...ενώ στις βουνοκορφές της Πάρου "φύτρωσαν" ανεμογεννήτριες
Διαβάστε το δεύτερο μέρος του εξαιρετικού χρονογραφήματος του Δημήτρη Μ. Μπελέγρη από τη στήλη "Δια-φωνίες" της "Φωνής της Πάρου" που κυκλοφορεί από τις 13/4/17.
Του Λάμπρου το εγγόνι 1
Ο μικρός Λάμπρος βρήκε από τον παππού του έτοιμη μία ξενοδοχειακή μονάδα στο χωριό, αλλά πλέον όπως γράψαμε και στις «διαφωνίες» της περασμένη εβδομάδας, αυτή ήταν καταχρεωμένη στην Τράπεζα. Έλα που ο μικρός Λάμπρος είχε καλομάθει όμως και δεν ήθελε με τίποτα να βάλει το μυαλό του κάτω, και να σκεφθεί τι πρέπει να κάνει με τη δουλειά…
Του Λάμπρου το εγγόνι 2
Ο μικρός Λάμπρος είχε μεγαλώσει μέσα στα πούπουλα, καθώς ο πατέρας του και ο παππούς του ήθελαν να μεγαλώσει το παιδί, δίχως τις δικές τους στερήσεις. Έτσι, ο μικρός, έγινε κακομαθημένος και το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η καλοπέραση. Πίστευε ακόμα ότι τα χρήματα έρχονται γιατί του τα χρωστούσε η ζωή…
Του Λάμπρου το εγγόνι 3
Οι Τράπεζες πίεζαν για τα δάνεια, δουλειά πλέον δεν υπήρχε αφού οι κλίνες των καταλυμάτων ήταν περισσότερες από τους τουρίστες που πήγαιναν στο χωριό του και τελικά, η επιχείρηση πουλήθηκε μπιρ παρά σε ξένη εταιρεία. Έτσι η οικογένεια οικονομικά ξαναγύρισε στην κατάσταση που ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Με τη μόνη βέβαια διαφορά ότι πλέον είχαν χάσει ένα μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας τους.
Του Λάμπρου το εγγόνι 4
Αίφνης η οικογένεια θυμήθηκε εκείνα τα κτηματάκια που είχε στο βουνό και παλαιά όταν είχαν ζώα τα πήγαιναν εκεί για να βοσκήσουν. Είχαν ακούσει ακόμα για κάποια εταιρεία που ενοικίαζε και αγόραζε βουνοκορφές για να βάζει ανεμογεννήτριες. Βέβαια κάπου είχε ακούσει η οικογένεια του Λάμπρου για ορισμένους που φώναζαν κατά της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στο χωριό τους, αλλά και πάλι δε φαντάζονταν ότι αυτή η υπόθεση μπορούσε να αφορά και εκείνους. «Τι στο καλό» έλεγαν, «τόσο βουνοκορφές έχει το χωριό μας. Πού είναι το κακό;».
Του Λάμπρου το εγγόνι 5
Πίεζε συνέχεια την κατάσταση ο μικρός και έλεγε «αφού δεν επήγαμε καλά με τα ξενοδοχεία, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε πάλι στα ζώα και στα κτήματα». Έτσι, η οικογένεια, πήρε τη μεγάλη απόφαση και ξεπούλησε τα κτήματα που είχε στο βουνό.
Του Λάμπρου το εγγόνι 6
Οι διαμαρτυρίες συνεχίζονταν στο χωριό, αλλά τον μικρό Λάμπρο τον άφηναν αδιάφορο, καθώς είχε τσεπώσει το παραδάκι και αισθανόταν μια χαρά. Ο μικρός Λάμπρος γελούσε κάτω από τα μουστάκια του και κορόιδευε μέσα του τους συγχωριανούς του που αγωνιούσαν. Για να ξεπεράσει το θέμα άρχισε να αναπτύσσει και «οικολογικές» απόψεις υποστηρίζοντας την «πράσινη» ενέργεια, που θα έφερνε την πρόοδο στο χωριό.
