Προς: Τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ
Και τον Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου
Κοινοποίηση: μέλη Πολιτικού Συμβουλίου
Με αίσθημα ευθύνης και μετά από περίσκεψη, υποβάλλω την παραίτησή μου, από μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, του τέως ΠΑΣΟΚ. Θέλω εξαρχής να διευκρινίσω, ότι δεν φεύγω εγώ από το κίνημα, αλλά το ΠΑΣΟΚ έφυγε από το ΠΑΣΟΚ. Ο Πρωθυπουργός σε κάθε ευκαιρία, τονίζει ότι «θα προχωρήσει με αυτούς, που θέλουν να αλλάξει η Ελλάδα». Ανήκω και εγώ σε αυτούς, που υποστηρίζουν μεγάλες αλλαγές, για να αντιμετωπίσουμε το αύριο. Όμως ο κ. Παπανδρέου δεν διευκρινίζει την κατεύθυνση και τον στόχο και τα συμπεράσματα από τα δείγματα γραφής δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Θέλω λοιπόν να παραμείνω συνεπής σε αρχές και αξίες, που υπηρέτησα στην πολιτική μου διαδρομή. Θεωρώ χρήσιμο να καταθέσω όσο το δυνατόν σύντομα, ορισμένες απόψεις μου. Η συντηρητική μετατόπιση της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας που την μετέτρεψε σε συστημική δύναμη και η κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, επηρέασαν καθοριστικά το Κίνημα, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση...
και η μετάβαση από τον εμπράγματο στον άϋλο καπιταλισμό, αντί για λύσεις δημιούργησε μεγαλύτερα προβλήματα σε πλανητικό επίπεδο. Σήμερα έχουμε τον καπιταλισμό σε κρίση και την παγκόσμια αριστερά σε αμηχανία, χωρίς ουσιαστική εναλλακτική πρόταση. Το διπολικό σύστημα του 20ού αιώνα (ΝΑΤΟ-Σύμφωνο Βαρσοβίας) έγινε μονοπολικό την τελευταία εικοσαετία, αλλά σύντομα θα μετατραπεί σε πολυπολικό με την Κίνα, τις Ινδίες, τη Βραζιλία και την Ρωσία. Το μεγάλο ερωτηματικό αφορά την Ευρώπη. Αν δηλαδή θα μπορέσει στο σύνολό της, να αποτελέσει μία από τις μεγάλες δυνάμεις ή αν θα υποβαθμιστεί. Η αποδυνάμωση των Εθνικών κρατών και η μεταφορά εξουσιών σε υπερεθνικούς οργανισμούς βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ενταθεί. Οι οικονομικές δομές με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι βαθιά καπιταλιστικές. Έχουμε κατά συνέπεια τάξεις και στρώματα, πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύναμους και την διαμόρφωση μιας υπερεθνικής οικονομικής ελίτ. Το πολιτικό προσωπικό με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα ΜΜΕ αλλά και η πλειοψηφία της διανόησης, συμπεριφέρονται ως να μην υπάρχουν οι παραπάνω διαχωρισμοί. Η πολιτική, οι έννοιες δεξιά-αριστερά, πρόοδος και συντήρηση, πέρα από την φιλοσοφική διάσταση, απαιτούν και προϋποθέτουν αντιστοίχηση των πολιτικών φορέων με κοινωνικές δυνάμεις. Απαιτούν απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα, με πια στρώματα συμμαχείς και ποιών τάξεων τα συμφέροντα προωθείς, δεδομένου ότι δεν μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και με τον βιομήχανο και με τον εργάτη γιατί έτσι καταργείται η πολιτική. Σε αυτό το πλαίσιο, η οικονομία και η αγορά έχουν υπερκεράσει την πολιτική. Οι πολιτικοί ασκούν απλή διαχείριση στο πλαίσιο που καθορίζουν οι Τράπεζες, οι μεγάλες εταιρείες και οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι. Σε πλανητικό επίπεδο δεν υπάρχει πολιτικός οργανισμός ή θεσμός, που θα μπορούσε να θέσει πλαίσιο κανόνων στην αχαλίνωτη αγορά. Την ίδια ώρα όμως η κυριαρχία του λευκού ανθρώπου, φαίνεται να τελειώνει και ο οικονομικός, στρατιωτικός και κυρίως πολιτιστικός ιμπεριαλισμός της Δύσης σε όλο τον πλανήτη έφθασε σε αδιέξοδο, μαζί με την εξάντληση των φυσικών πόρων της γης. Η χώρα μας παράγει το 3% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ και το συνολικό χρέος της είναι μόλις το 1,5% του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν αντιμετωπίζεται με δημοσιονομική διαχείριση, όπως λαθεμένα προσπαθεί η Κυβέρνηση, αλλά με πολιτικές επιλογές γεωπολιτικού χαρακτήρα και στρατηγικής σημασίας. Η υπογραφή του μνημονίου συνοδεύτηκε από την υπογραφή δανειακής σύμβασης. Η σύμβαση αυτή σύμφωνα με το Σύνταγμα έπρεπε να κυρωθεί από την Βουλή και αυτό δεν έγινε για ευνόητους λόγους. Με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, η χώρα παραιτήθηκε από το δικαίωμα κρατικής ασυλίας, ανοίγοντας το δρόμο για υποθήκευση ακινήτων του δημοσίου. Ταυτόχρονα παραιτήθηκε από το δικαίωμα δανεισμού από άλλες χώρες π.