Πέμπτη 7 Απριλίου 2011
Μποτιλιάρισμα στον Κηφισό
Η βελτιστοποίηση της προστασίας δεν είναι η ελάχιστη δόση ραδιενέργειας (ICRP)!
Η Διεθνή Επιτροπή Ραδιολογικής Προστασίας (ICRP) είναι ο οργα- νισμός που καθορίζει τα μέγιστα όρια έκθεσης σε ιονίζουσες ακτινοβολίες.
Ο ICRP χρησιμο- ποιεί τον όρο βελτιστοποίηση της προστασίας. Κάποιος αφελής θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ο όρος αυτός σημαίνει ότι η μέγιστη δόση καθορίζεται κάτω από την τιμή εκείνη που δεν εμφανίζονται σημαντικές βλαβες στον οργανισμό λόγω της έκθεσης.
Και όμως, κάθε άλλο. Ακούστε πως το ορίζουν:
"Η βελτιστοποίηση της προστασίας δεν είναι η ελαχιστοποίηση της δόσης. Η βελτιστοποιημένη προστασία είναι το αποτέλεσμα μιας εκτίμησης, η οποία προσεκτικά εξισορροπεί την βλάβη λόγω έκθεσης και τα διαθέσιμα μέσα για την προστασία των ατόμων. Γι' αυτό η βέλτιστη επιλογή δεν είναι απαραίτητα εκείνη που συνεπάγεται την πιο χαμηλή δόση."
Όπως καταλαβαίνετε εύκολα η οπτική αυτή έχει να κάνει με οικονομικά κριτήρια, γεγονός που την καθιστά ανήθικη δεδομένου ότι αφορά το υπέρτατο αγαθό που λέγεται υγεία. Αυτό που λέει με δυο λόγια η παραπάνω παράγραφος είναι ότι ναι μεν να προστατευτεί η υγεία αλλά μόνο μέχρι του σημείου που δεν υπάρχει υπέρβαση του κόστους προστασίας.
Εκτός των άλλων η μέγιστη δόση είναι όπως φαίνεται ένα διαπραγματεύσιμο όριο. Πραγματικά, ξεκίνησε από τα 200mSv/χρόνο την δεκαετία του 1940 για να πέσει στα 156mSv/χρόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 μειούμενη περαιτέρω μέχρι το τέλος της στα 50mSv/χρόνο και παραμένοντας εκεί μέχρι το 1990 οποτε και έπεσε στα 20mSv/χρόνο.
Προφανώς η σταδιακή μείωση έχει να κάνει με τη εμφάνιση των συνεπειών από την έκθεση στη ραδιενέργεια, που χρειάζονται κάποια χρόνια να φανούν. Πολλές φορές εμφανίζονται και σε απόσταση δεκαετιών.
Το αστείο της υπόθεσης είναι, όπως έγραψα εδώ, ότι η Ιαπωνική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με το πυρηνικό κέντρο στη Fukushima αύξησε το όριο στα 250mSv/χρόνο
http://center24.blogspot.com/Ζητιάνοι είμαστε , αλλά μην το λέτε !
