Αναζητείται πρόεδρος της Γαλλίας

Οι τέσσερις υποψήφιοι που φαίνονται επικρατέστεροι για το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία

Γράφει ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, αναμφίβολα, θα επηρεάσουν τις ισορροπίες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. 


Ο τρόπος θα αρχίσει να φαίνεται την επόμενη Κυριακή, στο δεύτερο γύρο, όταν θα έχει εκλεγεί ο νέος πρόεδρος της χώρας. 

Προς το παρόν στη συζήτηση, στη Γαλλία, κυριαρχεί το θέμα της ασφάλειας και της τρομοκρατίας, μετά και από την τελευταία ένοπλη επίθεση στο Παρίσι, την οποία ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος.

 Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να αναλύσει ποιος γέννησε και ποιος εξόπλισε την τρομοκρατία και τον «ισλαμικό ολοκληρωτισμό», όπως τον αποκαλούν. Είναι οι ίδιοι, και στη Γαλλία, που είχαν (και έχουν;) πάρε – δώσε με αυτούς που στρέφουν τα όπλα τους στις πρωτεύουσες και στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Ας θυμηθούμε μόνο ότι η γαλλο-ελβετική πολυεθνική εταιρεία τσιμέντου Lafarge αναγκάστηκε να παραδεχθεί, πρόσφατα, πως χρηματοδότησε τον ISIS.  Η ένοπλη επίθεση στο Παρίσι αναμένεται να επηρεάσει – με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο- ορισμένους από τους αναποφάσιστους, οι οποίοι πλησίασαν και το 30%, όπως κατέγραψαν οι έρευνες.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η εικόνα παραμένει όπως τις προηγούμενες μέρες, δηλαδή τέσσερις υποψήφιοι με μεγάλες πιθανότητες να περάσουν στο δεύτερο γύρο της επόμενης Κυριακής (να σημειωθεί πως και στη Γαλλία οι δημοσκόποι δεν τα έχουν καταφέρει τόσο καλά στις εκλογικές αναμετρήσεις…).  Η δημοσκόπηση της Opinionway (18 μέχρι τις 20 Απριλίου) δείχνει πως ο Εμανουέλ Μακρόν λαμβάνει 23%, η Μαρίν Λεπέν 22%, ο Φρανσουά Φιγιόν 21% και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν 18%. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Ipsos/Sopra/Steria (19 και 20 Απριλίου) ο Μακρόν προηγείται με 24% και ακολουθούν η Λεπέν με 22% και οι Φιγιόν και Μελανσόν με 19%. 

Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης παρουσιάζουμε τους τέσσερις υποψηφίους, που φαίνονται επικρατέστεροι για το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, την επόμενη Κυριακή 30 Απριλίου. 

Ο κατασκευασμένος «επαναστάτης» του συστήματος 

Η περίπτωση του 39χρονου Εμανουέλ Μακρόν θα μπορούσε να διδαχθεί σε σεμινάρια …κατασκευής υποψηφιοτήτων. Ο ανεξάρτητος» Μακρόν προβλήθηκε χωρίς προσχήματα ως το «καινούργιο» στην πολιτική ζωή της Γαλλίας και θέλει να πείσει το γαλλικό λαό πως είναι ένας σύγχρονος επαναστάτης. 

Πρώην μεγαλοστέλεχος της επενδυτικής τράπεζας Ρότσιλντ, υπουργός Οικονομίας στην κυβέρνηση Μανουέλ Βαλς – επί προεδρίας του απερχόμενου Φρανσουά Ολάντ – ο Μακρόν, με το προφίλ του «νέου και επιτυχημένου», έχει ένα πρόγραμμα που θα το ζήλευε και νεοφιλελεύθερος και παραδοσιακός δεξιός, Φρανσουά Φιγιόν. Γιατί; Μα, διότι μπορεί και χωράει τα νεοφιλελεύθερα μέτρα μαζί με ένα σούπερ μάρκετ ιδεών και προτάσεων από εδώ κι από εκεί. Η δεξιά στη Γαλλία, όπως και στις περισσότερες χώρες, δύσκολα μπορεί να το καταφέρει αυτό, γιατί χάνει την επικοινωνία με τους ψηφοφόρους στα ακροδεξιά της.

