απόστολου Μπαρμπαγιάννη και Θύμιου Καλαμούκη να αποχωρήσουν από τον ΣΚΑΪ. Η είδηση κυκλοφόρησε πριν λίγο σε αρκετά αξιόπιστα sites και κατά πάσα πιθανότητα είναι αληθινή. Κάποιες φήμες λένε πως αιτία είναι η μη αποδοχή τους για μείωση του μισθού τους κατά 10% και άλλες μιλάνε για συναινετικό διαζύγιο.
Όπως και να έχει, η πιο πετυχημένη ραδιοφωνική εκπομπή της τελευταίας δεκαετίας μάλλον θα αναζητήσει νέα στέγη (δε μπορώ να φανταστώ πως απλά θα σταματήσει). Αν κοιτάξει κανείς τα υψηλότατα νούμερα ακροαματικότητας της εκπομπής, θα καταλάβει πως τα αίτια του διαζυγίου σίγουρα δεν είναι οικονομικά. Προφανώς το καυστικό χιούμορ και η πολιτική κριτική της Ελληνοφρένειας δεν ταιριάζει με τα πλάνα του Γιάννη Αλαφούζου.
Μη σκάτε όμως. Μπορείτε να βρείτε όλες (ναι, ΟΛΕΣ) τις εκπομπές της ραδιοφωνικής Ελληνοφρένειας σε μορφή mp3, στο www.ellhnofreneia.gr!
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Κουκουλοφόροι έκαψαν γυναίκα με μολότοφ στη λαϊκή των Εξαρχείων (ΒΙΝΤΕΟ)
Το παρακράτος της άκρας δεξιάς και της άκρας «αριστεράς» είναι κοινό και υπηρετεί κοινά συμφέροντα. Το έχουμε γράψει και το λέμε ξανά! Το μαρτυρούν και τα γεγονότα.
Σήμερα το μεσημέρι, μετά τις 12.00, ομάδα κουκουλοφόρων παρακρατικών επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείωνστην οδό Καλλιδρομίου. Τις έριξαν ακριβώς στην είσοδό του. Λαμπάδιασε με τη μία ο χώρος μπροστά στη σκοπιά και δύο παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Στη συνέχεια, η ίδια συμμορία, δίχως λόγο και αιτία, στη γωνία των οδών Καλλιδρομίου και Χαριλάου Τρικούπη,εν μέσω λαϊκής αγοράς, έριξαν και άλλη μολότοφ σε διερχόμενη μηχανή, αφού πρώτα κατέβασαν με τη βία τον οδηγό της. Από τη δεύτερη επίθεση άρπαξε φωτιά ένας πάγκος με λουλούδια και η άμοιρη γυναίκα που δούλευε εκεί! Δείτε στο βίντεο τη γυναίκα με σοβαρά εγκαύματα από την άνανδρη επίθεση των καθαρμάτων, τις καταστροφές και το χάος που επικρατούσε στην περιοχή, καθώς και μια μαρτυρία:
Από την εκδήλωση για το μητροπολιτικό πάρκο στου Γουδή
Όπως θα δείτε μία μικρή πορεία 100 ανθρώπων γύρω από το badmighton δημιούργησε κυκλοφοριακό κουμφούζιο σε έναν χώρο που τις επόμενες ημέρες υποτίθεται ότι θα ανακηρυχθεί σε μητροπολιτικό πάρκο.
Ενώ ο κατακερματισμός που ζει και βασιλεύει, αποτυπώνεται στα σύρματα περίφραξης δημιουργόντας μία ωραία αίσθηση βιομηχανικού τοπίου.
Βοήθησε ο καιρός, η ανθοκομική έκθεση και φυσικά ο σύλλογος Κρητών Ζωγράφου και διοργανώθηκε μία επιτυχημένη εκδήλωση. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπ΄ όψην μας ότι το θέμα στη γειτονιά θεωρείται νεκρό.
Τα καλαμάκια που έψηναν εξαφανίστηκαν νωρίς κι έτσι δε πρόλαβα να τα φωτογραφίσω. Φωτογράφισα όμως το ρακοκάζανο.Αυτό άργησε να εξαντληθεί.
