Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Ανθρώπινα πιράνχας



Επειδή έχει γεμίσει ο τόπος ανθρώπινα πιράνχας αναδημοσιεύω μια ιστορία που βρήκα στη LIFO.O καθένας μπορεί να αντιστοιχίσει ρόλους,πρόσωπα και  καταστάσεις από τη δική του ζούγκλα!

Αναλώσιμοι, -ες, -α
Το μπαρ ηταν βραζιλιανικο αλλα σ' αυτο πηγαιναν ολοι οι ξενοι της πολης πριν τους καταπιουν τα φιλιπινεζαδικα. Εδω ηταν πιο χαλαρα, τα ποτα τα επινες μιλωντας με αλλους εμιγκρεδες, απλως που και που επαιρνες ματι τις κοπελιες που περναγαν βιαστικες να πουν ενα γεια. Ειχαν δουλειες βλεπεις, περναγαν να τις δουμε και για να ψαρεψουν πελατες για το επομενο. Θα τους εγδερναν κανονικα στη συνεχεια, θα τους επαιρναν το σκαλπ πουλωντας τους πριγκηπικο ενδιαφερον για κανα διωρο.

Εγω ειχα γυρισει και κοιταζα το μικρο ενυδρειο στην ακρη του χωρου. Το καμαρι του μαγαζιου, εκτος απο το αλλο καμαρι την Ιρένε την ιδιοκτητρια παντρεμενη με τον Πάουλο και με δυο παιδια που θα χωριζαν μετα λιγες βδομαδες καθως οι ορμες τους ηταν μεγαλες και ο αλλος δεν ηταν ικανος να ειναι ο αντιζηλος ολων. Αυτα τοτε δεν τα ηξερα, ολοι ηθελαν την Ιρένε και περιμεναν τον Πάουλο να ξεκουμπιστει για να πιασουν θεση στην εσωτερικη.

Εγω απλα  ημουνα μαγνητισμενος απο το θεαμα του ενυδρειου. Με το τροπο που σε μαγνητιζει το κακο ή το αδιεξοδο απο ενα μεγαλο φοβο. Ειχε μεσα δυο πιρανχας. Ο Πάουλο κατα καιρους βαραγε ενα καμπανακι στο μπαρ κι αυτο ητανε το σημα. Οσοι πελατες ηταν εκει μαζευονταν γυρω απο το ενυδρειο, ο Παουλο εριχνε μεσα ενα, δυο, τρια μικρα ψαρακια και τα πιρανχας ξυπνουσαν απο το προσωρινο τους μη κανιβαλικο διαλειμα. Πολλες φορες τα ψαρακια φαγωνοντουσαν πριν καν συνειδητοποιησουν οτι ηταν σε αλλο νερο, τα πιρανχας επεφταν πανω τους σα σφαιρες και τους εκοβαν ολοκληρα κομματια αφελους ψαρισιας σαρκας. Αυτα ετρεχαν να κρυφτουν ακομα και μισοφαγωμενα πισω απο τα πλαστικα φυκια και μεσα στα πηλινα σταμνακια με τη μονο μια εισοδο, μεσα στο κουφαρι της παλιας γαλερας που ταχα μου εκρυβε ενα θησαυρο που τους ηταν πιο πολυ και απο άχρηστος καθως τους επιανε καποιο ζωτικο ισως ισως χωρο, καποιων δευτερολεπτων εννοω.
Αυτη τη φορα το πανηγυρι ειχε τελειωσει νωρις και οι πεντ-εξι πελατες ειχαν γυρισει ηδη στις θεσεις τους γυρω απο το μπαρ κρυφοκοιταζοντας μια παρεα Φιλιπινεζες που χαμογελουσαν καθως οι μινι φουστες τους εκαναν τους ανδρες γυρω να θελουν να καουν εστω μονο για σημερα απο το ψεμμα τους.
Στο ενυδρειο τα πιρανχας εκοβαν κοντες βολτες στα βαθεια, καπως χαλαρωμενα καθως ειχαν προ ολιγου ξεσκισει δυο χρυσοψαρα. Μισα χρυσωπα ψαροκέφαλα κοιτονταν στα γυαλιστερα χαλικακι του πυθμενα. Κοντα στην επιφανεια ομως και οσο πιο διαγωνια γινοταν ενα χρυσοψαρο προσπαθουσε να βρει παλι τον προαιωνιο συμμαχο του, την ανωση, αλλα λιγο ματαια καθως ηδη τα πιρανχας του ειχαν φαει ενα πλευρικο πτερυγιο και την ακρη της ουρας του. Ετσι αυτο πασχιζε ανισορροπα να κρατηθει μακρια απο αυτο που ηταν θεμα λεπτων οτι θα το ετρωγε ζωντανο.
Νεες ερωτησεις μου εκαιγαν το μυαλο και εκαναν τα χερια μου να ιδρωνουν.
Εχουν τα χρυσοψαρα αιμα? Πως ειναι αραγε ο φοβος τους? Πως διαστελλεται ο χρονος τους οταν τελειωνει μεσα στα δοντια του αλλου? Θα εχω μπλεξιματα με το Πάουλο, με την Ιρένε που θα τον αφησει μονο του με δυο παιδια σε λιγες εβδομαδες ή με την αστυνομια αν πιασω τα γαμημενα τα πιρανχας τα πατησω κατω και τα λιωσω με το παπουτσι μου?
Ποτε δε θα μαθω. Θα μεινω με τις θλιβερες υποθεσεις μου.

