της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ
ΑΡΧΙΜΗΝΙΑ ΚΙ ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ κι αρχή καλός μας χρόνος! Να τα πούμε; Ή να τα κάνουμε γαργάρα; Εδώ τα παιδάκια που ήρθαν για τα κάλαντα, όσο να πεις, μια αναρώτηση στο βλέμμα την είχανε! Σαν να λένε «πλάκα σου κάνουμε, μην το παίρνεις και κατά γράμμα!
Δώσε ΄κεί χάμω, τι θα δώσεις, τσιφούταρε και το “ήρθε ο νέος με τα δώρα, με τραγούδια με χαρά” πέρνα το στο ντούκου!» Να τα πούμε; Τώρα που ήρθαμε στο τσακίρ κέφι πριν περάσει η ενέργεια του αγχολυτικού; Πιάστηκε το χέρι των γιατρών να γράφουν συνταγές για ηρεμιστικά στον κοσμάκη! Ναι, αυτών των καημένων των γιατρών με τα γραφεία στο Κολωνάκι! Τελικά, πρέπει να κάνουμε έναν έρανο υπέρ του αναξιοπαθούντος αυτού κλάδου: ο άλλος με ιατρείο στη Σκουφά δηλώνει στην Εφορία 800 ευρώ τον μήνα! Κι εμείς τι κάνουμε; Βλέπουμε τον μεγαλογιατρό να πεινάει και τον προσπερνάμε αδιάφορα! Κι έχουμε και την αναλγησία να του ζητάμε απόδειξη! Στο φτωχαδάκι, στον μπατίρη! Πάει, χάθηκε η ανθρωπιά σ΄ αυτόν τον κόσμο!
Πήγαμε και στα μαγαζιά, αμέ; Όλοι οι τρελοί στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη περπατώντας η Λόξα μονάχη... Οι πάντες με το μάτι γούρλα δεν κοιτάζανε τα προϊόντα. Σκύβανε, κολλάγανε τη μούρη στη βιτρίνα, να εντοπίσουνε το ταμπελάκι με τις τιμές! Και μετά λιποθυμικές τάσεις, εμφράγματα και εγκεφαλικά! Αυτά δεν είναι πια εμπορικά κέντρα, αυτά είναι τα εφημερεύοντα! Δέκα δέκα τους παίρνανε με το φορείο τούς καταναλωτές!
Κόσμο είδα, σακούλα δεν είδα!
Με άδεια χέρια όλοι! Ένας κρατούσε μια σακουλίτσα τόση δα, τσουρούτικη και τον βγάζαμε φωτογραφίες με το κινητό μας!
Είδα κι εγώ μια τσαντούλα, πολύ μου άρεσε!
Διαβάζω την τιμή, χάνω τον κόσμο! Μα την Παναγία, σκοτοδίνη μού ήρθε, μια ζαλάδα, μια αντράλα, μια θολούρα! Λέω: ή μου κάνουν χοντρή πλάκα ή ζουν σε παράλληλο σύμπαν!
Μας κατέλαβαν παράφρονες εξωγήινοι και τις νύχτες πάνε και βάζουν ταμπελάκια με τρελές τιμές! Τέτοια νοσηρή αίσθηση χιούμορ έχουν εκεί στον μακρινό πλανήτη τους!
Αντίθετα, κάτι μαγαζιά με τα ψιλολοΐδια τα πάμφθηνα ήταν γεμάτα! Όλα αυτά με τα αξεσουάρ των 10 και 20 ευρώ τίγκα! Εκείμεταξύ άλλων- την καταλαβαίνεις την οικονομική κρίση! Όσο πιο φτηνό το μαγαζί τόσο πιο μεγάλη η ουρά στο ταμείο!
Και στα σούπερ μάρκετ κυκλοφορούσαν όλοι με ένα βλέμμα απλανές και ένα καρότο στο χέρι! Τα λουκούλλεια γεύματα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις! (Έτσι όπως έβλεπα τα άδεια καρότσια, θυμήθηκα τη γιαγιάκα μου που- όταν ήρθαν στην Ελλάδα απ΄ τη Μικρασία- έλεγε για τους αυτόχθονες:
«Ρωτάς τι καλά μαγειρεύετε σήμερα και σου απαντάνε: “Σελινοσέσκουλα κι ελιές!”»)