Εκτίμησή μου είναι ότι ήταν μία κινητοποίηση ανάλογη της προετοιμασίας της, εμείς περάσαμε όμορφα και αυτό έχει τη σημασία του. Αλλά ακόμη πιο όμορφα πέρασαν όσοι έφεραν τις μπριζόλες από το ψυγείο τους και έψησαν στα κάρβουνα που περίσεψαν.
Επιστολή σοκ στον υπουργό Εξωτερικών: "προσχωρούμε στη νέο - Οθωμανική Αυτοκρατορία"
Ο πρέσβης Θ. Δασκαρόλλης κάνει λόγο για «ανομολόγητους χειρισμούς σε καίρια εθνικά θέματα από παραθεσμικούς μηχανισμούς κι όχι με το αζημίωτο».
«Αφού τα βρίσκουμε με τους Τούρκους, γιατί να έχουμε πρεσβείες στη Χιλή, στο Περού ή στο Καζακστάν. Θα έχει η Τουρκία εκεί για μας, αφού προσχωρούμε στη νέο - Οθωμανική Αυτοκρατορία», γράφει στην επιστολή του ο πρέσβης!
Προσθέτει επίσης ότι «η κατάργηση ελληνικών διπλωματικών και προξενικών αρχών θα εξοικονομήσει ελάχιστα σε σύγκριση με όσα θα μπορούσε να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό και έχει τεράστιο κόστος, διπλωματικό και πολιτικό. "Τη διεθνή απομόνωση της χώρας”.
Τέλος ο κ. Δασκαρόλλης υπογραμμίζει: «Κατά παραγγελίαν απόντες από τις εξελίξεις, με απαξιωμένη τη θεσμική υποχρέωση λόγου και πρότασης, οι Έλληνες διπλωμάτες δεν αξιοποιούμαστε ούτε ως εναργείς φορείς εθνικού αντιλόγου στη διεθνή διαπόμπευση και δαιμονοποίηση της χώρας, για την οποία μείζονα ευθύνη έχουν τουλάχιστον επιπόλαιες κυβερνητικές διακηρύξεις περί "Τιτανικού", μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και περίπου αναγόρευσης της πατρίδας μας σε κοιτίδα της διαφθοράς».
star.gr
Ποιοι και γιατί τρομοκρατούν τους δικαστές παρακωλύοντας το έργο της δικαιοσύνης;
Με το δημοσίευμα αυτό,αλλά και με άλλα που κατά καιρούς έχει κάνει η κυρία Ζ.Κ. κατά δικαστών που χειρίστηκαν υποθέσεις της ή αντιδίκισε μαζί τους, είναι φανερό ότι ασκείται τρομοκρατία στους δικαστές.
Αναρωτιόμαστε τι κάνει η ηγεσία του Αρείου Πάγου ως προς αυτό;Πώς προστατεύει τους δικαστές από τη χλεύη και τον άδικο διασυρμό όχι μόνο το δικό τους αλλά και της δικαιοσύνης γενικά;Τι κάνουν τα πειθαρχικά συμβούλια του ΔΣΑ;Ετσι επιτρέπουν στα μέλη τους ν' ασκούν δικηγορία;
Με ποιό δικαίωμα θα απαγορευτεί σε ένα δικαστήριο να ελέγξει τη βασιμότητα των ισχυρισμών και των αιτημάτων των διαδίκων και των δικηγόρων τους;
Αλλωστε είναι γνωστό ότι οι αδικαιολόγητες αναβολές και διακοπές των υποθέσεων οδηγούν σε έμφραγμα τη δικαιοσύνη και πολλάκις σε παραγραφή των αδικημάτων!Γι' αυτό και ο τελευταίος νόμος Καστανίδη περιόρισε τους λόγους αναβολής μόνο σε ανωτέρα βία και πρόβλημα υγείας αποδεικνυόμενο από νοσηλευτικό ίδρυμα.
Επομένως δεν καταλαβαίνουμε την απαίτηση της Ζ.Κ. να μην ελεγχθεί η βασιμότητα των αιτημάτων της από το δικαστήριο.Και πολύ καλά έκανε η πρόεδρος κ. Βαρελά που ήλεγξε τα αιτήματα αυτά.
