Το πρόβλημα έχει «όνομα»: ΗΠΑ !

του Νίκου Μπογιόπουλου

Tο παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» τον Νοέμβριο του 2004. Λίγες μέρες μετά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της ΠΓΔΜ σαν «Μακεδονία». Υπενθυμίζουμε τι γράφαμε τότε:

α) διότι ισχύoυν μέχρι και την τελευταία τους λέξη και σήμερα

β) για να υπενθυμίσουμε στους παλιότερους και να δούνε οι νεότεροι πώς φτάσαμε στην τρέχουσα φάση του «Μακεδονικού».

Nίκος Μπογιόπουλος

Το πρόβλημα έχει «όνομα»: ΗΠΑ !

Το πού θα οδηγούσε το πρόβλημα με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ήταν προκαθορισμένο από τη στιγμή που οι σχέσεις των δύο χωρών εγκλωβίστηκαν στην αδιέξοδη «ονοματολογία», η οποία κατόπιν παραδόθηκε στα χέρια της αμερικανικής επιδιαιτησίας.

*

Οταν, λοιπόν, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ασκεί «κριτική» (!) στις ΗΠΑ για την ενέργειά τους, θα πρέπει να μας πει: Δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου που ανέθεσε την υπόθεση στο δικηγορικό γραφείο του Σάιρους Βανς (πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ) και του Μάθιου Νίμιτς (Αμερικανού διαμεσολαβητή στον ΟΗΕ) για να τη φέρουν εις πέρας;...

Οταν ο κ. Καραμανλής χαρακτηρίζει «άστοχη» την ενέργεια των ΗΠΑ (σ.σ.: Τι άστοχη; Στο «δόξα πατρί» τον πέτυχε!) μπορεί να μας υπενθυμίσει έστω κι ένα «κιχ» της ΝΔ, η οποία ούτε ως αντιπολίτευση δεν είχε κουράγιο να ψελλίσει κάποια αντίρρηση για το ενδεχόμενο οι Αμερικανοί επιδιαιτητές να χειριστούν την υπόθεση για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα όχι της Ελλάδας, αλλά των ΗΠΑ;...

***

Οι Αμερικανοί έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις «ευαισθησίες» των Ελλήνων «φίλων» τους, και αφού προηγουμένως είχαν στείλει τον αμερικανοΝΑΤΟικό στρατό στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, τώρα στέλνουν κι ένα σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση (Ελλάδα, ΕΕ, αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό):

Η Ουάσιγκτον είναι αυτή που κρατά στα χέρια της τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, και το πότε και αν θα προχωρήσουν τα σχέδια για την «ολοκλήρωση του αλβανικού έθνους» με τη δημιουργία της «μεγάλης Αλβανίας», με απρόβλεπτες συνέπειες όχι μόνο για την τύχη και ύπαρξη της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας αλλά για την τύχη όλων των Βαλκανίων, είναι κάτι που θα το αποφασίσει η αμερικανική κυβέρνηση, όταν το επιβάλουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Από κοντά και η ΕΕ. Μαζί έβαλαν φωτιά στα Βαλκάνια, μαζί θα ξανανάψουν το φιτίλι στην κόντρα της μοιρασιάς.

*

Το ερώτημα είναι: «Τι κάνει η Ελλάδα;».

Η Ελλάδα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενες στην πρώτη κρίσιμη φάση από τον ΣΥΝ, επέλεξαν εκείνη την εξωτερική πολιτική, που, βυθισμένη στο λαϊκισμό, στον εθνικισμό και στο σοβινισμό, άφηνε περιθώρια στους ιμπεριαλιστές να παίζουν το παιχνίδι του «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια.

Επέλεξαν την «ονοματολογία». Αντί να προτάξουν (όπως με επιμονή και κόντρα στο ρεύμα τόνιζε το ΚΚΕ) ως όρο αναγνώρισης το γεωγραφικό προσδιορισμό και την αφαίρεση των όποιων αλυτρωτικών τάσεων στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, ανέδειξαν το μη κύριο σε φλέγον, διατυμπανίζοντας το σύνθημα: «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας» και «Η Μακεδονία είναι ελληνική»...

*

Ομως, αφ' ενός: Η Μακεδονία ΔΕΝ είναι μία και ΔΕΝ είναι όλη ελληνική. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η απελευθέρωση των Βαλκανίων από τον οθωμανικό ζυγό και η δημιουργία τότε των βαλκανικών κρατών καταλήγουν στις 10/8/1913 στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, η οποία καθορίζει οριστικά τα σύνορα μεταξύ των βαλκανικών κρατών στη Μακεδονία. Σύνορα που αναγνωρίστηκαν διεθνώς και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη Συνθήκη των Παρισίων και επαναβεβαιώθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κι αφ' ετέρου: Αν «το όνομά μας είναι η ψυχή μας» τότε δεν μπορούν να βρουν την «ψυχή» τους πουθενά στον πλανήτη. Γιατί στον μισό κόσμο το όνομά μας είναι «Greece» και στον άλλο μισό είναι «Γιουνανιστάν»...

