Διεκδικώντας - ακόμα - το άλλο "μισό του ουρανού"...

8 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας
Διεκδικώντας - ακόμα - το άλλο "μισό του ουρανού"...

της κυρίας Δήμητρας Φουφρή

Η ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα σε κάθε δημοκρατία και ως τέτοιο μας αφορά όλους. Αντικρίσαμε το ξημέρωμα της νέας χιλιετίας κι όμως, το μισό του πληθυσμού της γης, οι γυναίκες, δεν έχει ακόμα καταφέρει να κατακτήσει το "μισό του ουρανού" που δικαιούται.

Oι γυναίκες της χώρας μας, για πολλούς αιώνες καταπιεσμένες, δέχονταν παθητικά τις διακρίσεις που γίνονταν σε βάρος τους και το ρόλο που τους δόθηκε μέσα στις παραδοσιακά πατριαρχικές κοινωνίες, ζώντας στη σκιά των ανδρών απληροφόρητες, αγράμματες, μακριά από τη δημόσια και οικονομική ζωή του τόπου, παρόλο που συνέβαλλαν αποφασιστικά τόσο στους απελευθερωτικούς αγώνες, όσο και στην ανάπτυξη της χώρας.
Το 1930 οι Ελληνίδες αποκτούν το δικαίωμα του "εκλέγειν" στις Δημοτικές εκλογές, μετά τη συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας τους, όμως το 1936 η δικτατορία του Μεταξά ανακόπτει την εξέλιξη του Γυναικείου Κινήματος. Μόλις το 1950 και ύστερα από διεθνή επίδραση, οι γυναίκες αποκτούν το δικαίωμα του "εκλέγεσθαι" στις Δημοτικές εκλογές και το 1952 στις Βουλευτικές. Μετά την επικύρωση του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Διεθνούς Σύμβασης της Νέας Υόρκης "Περί πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών" καταργήθηκαν και στην Ελλάδα κραυγαλέες θεσμοθετημένες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και άνοιξε ο δρόμος για τη συμμετοχή τους στη δημόσια ζωή του τόπου.
Μετά τη Μεταπολίτευση το Γυναικείο Κίνημα μπαίνει σε νέα φάση και εμφανίζεται ιδιαίτερα δυναμικό διεκδικώντας τις ίσες ευκαιρίες που δικαιούται, ενώ συνδέεται με τις γενικότερες κοινωνικο-οικονομικές διεκδικήσεις και αποκτά πολιτικό χαρακτήρα.
Σήμερα το Γυναικείο Κίνημα, έχοντας πετύχει πολλά τόσο σε θεσμικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, διεκδικεί την πλήρη ένταξη της γυναίκας με ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Η 8η Μάρτη σε όλο τον κόσμο είναι μέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών, μέρα αποτίμησης των κατακτήσεων και αφετηρία νέων στόχων για την ουσιαστική κατοχύρωση της Ισότητας των φύλων.
Στις 8 Μάρτη:
� Το 1857 οι υφάντριες της Νέας Υόρκης διαδήλωσαν: για μείωση των ωρών εργασίας από 16 σε 12, για ίσα μεροκάματα με τους άνδρες και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής.
� Το 1910 στην Κοπεγχάγη η Δεύτερη Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών καθιερώνει την ετήσια Ημέρα της Γυναίκας.
� Το 1977 ο O.Η.Ε. στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε την Ημέρας της Γυναίκας, ως Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Κιλελέρ - Μαρίνος Αντύπας,ένα αιώνα πριν!

Κιλελέρ 100 χρόνια μετά τα αιματηρά επεισόδια, που συνέβησαν στις 6 Μαρτίου 1910 και εντάσσονται στη μακρά ιστορία του αγροτικού ζητήματος στη Θεσσαλία. Παρότι έλαβαν χώρα κατά κύριο λόγο στην Λάρισα, πήραν το όνομά τους από το χωριό Κιλελέρ (σήμερα Κυψέλη), από το οποίο δόθηκε το έναυσμα.
Στις αρχές του 1910, κύριο αίτημα των κολίγων ήταν η απαλλοτρίωση της γης και η διανομή των τσιφλικιών στους καλλιεργητές της, πάνω στη βάση της μικρής οικογενειακής ιδιοκτησίας. Η χώρα βρισκόταν υπό τον αστερισμό του Στρατιωτικού Συνδέσμου και πρωθυπουργός ήταν ο «υπηρεσιακός» Στέφανος Δραγούμης.
Οι κολίγοι είχαν προγραμματίσει το Σάββατο 6 Μαρτίου πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, με αφορμή τη συζήτηση του αγροτικού νομοσχεδίου στη Βουλή. Από νωρίς το πρωί άρχισαν να συρρέουν στην πόλη διαδηλωτές από τα γύρω χωριά. Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ, κάπου 200 χωρικοί θέλησαν να επιβιβασθούν σε τρένο χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, Πολίτης, που επέβαινε στο τρένο, τους το αρνήθηκε. Οι χωρικοί οργίστηκαν κι άρχισαν να λιθοβολούν το συρμό, σπάζοντας τα τζάμια των βαγονιών.Το τρένο απομακρύνθηκε, αλλά σε απόσταση ενός χιλιομέτρου επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές από ομάδα 800 χωρικών. Οι άνδρες της στρατιωτικής δύναμης που ευρίσκοντο εντός του τρένου και μετέβαιναν στη Λάρισα για το συλλαλητήριο, διατάχθηκαν από τον επικεφαλής τους να πυροβολήσουν στον αέρα για εκφοβισμό. Οι χωρικοί εξαγριώνονται και τους επιτίθενται με πέτρες και ξύλα. Οι στρατιώτες ξαναπυροβολούν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο ή κατ' άλλους τέσσερις χωρικοί και να τραυματισθούν πολλοί. Ανάλογα επεισόδια έγιναν και στο χωριό Τσουλάρ (σήμερα Μελία), με δύο νεκρούς χωρικούς και 15 τραυματίες.