Του Λάμπρου το εγγόνι 7
Η εταιρεία, που πούλησε ο μικρός Λάμπρος τις βουνοκορφές ήρθε στο χωριό του, έστω και αν συνάντησε αντιδράσεις από τους συγχωριανούς του. Ο μικρός αδιαφόρησε για όλα αυτά και στη συνέχεια έμαθε ότι η εταιρεία ήθελε και το σπίτι του για να ανοίξει δρόμο να περάσουν τα μηχανήματά της. Έτσι, εκ νέου οδηγήθηκε στην Τράπεζα παίρνοντας και άλλα χρήματα για την πώληση του σπιτιού του. Το μικρό χωριουδάκι της δεκαετίας του ’70 θύμιζε πλέον πόλη με δρόμους διαστάσεων εθνικής οδού και κυκλοφοριακή κίνηση που θύμιζε κεντρικό δρόμο της Αθήνας.
Του Λάμπρου το εγγόνι 8
Ο μικρός Λάμπρος συνέχιζε να αδιαφορεί για όλα τα παραπάνω, αφού είχε στην τσέπη του τώρα τον μπεζαχτά. Έτσι, αφού είδε ότι με αυτά τα χρήματα μπορούσε να ξεκινήσει άλλη δουλειά στράφηκε στον πρωτογενή τομέα που ήξερε από την οικογένειά του. Αποφάσισε να χτίσει μία μικρή τυροκομική μονάδα. Επειδή, είχε μεγάλες βλέψεις για τη δουλειά αγόρασε και ζώα για να έχει δικό του γάλα και όχι να αγοράζει από «τρίτους». Έφερε τα ζώα στο χωριό μέσα από τους μεγάλους δρόμους που είχε κατασκευάσει η εταιρεία με τις ανεμογεννήτριες. Μόνο που όταν έφερε τα ζώα «ανακάλυψε» ότι υπήρχε μεγάλο πρόβλημα. Πλέον δεν υπήρχαν χώροι βόσκησης, διότι οι βουνοκορφές γύρω από το χωριό είχαν μεταβληθεί σε κρανίου τόπο από το τσιμέντο που είχε πέσει. «Άκλαφτα» πήγαν τα ζώα είπαν…
Του Λάμπρου το εγγόνι 9
Ο μικρός Λάμπρος πούλησε κοψοχρονιά τα ζώα που είχε αγοράσει και στράφηκε με όσα χρήματα του είχαν μείνει στη μελισσοκομία. Και να οι νέες κυψέλες και να τα μελίσσια, και να τα νέα κόλπα! Μετρούσε μέρες ο μικρός για να μαζέψει το μέλι και να το πουλήσει. Μόνο που τα μελίσσια του δεν είχαν καμία τύχη, καθώς δεν μπορούσαν να επιζήσουν στο περιβάλλον με τις ανεμογεννήτριες. Οι λόγοι της καταστροφής των μελισσών χιλιάδες, αλλά ο μικρός Λάμπρος δεν τους είχε μάθει τότε που ανέπτυσσε τις «οικολογικές» του απόψεις…
Του Λάμπρου το εγγόνι 10
Το χωριό του πλέον ήταν μία φρίκη και παντού υπήρχε τσιμέντο. Καμία ελπίδα για ζωή στον τόπο του, συν ότι υπήρχαν και προβλήματα υγείας του ίδιου, λόγω του περιβάλλοντα χώρου που ζούσε. Είδε και αποείδε ο μικρός Λάμπρος, είδε ότι πλέον στο χωριό του έκαναν κουμάντο οι εταιρείες των ανεμογεννητριών, είδε ότι είχε μείνει δίχως στέγη και χρήματα και πήρε τη μεγάλη απόφαση. Έφυγε για μετανάστης σε άλλα μέρη με δανεικά χρήματα για εισιτήριο στο πλοίο…
* Οιαδήποτε ομοιότατα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.