Ε, τα έχουμε αυτά εμείς οι Έλληνες! Μπορεί να ψωμολυσσάμε, να μην έχουμε στον ήλιο μοίρα, αλλά δεν θέλουμε να μας το λέει ο γείτονας! Δεν γουστάρουμε να μας το πετάει κατάμουτρα ο συγγενής! Μας πείραξε που είπε ο Τούρκος ότι σε λίγο θα ζητιανεύουμε; Τι μας χαλάει περισσότερο; Αυτά που λένε για εμάς, ή αυτό που είμαστε; Μια χώρα ζητιάνος είμαστε που παρακαλά κάθε τρεις τέσσερεις μήνες για δανεικά, για να ζήσει τους πολίτες της! Άρα τι είμαστε και εμείς; Απλά μας έμεινε η περηφάνια σαν ξεπεσμένοι αριστοκράτες που δεν θέλουμε να μας αποκαλούν ζήτουλες …
Καλά θα κάνουμε βέβαια εδώ που φτάσαμε, και με αυτούς που μας έφτασαν, να αποδεχτούμε την κατάστασή μας και να τη συνηθίσουμε, γιατί με αυτή θα ζήσουμε πολλά-πολλά χρόνια …
Θυμάστε που γελούσαμε με κάτι ανέκδοτα τάχα, όπως Αλβανός τουρίστας; Τώρα θα γελάμε με ανέκδοτα όπως Έλληνας εργαζόμενος και με μισθό! Όπως επίσης θα γελάμε, αν μπορούμε, και με τα λεγόμενα των πολιτικών μας! Όπως, "ανήκουμε τώρα στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ", "δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από την παγκόσμια κρίση, η οικονομία μας είναι θωρακισμένη", "λεφτά υπάρχουν", "δεν χρειάζονται άλλα μέτρα", "μαζί τα φάγαμε", και άλλα πολλά ανέκδοτα που είτε σε διασκεδάζουν, είτε σε βγάζουν από τα ρούχα σου και θέλεις 2-3 χάπια για να συνέλθεις από αυτά που σου λένε οι ασυναίσθητοι!
Μωρέ καλά τα έλεγε το λαϊκό τραγουδάκι: "Καλλίτερα να σε μισούν παρά να σε λυπούνται". Και όντως μας κάθεται βαρύ να μας λυπούνται Τούρκοι και άλλοι "εντιμότατοι φίλοι μας"! Αλλά νομίζω ότι τελικά τα θέλουμε και τα παθαίνουμε! Και θα τα ξαναπάθουμε πάλι! Γιατί όταν θα έρθει ξανά η ώρα των εκλογών θα μας φτιάξουμε πάλι! Ωραίους – ωραίους φτωχούς και άφραγκους ζητιάνους, αλλά υπερασπιστές των δυο κομμάτων που έχουν αναλάβει την αντιπροσωπεία του ξεβρακώματός μας!
Βέβαια τα γκάλοπ και οι μετρήσεις δείχνουν ότι ο Έλληνας τους έχει ξεπεράσει, τους έχει βαρεθεί, τους έχει σιχαθεί! Αλλά νομίζω πάλι, όχι τόσο όσο θα έπρεπε! Γιατί όταν λέει το 48% του Ελληνικού λαού ότι καταλληλότερος για πρωθυπουργός δεν είναι κανένας από τους υπάρχοντες , εμένα μου φαίνεται ότι δεν είναι πολύ! Απαντήσεις θα επέτρεπε να ήταν: Κατάλληλος για πρωθυπουργός είναι ο θειος μου ο Μήτσος, η θεία μου η Κατίνα, η Μαρία η κομμώτρια, ο Τάσος με τα λάστιχα, και ο Τάκης ο μπογιατζής…. Αλλά, κανένας από δαύτους που τριγυρνάνε την εξουσία! Η απάντησή μας προς όλη αυτή την καταστροφή του Νώε που μας ήρθε, θα έπρεπε να ήταν καθολική και μόνιμη! Με 1-2 μέρες απεργία δεν μας υπολογίζουν καθόλου! Απλά σίγουρα είναι ευτυχισμένοι που αντιδρούμε μόνο τόσο λίγο! Εδώ θα έπρεπε να απεργούμε συνέχεια για 4- 5 μήνες, να μην λειτουργεί τίποτε! Ούτε δημόσιο, ούτε βιομηχανία, ούτε τράπεζα, ούτε τελωνείο , μηδέ αεροδρόμιο! ! Να τρομάξουν άπαντες μέσα και έξω από τη χώρα, να ακολουθήσουν και άλλες τρεις – τέσσερεις χώρες του νότου, και αν δεν μας λάβουν υπ΄ οψιν να ανηφορήσουμε ομαδικά κατά το βορρά .. Όσον αφορά τους ντόπιους σωτήρες μας πολιτικούς, θα έπρεπε ήδη να έχουν παραδώσει και έδρες, και θέσεις, και καρέκλες υπουργείων, και κλειδιά και υπουργικά αυτοκίνητα! Άλλος στο Άγιο όρος για μετάνοιες, άλλος στον χωριό του μακριά, και άλλος στα κέρδη του στην Ελβετία! Ούτε να φαίνονται, ούτε να εμπλέκονται, ούτε να βρίσκονται μπροστά στο θυμό μας …
Από KAPISTRI
Ποιος σκότωσε τις εφημερίδες; Πάντως, όχι εγώ...