Οι συμπλοκές μεταξύ άοπλων διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής επεκτάθηκαν και στη Λάρισα, όταν οι αγρότες πληροφορήθηκαν τα αιματηρά επεισόδια στο Κιλελέρ και το Τσουλάρ. Δύο κολίγοι έπεσαν νεκροί, όταν το ιππικό ανέλαβε δράση. Το συλλαλητήριο έγινε, τελικά, με ειρηνικό τρόπο στις 3 το μεσημέρι στην Πλατεία της Θέμιδος. Ο φοιτητής Γεώργιος Σχοινάς διάβασε το ψήφισμα της συγκέντρωσης, που απεστάλη στη Βουλή και την Κυβέρνηση. Οι αγρότες ζητούσαν άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, ενώ εξέφρασαν τη βαθιά λύπη και οδύνη τους «για την άδικον επίθεσιν κατά του φιλήσυχου και νομοταγούς λαού, ής θύματα υπήρξαν άοπλοι και αθώοι λευκοί σκλάβοι της Θεσσαλίας».

Για τις ταραχές στο Κιλελέρ, στο Τσουλάρ και τη Λάρισα, πολλά άτομα συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν. Αρκετοί αγρότες αθωώθηκαν στη συνέχεια με βουλεύματα, ενώ συνολικά 62 διαδηλωτές παραπέμφθηκαν σε δίκη. Αθωώθηκαν όλοι στις 23 Ιουνίου 1910, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης.

Η εξέγερση του Κιλελέρ ξεσήκωσε κύμα συμπάθειας σε όλη τη χώρα, ενώ αυξήθηκε η κοινωνική πίεση για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος. Η πολιτική εξουσία δεν μπορούσε άλλο να κλείνει τα μάτια. Το πρώτο δειλό βήμα για τη λύση του προβλήματος έγινε το 1911 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που διαδέχθηκε τον Στέφανο Δραγούμη στην πρωθυπουργία. Πάρθηκαν ορισμένα νομοθετικά μέτρα υπέρ των κολίγων, αλλά απαλλοτριώσεις δεν έγιναν κι ένας λόγος ήταν οι πόλεμοι που ακολούθησαν. Μόνο μετά το 1923, όταν το πρόβλημα της αποκατάστασης των προσφύγων έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις, άρχισαν από την κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα απαλλοτριώσεις τσιφλικιών σε μεγάλη κλίμακα.

www.hellaswebnews.com/

              

                

Μαρίνος Αντύπας

(1872-1907)

Τα όρια του θρύλου αγγίζει η σύντομη ζωή του Μαρίνου Αντύπα , του μεγάλου οραματιστή και αγωνιστή του αγροτικού ζητήματος που έπεσε θύμα των δολοφονικών σχεδίων των μεγαλοτσιφλικάδων της Θεσσαλίας, την ώρα που προσπαθούσε να αφυπνίσει τους εξαθλιωμένους κολίγους, μόλις πριν από έναν αιώνα, το 1907.

Ο Μαρής, όπως τον φώναζαν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στα Φερεντινάτα της Πυλάρου, στην Κεφαλονιά, όπου πρωτοείδε το φως της ζωής το 1872, είχε αρκετή τρέλα ώστε να βαφτίσει στην αυγή του 20ου αιώνα δύο κοριτσάκια με τα ονόματα Επανάσταση και Αναρχία.

Αλλά και στη σύντομη ζωή του αυτές τις δύο αξίες πρέσβευε: την Επανάσταση και την Αναρχία, με την έννοια της αταξικής κοινωνίας. Η ζωή του ολόκληρη εξάλλου ήταν ένας αγώνας κατά της καταπίεσης και υπέρ της ελευθερίας, εθνικής και κοινωνικής, η οποία σημαδεύτηκε από τους αγώνες του και τις ιδέες του στις οποίες έμεινε πιστός μέχρι το βίαιο τέλος της ζωής του.

Δεν τον πτόησαν ούτε μία στιγμή οι διώξεις, οι φυλακίσεις και οι απειλές. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια που είχε απευθύνει στους εξαθλιωμένους Θεσσαλούς κολίγους, καθώς διέτρεχε τον κάμπο απ’ άκρη σ’ άκρη, και με φλογερούς λόγους τους προέτρεπε να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα τους πάνω στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν: «Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ‘ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας».

Ο Μαρίνος Αντύπας ούτε αγρότης ήταν ούτε πολύ περισσότερο γαιοκτήμονας. Πρωτότοκος γιος του μαραγκού και ξυλογλύπτη Σπύρου Αντύπα, τελείωσε με χίλιες στερήσεις το γυμνάσιο στην Κεφαλονιά και έφτασε στην Αθήνα με το όνειρο να γίνει δικηγόρος. Αλλά δεν έμελλε ποτέ να πάρει το πτυχίο της Νομικής. Αντίθετα έρχεται σε επαφή με τους σοσιαλιστικούς κύκλους που εμπνέονται από τον Σταύρο Καλλέργη, μυείται στις σοσιαλιστικές ιδέες και ενεργοποιείται στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο.