Ειλικρινά μας εντυπωσιάζει το θράσος της κυρίας Κωνσταντοπούλου,που επανειλημμένα καταγγέλλει και διασύρει με δημοσιεύματα στην γνωστή εφημερίδα τους δικαστές που τολμούν να την ελέγξουν ή δεν υποκύπτουν στις απαιτήσεις της.
Δύο μήνες πριν με την ίδια αιτιολογία πήρε δύο αναβολές για το γνωστό θέμα με το μπλογκ Ζητείται Ελπίδα, που η Ζ.Κ. το ταύτισε με τη δικαστή Μαριάνθη Παγουτέλη και αυθαίρετα τη διέσυρε, με το κατάπτυστο δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας της 5-12-2010, χωρίς να αρθεί το απόρρητο του ιστολογίου, για να επαληθευτεί η καταγγελία της.
Παραπονείται η κυρία Ζ.Κ. για το ότι οι πελάτες της αισθάνονται ανασφάλεια δικαίου με την προσκόμιση για ανάγνωση πολλών εγγράφων στο ακροατήριο της δίκης των πυρήνων της φωτιάς, αλλά ξεχνάει ότι η ίδια στην προσωπική της αντιδικία με τη δικαστή Μαριάνθη Παγουτέλη, απ' ό,τι μάθαμε προσκόμισε και ανακάτεψε και έγγραφα που αφορούν φωτοτυπίες από τον ιστότοπο Ζητείται Ελπίδα τα οποία και εγχείρισε σε δικογραφία εντελώς άσχετη που αφορούσε την προσωπική της αντιδικία με την πιο πάνω δικαστή.Και μάλιστα τα προσκόμισε χωρίς καν να έχει αποδειχθεί νομίμως ότι το μπλογκ ανήκει στη δικαστή!!!
Αλήθεια τι έγινε η έρευνα για το μπλογκ αυτό;Εμαθε κανείς;
Ακόμη δεν μπήκε στο αρχείο η παράνομη αυτή αναφορά της Ζ.Κ.;
Το θέμα μας ενδιαφέρει όλους και αναμένουμε τα αποτελέσματα αυτής της παράνομης καταγγελίας και έρευνας.
Παρεμπιπτόντως πιστεύουμε πως θα ήταν πρέπον τόσο ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου όσο και ο πρόεδρος του ΔΣΑ να συστήσουν τουλάχιστον σεβασμό των συνηγόρων προς τους δικαστές και το έργο τους!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΑΦΙΩΝ
…«θυμάμαι εμάς τα παιδιά των «χωραφιών» που περιμέναμε πώς και πώς μέχρι να έρθει το καλοκαίρι για να ξεκουραστούμε λιγάκι από το σχολείο και το διάβασμα.
Που να φανταστούμε όμως ότι τώρα που μεγαλώσαμε λίγο, το καλοκαίρι για μας δεν είναι κάτι διασκεδαστικό και ξεκούραστο όπως για τα παιδιά των μεγαλουπόλεων.
Στις διακοπές του Πάσχα περίπου, ξεκινούσε το φύτευμα του καπνού. Κάθε πρωί όλη η οικογένεια ήταν στο πόδι. Και εμείς τα παιδιά από κοντά.
Τα πιο μεγάλα βοηθούσαν στο βγάλσιμο του φυντανιού από τις βραγιές, τα κρύα πρωινά. Ύστερα αφού γεμίζαμε τα κασόνια ή τις καλάθες με το φυντάνι, παίρναμε μαζί μας τα απαραίτητα και κινούσαμε όλοι μαζί για το χωράφι. Σαν φτάναμε εκεί αφήναμε στον ίσκιο τα πράγματά μας και αρχίζαμε την δουλειά.
Οι άντρες έσκαβαν τα αυλάκια, ενώ εμείς τα παιδιά με τις γυναίκες φυτεύαμε με το ξύλινο σουφλί, σκυμμένοι ολημερίς στ’ αυλάκι και κάποιοι πότιζαν με το ποτιστήρι, ρίζα-ρίζα τα φυτά για να πιάσουν.