  Η προβολή του Μακρόν από τα ΜΜΕ στη Γαλλία δεν έχει προηγούμενο. Αμέτρητα πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες και περιοδικά, ύμνοι μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές και ραδιόφωνα, και ο τραπεζίτης έγινε ένας μικρός «ήρωας» που θα φέρει το «νέο» στη Γαλλία. Με πολλές (σκόπιμες) ασάφειες σε συγκεκριμένα ζητήματα διαμόρφωσε ένα κράμα ακραίου νεοφιλελευθερισμού και χαμαιλεοντισμού σοσιαλδημοκρατικής κοπής, για να εμφανίζεται ως «ανεξάρτητη επιλογή».

   Τον Μακρόν προτιμά εμφανώς η Γερμανία, μετά και από τα σκάνδαλα του Φιγιόν. Ο Βόλφανγκ Σόιμπλε, υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, άλλωστε, θέλησε να δηλώσει και ευθέως τη στήριξη του στον «ανεξάρτητο» υποψήφιο: «Πιθανόν να ψήφιζα Μακρόν. Ασκεί μια μεγάλη γοητεία» (διαδικτυακή τηλεόραση του Spiegel).

  Ο «σπασμός του συστήματος», όπως χαρακτηρίστηκε ο Μακρόν σε άρθρο της Le Monde diplomatique (του Frédéric Lordon), ξέρει καλά – ανεξαρτήτως του επικοινωνιακού παιχνιδιού – πως είναι ένα δυνατό χαρτί του κατεστημένου στη Γαλλία. Έτσι, έστρεψε τα μάτια του και προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλτ Τραμπ. Στο προχθεσινό– και τελευταίο – ντιμπέιτ πριν τις προεδρικές εκλογές στήριξε την επέμβαση των Αμερικανών στη Συρία, υιοθετώντας όλη την προπαγάνδα των ΗΠΑ. Συμφώνησε σε επιθέσεις με στρατιωτικούς στόχους στην περιοχή, αλλά είχε κι ένα παράπονο: Ήθελε τη σύμφωνη γνώμη της Γαλλίας και των συμμάχων των ΗΠΑ. Δεν ήθελε η Γαλλία να είναι έξω από το παιχνίδι και να ενημερώνεται μετά. 

Πόσο προβλήθηκε, νωρίς – νωρίς, από τα ΜΜΕ ο Μακρόν και πόσο «επαναστάτης» είναι φαίνεται  στο σύντομο βίντεο, το οποίο βρήκαμε σε ανάρτηση της δημοσιογράφου, ανταποκρίτριας στο Παρίσι, Μαρίας Δεναξά (5/2/2017).

Η «σοβαρή Χρυσή Αυγή»

   Και τώρα η κυρία Μαρίν Λεπέν του γνωστού Εθνικού Μετώπου, δηλαδή με λίγα ο …εξευγενισμένος φασισμός, η «σοβαρή Χρυσή Αυγή», όπως την ονειρεύονται ορισμένοι στη δική μας χώρα. Τους χαλάει λίγο το όνειρο με τις εξαγγελίες της για τη σχέση της Γαλλίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την επιστροφή στο φράγκο, αλλά – όπως είπε η ίδια και στο τελευταίο ντιμπέιτ των υποψηφίων προέδρων – την απόφαση θα την πάρει ο γαλλικός λαός με δημοψήφισμα, εάν αυτή εκλεγεί.