Το 1897 μαζί με άλλους συμφοιτητές του κατεβαίνει στην Κρήτη και πολεμά ως εθελοντής στην Κρητική Επανάσταση εναντίον των Τούρκων. Ο τραυματισμός του στο στήθος σε μια μάχη τον αναγκάζει να επιστρέψει στην Αθήνα.

Απογοητευμένος αλλά και οργισμένος τόσο από την έκβαση της Κρητικής Επανάστασης όσο και από την άδοξη κατάληξη του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897 μετατρέπεται σε δριμύ κατήγορο του Παλατιού, το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για τα εθνικά δεινά.

Η ενεργός συμμετοχή του στο λαϊκό συλλαλητήριο στην πλατεία Ομονοίας στις 14 Σεπτεμβρίου 1897, όπου ομιλία του στηλιτεύει με σφοδρότητα τη στάση του Παλατιού προκαλεί τη σύλληψη του και την προσαγωγή του σε δίκη. Στις 8 Ιανουαρίου 1898 καταδικάζεται σ’ ένα χρόνο φυλάκιση στις φυλακές της Αίγινας ενώ χαρακτηρίζεται ως «επικίνδυνος».

Οι συνθήκες κράτησης του χαρακτηρίζονται ως εξαιρετικά σκληρές. Οι εντολές του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν αφήνουν περιθώρια παρεξήγησης για τον «επικίνδυνο» Αντύπα: Σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 4176 διαταγή πρέπει να τεθεί σε απομόνωση και να μην έρχεται σε επαφή με κανέναν. Αν δε συμμορφωθεί επιβάλλεται να τον δέσουν μέσα στο κελί του και να τον θέσουν “υπό άναλον δίαιτα”.

Μετά την αποφυλάκισή του εγκαταλείπει οριστικά τις σπουδές του και επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στη Κεφαλονιά εκδίδει την εφημερίδα “Ανάσταση”, με σκοπό τη διάδοση των σοσιαλιστικών του ιδεών. Το πρώτο φύλλο της «Ανάστασης» κυκλοφορεί στις 29 Ιουλίου του 1900, αλλά για μία ακόμη φορά οι ιδέες του Αντύπα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την καθεστηκυία τάξη και ξεκινά νέος γύρος διώξεων με αποτέλεσμα να ανασταλεί η έκδοση μέχρι και τις 3 Ιουλίου 1904 οπότε επανεκδίδεται απρόσκοπτα έως τις 27 Απριλίου 1907, μόλις λίγες ημέρες μετά το βίαιο θάνατο του.

Το 1906 φτάνει στη Θεσσαλία, να εργαστεί ως επιστάτης στα τσιφλίκια του θείου του Γεώργιου Σκιαδαρέση, ενός πλούσιου γεωπόνου ομογενή από τη Ρουμανία, τον οποίο ο ίδιος είχε πείσει σ’ ένα ταξίδι του στο Βουκουρέστι το 1903 να αγοράσει κτήματα στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ο Αντύπας ωστόσο δε θα μπορούσε να μοιάζει λιγότερο με την τυπική εικόνα που έχουμε για έναν επιστάτη τσιφλικιών. Ξεκινά αμέσως να δείχνει έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την άθλια ζωή των κολίγων, η οποία καθόλου δεν είχε βελτιωθεί με την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, για να μην πούμε ότι είχε επιδεινωθεί.

Με το θείο του ως σύμμαχο βάζει μπουρλότο στο θεσσαλικό κάμπο: παραχωρεί στους κολίγους εκτάσεις για βοσκοτόπια, για να χτίσουν σπίτια στη θέση των καλυβιών που μένουν μέχρι τότε, τους παραχωρεί το δικαίωμα να κρατούν το 75% της παραγωγής αντί για το 25% που ίσχυε μέχρι τότε, εφαρμόζει τις αργίες, όπως αυτή της Κυριακής πριν ακόμη καθιερωθεί από το κράτος, κάτι που θα γινόταν το 1910, χτίζει σχολεία για τα παιδιά τους, τους οργανώνει σε αγροτικούς συνδέσμους. Παράλληλα αλωνίζει ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο μιλώντας στους αγρότες για τα δικαιώματα τους στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούν και τους κινητοποιεί να απαιτήσουν δυναμικά τη διανομή της γης, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι αρχές του 1907.

Όλα αυτά ήταν πάρα πολλά για να μπορέσουν να τα χωνέψουν οι μεγαλοτσιφλικάδες που είδαν ξαφνικά την εξουσία τους πάνω στη γη τους αλλά και στις ζωές των κολίγων τους να αμφισβητείται. Οι πρώτες προσπάθειες να αναχαιτίσουν τον οραματιστή Μαρίνο Αντύπα, μέσω συστάσεων από τη Νομαρχία και τη Χωροφυλακή, πέφτουν στο κενό.

