Η παγκόσμια τρέλα του χρέους

Όλοι χρωστάνε, όλοι δανείζονται, όλοι τελικά ζουν με δανεικά. Σε ποιον χρωστάνε κι από ποιον δανείζονται; Τι τα κάνει όλα αυτά τα χρήματα αυτός που δανείζει; Δεν υπάρχει περίπτωση
έστω και ενός κράτους παγκόσμια που να ζει χωρίς δανεικά. Οι εθνικές κυβερνήσεις όλων των κρατών χρωστάνε όλες μαζί 63 τρισ. δολάρια.

Οι κυβερνήσεις απλώς δανείζονται χρήματα για να καλύψουν βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά ελλείμματα ή για να χρηματοδοτήσουν έργα που υποτίθεται πως θα κινήσουν την οικονομία τους.

Όπως σημειώνει ο Jeff Desjardins από την Visual Capitalist, σε ολόκληρη την υφήλιο, οι χώρες έχουν υιοθετήσει την ιδέα της ύπαρξης σταθερών ελλειμμάτων ως κανονική οικονομία και η υπερβολική συσσώρευση χρέους δεν είναι υγιής για τις ίδιες αλλά και για την παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της.

Οι ΗΠΑ είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα «παρακμιακού χρέους», η χώρα δεν έχει δημοσιεύσει ετήσιο πλεόνασμα προϋπολογισμού από το 2001, όταν το ομοσπονδιακό χρέος ήταν μόνο 6,9 τρισεκατομμύρια δολάρια (54% του ΑΕΠ). Πολύ γρήγορα μέχρι σήμερα, το χρέος έχει διογκωθεί σε περίπου 20 τρισεκατομμύρια δολάρια (107% του ΑΕΠ), που ισοδυναμεί με το 31,8% του παγκόσμιου κρατικού χρέους ονομαστικά.

Το χρέος τελικά εμφανίζεται ως ο παγκόσμιος σωτήρας όλων των χωρών οι οποίες συνεχίζουν να δανείζονται. Σε δύο πίνακες φαίνεται η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας. Στον πρώτο πίνακα το ποσοστό που αναλογεί στην κάθε χώρα απέναντι στο παγκόσμιο χρέος και στον δεύτερο το ποσοστό απέναντι στο ΑΕΠ κάθε χώρας.

Οι πέντε «πρωταθλητές» σε κάθε κατηγορία, ξεκινώντας από το μερίδιο του παγκόσμιου χρέους:

Αυτές οι πέντε χώρες κατέχουν το 66% του χρέους του κόσμου σε ονομαστικές τιμές, συνολικά 41,6 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Οι πέντε «πρωταθλήτριες» στην σχέση χρέους - ΑΕΠ είναι:

Η Ιταλία και η Ιαπωνία θεωρούνται σημαντικές οικονομίες σε παγκόσμια κλίμακα, τα υψηλά επίπεδα χρέους χωρών όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία είναι επίσης σημαντικά για την παρακολούθηση αυτής της τρέλας, διότι πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπ' όψιν πως τα νούμερα δίδονται και υπολογίζονται από αυτούς που δημιουργούν το χρέος.

Το πρόσφατο παράδειγμα είναι η Ελλάδα στην οποία σύμφωνα με σενάριο του ΔΝΤ, το δημόσιο χρέος θα φτάσει το 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, όταν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της θα αντιπροσωπεύουν το 62% του ΑΕΠ.

Εκείνο που δείχνουν αυτά τα στοιχεία είναι ένα και μοναδικό. Δεν είναι τυχαία η άνοδος «ηγετών» τύπου Τσίπρα, παγκοσμίως.

στον Τοίχο