χ. Ρωσία, Κίνα κ.λ.π. Η κρίση χρέους της Ευρωζώνης είναι συνολική και σύντομα θα αφορά άμεσα και άλλες χώρες. Το ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία δημοσιονομική πολιτική, δημιούργησε αδιέξοδα, που αποδεικνύουν τις δομικές αδυναμίες της Ένωσης. Η υποτιθέμενη βοήθεια προς την χώρα μας, με τοκογλυφικούς όρους και με αποκλειστική χρήση των δανείων, στην αποπληρωμή προηγούμενων χρεών, θα μας βυθίζει όλο και πιο βαθιά στην κρίση χρέους, όπως αποδεικνύεται με το μνημόνιο 2 Όλα αυτά μαζί με τόσα άλλα δεν οδηγούν μόνο σε περιορισμένη Εθνική κυριαρχία, όπως δημόσια δήλωσε ο Πρωθυπουργός, αλλά και αυτό είναι το σημαντικό, αλυσοδένουν τη χώρα για πολλές δεκαετίες στο άρμα του Ατλαντισμού σε μια εποχή, που διεθνείς ανακατατάξεις επιβάλλουν ευελιξία στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Έτσι αντί για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, θα έχουμε μονοσήμαντη εξάρτηση. Η συντηρητική μετατόπιση του τέως σοσιαλιστικού κινήματος ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά ακόμα και οργανωτικά, προς μια ασαφή νεοτερικότητα με νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, δημιουργεί τεράστιο κενό στα αριστερά του. Το κενό αυτό φαίνεται να μην μπορούν να καλύψουν τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς. Όταν όμως κοινωνικές δυνάμεις δεν έχουν πολιτική έκφραση στο εποικοδόμημα, τότε ή την δημιουργούν ή μετατοπίζονται εκλογικά στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Είναι νομίζω φανερό ότι η αντίληψή μου για τον κόσμο και την πολιτική δεν συνάδει με εκείνη της ηγετικής ομάδας. Ως Έλληνας πολίτης, αδυνατώ να υποστηρίξω μια τέτοια πολιτική. Υποβάλλω την παραίτησή μου έχοντας επίγνωση και των προσωπικών μου ευθυνών, τουλάχιστον μέχρι το 1996. Από τότε και μετά βρίσκομαι σε διαρκή διαφωνία και αντιπαράθεση, χωρίς αποτέλεσμα, με την ηγετική ομάδα του κόμματος, τόσο επί πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη, όσο και επί ηγεσίας του κ. Γ. Παπανδρέου. Μια τέτοια απόφαση είναι επώδυνη για μένα μετά από 37 χρόνια. Λυπάμαι ειλικρινά , που δεν έχω άλλη επιλογή αλλά η συνείδησή μου, το επιβάλλει. Θα παραμείνω ανένταχτος στον ιδεολογικό μου χώρο αγωνιζόμενος για τις αρχές και τις αξίες, που υπηρέτησα από το 1974. Ζητώ την κατανόηση των χιλιάδων συντρόφων μου που επί δεκαετίες μέσα από τα συνέδρια με εξέλεγαν στην Κ.Ε. Ζητώ επίσης την κατανόηση των συμπατριωτών μου, οι οποίοι επί 12 χρόνια με εξέλεγαν βουλευτή και θέλω να τους διαβεβαιώσω, ότι θα είμαι πάντα δίπλα τους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Αντώνης Κοτσακάς
http://fyllasiliasnews.blogspot.com/
Και τον Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου
Κοινοποίηση: μέλη Πολιτικού Συμβουλίου
Με αίσθημα ευθύνης και μετά από περίσκεψη, υποβάλλω την παραίτησή μου, από μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, του τέως ΠΑΣΟΚ. Θέλω εξαρχής να διευκρινίσω, ότι δεν φεύγω εγώ από το κίνημα, αλλά το ΠΑΣΟΚ έφυγε από το ΠΑΣΟΚ. Ο Πρωθυπουργός σε κάθε ευκαιρία, τονίζει ότι «θα προχωρήσει με αυτούς, που θέλουν να αλλάξει η Ελλάδα». Ανήκω και εγώ σε αυτούς, που υποστηρίζουν μεγάλες αλλαγές, για να αντιμετωπίσουμε το αύριο. Όμως ο κ. Παπανδρέου δεν διευκρινίζει την κατεύθυνση και τον στόχο και τα συμπεράσματα από τα δείγματα γραφής δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Θέλω λοιπόν να παραμείνω συνεπής σε αρχές και αξίες, που υπηρέτησα στην πολιτική μου διαδρομή. Θεωρώ χρήσιμο να καταθέσω όσο το δυνατόν σύντομα, ορισμένες απόψεις μου. Η συντηρητική μετατόπιση της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας που την μετέτρεψε σε συστημική δύναμη και η κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, επηρέασαν καθοριστικά το Κίνημα, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση...