Σαν έτοιμος από καιρό ο Αντύπας συνέχιζε τόσο τη δράση του όσο και το μονοπάτι που θα οδηγούσε στο σίγουρο θάνατο του. Οι μεγαλοτσιφλικάδες οπλίζουν τότε το χέρι –και ζεσταίνουν με μόλις 12 χιλιάδες δραχμές την τσέπη- του Ιωάννη Κυριακού, ο οποίος ήταν επιστάτης στα τσιφλίκια του Αριστείδη Μεταξά, συνεταίρου του Γ.Σκιαδαρέση. Η συνωμοσία στήνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί ως αυτοάμυνα ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Η μοιραία νύχτα ήταν εκείνη της 8ης Μαρτίου του 1907. Ο μόλις 35 ετών Μαρίνος Αντύπας δολοφονείται άνανδρα από τον Κυριακού, όταν δέχεται μια σφαίρα από δίκαννο «εκ των όπισθεν και εις την οσφυακήν χώραν» και εκπνέει στην αγκαλιά του ξαδέλφου του Παναγιώτη Σκιαδαρέση. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία".

Οι Αρχές ωστόσο δεν είχαν καμία πρόθεση να αποδώσουν δικαιοσύνη αλλά το αντίθετο, αφού καλύπτουν πλήρως το δολοφόνο. Ο αστυνόμος στο τηλεγράφημα του προς το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει: «Αντύπας ραπίσας Κυριακού εφονεύθη αμυνομένου». Στη δίκη που ακολουθεί ο Κυριακού αθωώνεται πανηγυρικά.

Εντύπωση προκαλεί και το δημοσίευμα της 10ης Μαρτίου 1907 της προσκείμενης στην Κυβέρνηση και στο Παλάτι εφημερίδα ΕΣΤΊΑΣ, που αναφέρεται στο θάνατο του Αντύπα: «Η είδηση περί του φόνου του δικηγόρου Μ. Αντύπα εις το κτήμα Σκιαδαρέση εν Θεσσαλία προξένησεν εντύπωσιν εν Αθήναις, όπου ανεξαρτήτως των σοσιαλιστικών ιδεών του, ο Αντύπας απήλαυε συμπαθειών. Ο ατυχής δικηγόρος πίπτει θύμα ατυχώς αυτών των αρχών του, τας οποίας από έτους και πλέον εφήρμοζεν εις το μέγα κτήμα του θείου του το οποίον διηύθυνε. Τούτο αποδεικνύει, ότι ο σοσιαλισμός εν Ελλάδι μόνο εις ιδέας πρέπει να υπάρχη, και να τηρήται απόστασις από της εφαρμογής των αρχών του». Με λίγα λόγια «Ας πρόσεχε κι αυτός κι όποιος τολμήσει να τον μιμηθεί»…!

Παρά τον πρόωρο θάνατο του ωστόσο, μέσα σε δύο μόλις χρόνια, ο Μαρίνος Αντύπας πρόλαβε να σπείρει στον εύφορο κάμπο της Θεσσαλίας το σπόρο της επανάστασης αφυπνίζοντας τους εξαθλιωμένους επί αιώνες κολίγους να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματα τους πάνω στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν.

Με το θάνατο του θα γίνει ο πρώτος μάρτυρας του αγροτικού ξεσηκωμού και ο πρώτος ουσιαστικά νεκρός της μεγάλης εξέγερσης του Κιλελέρ, που θα ξεσπάσει στην επέτειο των τριών χρόνων από το βίαιο και άδικο χαμό του, στις 6 Μαρτίου 1910.

Ο Μαρίνος Αντύπας θάφτηκε στο μέρος που αγωνίστηκε. Ο τάφος του βρίσκεται στο χωριό Ομόλιο, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένη η προτομή του, στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.

Τα κείμενα του είναι ελάχιστα αλλά υπάρχει ένα παράθεμα, η αρχή από το τελευταίο του άρθρο, με τίτλο "ΤΙ ΕΙΜΑΙ", που μας αποκαλύπτει το "πιστεύω" αυτού του μεγάλου αγωνιστή:

"Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα".

http://www.kefaloniainfo.com/kefaloniaisland/people/antypas/index.html

Η ιστορία των τσιφλικιών της Θεσσαλίας

Τα ΚΥΡιακάτικα

Πόλεμος!!!

Κάντε κλικ κι απολαύστε τον ΚΥΡ

Τα πρωτοσέλιδα της Κυριακής

από το enimerwsi.com

Το χρονογράφημα του Σαββάτου

Φασούλι το φασούλι,αδειάζει το σακούλι
της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ


ΒΓΗΚΕ, ΠΟΥ ΛΕΣ, ο άλλος ο παπάρας ο οικονομολόγος στην τηλεόραση και μας έδωσε ντιρεκτίβα: «Να ψωνίζετε για να κινηθεί η αγορά!». Ναι, αγόρι μου, αλλά την τελευταία φορά που τσεκάρισα η αγορά δεν κινιόταν με μαρουλόφυλλα. Δεν έδινες μια δωδεκάδα αυγά για να αγοράσεις σώβρακο! Μπορεί να κάνω λάθος. Μπορεί να μπήκα σε λάθος μαγαζί!

Όμως στο λάθος αυτό μαγαζί, ευρώ ζητούσανε στο ταμείο, όχι μισό κιλό μπρόκολα!

Κι εκεί που λέγαμε πως αυτό το πηγάδι δεν έχει πάτο, βρεθήκαμε μούρη με μούρη με τον πάτο. Αγκαλιά εγώ κι εσύ στο αμπαζούρ το θαλασσί από κάτω- με τον πάτο! Η χειρότερη οικονομική κρίση από τη μεταπολεμική Ελλάδα μέχρι σήμερα! Το τραγικότερο αδιέξοδο των τελευταίων 60 χρόνων!