Και μέσα στο χάος, στην τηλεόραση Παπανδρέου και Σαμαράς. Πήγανε να τους πουν τα κάλαντα τα παιδάκια απ΄ το Χαμόγελο του Παιδιού και τα Χωριά!
Έλεος δηλαδή! Να το πάρει το φτωχό παιδάκι το μπρελόκ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΙ; Να βάλει ποια κλειδιά; Της έπαυλης, του τζιπ, της εξοχικής βίλας και του συγκροτήματος γραφείων που διαθέτει;
Λίγο μυαλό, ρε μάγκες! Λίγη κοινή λογική- που τελικά η «κοινή» είναι ό,τι πιο σπάνιο υπάρχει!
Δώστε ΄κεί πέρα ένα παιχνιδάκι στο κάθε παιδί, να χαρεί, να χαμογελάσει το χειλάκι του! Πάρτε ένα επιτραπέζιο, ένα παζλ, ένα σετ ζωγραφικής, ένα κάτι... Και δεν το λέω για τους ίδιους τους πολιτικούς αρχηγούς. Αυτοί ό,τι σακουλάκι τούς βάλανε στο χέρι, αυτό δώσανε! Το λέω για τους παραστεκάμενους! Που αποφασίζουν τι δωράκι θα κάνουνε! Που, ως φωστήρες, καταλήγουν ότι το πιο κατάλληλο για ένα φτωχό παιδάκι είναι το μπρελόκ! Που αναρωτιέσαι τελικά: Αυτοί που τα διαλέγουν, είναι γονείς;
Διότι τι θέλει ένα δεκάχρονο για να ολοκληρωθεί η ευτυχία του; Ένα ωραιότατο μπρελόκ!
ΑΡΧΙΜΗΝΙΑ ΚΙ ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ! Να τα πούμε; Ή να τα πιούμε για να ξεχάσουμε; Γιατί το 2009 δεν τα είπαμε εμείς: Μας τα είπε αυτό!
Αλλά, άντε, ας μην γκρινιάζουμε μέρες που είναι! Ας πάρουμε βαθιά ανάσα (να γεμίσουν τα πνεμόνια μας διοξείδιο του άνθρακος) κι ας πούμε Καλή Χρονιά! Καλή Χρονιά με υγεία, γαλήνη και- πάνω απ΄ όλα- με γενναιοδωρία ψυχής!
Χρόνια μας πολλά!
Δώσε ΄κεί χάμω, τι θα δώσεις, τσιφούταρε και το “ήρθε ο νέος με τα δώρα, με τραγούδια με χαρά” πέρνα το στο ντούκου!» Να τα πούμε; Τώρα που ήρθαμε στο τσακίρ κέφι πριν περάσει η ενέργεια του αγχολυτικού; Πιάστηκε το χέρι των γιατρών να γράφουν συνταγές για ηρεμιστικά στον κοσμάκη! Ναι, αυτών των καημένων των γιατρών με τα γραφεία στο Κολωνάκι! Τελικά, πρέπει να κάνουμε έναν έρανο υπέρ του αναξιοπαθούντος αυτού κλάδου: ο άλλος με ιατρείο στη Σκουφά δηλώνει στην Εφορία 800 ευρώ τον μήνα! Κι εμείς τι κάνουμε; Βλέπουμε τον μεγαλογιατρό να πεινάει και τον προσπερνάμε αδιάφορα! Κι έχουμε και την αναλγησία να του ζητάμε απόδειξη! Στο φτωχαδάκι, στον μπατίρη! Πάει, χάθηκε η ανθρωπιά σ΄ αυτόν τον κόσμο!
Πήγαμε και στα μαγαζιά, αμέ; Όλοι οι τρελοί στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη περπατώντας η Λόξα μονάχη... Οι πάντες με το μάτι γούρλα δεν κοιτάζανε τα προϊόντα. Σκύβανε, κολλάγανε τη μούρη στη βιτρίνα, να εντοπίσουνε το ταμπελάκι με τις τιμές! Και μετά λιποθυμικές τάσεις, εμφράγματα και εγκεφαλικά! Αυτά δεν είναι πια εμπορικά κέντρα, αυτά είναι τα εφημερεύοντα! Δέκα δέκα τους παίρνανε με το φορείο τούς καταναλωτές!
Κόσμο είδα, σακούλα δεν είδα!