Τα πιο μικρά παιδιά κουβαλούσαν με προσοχή χεριές-χεριές φυντάνι στα «πιάτα» των φυτευτάδων για να μην καθυστερήσουν εκείνοι. Άλλοτε πάλι έφερναν με τα τσίγκινα κύπελλα νερό στους καπνοφύτες. Κι άλλες φορές τα παιδιά κουβαλούσαν το νερό απ’ το κοντινό πηγάδι ή την κοντινή λούτσα, με τις βαρέλες στο χωράφι.
Έβλεπες προσωπάκια λιοκαμένα, χέρια ξεφλουδισμένα απ’ το χώμα και τις πέτρες, ρούχα γεμάτα λάσπη και ιδρώτα, παιδιά να δουλεύουν σα μεγάλοι.
Κι όταν σταματούσαν οι μεγάλοι, όλοι κάτω από τον ίσκιο να ξανασάνουν λίγο και να φάνε μια μπουκιά ψωμί βουτηγμένο σε λαδόξυδο με ελιές και κρεμμύδια, τότε σταματούσαμε κι εμείς και τρώγαμε λαίμαργα το απλό φαγητό μας. Δεν είχαμε απαιτήσεις, βολευόμασταν με τα λίγα.
Και μόνο τότε βρίσκαμε την ευκαιρία να τρέξουμε για λίγο, να μαζέψουμε λουλούδια κι άγρια σπαράγγια στο λόγγο κι ύστερα πάλι στ’ αυλάκι, μέχρι να δύσει ο ήλιος.
Τότε φορτώναμε στο γάϊδαρο τα «σέα μας» και γυρίζαμε στο χωριό αποκαμωμένοι. Έπρεπε να πλυθούμε βιαστικά, να φορέσουμε ρούχα καθαρά, και να πάμε στην εκκλησία το Μεγαλοβδόμαδο. Την άλλη μέρα ξανά το ίδιο. Πού καιρός για ξεκούραση και παιχνίδι!
Και έφθανε η μέρα που άνοιγαν τα σχολεία. Οι διακοπές είχαν τελειώσει για μας τα παιδιά. Μόνο που εμείς τις είχαμε περάσει στα καπνοχώραφα.
Κι ερχόταν το καλοκαίρι, που με τόση λαχτάρα το καρτερούνε τα παιδιά για να απολαύσουν το παιχνίδι, το κολύμπι…
Μόνο που το καλοκαίρι για εμάς τα παιδιά των «χωραφιών» ήταν πάντα καυτό. Γιατί μαζί του έφθανε και το μάζεμα, το αρμάθιασμα, το άπλωμα, το λιάσιμο στη λιάστρα, πρωί- νύχτα ακόμα στο καπνοχώραφο. Μισοκοιμισμένα παιδιά στους δρόμους και εκεί με το φως του φεγγαριού ή των φαναριών αρχίναγε το μάζεμα του καπνού.
Αχ! Αυτό το πατόφυλλο!
Πόσο σκύψιμο , πόσο γδάρσιμο απ’ το χώμα! Κι ύστερα το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο χέρι. Είχε μια έντονη μυρωδιά το πρωί με τη δροσιά αυτό το πικρό λουλούδι του καπνού, που έφερνε ναυτία σε εμάς τα παιδιά.
Μαζεύαμε αγκαλιές και τις αφήναμε στα χεράμια, έτσι τα λέγανε τότε, ή σε καλάθες με προσοχή όμως μη χτυπηθούν τα φύλλα.
Εκεί στο μάζεμα τραγουδούσαμε κάπου – κάπου για να ξυπνίσουμε και να δουλεύουμε καλύτερα. Αφού τελειώναμε, φορτώναμε τα χεράμια στο ζώο και αργότερα στο τρακτέρ κι επιστρέφαμε στο σπίτι.
Πλέναμε τα χέρια μας με πράσινο σαπούνι για να βγει το χώμα και η κόλλα του καπνού, τρώγαμε κάτι πρόχειρο και στρωνόμασταν για αρμάθιασμα.