Κι έχεις και μερικούς αφελείς να αμφιβάλλουν ότι ο Καραμανλής τύλιξε πρόχειρα τη χώρα στη λαδόκολλα και την έδωσε στα χέρια του Παπανδρέου! Όχι ότι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις- του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου- δεν τα έκαναν σκατά! Αλλά αυτό το ΕΓΚΛΗΜΑ, αυτό το κακούργημα του κοινού ποινικού δικαίου το χρεώνεται ο Καραμανλής και η παρέα του! Βύθισαν έναν λαό στην απόγνωση, στην ανέχεια, στο τίποτα και στο πουθενά! Και παίρνουν τώρα τα μούτρα τους να κάνουν και κριτική! Χαζός δεν είναι ο Σαμαράς που αποστασιοποιήθηκε πλήρως από τους προηγούμενους. Αλλά, συγγνώμη κιόλας, δεν μπορώ τη λογική «ό,τι έγινε, έγινε, ας δούμε τώρα πώς θα πάμε παρακάτω»!

Διότι με την ίδια λογική κι ένας τσαντάκιας που κλέβει το πορτοφόλι του συνταξιούχου θα μπορούσε να πει στην Ασφάλεια «ό,τι έγινε, έγινε, πάμε παρακάτω» και να τον αφήσουν ελεύθερο. Έλα όμως που δεν τον αφήνουν! Έλα όμως που τον μπουζουριάζουν κανονικά και με τον νόμο! Αν λοιπόν, αυτός ο όποιος νόμος ισχύει για το κλεφτρόνι, γιατί δεν ισχύει για μια κυβέρνηση που κατέστρεψε μια ολόκληρη χώρα; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, αντί να είναι αραχτοί και λάιτ, δεν περνάνε από δικαστήριο; Γιατί είναι στο απυρόβλητο; Γιατί δεν τους πατάμε κάτω, όπως μας πατήσανε κι αυτοί;

ΣΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ που ανεβαίνουμε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε πρώτος το άριστο παράδειγμα ζητώντας συρρίκνωση των απολαβών του! Το ίδιο έκανε και η Νάνα Μούσχουρη που αποποιήθηκε τη σύνταξη της ευρωβουλευτού (προσπερνάω το γεγονός ότι δεν έχω καταλάβει γιατί ένας βουλευτής/ ευρωβουλευτής δικαιούται συντάξεως ύστερα από ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ θητεία 4-5 χρόνων ενώ όλοι εμείς οι υπόλοιποι θέλουμε 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή μέχρι να βγούμε στη σύνταξη).

Τουλάχιστον έγινε μια χειρονομία καλής θελήσεως. Και μη βγει κανένας να πει «η Μούσχουρη είναι πλούσια, τι ανάγκη έχει;»! Γιατί πρώτον τα λεφτά της δεν τά ΄χει κλεμμένα, σαν μερικούς όνομα και μη χωριό! Και δεύτερον, τους είδαμε και τους άλλους τους «παμπλούτου» στα ζόρια. Ολους αυτούς τους εφοπλιστές και τους βιομηχάνους με του γιαλού τα καβουράκια στις τσέπες τους! Που μέσα στην κρίση σφυράνε αδιάφορα κι ας δηλώνουν πολίτες μιας χώρας που έβγαλε μέγιστους ευεργέτες όπως ο Αρσάκης, ο Ζάππας, ο Αβέρωφ, ο Συγγρός, ο Μπενάκης. Και τώρα δεν δίνουν φράγκο για τη χώρα που τους έκανε να χεστούν στο τάλιρο!

ΚΙ ΟΣΟ για την Εκκλησία, αυτόν τον θηριώδη οικονομικό κολοσσό, καλά θα κάνει να μην κινητοποιείται μόνο με τους κρετινισμούς και τις μπαρούφες του Ελτον Τζον! Καλά θα κάνει να βοηθήσει, να συντρέξει, να συνδράμει τον κοσμάκη. Και ναι, να φορολογηθεί κάποτε αυτός ο εκκλησιαστικός πακτωλός. Να φορολογηθεί η ενορία περισσότερο από τον ενορίτη! Και μη δω στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση mails υβριστικά: Είμαι χριστιανή ορθόδοξη, είμαι πιστή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα στρουθοκαμηλίσω κιόλας! Κι έχω μεγάλες ελπίδες γιατί κεφαλή της Εκκλησίας μας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος! Αυτός ο φωτισμένος άνδρας που- αν τον αφήσουνε οι μικρόνοες αντιδραστικοί- θα κάνει το καθήκον του! Γιατί περί καθήκοντος πρόκειται- όχι περί επιλογής!

Όσο για τα κόμματα... Στις δύσκολες στιγμές καλό είναι να αφήνουμε τη μικροπολιτική στην άκρη! Καλό είναι να συσπειρωθούμε άπαντες!

Καλό είναι να μη βαράει το κάθε κόμμα το δικό του ντέφι! Καλό είναι να συντονιστούμε!

Και τελικά- καλό είναι να διακτινιστούμε όλοι στον ίδιο πλανήτη!

Γιατί τον πάτο του πηγαδιού τον εμπεδώσαμε πια! 