   Πάντως, η 48χρονη Λεπέν, με το γνωστό τυχοδιωκτισμό των φασιστών, καταφέρνει να τα λέει και να τα κάνει όλα μαζί: Και να θέλει να βγει η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από εκεί που κάθεται και να αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για τη σχέση της Γαλλίας με την Ένωση και να παραπονιέται για τον πολιτικό φίλο της, Ντόναλτ Τραμπ, για τον τρόπο επίθεσης στη Συρία. Απλά το σημείωσε, είπε, στο τελευταίο ντιμπέιτ. Δεν θα κάνει, δα, και ρήξη με τις ΗΠΑ… 

  Σε ένα από τα κεντρικά της προεκλογικά σποτ η Λεπέν φτάνει σε τέτοιο σημείο «αγνού πατριωτισμού» που λέει – μπροστά στη θάλασσα – πως κάθε προσβολή για τη Γαλλία την εκλαμβάνει ως προσωπική της προσβολή…  

Δείτε το σποτ της Λεπέν όπου παρουσιάζει τον «αγνό πατριωτισμό» της (υπότιτλοι στα αγγλικά). Ας μην είμαστε και τόσο σίγουροι πως κάποια στιγμή οι χρυσαυγίτες (ή τμήμα αυτών) θα εμφανιστούν και λίγο πιο …«αγνοί», οπότε ας έχουμε μια ιδέα (εδώ το σποτ). 

  Ναι, η Λεπέν δεν έχει κάνει τα τελευταία χρόνια δηλώσεις όπως εκείνες του μπαμπά της, αρνητή του ολοκαυτώματος και ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, με τον οποίο τσακώθηκε και επιδιώκει να τον κρατά εκτός κόμματος. Έσπευσε, βέβαια, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, να αρνηθεί τις ευθύνες της Γαλλίας για τις συλλήψεις 13.000 Εβραίων που κατέληξαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τον Ιούλιο του 1942 ο στρατηγός Πετέν και η γαλλική αστυνομία, υλοποιώντας τις διαταγές των ναζί, συγκέντρωσε χιλιάδες Εβραίους στο χειμερινό ποδηλατοδρόμιο του Παρισιού.  Στη γαλλική ιστορία καταγράφεται ως η «η αρπαγή του Vel d’Hiv». 

  Η συγκεκριμένη δήλωση της Λεπέν (για τους Εβραίους) μπορεί να ήταν μια υπενθύμιση των απόψεων της και το πώς η ίδια θέλει να διαβάζεται η ιστορία τη χώρας της, αλλά δεν είναι και η μοναδική που δείχνει ποια είναι.  Οι θέσεις της για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες είναι γνωστές. Μόλις τον Δεκέμβριο του 2016, όταν ακόμα δεν πλησίαζαν οι εκλογές και δεν είχε φτιάξει ένα πρόγραμμα που θα μπορεί να το χειριστεί ανάλογα με την εξέλιξη της προεκλογικής εκστρατείας, είχε δηλώσει στο AFP: «Εξετάζουμε να περιορίσουμε τη δωρεάν πρόσβαση σε κάποιες υπηρεσίες και την παροχή κάποιων κοινωνικών επιδομάτων για τους αλλοδαπούς που φτάνουν στη χώρα και δεν έχουν ακόμη συνεισφέρει και δεν έχουν πληρώσει φόρους».

  Και κάτι ακόμα: Μπορεί η Λεπέν να θέλει «εξαφανίσει» τις σχέσεις του κόμματος της με τους νεοναζί, αλλά  το πρόσφατο παρελθόν δεν μπορεί να το κρύψει. Διαβάστε εδώ [Δολοφόνοι νεοναζί – Εθνικό Μέτωπο (Λεπέν) – Χρυσή Αυγή] για τις παλιές αγάπες του Εθνικού Μετώπου με τους νεοναζί και εδώ για τη διαδικασία …εξευγενισμού των φασιστών [Ο «κύριος Έμπολα» και …ο εξευγενισμός των φασιστών].

  Τέλος, για μην ξεχνάμε κι εκείνα τα «περήφανα» λόγια των φασιστών για τα «καθαρά» τους χέρια, οικονομικά, να θυμίσουμε πως το Εθνικό Μέτωπο κατηγορείται για κατάχρηση ευρωπαϊκών κονδυλίων που φέρεται να χρησιμοποίησε για την αμοιβή δύο βοηθών της Λεπέν. Να μην ξεχνάμε, επίσης, και τις καλές σχέσεις που έχει το Εθνικό Μέτωπο με μέρος του οικονομικού γαλλικού κατεστημένου. Οι προτάσεις της Λεπέν, άλλωστε, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Γαλλία συσχετίζονται άμεσα με τις επιδιώξεις ισχυροποίησης μέρους του γαλλικού κεφαλαίου στις διεθνείς αγορές. Καμία σχέση δεν έχουν οι προτάσεις της με την έξοδο της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς όφελος του λαού της.