και η μετάβαση από τον εμπράγματο στον άϋλο καπιταλισμό, αντί για λύσεις δημιούργησε μεγαλύτερα προβλήματα σε πλανητικό επίπεδο. Σήμερα έχουμε τον καπιταλισμό σε κρίση και την παγκόσμια αριστερά σε αμηχανία, χωρίς ουσιαστική εναλλακτική πρόταση. Το διπολικό σύστημα του 20ού αιώνα (ΝΑΤΟ-Σύμφωνο Βαρσοβίας) έγινε μονοπολικό την τελευταία εικοσαετία, αλλά σύντομα θα μετατραπεί σε πολυπολικό με την Κίνα, τις Ινδίες, τη Βραζιλία και την Ρωσία. Το μεγάλο ερωτηματικό αφορά την Ευρώπη. Αν δηλαδή θα μπορέσει στο σύνολό της, να αποτελέσει μία από τις μεγάλες δυνάμεις ή αν θα υποβαθμιστεί. Η αποδυνάμωση των Εθνικών κρατών και η μεταφορά εξουσιών σε υπερεθνικούς οργανισμούς βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ενταθεί. Οι οικονομικές δομές με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι βαθιά καπιταλιστικές. Έχουμε κατά συνέπεια τάξεις και στρώματα, πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύναμους και την διαμόρφωση μιας υπερεθνικής οικονομικής ελίτ. Το πολιτικό προσωπικό με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα ΜΜΕ αλλά και η πλειοψηφία της διανόησης, συμπεριφέρονται ως να μην υπάρχουν οι παραπάνω διαχωρισμοί. Η πολιτική, οι έννοιες δεξιά-αριστερά, πρόοδος και συντήρηση, πέρα από την φιλοσοφική διάσταση, απαιτούν και προϋποθέτουν αντιστοίχηση των πολιτικών φορέων με κοινωνικές δυνάμεις. Απαιτούν απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα, με πια στρώματα συμμαχείς και ποιών τάξεων τα συμφέροντα προωθείς, δεδομένου ότι δεν μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και με τον βιομήχανο και με τον εργάτη γιατί έτσι καταργείται η πολιτική. Σε αυτό το πλαίσιο, η οικονομία και η αγορά έχουν υπερκεράσει την πολιτική. Οι πολιτικοί ασκούν απλή διαχείριση στο πλαίσιο που καθορίζουν οι Τράπεζες, οι μεγάλες εταιρείες και οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι. Σε πλανητικό επίπεδο δεν υπάρχει πολιτικός οργανισμός ή θεσμός, που θα μπορούσε να θέσει πλαίσιο κανόνων στην αχαλίνωτη αγορά. Την ίδια ώρα όμως η κυριαρχία του λευκού ανθρώπου, φαίνεται να τελειώνει και ο οικονομικός, στρατιωτικός και κυρίως πολιτιστικός ιμπεριαλισμός της Δύσης σε όλο τον πλανήτη έφθασε σε αδιέξοδο, μαζί με την εξάντληση των φυσικών πόρων της γης. Η χώρα μας παράγει το 3% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ και το συνολικό χρέος της είναι μόλις το 1,5% του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν αντιμετωπίζεται με δημοσιονομική διαχείριση, όπως λαθεμένα προσπαθεί η Κυβέρνηση, αλλά με πολιτικές επιλογές γεωπολιτικού χαρακτήρα και στρατηγικής σημασίας. Η υπογραφή του μνημονίου συνοδεύτηκε από την υπογραφή δανειακής σύμβασης. Η σύμβαση αυτή σύμφωνα με το Σύνταγμα έπρεπε να κυρωθεί από την Βουλή και αυτό δεν έγινε για ευνόητους λόγους. Με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, η χώρα παραιτήθηκε από το δικαίωμα κρατικής ασυλίας, ανοίγοντας το δρόμο για υποθήκευση ακινήτων του δημοσίου. Ταυτόχρονα παραιτήθηκε από το δικαίωμα δανεισμού από άλλες χώρες π.