Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης
Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με αυτό το παρακλητικό μειδίαμα που έκανε να συσπασθεί σχεδόν καθολικά το τεντωμένο του δέρμα είπε το “πρόκειται για ένα μικρό τέλος κατοικίας από μισό ευρώ έως το πολύ 10 ανά τετραγωνικό”, είχε όλη την τραγικότητα του ανθρώπου που προσπαθεί για μια φορά έστω να γίνει πιστευτός. Το τέλος κατοικίας είναι τελικώς έως και 20 ευρώ και ο Βενιζέλος ένας πολιτικός που αντιλαμβάνεται ίσως την πολιτική ως την τηλεοπτική –κυρίως-, τέχνη των τεχνασμάτων.
Η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει χωρίς την κοινωνική συναίνεση, πέρα από τα θέματα πολιτικής, κάνει ένα σοβαρό λάθος τακτικής. Επιλέγει και δικαιολογεί στον εαυτό της την ανειλικρίνεια. Με εξαίρεση δύο υπουργούς (Ραγκούση και Μόσιαλο) οι οποίοι δεν έχουν παρεκκλίνει από όσα έχουν εξαγγείλει, ανεξάρτητα αν αυτά είναι ή όχι σωστά, η τακτική για όλα τα υπόλοιπα είναι “βλέπουμε και κάνουμε” ή ακόμη χειρότερα “λέμε και δεν θα κάνουμε”.
Την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλά για κακόβουλα σενάρια που προεξοφλούν την ελληνική πτώχευση, ζητώντας από τον κόσμο να πιστέψει τις διαβεβαιώσεις του, η κυβερνητική τακτική, είναι μια τακτική αναξιοπιστίας. Η οποία απευθύνεται σε τηλεοπτικούς ιθαγενείς, εθισμένους στην εξαπάτηση και ελάχιστα διαμαρτυρόμενους.
Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με αυτό το παρακλητικό μειδίαμα που έκανε να συσπασθεί σχεδόν καθολικά το τεντωμένο του δέρμα είπε το “πρόκειται για ένα μικρό τέλος κατοικίας από μισό ευρώ έως το πολύ 10 ανά τετραγωνικό”, είχε όλη την τραγικότητα του ανθρώπου που προσπαθεί για μια φορά έστω να γίνει πιστευτός. Το τέλος κατοικίας είναι τελικώς έως και 20 ευρώ και ο Βενιζέλος ένας πολιτικός που αντιλαμβάνεται ίσως την πολιτική ως την τηλεοπτική –κυρίως-, τέχνη των τεχνασμάτων.
Η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει χωρίς την κοινωνική συναίνεση, πέρα από τα θέματα πολιτικής, κάνει ένα σοβαρό λάθος τακτικής. Επιλέγει και δικαιολογεί στον εαυτό της την ανειλικρίνεια. Με εξαίρεση δύο υπουργούς (Ραγκούση και Μόσιαλο) οι οποίοι δεν έχουν παρεκκλίνει από όσα έχουν εξαγγείλει, ανεξάρτητα αν αυτά είναι ή όχι σωστά, η τακτική για όλα τα υπόλοιπα είναι “βλέπουμε και κάνουμε” ή ακόμη χειρότερα “λέμε και δεν θα κάνουμε”.
Την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλά για κακόβουλα σενάρια που προεξοφλούν την ελληνική πτώχευση, ζητώντας από τον κόσμο να πιστέψει τις διαβεβαιώσεις του, η κυβερνητική τακτική, είναι μια τακτική αναξιοπιστίας. Η οποία απευθύνεται σε τηλεοπτικούς ιθαγενείς, εθισμένους στην εξαπάτηση και ελάχιστα διαμαρτυρόμενους.