Παραδοσιακός δεξιός και νεοφιλελεύθερος μαζί

   Η πορεία του 63χρονου Φρανσουά Φιγιόν, από την εκλογή του ως υποψηφίου μέχρι σήμερα, ήταν πολυκύμαντη για τον ίδιο. Οι θέσεις του όμως, καθαρά νεοφιλελεύθερες σε συνδυασμό με έναν …ευγενικό εθνικιστικό λόγο (κατηγορίας «πρώτα η Γαλλία»), δεν άλλαξαν.

Ο Φιγιόν θέλει εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τα επόμενα χρόνια και εφαρμογή των πιο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία. Παράλληλα, είχε κερδίσει – όταν εξελέγη υποψήφιος – και ορισμένα στελέχη και ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου, λόγω της έντονα (ακρο)δεξιάς του ρητορικής του σε ορισμένα ζητήματα, των αναφορών του στο μεταναστευτικό (σε μια πιο ελαφριά εκδοχή της Λεπέν), στο προφίλ  νόμος και τάξη κ.ο.κ. Συνδύαζε (και συνδυάζει) τον νεοφιλελευθερισμό με πλευρές της παραδοσιακής δεξιάς στη Γαλλία.

   Ο Φιγιόν δεν φαινόταν πως θα κερδίσει τους αντιπάλους τους στις εκλογές για τον υποψήφιο πρόεδρο της δεξιάς (Αλέν Ζιπέ και Νικολά Σαρκοζί), σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τότε.  Τελικά, πέρασε στο δεύτερο γύρο και κέρδισε τον Ζιπέ.  Όταν εξελέγη το σενάριο στη Γαλλία ήταν, μάλλον, δεδομένο: Από τη στιγμή που το Σοσιαλιστικό Κόμμα  έδειχνε ελάχιστη επιρροή, αποτέλεσμα και της πολιτικής του προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο Φιγιόν φαινόταν ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας. Οι εκτιμήσεις,τότε, έδειχναν πως μπορεί η Λεπέν να περάσει στο δεύτερο γύρο αλλά σίγουρα ο Φιγιόν θα κέρδιζε τη θέση του προέδρου. 

  Τα σκάνδαλα, τα δημοσιεύματα για την εικονική απασχόληση μελών της οικογένειας του ( η αργομισθία της συζύγου του και η πρόσληψη των παιδιών του όταν ήταν γερουσιαστής) έφεραν την κατηγορία για «κατάχρηση δημοσίων κεφαλαίων». Ο Φιγιόν δεν παραιτήθηκε και τα εμφάνισε όλα σαν χτυπήματα κάτω από τη μέση, από τους πολιτικούς του αντιπάλους.  Παρ’ όλα αυτά η στήριξη από τους συνεργάτες του και του ομοϊδεάτες μειώθηκε, έχασε στελέχη και επιδιώκει μέχρι και την τελευταία στιγμή να εμφανιστεί ως διωκόμενος. Το «δράμα» που παρουσιάζει για τον εαυτό του ο Φιγιόν μπορεί να μην ακουμπά πολλούς Γάλλους αναποφάσιστους, αλλά η παραδοσιακή δύναμη της δεξιάς στη Γαλλία δεν του έχει αφαιρέσει τις πιθανότητες να περάσει στο δεύτερο γύρο και να διεκδικήσει τη θέση του προέδρου της χώρας.

Πάντως, το επιχείρημα του (σε μια από τις τελευταίες του δηλώσεις) πως όποιος ψηφίσει Λεπέν ενισχύει την υποψηφιότητα Μακρόν μάλλον δείχνει μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδίσει ψήφους  την τελευταία στιγμή. Ο Φιγιόν, άλλωστε, απευθύνεται και στο ακροατήριο της ακροδεξιάς Λεπέν και σε αυτό του «ανεξάρτητου» Μακρόν. 