***

Σε μια τόσο ταραγμένη περιοχή, όπως τα Βαλκάνια, ειδικά λόγω της κατάστασης που δημιουργήθηκε στον κόσμο μετά τις ανατροπές του 1989- '90, το «καμιά αλλαγή στα σύνορα», όπως είχαν καθοριστεί από τις έως τότε Συνθήκες, θα έπρεπε να είναι η «ψυχή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, από την πρώτη στιγμή που οι «εταίροι» και οι «σύμμαχοι» διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία και άνοιξαν για μια ακόμα φορά τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, αντί να έχουν για «σημαία» τους τις διεθνείς συνθήκες, αντί για μια εξωτερική πολιτική που θα προτάσσει το «καμιά αλλαγή στα σύνορα», που θα ζητά την καθαρή, σαφή και απαρέγκλιτη επαναβεβαίωση των Συνθηκών τόσο στο Σύνταγμα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας όσο και στα διεθνή φόρα, ακυρώνοντας έτσι κάθε αλυτρωτική επιδίωξη εις βάρος της Ελλάδας, αντί για μια εξωτερική πολιτική που θα είχε για «ψυχή» της το Διεθνές Δίκαιο και τη διασφάλιση των συνόρων, άσκησαν την εξωτερική πολιτική που επέλεξε σαν «ψυχή» της την τυχοδιωκτική «σκοπιανοφαγία».

Στην ουσία, οι ελληνικές κυβερνήσεις καθ' όλο το υπερδεκαετές «σύρσιμο» του θέματος, απέδειξαν ότι αν έχεις πουλήσει την «ψυχή» σου σε λυκοσυμμαχίες, δύσκολα μπορείς να την παραδώσεις αγνή και αλώβητη, όταν έρθει η ώρα να την παραδώσεις...

***

Κι όμως, γνώριζαν από την αρχή ποια θα είναι η κατάληξη.

«Εχει χαθεί το όνομα των Σκοπίων», δήλωνε ήδη από τις 31/10/1993 ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλος...

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ρίχνουν ο ένας τα βάρη στον άλλον.

Αλλά: Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν που με ανακοίνωσή του, στις 17/12/1991, σχολιάζοντας την απόφαση της ΕΕ για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με την αναγνώριση των Κροατίας και Σλοβενίας, έλεγε για τους χειρισμούς του κ. Σαμαρά και της κυβέρνησης Μητσοτάκη:

«Αποτελεί θετικό γεγονός και απαραίτητο αντιστάθμισμα η θέση που διαμορφώθηκε στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΟΚ για τη Δημοκρατία των Σκοπίων»;..

Ο Α. Παπανδρέου δεν ήταν που, στις 20/12/1991, δήλωνε από το βήμα της Βουλής:

«Το γεγονός ότι τέθηκαν όροι από την ΕΟΚ για την αναγνώριση των Σκοπίων είναι θετικό»;

Αυτοί δεν ήταν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που (μαζί με το ΣΥΝ) συμμετείχαν και συνυπέγραψαν όλες τις αποφάσεις των πολιτικών αρχηγών για το θέμα;

Μαζί δε διοργάνωναν τα σκοπιανοφαγικά συλλαλητήρια του σοβινισμού και του εθνικισμού, με τον κ. Λεωνίδα Κύρκο να αφορίζει το ΚΚΕ για την αποχή του με εκείνο το «πλην Λακεδαιμονίων», στο πρώτο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης (14/2/1992);

Το ΠΑΣΟΚ (με τη συμφωνία της ΝΔ) δεν ήταν που προχώρησε στον επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό του «εμπάργκο», το Φλεβάρη του 1994;

Επί ΠΑΣΟΚ δεν ήταν, το 1995, όταν ο τότε επιτετραμμένος και αργότερα πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο Τόμας Μίλερ, ανακοίνωσε από την έπαυλη της Εκάλης την «Ενδιάμεση Συμφωνία» με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, λες και ήταν αυτός ο υπουργός Εξωτερικών και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας;

***

Αντέδρασε ποτέ η ΝΔ;

Οχι φυσικά. Αντίθετα, ήταν εκείνη που όταν το ΚΚΕ αντιτάχτηκε στη σκοπιανοφαγία, εξέδωσε ανακοίνωση, για να καταγγείλει τη μη συμμετοχή του ΚΚΕ στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, κάνοντας λόγο για κομμουνιστές «αδιόρθωτους οριστικά και αμετάκλητα», «υπολείμματα του ΚΚΕ (που) είχαν την ευκαιρία να εξιλεωθούν (...) αλλά δεν το έπραξαν και προτίμησαν την απομόνωση της αποχής»...

Υπάρχει διέξοδος από την κατάσταση που διαμορφώνεται;

Ναι, υπό μία προϋπόθεση. «H Αμερική - έγραφε η "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ" τον Οκτώβρη του 2001 - δρα ως ο παγκόσμιος σερίφης, καρφιτσώνοντας αστέρια βοηθών στο στήθος εκείνων που επιλέγει για να τη βοηθήσουν να πετύχει» τους στόχους της. Η προϋπόθεση είναι να απαλλαγούμε από εκείνους που θέλουν την Ελλάδα «βοηθό σερίφη» αλλά και από εκείνους που τη θέλουν «Ευρωπαία» κόντρα στο «σερίφη».

Προϋπόθεση είναι η απαλλαγή από τις δομές του ευρωατλαντισμού και η επαγρύπνηση του ελληνικού λαού απέναντι σε κάθε εθνικιστική εκδήλωση που δίνει τροφή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

https://www.rizospastis.gr/