Το internet! Ένας ολόκληρος κλάδος που βιώνει το σπάσιμο της «φούσκας» των προηγούμενων ετών, φαίνεται να βρίσκεται σε παράκρουση...
Το άρθρο του Economist, αν και έχει γραφτεί πριν από 5 χρόνια και ανεξάρτητα από το...γεγονός ότι κάποιοι το ξετρύπωσαν μόλις χθες, είναι πράγματι ενδιαφέρον και αναφέρεται στο γεγονός ότι η ανάπτυξη του internet στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχει ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των εντύπων. Είναι μία πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και συμβαίνει σε όλο τον κόσμο
Κατ΄ αρχάς οι καλοί συνάδελφοι θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ο Τύπος στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχει τόση σχέση με τον Τύπο στην Ελλάδα, όση ο γράφων με την πυρηνική φυσική. Στην Αμερική, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν υπάρχουν εφημερίδες των 1.000 φύλλων που ζουν από την κρατική διαφήμιση, δεν υπάρχουν «δημοσιογράφοι» που να δουλεύουν ταυτόχρονα για μία εφημερίδα και το κράτος ή μία οποιαδήποτε... κρατική υπηρεσία! Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα πολλά για τον Τύπο στην Ελλάδα, αλλά θα ήταν ίσως καλύτερα οι φίλτατοι συνδικαλιστές να θυμηθούν τα νιάτα τους, να βγουν στον δρόμο και να ρωτήσουν τον κόσμο: «Τι άποψη έχετε για τον Τύπο και τους λειτουργούς του»; Τολμούν; (σχετική δημοσκόπηση στην αρχική σελίδα του Capital)
Στην Ελλάδα η διαπλοκή δεν συνέβη από μόνη της, ούτε αφορά μόνο τους εκδότες και το κράτος ή τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Κάποιος θα έπρεπε να κουβαλάει τα ραβασάκια από την μία πλευρά στην άλλη ή να μαζεύει τα «ψίχουλα» που πέφτουν από το τραπέζι...
Επί χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα του δημοσιογραφικού κόσμου αποδέχτηκε πρακτικές που απαξίωσαν την εικόνα του δημοσιογράφου στο πλατύ κοινό. Ανέχτηκε την υποβάθμιση της ενημέρωσης. Και τώρα; Τώρα, φταίει το internet! Εντάξει, μπορεί να φταίνε και οι ερυθροί χμαιρ, δεν θα τα χαλάσουμε εδώ...
Απίστευτο: Από το σχολείο στο κλουβί...
Ακούγεται απίστευτο, παράλογο, εξωφρενικό; Κι όμως αυτή είναι η καθημερινή πραγματικότητα των δύο επτάχρονων αγοριών, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο πόρισμα του, που εξεδόθη τον Μάρτιο του 2011, ο Συνήγορος του Πολίτη:
"Τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ στην πλειονότητά τους στερούνται την υποχρεωτική εκπαίδευση και τη δυνατότητα που παρέχει ο νόμος για τους μαθητές με σοβαρές παθήσεις για «κατ’οίκον» εκπαίδευση. Επίσης δεν παρέχεται ειδική αγωγή καθώς δεν προβλέπεται θέση για ειδικό παιδαγωγό ενώ δεν υπήρχε ούτε ο αναγκαίος εξοπλισμός.
Δύο παιδιά με νοητική υστέρηση και διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή με αυτονομία κίνησης εντάχθηκαν τελικά στο ειδικό δημοτικό σχολείο Λεχαινών (2010-2011), μετά την παρέμβαση της Αρχής, σε ηλικία 7 ετών περίπου.