Σκηνές εμφυλίου στην Ελλάδα του 2010

Η επίθεση των ΜΑΤ στο ζωντανό σύμβολο της Αντίστασης Μανώλη Γλέζο


Η επίθεση των απεργών στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ



Αν τα καταφέρετε κύριοι (όλοι σας και οι 300 συν τους κολαούζους σας) να μας γυρίσετε 65 χρόνια πίσω τότε ας πάτε να πνιγείτε τώρα που είναι ακόμα νωρίς!Πριν θρηνήσουμε αθώους νεκρούς.
Αν έγιναν αυτά σήμερα αναλογιστείτε τι έχει να γίνει όταν τα απάνθρωπα μέτρα σας πάρουν σάρκα και οστά.

Σήμερα η συνάντηση της Πανελλαδικής κίνησης ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου

Αγαπητοί φίλοι,

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για μια κινητοποίηση - διαδήλωση, με σημείο αναφοράς το φράγμα της Μεσοχώρας, ένα από τα έργα κεφαλής της εκτροπής του Αχελώου, και, κατ' επέκταση, την ίδια την εκτροπή του Αχελώου.

Γίνεται στην Αθήνα, στα Προπύλαια, την Πέμπτη 11/3, στις 6 μ.μ.

Έχει μεγάλη σημασία αυτή τη στιγμή, παράλληλα με την αναστολή εργασιών που επέβαλε το ΣτΕ, να σταματήσουν και οι διαδικασίες των απαλλοτριώσεων στη Μεσοχώρα (στις 3 και 10 Μαρτίου γίνονται στα Τρίκαλα οι δίκες για τον ορισμό τιμής μονάδας απαλλοτρίωσης). Ενώ στις 15/3 εκδικάζεται στο ΣτΕ η προσφυγή των κατοίκων της Μεσοχώρας, κατά του σχετικού νόμου (3734/2009).

Σας παρακαλούμε να αξιοποιήσετε όλους τους διαθέσιμους τρόπους επικοινωνίας και ενημέρωσης, τις ιστοσελίδες σας και τα blogs, για να κάνουμε γνωστή την κινητοποίηση και τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή σ' αυτήν. Σας επισυνάπτουμε το κάλεσμα στη διαδήλωση και το αρχείο της αφίσας (σε χαμηλή ανάλυση, για ανάρτηση στο διαδίκτυο).

Τέλος, για όσους μένουν στην Αθήνα ή μπορούν να μετακινηθούν, οργανώνουμε συνάντηση της Πανελλαδικής κίνησης ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου με κινήσεις πολιτών και με πολίτες, για την καλύτερη προετοιμασία της διαδηλωσης:

την Παρασκευή, 5 Μαρτίου, στις 7 μ.μ., στο Nosotros(Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια).

Τάσος Κεφαλάς

Πανελλαδική κίνηση ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου(τέως) Πολίτες κατά του λιθάνθρακα
lithanthrakas.wordpress.com
lithanthrakas@gmail.com

Η Ελλάδα ανήκε στους Ελληνες

topontiki.gr

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ το ΠΟΝΤΙΚΙ φέρνοντας στο προσκήνιο ένα από τα κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν αυτή την περίοδο την χώρα μας ; 

Ανήκει τελικά «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ; » μετά την νίκη των κερδοσκόπων που έφερε την αναγκαστική επιβολή των σκληρών μέτρων,  τα οποία θα έχουν οδυνηρές συνέπειες και –όπως πάντα- θα τα πληρώσουν οι φτωχότεροι. 

Αγαπητοί φίλοι του Ποντικιού εάν σβήνατε το  ι και το ; θα κυριολεκτούσατε!

Οχι στου Γουδή,στον Κορυδαλλό

ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΕΝΟΧΟ

Γράφει ο Ορέστης Ατρείδης

Χρόνια τώρα, μας έχετε ρίξει στα Τάρταρα. Διαλύσατε τα πάντα αλλά πάνω απ΄όλα διαλύσατε τις ζωές μας και τις ελπίδες μας, χαραμίσατε τους κόπους των γονιών μας ξεφτιλίσατε τις θυσίες των παππούδων μας. Σχεδόν έναν αιώνα τώρα οι ίδιοι και οι ίδιο την πληρώνουμε, οι δικοί μας παππούδες πείνασαν και έχασαν παιδιά στους πολέμους, οι δικοί μας γονείς περπάτησαν ξυπόλυτοι από καμένα χωριά σε άδικες μεγαλουπόλεις. Οι δικοί τους γενιά προσπάθησε, δούλεψε, έχτισε, δημιούργησε, πλήρωσε και ξαναπλήρωσε για να γίνει αυτή η χώρα, για να θρέψει εμάς τα παιδιά της, να μας μεγαλώσουν, να μας σπουδάσουν και ταυτόχρονα να πληρώνουν, να θρέφουν, να μεγαλώνουν και να σπουδάζουν και σας. «Οι μανάδες μας βύζαιναν στο ένα στήθος εμάς και στο άλλο εσάς». 