Διαβάστε το δεύτερο μέρος του εξαιρετικού χρονογραφήματος του Δημήτρη Μ. Μπελέγρη από τη στήλη "Δια-φωνίες" της "Φωνής της Πάρου" που κυκλοφορεί από τις 13/4/17.
Του Λάμπρου το εγγόνι 1
Ο μικρός Λάμπρος βρήκε από τον παππού του έτοιμη μία ξενοδοχειακή μονάδα στο χωριό, αλλά πλέον όπως γράψαμε και στις «διαφωνίες» της περασμένη εβδομάδας, αυτή ήταν καταχρεωμένη στην Τράπεζα. Έλα που ο μικρός Λάμπρος είχε καλομάθει όμως και δεν ήθελε με τίποτα να βάλει το μυαλό του κάτω, και να σκεφθεί τι πρέπει να κάνει με τη δουλειά…
Του Λάμπρου το εγγόνι 2
Ο μικρός Λάμπρος είχε μεγαλώσει μέσα στα πούπουλα, καθώς ο πατέρας του και ο παππούς του ήθελαν να μεγαλώσει το παιδί, δίχως τις δικές τους στερήσεις. Έτσι, ο μικρός, έγινε κακομαθημένος και το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η καλοπέραση. Πίστευε ακόμα ότι τα χρήματα έρχονται γιατί του τα χρωστούσε η ζωή…
Του Λάμπρου το εγγόνι 3
Οι Τράπεζες πίεζαν για τα δάνεια, δουλειά πλέον δεν υπήρχε αφού οι κλίνες των καταλυμάτων ήταν περισσότερες από τους τουρίστες που πήγαιναν στο χωριό του και τελικά, η επιχείρηση πουλήθηκε μπιρ παρά σε ξένη εταιρεία. Έτσι η οικογένεια οικονομικά ξαναγύρισε στην κατάσταση που ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Με τη μόνη βέβαια διαφορά ότι πλέον είχαν χάσει ένα μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας τους.
Του Λάμπρου το εγγόνι 4
Αίφνης η οικογένεια θυμήθηκε εκείνα τα κτηματάκια που είχε στο βουνό και παλαιά όταν είχαν ζώα τα πήγαιναν εκεί για να βοσκήσουν. Είχαν ακούσει ακόμα για κάποια εταιρεία που ενοικίαζε και αγόραζε βουνοκορφές για να βάζει ανεμογεννήτριες. Βέβαια κάπου είχε ακούσει η οικογένεια του Λάμπρου για ορισμένους που φώναζαν κατά της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στο χωριό τους, αλλά και πάλι δε φαντάζονταν ότι αυτή η υπόθεση μπορούσε να αφορά και εκείνους. «Τι στο καλό» έλεγαν, «τόσο βουνοκορφές έχει το χωριό μας. Πού είναι το κακό;».
Του Λάμπρου το εγγόνι 5
Πίεζε συνέχεια την κατάσταση ο μικρός και έλεγε «αφού δεν επήγαμε καλά με τα ξενοδοχεία, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε πάλι στα ζώα και στα κτήματα». Έτσι, η οικογένεια, πήρε τη μεγάλη απόφαση και ξεπούλησε τα κτήματα που είχε στο βουνό.
Του Λάμπρου το εγγόνι 6
Οι διαμαρτυρίες συνεχίζονταν στο χωριό, αλλά τον μικρό Λάμπρο τον άφηναν αδιάφορο, καθώς είχε τσεπώσει το παραδάκι και αισθανόταν μια χαρά. Ο μικρός Λάμπρος γελούσε κάτω από τα μουστάκια του και κορόιδευε μέσα του τους συγχωριανούς του που αγωνιούσαν. Για να ξεπεράσει το θέμα άρχισε να αναπτύσσει και «οικολογικές» απόψεις υποστηρίζοντας την «πράσινη» ενέργεια, που θα έφερνε την πρόοδο στο χωριό.
