Έλεγαν παλιά κάτω στο χωριό ένα μύθο. Mιά φορά ένας «τσάκαλος» είχε πιάσει ένα «ζυγούρι» κι ετοιμαζόταν να το φάει. Εκείνο τον παρακάλεσε να το αφήσει να πει το τελευταίο του τραγούδι, κι ο τσάκαλος σαν χαζός σκέφτηκε ότι θα ’ταν πιο νόστιμο αν το έτρωγε μετά μουσικής και δέχθηκε.
Άρχισε λοιπόν ο αμνός να βελάζει μπεε..μπεεεε , το άκουσαν οι χωριανοί, πήραν τα παλούκια και που σε πονεί και που σε σφάζει το σαρκοβόρο το τσακάλι.