Και τώρα τι; Πάλι οι δικές μας οικογένειες να καταστραφούν, πάλι τα δικά μας όνειρα να παγώσουν, πάλι εμείς να παλέψουμε να επιβιώσουμε και σεις να ζείτε, να δοξάζεστε, να μένετε στην ιστορία και μείς στην ανυπαρξία!!! Πάλι εσείς να κάνετε όνειρα και οικογένειες και μείς υπομονή και ελπίδα!!! Δεν μπορούμε άλλο, δεν μπορούμε έτσι!!Και σεις εκεί, να διαλύετε τα πάντα και να μας φωνάζετε να τα ξαναχτίσουμε εμείς και να μας κουνάτε και το «βούρδουλα απειλητικά»!! Κάθε φορά που η χώρα καταφέρνει κάτι, εσείς να βγαίνετε μπροστά, να κοκορεύεστε και να φουσκώνετε σαν τα παγώνια και κάθε φορά που από δικά σας λάθη η χώρα πάει για «φούντο» να τρώμε όλοι μαζί την ξευτίλα και την διαπόμπευσή, όλοι μαζί και κυρίως εμείς να νοιώθουμε φταίχτες και να πληρώνουμε σαν εγκληματίες. Και σεις σαν τις θλιμμένες «χήρες» να κλαίτε με κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τις ταφόπλακες των ζωών μας και των ψυχών μας.

Δεν αντέχουμε άλλο και όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχολογικά! Διαλύσατε τα πάντα αλλά πάνω απ΄όλα διαλύσατε τις ζωές και τις ελπίδες μας. Μας έχετε τρομοκρατήσει τις ψυχές, μας έχετε παγώσει τις ζωές κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα: να πουλήσουμε, να αγοράσουμε, να δουλέψουμε, να απεργήσουμε, να ανοίξουμε μαγαζί, να βάλουμε λουκέτο, να χωρίσουμε, να παντρευτούμε,, να προχωρήσουμε, να γυρίσουμε, να σταματήσουμε στη μέση του δρόμου και να βάλουμε τις φωνές. Μας κόψατε, μας κάψατε, μας καταστρέψατε τους δρόμους, το μόνο που ξέρετε να φτιάχνετε είναι αδιέξοδα: Κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, ιδεολογικά και ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ!

Χρόνια τώρα σας βλέπουμε να τρώτε, να καταληστεύετε το δημόσιο χρήμα και να μας κάνετε και συνενόχους, με την ανοχή μας, σε αυτό το έγκλημα. Χρόνια τώρα ανεχόμαστε τους άχρηστους να μας λένε τεμπέληδες και κλέφτες. 

Δεν γίνετε άλλο κάποιοι ευθύνονται και μείς πιο πολύ που σας ανεχτήκαμε, που αποκοιμηθήκαμε στο μαξιλάρι του νεοπλουτισμού του ΄90 και στης αποχαύνωσης της τηλε-δημοκρατίας του 2000. Αλλά εμείς τις ευθύνες μας τις πήραμε και ξεχρεώσαμε. Χρόνια τώρα «μαστουρώσαμε στην ανυπαρξία μας», γίναμε τηλεθεατές της σαπουνόπεράς σας.

 Μάθαμε να ζούμε με τους «Δράκους» των επιχειρήσεων και των κομμάτων. 

Τώρα πρέπει να πληρώσετε και σεις. Έστω κάποιοι από σας. Έτσι, για να μου ικανοποιηθεί και μένα μια ανάγκη. Έτσι από άχτι. Έτσι σαν την τελευταία επιθυμία του μελλοθάνατου. Αφού θα πεθάνω εγώ, η αξιοπρέπεια μου, η ελπίδα μου, θέλω «να πάρω και κάποιον άλλο μαζί μου στον κατήφορο». Δεν με νοιάζει αν θα τιμωρηθούν λίγοι ή πολλοί, αν ανάμεσά τους βρεθεί και κάποιος αθώος, γιατί ο ίδιος μπορεί να μην έκλεψε αλλά το χέρι που έκλεβε το είδε και δεν είπε τίποτε. Όπως δεν έλεγα και εγώ όταν έβλεπα τους συνδικαλησταράδες του δημοσίου να κανονίζουν τις επιτροπές με τους δικούς τους, όπως δεν ζήτησα να δω ποιοι ήταν αυτοί που έπαιρναν τα εκτός έδρας όπως είδα και δεν μίλησα να κλέβουν τον μικρομεσαίο οι μεγάλες πολυεθνικές και δεν είπα τίποτα όταν είδα την γυναίκα υπουργού να παίρνει τρεις μισθούς, είδα και την γυναίκα του πρώην πρωθυπουργού να γίνεται γιατρός σε μια νύχτα και δεν μίλησα, να φεύγουν τα λεφτά για τις ΜΚΟ και πάλι το βούλωσα, ανέχτηκα και έδωσα φακελάκι σε γιατρό, ανέχτηκα να ζητιανεύω από μια νοσοκόμα καθαρό σεντόνι για τον άρρωστο ανέχτηκα, είδα, το βούλωσα, σιώπησα και απομονώθηκα.

Αποξενώθηκα από την κοινωνική και πολιτική μόρφωση, αποξενώθηκα από τον εαυτό μου, κάλυψα την ανάγκη μου για κοινωνική δικαιοσύνη με μια βόλτα στην αγορά και την ελπίδα μου για μια καλύτερη ζωή σε μια νίκη της εθνικής, την ανάγκη μου για καλή μουσική και τέχνη στη δόξα της Παπαρίζου.