14 σχόλια:

logia είπε...

...να σου πω την αλήθεια και γω θα ήθελα να τα πατήσω στα μάτια με το τακούνι μις 12ποντης γόβας στιλέτο...
αει στο καλό πια...
μας κλέβουν τις ζωές μας...

καλημέρα σου

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Όλοι θα θέλαμε να λιώσουμε τα πιράνχας, αλλά κανένας μας δεν αντέχει το βάρος των συνεπειών....
Καλό Σαββατοκύριακο!

Βάσσια είπε...

Προσωπικά δέχομαι τα πιράνχας, γιατί είναι η φύση τους αυτή.
Του ανθρώπου που τα ταϊζει και απολαμβάνει το θέαμα, είναι κι αυτό στη φύση του;

Αλληγορικά και κυριολεκτικά.

Καλησπέρα

Anestis Ketsetzidis είπε...

Μήπως είμαστε όλοι,λίγο πολύ για τα πιράνχας?
Καλό ξημέρωμα.

zeidoron dtsoukas είπε...

Καλή μου Νέλλυ σε βλέπω με άγριες διαθέσεις!Δεν αξίζουν τίποτα περισσότερο από περιφρόνηση και κάποια στιγμή θα αλληλοφαγωθούν όπως γίνεται συνήθως.Να είσαι καλά,καλή Κυριακή!

zeidoron dtsoukas είπε...

Αμαν βρε Σταυρούλα και συ έτοιμη για μάχη είσαι!Ποιές συνέπειες καλέ,ανδριάντα θα μας έκαναν όλοι αυτοί που θα απαλλάσονταν από τα αρπακτικά.Καλή Κυριακή να έχεις!

zeidoron dtsoukas είπε...

Βάσσια μου έτσι όπως το θέτεις δίκιο έχεις!Οσο ταϊζουμε τα πιράνχας κι όσο απολαμβάνουμε το θέαμα αυτά θα πράττουν ότι τους επιβάλει η αιμοβόρα φύση τους.
Να είσαι καλά,καλή Κυριακή!

zeidoron dtsoukas είπε...

Εν δυνάμει υποψήφια θύματά τους εννοείς Ανέστη;Πιθανόν όσο τα ανεχόμαστε!Καλό ξημέρωμα επίσης.