Τα παιδιά, παρά το γεγονός ότι φοιτούν μόνο για δυόμισι πρωινές ώρες, έχουν ενσωματωθεί ομαλά, εξελίσσονται και προοδεύουν σημαντικά σύμφωνα με την ενημέρωση των ειδικών εκπαιδευτικών του σχολείου αλλά και σύμφωνα με το επιστημονικό προσωπικό της μονάδας, το οποίο αναφέρει ότι «έχουν ηρεμήσει». Όταν επιστρέφουν από το σχολείο τοποθετούνται πάλι στα κρεβάτια/κουβούκλια όπου διαβιούν, προκειμένου να μην αυτοτραυματιστούν, επειδή δεν υπάρχει προσωπικό για να τα δραστηριοποιήσει."
*Στη φωτογραφία, τα δύο επτάχρονα παιδιά μέσα στα κρεβάτια/κουβούκλια τους, όπως τα κατέγραψε η κάμερα της ΝΕΤ (οπερατέρ: Γιώργος Λάζαρης, ήχος: Κώστας Γαριός) κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ του Γιώργου Μαρινόπουλου για το ΚΕΠΕΠ, ρεπορτάζ που προβλήθηκε στις 15/2/2011 στο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ με την Έλλη Στάη, σε επιμέλεια του Ζήση Μούσιου.
http://iliatora.gr
Διαβάστε σχετικά άρθρα
Ηθικό δίδαγμα:Κλέψτε,αρπάξτε,σκοτώστε δεν έχει δικαίωμα να σας αγγίξει κανένας!
Η τυφλή δικαιοσύνη έκανε για ακόμα μια φορά το καθήκον της.
Τι μήνυμα περάσατε κύριοι δικαστές προς τους πάσης φύσεως κακοποιούς;
Ηθικό δίδαγμα:Κλέψτε,αρπάξτε,σκοτώστε δεν έχει κανένας δικαίωμα να σας αγγίξει!
Απροστάτευτοι από την Αστυνομία,απροστάτευτοι τώρα κι από τη δικαιοσύνη.
Σαφώς και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να αφαιρεί ζωές όμως εδώ μιλάμε για παραβίαση οικογενειακού ασύλου και αυτοάμυνα που πήγαν περίπατο και ξαναγυρνάμε στο "σφάξε με Αγά μου ν' Αγιάσω"!
Αν λοιπόν σας "επισκεφτούν" ληστές να τους τρατάρετε ό,τι έχετε και να τους πείτε ευχαριστώ!
Η είδηση από τον Πύργο
Σε δεκαετή κάθειρξη για θανατηφόρο σωματική βλάβη και ένα χρόνο φυλάκιση για οπλοχρησία (10 χρόνια και 6 μήνες σε συγχώνευση) καταδικάστηκε χθες από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πύργου 77χρονος από το Διακοφτό Αχαΐας.
Μετά τη δίκη που κράτησε περίπου 13 ώρες με ενδιάμεσες διακοπές (άρχισε το πρωί της Τρίτης και ολοκληρώθηκε λίγο πριν τη 1 τα ξημερώματα της Τετάρτης), ο κατηγορούμενος οδηγήθηκε στη φυλακή αφού προηγουμένως άσκησε έφεση. Στην ίδια δίκη καταδικάστηκε σε τρεις μήνες φυλάκιση με αναστολή για απλή συνέργεια σε υπόθεση κλοπής και ένας 30χρονος που ενεπλάκη στην υπόθεση, η οποία, σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ του iliatora.gr, είχε εξελιχθεί ως εξής:
Το συμβάν έγινε στις 24/11/2008, στην παραλία Δ.Δ. Ελαιώνα του δήμου Διακοφτού Αχαΐας μέσα στην οικία του 77χρονου. Ο 30χρονος και ένας ακόμη νεαρός, στις 24 Νοεμβρίου του 2008 μπήκαν τα μεσάνυχτα στο σπίτι του ηλικιωμένου από ανασφάλιστη πόρτα και σύμφωνα με τη δικογραφία, του αφαίρεσαν χρηματικό ποσό ύψους 1.050 ευρώ. Ο 77χρονος προσπάθησε να αντιδράσει, έτσι άρπαξε ένα μαχαίρι από την κουζίνα του και κατάφερε με αυτό τραύμα στον μηρό του ενός από τους δύο νεαρούς.