Τώρα εγώ πληρώνω και θέλω να πληρώσετε και σεις μαζί μου, κ.κ. πρώην Πρωθυπουργοί, υπουργοί των οικονομικών και υπουργοί παιδείας (γιατί παθαίνουμε όλα αυτά που παθαίνουμε επειδή στόχος σας είναι να μας κρατάτε εξειδικευμένους - αμόρφωτους). Θέλω να τους καθίσετε στο σκαμνί τώρα, να τους βάλετε να απολογηθούν σε όλο τον ελληνικό λαό, να τους πάρετε πίσω συντάξεις και μισθούς και έδρες στα πανεπιστήμια όσοι έχουν. Θέλω να δω κάποιον από αυτούς που έφταιξε να πληρώσει σε χρήμα και σε αξιοπρέπεια. 

Το ξέρω η τιμωρία κάποιων δεν θα μου λύσει τα προβλήματα μου αλλά ίσως αν δω κάποιον απ΄αυτούς να καταρρέει, σταματήσω να αισθάνομαι τόσο ΚΟΡΟΙΔΟ. Στο κάτω κάτω της γραφής και στην Μικρασιατική καταστροφή έφταιξαν πολλοί και την πλήρωσαν μόνο οι έξι στο Γουδί. Μπορεί, σχεδόν 90 χρόνια μετά, να λέμε πως η εκτέλεση ήταν άδικη, σκληρή, κ.λ.π κ.λ.π όμως για την εποχή της ήταν απαραίτητη. Τώρα θέλω και γω το δικό μου Γουδί. Δεν θέλω εκτέλεση, θέλω δίκη και φυλάκιση. Θέλω να απολογηθούν δημόσια όλοι οι πρώην εν ζωή, πρωθυπουργοί και υπουργοί οικονομικών. 
Δεν θέλω τυφλή εκδίκηση, θέλω τιμωρία των ενόχων!

Θέλω επιτέλους κάποιοι να τρυγήσουν τα «σταφύλια της οργής»!!!!

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε ...

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε της προσφιλούς ημών Κυβέρνησης,με αφορμή τα σημερινά απάνθρωπα,αντιλαϊκά και το κυριότερο μη αποτελεσματικά μέτρα,θα ήθελα να σας εκφράσω κάποιες σκέψεις μου.
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς μάστερ οικονομικών επιστημών για να γνωρίζει ένα βασικό κανόνα της αγοράς:"έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου"!
Πως μπορούν ν' αποδώσουν τα μέτρα όταν μειώνεται σημαντικά η αγοραστική ικανότητα των υπαλλήλων του δημοσίου κι ένα εκατομμύριο άνθρωποι του ιδιωτικού τομέα είναι άνεργοι;
Ποιοι και πως θα καταναλώνουν;
Είναι γνωστό πως μόλις ο γάιδαρος του Χότζα έμαθε να μην τρώει πέθανε!


Απαντες οι παροικούντες τη μικρή Ιερουσαλήμ κύριε Πρόεδρε ενθυμούνται με ποιο τρόπο αποχώρησαν οι προκάτοχοί σας Πρωθυπουργοί.
Ολοι,μα όλοι,από την μεταπολίτευση και μετά για να μην πάμε παραπίσω έφυγαν νύχτα σαν τους αποτυχημένους προπονητές των ομάδων.
Κάποιοι μάλιστα και κλωτσηδόν!
Να είστε βέβαιος πως τα μεγάλα αφεντικά της παγκόσμιας κυβέρνησης (Bilderberg) την ίδια τύχη επιφυλάσσουν και σε σας.
Οταν μετά 2 ή 3 χρόνια θεωρήσουν πως πραγματοποιήσατε μέρος όσων σας είχαν επιβάλει θα ψάξουν γι' άλλη λεμονόκουπα.
Και σεις θα μείνετε στην ιστορία σαν ο πλέον οξύμωρος πρωθυπουργός αυτής της χώρας.



Η φράση σας από τη μια μεριά "ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ" και τα πλέον ΕΠΑΧΘΗ μέτρα από την άλλη θα στιγματίσουν την πολιτική σας σταδιοδρομία.
Τολμήστε και συγκρουστείτε τώρα με τα μεγάλα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδος.
Διότι γνωρίζετε πολύ καλά πως κι αν ακόμα εισπράξετε τα 4,8 δις που στοχεύετε η οικονομία μας δεν σώζεται.
Το μόνο που θα πετύχετε και πιθανότητα αυτό επιδιώκουν οι εντιμότατοι "φίλοι" σας είναι να κάμψετε το φρόνημα των πολιτών,του λαουτζίκου που έλεγε κάποτε κι ο Κουρής.
Εκείνο που τρέμουν οι προστάτες μας είναι η Εθνική μας περηφάνεια,δεκάρα δεν δίνουν για την οικονομία της χώρας.
Αλλωστε τα χρήματα που σας υποχρέωσαν να μαζέψετε είναι μόλις το 1/6 απ' όσα προσέφερε η προηγούμενη κυβέρνηση στους Τραπεζίτες.
Ανάπτυξη χρειάζεται ο τόπος,δουλειά ο κόσμος κι ανεξάρτητη δικαιοσύνη να βάζει τα λαμόγια στη φυλακή και να κατάσχει τα κλεμένα.
Επίσης δεν έχετε να χάσετε τίποτα αν ασχοληθείτε σοβαρά με τα κοιτάσματα πετρελαίου σ' όλη την επικράτεια,που κι αυτά είναι στο στόχαστρο.
Αν παρ' όλα αυτά κύριε Πρόεδρε σας αρέσει να γίνετε ο σύγχρονος Εφιάλτης της Ελλάδας συνεχίστε στο δρόμο που χάραξαν τα γεράκια για σας και για μας.