Κάθε μέρα, χιλιάδες γυναίκες του Μαρόκου διασχίζουν τα σύνορα Ισπανίας-Μαρόκου μεταφέροντας δέματα βάρους μέχρι 80 κιλά. Πρόκειται για εμπορεύματα που φθάνουν με φορτηγά στην Μελλίλα της Ισπανίας σε ένα πέρασμα προς το Μαρόκο και προορισμό έχουν μαροκινές επιχειρήσεις.
Αν τα εμπορεύματα περνούσαν από τελωνείο τότε οι μαροκινές επιχειρήσεις θα έπρεπε να πληρώσουν τον ανάλογο φόρο εισαγωγής. Με το να χρησιμοποιούν όμως τις γυναίκες ως μεταφορικό μέσο δεν χρειάζεται να κοπούν τιμολόγια και τα κέρδη των επιχειρήσεων ετησίων αγγίζουν τα εκατομμύρια ευρώ.
Εκμεταλευόμενοι την φτώχεια οι έμποροι δίνουν εργασία στις γυναίκες αχθοφόρους αντί ελάχιστων ευρώ κάθε μέρα.
Επειδή όμως όσο περισσότερο καταφέρουν να κουβαλήσουν με τον κορμί τους τόσο περισσότερα ευρώ θα πάρουν ως αμοιβή, οι γυναίκες αχθοφόροι εκτός από αυτά που κουβαλάνε στις πλάτες δένουν εμπορεύματα στον κορμό του σώματός τους και στα χέρια τους.
Οι αποστάσεις που πρέπει να κάνουν ποικίλουν. Άλλες φορές είναι μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα όπου τα πηγαίνουν στις αποθήκες των μαροκινών επιχειρήσεων, κάποιες επιχειρήσεις όμως έχουν τις αποθήκες τους αρκετά μίλια μακρυά. Οι γυναίκες πρέπει να τα παραδώσουν όπου θέλει το αφεντικό αν θέλουν να πάρουν την αμοιβή τους.
Ούτε οι ισπανικές αλλά ούτε οι μαροκινές αρχές έχουν καταφέρει να σταματήσουν αυτό το παράνομο εμπόριο μεταξύ Ισπανίας-Μαρόκου αν και αστυνομικοί βρίσκονται κάθε ημέρα στο σημείο όπου οι γυναίκες-μουλάρια φορτώνονται τουλάχιστον 60 κιλά στο κορμί τους για λίγα ευρώ.
Οι μυοσκελετικές παθήσεις αυτών των γυναίκων που εδώ και χρόνια βγάζουν τα προς τα ζην ζώντας σαν κακοποιημένα μουλάρια είναι συχνότατες. Όπως συχνότατες είναι οι σεξουαλικές κακοποιήσεις που δέχονται και που όμως γι' αυτές δεν θα μιλήσουν ποτέ εφόσον σαν κατώτερο είδος σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο είναι κάτι το φυσιολογικό ή κάτι που κρύβεται κάτω από το χαλί της δήθεν ύπαρξης ίσων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Φώτο: Fernando del Berro ("Guardian")
Στον τοίχο
.jpg)