Το τραύμα υπήρξε αρκετά σοβαρό με αποτέλεσμα να πληγεί η μηριαία αρτηρία και να υπάρξει ακατάσχετη αιμορραγία για τον έναν από τους φερόμενους ως ληστές, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά τελικά υπέκυψε εννέα μέρες μετά. Το Δικαστήριο μετά την ακροαματική διαδικασία που περιελάμβανε καταθέσεις από επτά μάρτυρες και τις απολογίες των δύο κατηγορουμένων δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στον 77χρονο παρά μόνο τον αυτοτελή ισχυρισμό περί άμυνας.
Η ποινή που του επέβαλε ήταν η μεγαλύτερη δυνατή που επιβάλλεται στο συγκεκριμένο αδίκημα της θανατηφόρου σωματικής βλάβης.
Δέκα εκδότες τρομοκρατούν χιλιάδες-κότες-δημοσιογράφους!
Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι, σαν τον σκύλο του Παυλώφ, έχουν μάθει να λειτουργούν στο καθεστώς εργοδότη-υπαλλήλου, υποδυόμενοι με μεγαλύτερη άνεση το ρόλο του υπαλλήλου.
Αυτό έχει γίνει δεύτερη φύση.
Η υπαλληλική συνήθεια σε συνδυασμό με την ανασφάλεια του επαγγέλματος, εκτρέφει το Εγώ παραδοσιακών και νεόπλουτων εκδοτών.
Αντί οι δημοσιογράφοι να απελευθερωθούν από τα δεσμά τους- ξεκινώντας νέες δικές τους προσπάθειες στο διαδίκτυο, λειτουργώντας ομαδικά- αφήνουν το χρόνο να περνάει σαπίζοντας στη κυριολεξία στην δούλεψη ξιπασμένων εκδοτών, οι οποίοι κυβερνούν τις εφημερίδες τουςμε μια χούφτα καλοπληρωμένων τσιρακίων τους.
Έρχονται λοιπόν σήμερα οι δημοσιογράφοι ν απεργήσουν επιτυγχάνονταςμια τρύπα στο νερό.
Οι εκδότες βγάζουν κανονικά τις κυριακάτικες εκδόσεις-εδώ που γίνονται οι μεγάλοι τζίροι-και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Όπου νάναι θα τους ζητούν να στέλνουν τα κομμάτια από τα σπίτια τους, με μια ειδική σχέση εργασίας-ούτε μισθολόγια, ούτε καλύψεις.
Αυτό επιτυγχάνει η απεργία των Σόμπολων.
Εφόσον οι εκδότες μπορούν και βγάζουν μια εβδομαδιαία εφημερίδα σε 2 μέρες, είναι λογικό να πουν αύριο, ότι θα πληρώνουν για τα κυριακάτικα φύλλα μόνο δύο ημερομίσθια την εβδομάδα.
Το ίδιο θα συμβεί και στα εβδομαδιαία περιοδικά, τα μηνιαία και πάει λέγοντας.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι εκδότες είναι μια χούφτα, γύρω στα 10 άτομα, καταχρεωμένοι, ανυπόληπτοι-με κάποιες εξαιρέσεις-και για τα σίδερα.
Εφ΄ όσον μπορούν αυτοί οι 10 να τρομοκρατούν χιλιάδες εργαζόμενους, μαγκιά τους.
Γύρευε πόσο μακάκες είμαστε –οι χιλιάδες-που τους ανεχόμαστε.
Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία της σημερινής απεργίας σε «συνεργασία» με την ατολμία, την ανασφάλεια και τον υπαλληλικό εθισμό των συντακτών.
