Άραγε τί είμαι;
Εσείς με βλέπετε εγώ δεν σας βλέπω. Έχω μάτια από πέτρα. Δεν θυμάμαι όμως να είδα ποτέ το πρόσωπο της Μέδουσας. Μήπως είμαι κι εγώ μια Μέδουσα; Άλλοι
λένε ότι απ’ την αρχή με έφτιαξαν για να μη δω το φως, αλλά για να φυλάω έναν τάφο. Ίσως όταν το μάθω, να μάθω και ποια είμαι.
Με ξύπνησε το χάδι των εργατών στα μάγουλά μου. Τρομερό, λες κι έψαχναν δάκρυα απ’ τα μάτια μου. Άκουσα τη μιλιά τους. Κάπως σαν την δική μου. Αναγνώρισα λέξεις. Αλλά δεν καταλάβαινα τί έλεγαν όλες μαζί. Μια δυο που και που και με ξενική προφορά, σαν βάρβαροι που προσπαθούν να μιλήσουν ελληνικά.