Υπουργεία ευφημισμών

                           Σκίτσο του ΚΥΡ

Του Παντελή Μπουκάλα

Με το πρώτο ΠΑΣΟΚ, το 1981, είχαμε «τον λαό στην εξουσία». Με το τωρινό ΠΑΣΟΚ κάναμε άλμα τεράστιο κι έχουμε έτσι «τους αντιεξουσιαστές στην εξουσία», όπως τουλάχιστον είπε ο πρωθυπουργός πλέον Γ. Παπανδρέου στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο. Και ακριβώς επειδή πια εξουσιάζουν οι αντιεξουσιάζοντες, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως ή έστω, εκδημοτικισμένο για να ηχεί φιλολαϊκότερο, Δημόσιας Τάξης. Τώρα πια μας πρέπει Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Επικεφαλής του ετέθη αυτονοήτως ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης,
αποδεδειγμένα αντιεξουσιαστής αν όχι αναρχοαυτόνομος, επί των υπουργικών ημερών του οποίου, όπως καλά θυμούνται όσοι δεν βιάζονται να λησμονήσουν, τα ΜΑΤ, ευγενέστατα, ούτε συνταξιούχους γηροκομούσαν έξω από το Μαξίμου ούτε σπαταλούσαν τα πολύτιμα δακρυγόνα τους στην κεφαλή φοιτητών, μαθητών και λοιπών διαμαρτυρομένων.

Το νεοβαπτισθέν υπουργείο λοιπόν έχει το όνομα, ηδύ στην ακοή. Αν έχει και τη χάρη, δεν θ’ αργήσουμε να το μάθουμε. Δεν θ’ αργήσουμε δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε ακόμα μια φορά ότι οι καλές προθέσεις, και ............
μάλιστα οι εξαντλούμενες στη γλυκερή ονοματοποιία, έχουν πάντοτε πικρό τέλος. Η νέα υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης πάντως, η κ. K. Μπατζελή, δεν φαίνεται να κατανόησε πλήρως το αντιεξουσιαστικό παράγγελμα του πρωθυπουργού. Γι’ αυτό και, στην ομιλία της κατά την παραλαβή του θώκου της, εμφανίστηκε εξουσιαστικότατη, ανοίκεια
απειλητική, σαν μια φωνή από εκείνο το καλό «βαθύ ΠΑΣΟΚ» που υποτίθεται ότι σώπασε πια, καθότι μη μεταμοντέρνο.

Στα θεολογικά, το «είπε και εγένετο» έχει την κοσμογονική αξία του, τουλάχιστον για όσους τάσσονται με την πίστη κι όχι με την επιστήμη. Στα ανθρώπινα, στα πολιτικά, τα μάγια αυτά δεν πιάνουν και πολύ, και οι ευφημισμοί, για τους οποίους πρέπει να ξόδεψαν πολλή φαιά ουσία οι νέοι ηγεμόνες, δεν έχουν τη δύναμη να ξορκίσουν την πραγματικότητα ή να την ανατρέψουν. Το παιχνίδι με την ονοματοποιία έχει τα όριά του γιατί ενδέχεται να προκαλέσει καγχασμό και σύγχυση (μέχρι στιγμής άλλωστε ούτε και οι ίδιοι οι υπουργοί δεν είναι
σίγουροι για το τι περιέχει το χαρτοφυλάκιό τους) και το γνωστό «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις» μπορεί να διαβαστεί κι ανάποδα. Πόση σοφία, λ.χ., μπορεί να περιέχει ο τίτλος Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων ή το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης όταν είναι πρασίνου ηλίου φαεινότερο ότι τόσο η Διά Βίου Μάθηση όσο και η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση σφηνώθηκαν για λόγους εντυπωσιασμού και μόνο και επειδή δεν έπρεπε να πάει χαράμι αλλά να συνεχιστεί η μακρά λεξιμαγική
πασοκική κληρονομιά, γεμάτη γλωσσικά τεχνάσματα. Θες να καινοτομήσεις λοιπόν; Το αφήνεις Υπουργείο Παιδείας, σκέτο, δίχως τον παραδοσιακό συνοδό του, το «Θρησκευμάτων», ώστε να αποσαφηνίσεις εξαρχής ότι η βούλησή σου είναι (όπως τουλάχιστον ισχυριζόσουν παλαιότερα) ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους. Τα υπόλοιπα είναι εκ του περισσού, ίσως και εκ του πονηρού.