του Δημήτρη Μάρδα
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Οι προμήθειες υγείας: O μεγάλος ασθενής που έχει γύρω του «γιατρούς» υπουργούς, υφυπουργούς και πλήθος από γραφειοκράτες, λάτρεις της πολιτικής του «σπεύδετε βραδέως»!.
Κεντρικός φορέας διοίκησης των προμηθειών υγείας είναι η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας (ΕΠΥ). Αιχμή του δόρατος της πολιτικής της ΕΠΥ είναι το Παρατηρητήριο Τιμών, με τη βοήθεια του οποίου προμηθεύονται νοσοκομεία υλικά εκτός διαγωνισμών. Παρά τις όποιες προτάσεις (και όχι απλά κριτικές κατά τον Υπουργό Υγείας), το Παρατηρητήριο τιμών εξακολουθεί να προτείνει σε πολλά προϊόντα υψηλές τιμές από την έναρξη της λειτουργίας του το 2010, έως σήμερα.
Η αντίσταση των όποιων εμπλεκομένων στη διαμόρφωση της πολιτικής τιμών των προμηθειών υγείας, μέσω του Παρατηρητηρίου, σε προτάσεις που θα οδηγούσαν στη γρήγορη εκλογίκευση των τιμών του, θέτει εύλογα πολλά ερωτήματα. Η οικονομική όμως επιστήμη τα έχει απαντήσει εδώ και καιρό, μέσω της «Θεωρίας της Προσόδου». Η τελευταία δίνει επαρκείς εξηγήσεις για τις αγορές προϊόντων που δε λειτουργούν σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Με τη συγκατάθεση λοιπόν πολιτικών, γραφειοκρατών κ.λπ πωλούνται προϊόντα στο κράτος σε ιδιαίτερα υψηλές τιμές, εξασφαλίζοντας υπερκέρδη, καθώς το ύψος των τιμών καθορίζεται μέσω νομοθετικών ρυθμίσεων που εισηγούνται οι ανωτέρω. Τα υπερκέρδη αυτά είτε επαναεπενδύονται είτε χρησιμοποιούνται ως μέσο δωροληψίας υπέρ αυτών που συντηρούν τη συγκεκριμένη κατάσταση.