χ. Ρωσία, Κίνα κ.λ.π. Η κρίση χρέους της Ευρωζώνης είναι συνολική και σύντομα θα αφορά άμεσα και άλλες χώρες. Το ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία δημοσιονομική πολιτική, δημιούργησε αδιέξοδα, που αποδεικνύουν τις δομικές αδυναμίες της Ένωσης. Η υποτιθέμενη βοήθεια προς την χώρα μας, με τοκογλυφικούς όρους και με αποκλειστική χρήση των δανείων, στην αποπληρωμή προηγούμενων χρεών, θα μας βυθίζει όλο και πιο βαθιά στην κρίση χρέους, όπως αποδεικνύεται με το μνημόνιο 2 Όλα αυτά μαζί με τόσα άλλα δεν οδηγούν μόνο σε περιορισμένη Εθνική κυριαρχία, όπως δημόσια δήλωσε ο Πρωθυπουργός, αλλά και αυτό είναι το σημαντικό, αλυσοδένουν τη χώρα για πολλές δεκαετίες στο άρμα του Ατλαντισμού σε μια εποχή, που διεθνείς ανακατατάξεις επιβάλλουν ευελιξία στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Έτσι αντί για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, θα έχουμε μονοσήμαντη εξάρτηση. Η συντηρητική μετατόπιση του τέως σοσιαλιστικού κινήματος ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά ακόμα και οργανωτικά, προς μια ασαφή νεοτερικότητα με νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, δημιουργεί τεράστιο κενό στα αριστερά του. Το κενό αυτό φαίνεται να μην μπορούν να καλύψουν τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς. Όταν όμως κοινωνικές δυνάμεις δεν έχουν πολιτική έκφραση στο εποικοδόμημα, τότε ή την δημιουργούν ή μετατοπίζονται εκλογικά στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Είναι νομίζω φανερό ότι η αντίληψή μου για τον κόσμο και την πολιτική δεν συνάδει με εκείνη της ηγετικής ομάδας. Ως Έλληνας πολίτης, αδυνατώ να υποστηρίξω μια τέτοια πολιτική. Υποβάλλω την παραίτησή μου έχοντας επίγνωση και των προσωπικών μου ευθυνών, τουλάχιστον μέχρι το 1996. Από τότε και μετά βρίσκομαι σε διαρκή διαφωνία και αντιπαράθεση, χωρίς αποτέλεσμα, με την ηγετική ομάδα του κόμματος, τόσο επί πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη, όσο και επί ηγεσίας του κ. Γ. Παπανδρέου. Μια τέτοια απόφαση είναι επώδυνη για μένα μετά από 37 χρόνια. Λυπάμαι ειλικρινά , που δεν έχω άλλη επιλογή αλλά η συνείδησή μου, το επιβάλλει. Θα παραμείνω ανένταχτος στον ιδεολογικό μου χώρο αγωνιζόμενος για τις αρχές και τις αξίες, που υπηρέτησα από το 1974. Ζητώ την κατανόηση των χιλιάδων συντρόφων μου που επί δεκαετίες μέσα από τα συνέδρια με εξέλεγαν στην Κ.Ε. Ζητώ επίσης την κατανόηση των συμπατριωτών μου, οι οποίοι επί 12 χρόνια με εξέλεγαν βουλευτή και θέλω να τους διαβεβαιώσω, ότι θα είμαι πάντα δίπλα τους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Αντώνης Κοτσακάς
http://fyllasiliasnews.blogspot.com/
6 σχόλια:
Πρωτη μου φορα ακουω το ονομα του ανθρωπου..Οποτε δεν θα τον κρινω ..
Θα αφησω ομως την πρωτη σκεψη που μου περασε απο το μυαλο σαν σε διαβασα:"Ωπας! Αρχισαν να λακιζουν! "
Παιδια να καλεσουμε ελικοπτερο ή θα φυγετε με το κανο? Ετσι να ..την κανετε με ελαφρα βηματακια ενας ενας γιατι μετα , που ξερετε.. Μπορει να μην προλαβετε! Θα εχει συνωστισμο στην εξοδο!