Με άδεια χέρια όλοι! Ένας κρατούσε μια σακουλίτσα τόση δα, τσουρούτικη και τον βγάζαμε φωτογραφίες με το κινητό μας!Είδα κι εγώ μια τσαντούλα, πολύ μου άρεσε!
Διαβάζω την τιμή, χάνω τον κόσμο! Μα την Παναγία, σκοτοδίνη μού ήρθε, μια ζαλάδα, μια αντράλα, μια θολούρα! Λέω: ή μου κάνουν χοντρή πλάκα ή ζουν σε παράλληλο σύμπαν!
Μας κατέλαβαν παράφρονες εξωγήινοι και τις νύχτες πάνε και βάζουν ταμπελάκια με τρελές τιμές! Τέτοια νοσηρή αίσθηση χιούμορ έχουν εκεί στον μακρινό πλανήτη τους!
Αντίθετα, κάτι μαγαζιά με τα ψιλολοΐδια τα πάμφθηνα ήταν γεμάτα! Όλα αυτά με τα αξεσουάρ των 10 και 20 ευρώ τίγκα! Εκείμεταξύ άλλων- την καταλαβαίνεις την οικονομική κρίση! Όσο πιο φτηνό το μαγαζί τόσο πιο μεγάλη η ουρά στο ταμείο!
Και στα σούπερ μάρκετ κυκλοφορούσαν όλοι με ένα βλέμμα απλανές και ένα καρότο στο χέρι! Τα λουκούλλεια γεύματα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις! (Έτσι όπως έβλεπα τα άδεια καρότσια, θυμήθηκα τη γιαγιάκα μου που- όταν ήρθαν στην Ελλάδα απ΄ τη Μικρασία- έλεγε για τους αυτόχθονες:
«Ρωτάς τι καλά μαγειρεύετε σήμερα και σου απαντάνε: “Σελινοσέσκουλα κι ελιές!”»)
Και μέσα στο χάος, στην τηλεόραση Παπανδρέου και Σαμαράς. Πήγανε να τους πουν τα κάλαντα τα παιδάκια απ΄ το Χαμόγελο του Παιδιού και τα Χωριά!
Έλεος δηλαδή! Να το πάρει το φτωχό παιδάκι το μπρελόκ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΙ; Να βάλει ποια κλειδιά; Της έπαυλης, του τζιπ, της εξοχικής βίλας και του συγκροτήματος γραφείων που διαθέτει;
Λίγο μυαλό, ρε μάγκες! Λίγη κοινή λογική- που τελικά η «κοινή» είναι ό,τι πιο σπάνιο υπάρχει!
Δώστε ΄κεί πέρα ένα παιχνιδάκι στο κάθε παιδί, να χαρεί, να χαμογελάσει το χειλάκι του! Πάρτε ένα επιτραπέζιο, ένα παζλ, ένα σετ ζωγραφικής, ένα κάτι... Και δεν το λέω για τους ίδιους τους πολιτικούς αρχηγούς. Αυτοί ό,τι σακουλάκι τούς βάλανε στο χέρι, αυτό δώσανε! Το λέω για τους παραστεκάμενους! Που αποφασίζουν τι δωράκι θα κάνουνε! Που, ως φωστήρες, καταλήγουν ότι το πιο κατάλληλο για ένα φτωχό παιδάκι είναι το μπρελόκ! Που αναρωτιέσαι τελικά: Αυτοί που τα διαλέγουν, είναι γονείς;
Διότι τι θέλει ένα δεκάχρονο για να ολοκληρωθεί η ευτυχία του; Ένα ωραιότατο μπρελόκ!
ΑΡΧΙΜΗΝΙΑ ΚΙ ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ! Να τα πούμε; Ή να τα πιούμε για να ξεχάσουμε; Γιατί το 2009 δεν τα είπαμε εμείς: Μας τα είπε αυτό!
Αλλά, άντε, ας μην γκρινιάζουμε μέρες που είναι! Ας πάρουμε βαθιά ανάσα (να γεμίσουν τα πνεμόνια μας διοξείδιο του άνθρακος) κι ας πούμε Καλή Χρονιά! Καλή Χρονιά με υγεία, γαλήνη και- πάνω απ΄ όλα- με γενναιοδωρία ψυχής!
Χρόνια μας πολλά!
.jpg)