Πιγκουίνος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τη Βάσσια. Από εκεί και πέρα, το θέαμα είναι σίγουρα άγριο και αποκρουστικό. Και αυτός ο Πάουλο θα μπορούσε να τους ρίξει κάτι άλλο για φαγητό πέρα από ζωντανά χρυσόψαρα.
Αλλά να το θέσω κάπως διαφορετικά το θέμα; Σάμπως, τα ζώα που σφάζονται για να φαγωθούν από εμάς τους ανθρώπους αποτελούν καλύτερο θέαμα; Όπως οι άνθρωποι ικανοποιούν τις ανάγκες τους σκοτώνοντας, έτσι κάνουν και τα πιράνχας. Ας το θυμόμαστε αυτό πριν σκεφτούμε να τα λιώσουμε ή όταν βλέπουμε -με λύπη- σε κάποιο ντοκιμαντέρ ένα άτυχο και αδύναμο ζωάκι να πέφτει θύμα π.χ. των λιονταριών. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Λάθος;

zeidoron dtsoukas είπε...

Φίλε Κώστα φοβάμαι πως θα σου μηδενίσω το γραπτό!Το θέμα μας είναι τ'ανθρώπινα πιράνχας και η ιστορία μπήκε για να φανεί το αλληγορικό της νόημα,άλλωστε το γράφει και η Βάσσια.
Τα πραγματικά πιράνχας δεν τα κατηγορεί κανείς,όπως δεν κατηγορούμε τα λιοντάρια,τους αετούς και λοιπά ζώα αφού αυτή είναι η φύση τους.
Να είσαι καλά,καλή Κυριακή.

Unknown είπε...

ξυπνησα σε μια πραγματικοτητα που εχει πολλα να ζηλεψει απο το βασιλειο των ζωων! αυτα τουλαχιστον χωρις μασκες πορευονται και επιβιωνουν. υπαρχει μια ντομπρα συμπεριφορα και γνωση που ο ανθρωπινος νους καλα θα εκανε να ζηλευε..
μηπως να αναρωτηθουμε για την δικη μας φυση καλυτερα? θα προτιμουσα να ειμαι το πραγματικο πιρανχας (τουλαχιστον ετσι στην ταυτοτητα μου θα εγραφε την σωστη αποδοση της ιδιοτητας μου) παρα να ονομαζομαι ανθρωπος και να λειτουργω σαν τα πιρανχας!

αυτα... τιποτα πιο αποκρουστικο απο την ανθρωπινη υλη να κατασπαρασει μεσα στο ενυδρειο της ζωης "χρυσοψαρα"..
κατερινα χριστοφορου

ΜΑΡΟΥΛΑΚΙ είπε...

Καλησπέρα και απο μένα,
δε χρειάζεται να πω οτι συμφωνώ και επαυξάνω με όλους σας αλλά περισσότερο με την Κατερίνα γιατί ξέρω ακριβώς που αναφέρεται!Δυστυχώς!!!Τι παραπάνω να πω εγώ?Ένα μικρό ταπεινό χρυσοψαράκι είμαι που απ'οτι φαίνεται πλησιάζει η ώρα μου!

ΥΓ. Αγαπητέ Δημήτρη που σε έχασα?Στις γειτονιές γυρνάω απο χτες.

zeidoron dtsoukas είπε...

Αγαπημένη μου Κατερίνα το κείμενό σου τσακίζει κόκκαλα,αν και η σπονδυλική στήλη κάποιων είναι τόσο εύκαμπτη που δεν θα το νιώσει!
Ειλικρινά με συγκίνησε ιδιαίτερα το θάρρος σου να εκφραστείς δημόσια.
Μήπως είναι αυτό τελικά το θέμα που έψαχνες;
Σ'ευχαριστώ,να είσαι καλά,πολλά φιλιά και θα τα λέμε.

zeidoron dtsoukas είπε...

Γειά σου Μαρουλάκι,μικρό και ταπεινό χρυσοψαράκι!
Χαλάρωσε καλέ,είναι πολύ νωρίς ακόμα!Θα φτιάξουν τα πράγματα.
Εγώ εδώ είμαι,που να πάω,απλά πήρα τα βουνά σήμερα και θα δεις προσεχώς το "ρεπορτάζ"!
Φιλιά,καλό βράδυ!

Read more: Go to TOP and Bottom