Την ίδια σκέψη κάναμε Λιακάδα μου:άρχισαν τα όργανα!
Ο κύριος Κοτσακάς δεν είναι άγνωστος,υπήρξε και υπουργός Αιγαίου και βουλευτής πάνω από 10 χρόνια κι από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Διάβασε εδώ μια συνέντευξή του.
Πάντως αν όλα πάνε καλά αύριο προβλέπεται να λακίζουν πολλοί και δεν θα χωράνε ούτε σε ελικόπτερο,ούτε σε κανό!
Τον γνώριζα απ΄όταν ήμασταν εικοσπενταρηδες, τότε που τα πρώτα σκιρτήματα και οι προβληματισμοί έδιναν την θέση τους στην ανεμελιά της παρατεταμένης μας εφηβείας.
ΠΑΣΟΚΟΣ από τότε ο Αντώνης και πάντα, στην κόντρα. ΚΚΕ εμείς (με τον σύντροφό μου) ΠΑΣΟΚ εκείνος και η συντρόφισσά του! Σοβαρός λόγος να "τρωγόμαστε" ! .
'Ήταν πάντα, από τότε ένα καλό,αγνό και έντιμο παιδί.Μετά πήρε τον δρόμο του.Χαθήκαμε. Ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ μέχρι και σήμερα, παρ' ότι πολλές φορές αναρωτηθήκαμε πως μπορεί και παραμένει σε ένα ΠΑΣΟΚ, που πολλές φορές έδειξε μέσα σε αυτά τα χρόνια το αντιλαϊκό του πρόσωπο.
Πώς μπορούσε να συνεργάζεται με τους Τσοχατζόπουλους, τους Σιμίτηδες και όλα τα άλλα αρπαχτικά.
Να που σήμερα, έστω και μετά από τόσα χρόνια, πήρε την απόφαση. Κάτι είναι και αυτό και πάντως, δείχνει σε πόσο μεγάλο αδιέξοδο έχει φτάσει το θέμα.
Για φαντάσου, όταν είσαι δοκιμασμένος για τόσα χρόνια μέσα στην βρωμιά και πια δεν την αντέχεις,ας βάλουμε με τον νου μας που έχει οδηγηθεί η κατάσταση.
Μπράβο Αντώνη.
Όμως η λύση δεν είναι η αποχώρηση.
Η σωστή ενέργεια που μπορεί να δώσει αποτέλεσμα είναι η ταυτόχρονη κατάλυψη όλων των Τοπικών Οργανώσεων σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Αυτοοργάνωση ξανά, έκτακτο Συνέδριο, παραπομπή σε πειθαρχική διαδικασία με αίτημα την αποπομπή ΟΛΩΝ όσων εκπόρνευσαν το Κίνημα και ξεπουλάνε την Ελλάδα στους νέους σταυροφόρους και επανακαθορισμός της πολιτικής γραμμής του ΠΑΣΟΚ.
Την Πέμπτη στο Μοσχάτο η οργάνωση περνάει στα χέρια των πραγματικών Πασόκων.
ΒΒ μου έχει κι υπομονή τα όρια της κι απ' ότι θα πληροφορήθηκες δεν τα ξεπέρασε μόνο ο φίλος σου των μετεφηβικών Αντώνης αλλά και ο Βουλευτής Γιώργος Λιάνης.
Υπομονή κι αύριο μπορεί να έχουμε κι άλλους οπότε θα μας αφήσει χρόνους η Κυβέρνηση του Γιωργάκη.Ηταν να μην κάνει κάποιος την αρχή.Το θέμα είναι μετά τι γίνεται;Θα πάμε σ' εκλογές;κι αν ναι μεταξύ ποίων θα μπορούμε να επιλέξουμε;
Διάβασε και το σχόλιο του Ελληνοδιδάσκαλου για το τι κάνουν στο Μοσχάτο.Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται!
Αγαπητέ φίλε Ελληνοδιδάσκαλε πολύ ενδιαφέροντα όσα προτείνεις κι ακόμα πιο ενδιαφέροντα όσα κάνετε στο Μοσχάτο.Μακάρι απ' αυτές τις διαδικασίες να προκύψει κάτι καινούργιο και υγιές!
Πολύ θετική βρίσκω και την παραίτηση του Γιώργου Λιάνη που ήδη θα έχεις πληροφορηθεί.
Δημοσίευση σχολίου