Ο Μπενουά Αμόν, υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχει ελάχιστες πιθανότητες να περάσει στην αναμέτρηση της επόμενης Κυριακής. 

Ο «δεν είμαι Αλέξης Τσίπρας»… 

   Ο 65 χρονος Ζαν – Λικ Μελανσόν, ο οποίος πήρε δημοσιότητα στη χώρα μας με τη δήλωση του πως «δεν είναι Αλέξης Τσίπρας», «δεν μιλάει για 17 ώρες με κάποιον που τον προσβάλλει», έχει ανεβάσει τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις το τελευταίο διάστημα.

Τα διεθνή ΜΜΕ τον παρουσιάζουν ως «ακροαριστερό». Η αλήθεια είναι πως ο Μελανσόν είναι ένας «αριστερός» σοσιαλδημοκράτης, αυτό πάντα ήταν ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις στον πολιτικό του λόγο του. Στηρίζεται, μεταξύ άλλων, από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, το οποίο – εδώ και χρόνια – είναι συμβιβασμένο και απόλυτα ενσωματωμένο στο σύστημα και  αρνείται ακόμα και ως σύμβολο το σφυροδρέπανο.

   Ο Μελανσόν ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, επί Ζακ Σιράκ, στη γνωστή τότε «συγκατοίκηση» των σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση και των δεξιών στην προεδρία της Γαλλίας. Ο Μελανσόν αποχώρησε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα το 2009.

  Δεν κατεβαίνει πρώτη φορά υποψήφιος. Αυτή τη φορά, όμως, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, δείχνει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να έχει πιθανότητες να εκλεγεί στο δεύτερο γύρο. Παρά τις προσπάθειες ορισμένων ΜΜΕ στη Γαλλία (για τους δικούς τους …ευνόητους λόγους) να χαρακτηρίσουν τον Μελανσόν από σύγχρονο Λένιν ή Φιντέλ μέχρι νέα εκδοχή του Τσάβες ο ίδιος έχει σπεύσει, με την εξέλιξη του πολιτικού του λόγου το τελευταίο διάστημα, να αποδείξει πως είναι μακριά ακόμα και από μια στοιχειώδη ρήξη με το σύστημα. Μέχρι και οι αναφορές του για το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι θολές και θέτουν, τελικά, αμέτρητες προϋποθέσεις για τη ρήξη που διατυμπανίζει.

  Το πρόγραμμα του Μελανσόν, θυμίζει αρκετά την …απλοχεριά του προγράμματος της Θεσσαλονίκης που είχε εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μοιάζει και σε περιεχόμενο αλλά και σε αοριστία, η οποία εμπλουτίζεται και με πολλά «εάν» στις ομιλίες του.  Δεν γνωρίζουμε αν ο Μελανσόν θα γίνει Τσίπρας, εάν του δοθεί η δυνατότητα να κυβερνήσει. Το σίγουρα είναι, πάντως ότι «τσιπρίζει» αρκετά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του. Αρκεί μόνο να αναφέρουμε πως – σε μια από τις πρόσφατες τοποθετήσεις του- έσπευσε να μαζέψει τα ….λεβέντικα για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μην πιστεύετε αυτό που σας λένε ότι θέλω να βγούμε από την Ευρώπη, από το ευρώ (18/4/2017), είπε και ήταν και …συνεπής με τις προηγούμενες εξαγγελίες του: Ή θα αλλάξει η ΕΕ ή θα φύγουμε… 

 Τον Μελανσόν μπορείτε να τον βρείτε και σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου αντιμετωπίζει ολιγάρχες… Μάλιστα, ο ίδιος σχολιάζει και περιγράφει το παιχνίδι, σε αφιέρωμα που ανέβασε στο κανάλι του στο youtube (εδώ – στα γαλλικά). Να σημειώσουμε πως τέτοιο παιχνίδι δεν φτιάχτηκε για τον Αλέξη Τσίπρα, όταν εκείνος περιέγραφε – προεκλογικά – πώς θα …τσάκιζε την ολιγαρχία.

ημεροδρόμος