Με την ατσάλινη βελόνα φύλλο – φύλλο ως το βράδυ. Τραβούσε αυτή η διαδικασία ως το βράδυ σχεδόν, με κάποια διαλείμματα για φαγητό και για μια φέτα καρπούζι να δροσιστούμε.
Έσμιγε τότε η γλύκα του καρπουζιού με την πίκρα του καπνού, μα εμείς τα παιδιά το χαιρόμασταν έστω κι έτσι.
Κι αφού τέλειωνε το αρμάθιασμα, φορτώναμε τις αρμάθες και τις κουβαλούσαμε στη λιάστρα. Τις απλώναμε μία-μία για να λιαστούν. Εδώ τελείωνε η δουλειά μας.
Τελείωνε όμως κι η μέρα.
Άντε να ξεκουραστούμε λιγάκι, μας έπαιρνε ο ύπνος αμέσως μόλις πέφταμε στο κρεβάτι μας. Κι αύριο μέρα ξημερώνει. Κι άντε πάλι απ’ την αρχή.
Είχε βέβαια και τα καλά του εκεί στο αρμάθιασμα.
Αστεία, ανέκδοτα, πειράγματα με τα τζιτζίκια ή τις ακρίδες που βρίσκαμε στα φύλλα του καπνού, στοιχήματα ποιος θα φτιάξει τις περισσότερες αρμάθες (σ’ αυτά μας παρακινούσαν οι μεγάλοι για να βγαίνει η δουλειά) και το καλύτερο, το δροσερό υποβρύχιο! Η γνωστή βανίλια.
Το φθηνό γλύκισμα της εποχής, ήταν απόλαυση για τα παιδιά.
Η δύσκολη ώρα ήταν εκείνη κατά το μεσημέρι μετά το φαγητό, που αποκαμωμένα όπως ήμασταν απ’ το πρωινό ξύπνημα, τη μυρωδιά του καπνού, τη ζέστη της ημέρας, γέρναμε νυσταγμένα πάνω στη βελόνα, που με το κόψιμό της ξυπνάγαμε τρομαγμένα.
Μας καθησύχαζε τότε η γιαγιά ή η μάνα.
«Έλα, δεν είναι τίποτα ! Τύλιξέ το με ένα καπνόφυλλο! Πάει πέρασε!»
Κι η αλήθεια είναι πως δεν είχε πάθει ποτέ κανένας μόλυνση. Έχει ο καπνός και τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
Καμιά φορά ερχόταν και οι γείτονες και έδωναν ένα χέρι βοηθείας, υπήρχε αλληλοβοήθεια ακόμα, ευτυχώς, και τελειώναμε λίγο νωρίτερα.
Τότε, εμείς τα παιδιά τρέχαμε για παιχνίδι. Ήταν ωραία τα παιχνίδια στις γειτονιές. Σωστό μελίσσι ακουγότανε στα σοκάκια του χωριού.
Και το βράδυ που μαζευόμασταν στο σπίτι, έφθαναν οι προβλέψεις των γονιών ότι φέτος θα τα οικονομήσουν, πήγε καλά ο καιρός, πέτυχε η σοδειά τους. Θα βγούν οι κόποι της φαμελιά τους, θα βάλουν και στη τράπεζα. Λίγο είναι αυτό;
Και κάποτε οι υποσχέσεις: όταν ανοίξουν τα σχολεία θα αγοράσουμε παπούτσια, ρούχα, τετράδια και εμείς τα κουρασμένα παιδιά χαιρόμασταν.
Έτσι κύλαγε ο καιρός. Τελείωνε ο καπνός. Λιάζονταν στα «κρεββάτια».
Και εδώ πάλι εμείς τα παιδιά βοηθούσαμε στο βαντάκωμα και στο κρέμασμα στην αποθήκη.
Μα ο καιρός περνάει. Η ζωή κυλάει. Εμείς τα παιδιά μεγαλώσαμε, οι εποχές άλλαξαν.
Μένουν μονάχα οι θύμησες αυτών που μεγάλωσαν στα καπνοτόπια και μπήκαν τόσο νωρίς στη βιοπάλη…»
Αφήγηση ενός κατοίκου της Κατούνας
από το Αγρίνιο... γλυκές μνήμες
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.jpg)