Κύωνες και Μασκαράδες

Μπορεί να με αποκαλείς κυνικό επειδή πορεύομαι σε αυτή τη ζωή διαλέγοντας ανάμεσα σε καλό και κακό, λευκό και μαύρο. Εσύ από την άλλη παίζεις με τις αποχρώσεις, ξεγελώντας τους άλλους και τον εαυτό σου. Έχεις σκεφτεί άραγε ποτέ ότι μπορεί να έχεις αχρωματοψία;

Με κατηγορείς για κυνισμό γιατί λέω τα πράγματα όπως είναι, χωρίς παρενθέσεις, αγκύλες και μικρά γράμματα. Αντίθετα εσύ αρέσκεσαι στο να παραποιείς, επηρεασμένος από τη βαβούρα και την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων σου, κόβεις και ράβεις τις προτάσεις σου στα μέτρα της εκάστοτε περίστασης. Κάποια στιγμή θα πεις ψέματα, εγώ δεν έχω λόγο να κάνω κάτι τέτοιο.

Πιστεύεις ότι είμαι κυνικός γιατί δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Και σε αυτό το μακρύ δρόμο, όσο εγώ τρέχω εσύ αναλώνεσαι σε δημόσιες σχέσεις με Θεούς και θνητούς. Αλήθεια ποιός πιστεύεις ότι θα φθάσει πρώτος;

Λες ότι είμαι κυνικός γιατί έχω μια καρδιά από πέτρα, κι εσένα η καρδιά από τι άραγε είναι; Από πλαστελίνη; Εύκαμπτη και μορφοποιήσιμη από τον καθένα - για τον καθένα. Η χρήση δεν της φέρνει όμως φθορά; Τα τόσα περάσματα δε σε έχουν πονέσει; Καλύτερα πέτρα, λοιπόν, γιατί η πέτρα ακόμα και με τις σωστές συνθήκες μπορεί να γίνει λεία, κρατώντας όμως τα αρχικά της χαρακτηριστικά. Δε με πιστεύεις; Πήγαινε σε μια παραλία και απλά κοίτα τα βότσαλα.

Σκέφτεσαι ότι είμαι κυνικός, λέξη που άμα ψάξεις την ετυμολογία της θα δεις ότι προέρχεται εκ του κύων. Μια φιλοσοφία που βασίζεται σε ζωή πρωτόγονη και απλή όπως ενός σκύλου. Έχεις νιώσει μεγαλύτερη αγάπη απ’ αυτή που σου έδωσε το κουτάβι των παιδικών σου χρόνων;

Με αποκαλείς κυνικό γιατί εσύ κυνηγάς την καταξίωση, την αγάπη, υλικά και άυλα αγαθά. Ενώ εγώ το μόνο που προσπαθώ είναι να καταφέρω αυτό που κάποιοι ονομάζουν ευδαιμονία.

Με λες κυνικό χωρίς να σκέφτεσαι ότι αυτό που βλέπεις μπορεί να είναι μόνο η επιφάνεια. Οπότε ποιος πραγματικά είναι ο κυνικός;

Με φωνάζεις κυνικό χωρίς να σκέφτεσαι ότι κάποτε ήμουν σαν κι εσένα. Ότι η συμπεριφορά μου αυτή είναι ένα απόφθεγμα εμπειριών που φοράω σα μετάλλιο στο στέρνο μου. Εσύ θα μπορέσεις να κάνεις κάτι τέτοιο; Την ύστατη στιγμή θα μπορέσεις να φανείς αντάξιος των περιστάσεων; Και αν ναι, έλα τότε να πεις εσύ εμένα κυνικό.

Με νομίζεις κυνικό... αλλά φοράμε και οι δύο τα προσωπεία μας. Εγώ του κυνικού και εσύ του μασκαρά.

“Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στη Κόρινθο ήθελε να γνωρίσει τον Διογένη της Σινώπης, έναν από τους πιο γνωστούς Κυνικούς φιλόσοφους της αρχαιότητας, και έστειλε ένα υπασπιστή του να τον βρει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: «Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δει». Ο Διογένης απάντησε «Εγώ δεν θέλω να τον δω. Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει».

Πράγματι, ο βασιλεύς Αλέξανδρος πήγε, τον πλησιάζει και του λέει «Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος». Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων». Ο Αλέξανδρος απορεί και του λέει «Δεν με φοβάσαι;». Ο Διογένης απαντάει «Και τί είσαι; Καλό ή Κακό;». Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός, δε μπορεί ένας βασιλεύς να πει ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό γιατί κάποιος να τον φοβάται; Αντί να απαντήσει λοιπόν τον ρωτάει «Τί χάρη θες να σου κάνω;» και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά «Αποσκότησων με» δηλαδή «Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο». Οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη λιτότητα, στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητάει τίποτα από τα υλικά πλούτη.

Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε: «Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης».”
Πηγή: istologin.blogspot.com/