Φόβος και Εξέγερση
Γράφει η Τζένη Τσοπάνογλου
Το πρωταρχικό συστατικό κάθε αποτυχίας είναι οφόβος. Άλλωστε αυτό που φοβάσαι σε κατακτά και φυλακίζει την ψυχή σου, πίσω από τα εξουσιαστικά κάγκελα ενός εξουθενωτικού προσκυνήματος σε οποιεσδήποτε ανυποχώρητες ιδέες - ιδεοληψίες, πράξεις - πρακτικές, πιστεύω - πίστεις, εξουσίες - εξουσιαστές.
Και προσδοκάς το "θαύμα" για να σε σώσει από τον διαβρωτικό εγκλωβισμό της ύπαρξής σου, πότε αμυνόμενος και πότε επιτιθέμενος. Είναι ο φόβος του υποταγμένου, του υπηρέτη και η διαστροφή της επικοινωνιακής σχέσης και αναγνώρισης σε αλαζονεία.
Ο δούλος είναι η καρικατούρα του αγωνιστή που πρωταγωνιστεί στο δικό του δράμα, παραχαράζοντας τις προσδοκίες στην διαδρομή πέρα κι έξω από τις πραγματικές του δυνατότητες αντιστρέφοντας την ανικανότητα σε ηρωισμό, την υποτέλεια σε αγώνα, την υπακοή σε ευφυία, τη βλακεία σε τόλμη.
Σ' αυτή λοιπόν την παραμορφωμένη εικόνα γεννιούνται προκαταλήψεις, ψευδαισθήσεις, υβριστικές συμπεριφορές πάντα συνυφασμένες με το πάθος της εξουσίας. Ένα πάθος που εκτρέπει γενναία φρονήματα και οδηγεί στηνκατεξουσίαση για να σβήσει τη δίψα για κατοχή και επιβολή.
Φόβος λοιπόν κι επανάσταση είναι έννοιες αντίθετες, αντιφατικές κι ακραίες.
Η εξαχρείωση και η διαφθορά της ανθρωπότητας είναι αυτή που τον συντηρεί κι επιβάλλει τη δουλική κατάσταση σε καθημερινή εκδήλωση μιας άρρωστης κοινωνίας η οποία καθιστά τους πολίτες της ανίκανους να συνεννοηθούναναμεταξύ τους για μια καθολική ΕΞΕΓΕΡΣΗ.
Η προσβεβλημένη τιμή και η ΕΥΘΥΝΗ (κυρίως για τα παιδιά που μεγαλώνουμε) θα πρέπει να οδηγήσουν στην ελευθερία της επιλογής ενός αληθινού και αποδοτικού αγωνιστή που δείχνει πάντα συγκεκριμένο ενδιαφέρον για τις δύσκολες στιγμές του ΔΙΠΛΑΝΟΥ του.
Καλημέρα με χαμόγελο από την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΕΡΑΤΕΑ...
Τον Αρχαιολογικό Χώρο του Οβριοκάστρου Κερατέας, όπου έχει επιλεγεί ως χώρος κατασκευής του νέου ΧΥΤΑ, διασχίζει κατά μήκος, στο κέντρο ακριβώς το υδατόρευμα Μουζάκι. Σύμφωνα με τα κριτήρια αποκλεισμού μιας περιοχής επιλεγμένης για κατασκευή ΧΥΤΑ, η περιοχή του Οβριοκάστρου θα έπρεπε να είχε αποκλειστεί εξ αιτίας του υδατορεύματος. Οι μελέτητες αγνόησαν την ύπαρξη του (αγνοήθηκαν ακόμα δύο νόμοι του κράτους που προστατεύουν την περιοχή!!!) και επέλεξαν να το "θάψουν κι αυτό, κάτω από τόνους σκουπιδιών. Ένα μικρό δείγμα φυσικής ομορφιάς της περιοχής που επέλεξαν να κατασκευαστεί ο ΧΥΤΑ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.jpg)