Του Λάμπρου το εγγόνι 7
Η εταιρεία, που πούλησε ο μικρός Λάμπρος τις βουνοκορφές ήρθε στο χωριό του, έστω και αν συνάντησε αντιδράσεις από τους συγχωριανούς του. Ο μικρός αδιαφόρησε για όλα αυτά και στη συνέχεια έμαθε ότι η εταιρεία ήθελε και το σπίτι του για να ανοίξει δρόμο να περάσουν τα μηχανήματά της. Έτσι, εκ νέου οδηγήθηκε στην Τράπεζα παίρνοντας και άλλα χρήματα για την πώληση του σπιτιού του. Το μικρό χωριουδάκι της δεκαετίας του ’70 θύμιζε πλέον πόλη με δρόμους διαστάσεων εθνικής οδού και κυκλοφοριακή κίνηση που θύμιζε κεντρικό δρόμο της Αθήνας.
Του Λάμπρου το εγγόνι 8
Ο μικρός Λάμπρος συνέχιζε να αδιαφορεί για όλα τα παραπάνω, αφού είχε στην τσέπη του τώρα τον μπεζαχτά. Έτσι, αφού είδε ότι με αυτά τα χρήματα μπορούσε να ξεκινήσει άλλη δουλειά στράφηκε στον πρωτογενή τομέα που ήξερε από την οικογένειά του. Αποφάσισε να χτίσει μία μικρή τυροκομική μονάδα. Επειδή, είχε μεγάλες βλέψεις για τη δουλειά αγόρασε και ζώα για να έχει δικό του γάλα και όχι να αγοράζει από «τρίτους». Έφερε τα ζώα στο χωριό μέσα από τους μεγάλους δρόμους που είχε κατασκευάσει η εταιρεία με τις ανεμογεννήτριες. Μόνο που όταν έφερε τα ζώα «ανακάλυψε» ότι υπήρχε μεγάλο πρόβλημα. Πλέον δεν υπήρχαν χώροι βόσκησης, διότι οι βουνοκορφές γύρω από το χωριό είχαν μεταβληθεί σε κρανίου τόπο από το τσιμέντο που είχε πέσει. «Άκλαφτα» πήγαν τα ζώα είπαν…
Του Λάμπρου το εγγόνι 9
Ο μικρός Λάμπρος πούλησε κοψοχρονιά τα ζώα που είχε αγοράσει και στράφηκε με όσα χρήματα του είχαν μείνει στη μελισσοκομία. Και να οι νέες κυψέλες και να τα μελίσσια, και να τα νέα κόλπα! Μετρούσε μέρες ο μικρός για να μαζέψει το μέλι και να το πουλήσει. Μόνο που τα μελίσσια του δεν είχαν καμία τύχη, καθώς δεν μπορούσαν να επιζήσουν στο περιβάλλον με τις ανεμογεννήτριες. Οι λόγοι της καταστροφής των μελισσών χιλιάδες, αλλά ο μικρός Λάμπρος δεν τους είχε μάθει τότε που ανέπτυσσε τις «οικολογικές» του απόψεις…
Του Λάμπρου το εγγόνι 10
Το χωριό του πλέον ήταν μία φρίκη και παντού υπήρχε τσιμέντο. Καμία ελπίδα για ζωή στον τόπο του, συν ότι υπήρχαν και προβλήματα υγείας του ίδιου, λόγω του περιβάλλοντα χώρου που ζούσε. Είδε και αποείδε ο μικρός Λάμπρος, είδε ότι πλέον στο χωριό του έκαναν κουμάντο οι εταιρείες των ανεμογεννητριών, είδε ότι είχε μείνει δίχως στέγη και χρήματα και πήρε τη μεγάλη απόφαση. Έφυγε για μετανάστης σε άλλα μέρη με δανεικά χρήματα για εισιτήριο στο πλοίο…
* Οιαδήποτε ομοιότατα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου